حرکت به سوی" کُشتی" شدن...!
کشتی آزاد پس از چند سال در سطح کادر فنی دچار تغییرات اساسی شد و پژمان در ستکار جای خود را به محسن کاوه داد،این تغییر حتما با تغییراتی که در راه هستند، همراه خواهد بود و تیم مای کشتی آزاد در سال المپیکی از حیث فنی حتما از لحاظ کیفی شکل وشمایل دیگری خواهد داشت که اهالی ورزش امیدوارند به نفع کشتی ودر مسیر تداوم افتخار آفرینی ورزش اول کشورمان باشد. این راست است که فوتبال پرطرفدارترین رشته ورزشی ماست ونگاه و توجه اکثریت قاطع دوستداران ورزش را به خود جلب کرده است، اما همه می دانیم که رشته ای که در عرصه های بین المللی از حیث ورزشی برای ما آبروداری می کند و با خلق افتخارات بزرگ در میادین جهانی و المپیکی دل یک ملت را شاد و غرور ملی را موجب می شود، ورزش کشتی است. این است که هر گام و حرکتی در این رشته باید با دقت و وسواس تمام چهره بندد، چرا که در اینجا بیش از هرجای دیگر پای سوابق روشن و تاریخی کشتی و همچنین غرورملی و احساسات وعواطف مردمی در گستره یک ملت مطرح است. بدون تعارف ورزش کشور ما در رده قهرمانی هنوز که هنوز است" تک رشته" ای است و روی کاکل کشتی و فقط کشتی می چرخد. البته با این حرف اصلا منظورمان این نیست که در رشته های دیگر هیچ حرفی برای گفتن نداریم و آن رشته ها ول معطل هستند و خودمان را بیخودی معطل آنها کرده ایم. این حرف یا از سر بی انصافی و بیمار دلی است یا به دلیل عدم شناخت از ورزش ایران و توانایی های بالقوه واستعدادهای نهفته در آن. بلکه اتفاقاحرف ما این است که باید با کار و تلاش بی امان و خستگی ناپذیر و برنامه ریزی حسابشده و مدبرانه ، زمینه را چنان فراهم آورد که رشته های مستعد دیگر نیز موفقیت ها و پیشرفت خود را از حالت" گهگاهی" و" جرقه" ای به یک روند و روال طبیعی تغییر و ایران عزیز را به یک کشور" صاحب ورزش" تبدیل کرد. زمینه ای که اصلا مهیا نیست و وضعیتی که با ورزش ما با آن فاصله ای طولانی وبعید دارد. انتظار همه دوستداران ورزش این است که اولا به وضع فعلی بسنده نشود و دلخوش به افتخار آفرینی های کشتی نباشیم و مدیران ورزش کم کاری ها وغلط کاری ها و انفعال و وادادگی های مدیریتی خود را به ضرب افتخار آفرینی و آبروداری کشتی، پنهان نکنند وبر آن ماله نکشند و ثانیا برای به حرکت در آوردن چرخ های متوقف و یا خیلی کند ورزش، هرچه سریعتر و با شهامت و تدبیر، دست به کار شوند و بیش از این عمر ووقت ورزش و اهالی ورزش را به ملاحطه کاری و تعارف و مماشات هدر ندهند. انصاف این است که سهم و حق ورزش ایران خیلی بیشتر از اینهاست و سقف پرواز و اوج آن بسیار بلندتر از آنی است که در آن متوقفش کرده و بال پروازش را بسته اند. اگر از افعال مجهول و سوم شخص استفاده می کنیم زیرا چنانکه بارها نوشته و تاکید کرده ایم وضعیت ورزش و حرکت کند ورزش، به هیچ وجه امری طبیعی و اجتناب ناپذیر نیست ، بلکه این وضعیتی است که برای ورزش به وجود آورده اند و این جفایی است که در حق آن روا می دارند. ورزش ایران چنانکه بارها نوشته و تاکید کرده ایم و آن چنانکه اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان به آن معتقدند وبارها مطرح کرده اند، دارای توانایی های بالقوه و ظرفیت های پنهان برای پیشرفت وقویتر شدن دارد، اما عوامل و عناصری از درون برای رسیدن به جایگاه و ماندن در مقام ها و یا کسب منافع و استفاده شخصی از مواهب آن یا الوده کردن آن سیاسی کاری و... نفس آن را گرفته و بال های پرواز آن را بسته اند و اجازه رهایی آن را از ای مشکلات ساختگی وساختاری( و نه ذاتی وطبیعی ) نمی دهند. آنها به خاطر منافع شخصی و اهداف باندی و سیاسی خود با افکار کوچک وحقیر خود اجازه نمی دهند ایران بزرگ،" ورزش قوی" داشته باشد. این است که بارها وعلی الخصوص در این دوسه ماهه اخیر نوشته ایم تغییرات مدیریتی( در سطح وزیر) حتما با تحولات ملموس وبهبود حال و هوای ورزش منجر شود.این اتفاق هم نمی افتد ورزش از هزار درد وآفتی که به آن مبتلایش کرده اند، و در سطوح ورده های مختلف و رشته های گوناگون هم موجب آزار علاقمندان و دوستدران ورزش شده، نجات پیدا نمی کند، مگر آنکه مدیریت جدید ورزش مرد ومردانه آستین همت بالا زده و مماشات و تعارف و ترس را کنار گذاشته و شجاعانه و مدبرانه، در ورزش تحول بایسته و اصلاحات انقلاب گونه را رقم بزند...
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
