حاشیه ها همچنان فراتر از متن!

ماحصل برنامه های پرادعا

*بهمن اسدی

نیم فصل اول لیگ برتر فوتبال ایران را در حالی پشت سر گذاشتیم که شاهد کیفیت قابل قبولی از تیم ها نبودیم. حتی تیم های مدعی با خیل بازیکنان پرسرو صدا نشانی از یک فوتبال تماشاگرپسند نداشتند.هفته به هفته به جای پرداختن به امور فنی و کیفیت بازی ها درگیر چالش و جنجال بودیم تا حرف حساب در این باره خریداری نداشته باشد. در بلبشویی که ایجاد شده بود اگر کسی حرف فنی و فوتبالی زد چنان به او نگاه کردند که گویا حرف عجیبی می زند.با کمال تاسف این فرهنگ و ذائقه ای است که برخی برنامه های تلویزیونی پر ادعا ساخته اند و اذهان را به جای دیدن اصول و متن به حاشیه کشانده اند. فرهنگی که سالهاست ساخته شده را هم نمی توان به سرعت تغییر داد.

برگزاری درهم و برهم بازی ها به دلایل واهی که خیلی از آنها بی دلیل بر فضای فوتبال ما حاکم شده نیاز به بازنگری و اصلاح دارند. فوتبال و جمعیت پیرامون آن بهترین فرصت برای پرداختن به بسیاری از امور اجتماعی است اما ما به هر علت درست و نادرست زورمان به این رشته می رسد و آن را تعطیل می کنیم.با چنین برنامه ای تیم ها تکلیف خود را نمی دانند و قطعا چنین شرایطی اجازه نمی دهد تا فوتبالی که عنوان حرفه ای را یدک می کشد نقش لازم را ایفا کند. در کنار آن عدم نظارت بر دریافت ها و پرداخت ها و منافع مالی نه چندان سالم پای بسیاری از افراد سود جو را به این حیطه می کشاند و اصل رقابت ها را به شدت زیر سوال می برد.در نیم فصل اول همانگونه که انتظار می رفت سه تیم مطرح با خیل بازیکنان مطرح در کورس رقابت قهرمانی قرار گرفتند و به احتمال قریب به یقین جام به آنها خواهد رسید. در میان تیم های این فصل ملوان با نمایشی عالی بار دیگر انزلی را با خاطرات خوب گذشته پیوند داد. تراکتور هم مثل چند سال گذشته حال و هوایی متفاوت در بازی های مختلف داشت.در انتهای جدول اما چند تیم نامزد سقوط هستند و این در شرایطی است که بیشتر از قوت خود چشم به ضعف بیشتر رقبا برای بقا دارند! در میانه جدول هم قطعا تا روزهای پایانی تیمی اجازه سهل انگاری ندارد چرا که با چند شکست روی لبه تیغ قرار خواهد گرفت.از لحاظ برگزاری هم بسیاری از مشکلات گذشته ادامه دارد و حتی ابعاد گسترده تری یافته است. لیگ باید از فرهنگ جار و جنجال بی حاصل دست بکشد و به کیفیت بهتر نظر کند جز این باشد روز به روز عقب تر خواهد رفت.

تکرار بی قانونی از جانب برخی تیم ها

*کیوان طباطبایی

فدراسیون فوتبال پیش آغاز لیگ بیست و سوم تاکید داشت که فصل کنونی با «مر قانون» پیش رود. یعنی ، خودقانوننه کمتر و نه بیشتر.قبل از آغاز لیگ بیست و سوم قرار بود که باشگاه ها در مسیر قانونی یارگیری کنند ولیکن هر چه از نیم فصل نخست بیست و سوم گذشت متوجه بی توجهی به قوانین در نقل و انتقالات شدیم و برخی از باشگاه ها بدون رعایت قانون سقف قرارداد به مسیر همیشگی خود ادامه دادند.نیم فصل لیگ بیست و سوم بیشتر تحت تاثیر عدم رعایت قانون سقف قرارداد قرار گرفت و از این رو 4 امتیاز از سپاهان اصفهان کسر شد و در ادامه نیز یک امتیاز از پرسپولیس کم کردند.البته از آن جا که همه چیز در فوتبال ما یک شبه اتفاق می افتد کمیته استیناف رای به بازگرداندن امتیازات داد.این مورد خاص فوتبال ایرانی همواره در حال تکرار است. به زعم کارشناسان ، فوتبال ما همیشه درگیر حواشی و تصمیمات کارشناسی نشده است. هیچ دلیلی نداشت که از این تیم‌ها امتیاز کسر کنند، ولی وقتی اعلام کردند آنها تخلف کرده‌اند پس دلیلی نداشت که دوباره امتیازها را برگردانند و این اتفاقات منطقی نبود.ناهماهنگی در بخش قضایی فدراسیون فوتبال موج می زند. متأسفانه فوتبال ایران درگیر حاشیه است و این حواشی همیشه به مسائل فنی غلبه کرده و تصمیم‌گیری‌ها درست نیست.

نیم فصل نخست از نظر فنی نیز پرنوسان بود.وقفه در برگزاری بازی ها به کیفیت تیم ها لطمه وارد کرد. چهار تیم سپاهان‏، پرسپولیس، استقلال و تراکتور در نیم فصل نشان دادند که شانس بیشتری برای کسب موفقیت دارند. فاصله امتیازی این تیم‌ها به هم نزدیک است و در حال حاضر شانس هر چهار تیم را برای قهرمانی برابر است. در ضمن هر چهار تیم از لحاظ داشتن بازیکن با کیفیت در سطح بالایی قرار دارند.ملوان بندر انزلی و شمس آذر قزوین در نیم فصل به لطف جوانگرایی عملکرد بهتری داشتند و از تیم های موفق شهرستانی در نیم فصل بودند.

پیشرفت یا پس رفت؟

* دکتر محمد(شهریار) شفائی

وقتی می خواهیم «بازده» یک پدیده را مشخص کنیم، باید یک معیار داشته باشیم. مثلا برای برآورد «قد» یک انسان، باید او را با نژاد خود، با جنس خود، با هم سن و سالان خود، و... مقایسه کنیم. وگرنه اینکه فلانی قدبلند است یا قدکوتاه، بی معنا خواهد بود...

ما یک چیزی داریم به نام «فوتبال» که قطعا در کشورهای مختلف، تفاوت های شکلی دارد. راندمان فوتبال ایران، و اختصاصا «لیگ» کشورمان را می خواهیم با کدام متر و معیار بسنجیم؟ اگر بخواهیم با لیگ های معتبر بسنجیم... که شرمنده! اگر بخواهیم با لیگ های کشورهای آسیایی با سابقه فوتبالی ضعیف مقایسه کنیم، احتمالا «در برخی موارد» ما از آنها جلوتریم. اگر بخواهیم با امور دیگر کشور خودمان مقایسه کنیم، گمان نمی کنم جلوتر از باقی امور باشیم...

اما اگر بخواهیم با خود لیگ و نسبت به سال های قبل مقایسه کنیم... معیارهای مختلف را مشخص می کنیم، خودتان مقایسه کنید؛

در بحث قراردادها، ما طبیعتا از سال های قبل بیشتر خرج کرده ایم و غیرطبیعتا، بسیار بسیار بیشتر خرج کرده ایم و به برخی لیگ های معتبر نزدیک شده ایم!

در بحث امکانات، نه تعداد فرودگاه های شهرهایی که دارای نماینده در لیگ هستند بیشتر شده، نه تعداد هتل ها و...! نه یک ورزشگاه جدید اضافه شده، نه بجز موارد معدود، کیفیت چمن هایمان بهبود یافته!

در زمینه بلیط فروشی و شماره دار کردن صندلی ها هم که هیچ پیشرفتی نداشته ایم!

در مورد داوری ها... که باز هم شرمنده! وارد جزییات نمی شویم.

در زمینه نظم و برنامه ریزی... وقتی هنوز نتوانسته ایم برنامه مسابقاتمان را در ابتدای لیگ مشخص کنیم و زمان برگزاری مسابقات حتی گاهی یکی دو ساعت قبل از سوت آغاز تغییر می کند، یعنی اگر بدتر نشده باشیم، بهتر نشده ایم.

حضور بانوان در ورزشگاهها، هرچند به زور و اجبار قوانین بین المللی بود، اما نهایتا یک نکته مثبت و رو به جلو محسوب می شود و امدواریم پایدار بماند و حتی شکل بهتری پیدا کند.

بطور خلاصه؛ به ازای هزینه های وحشتناک و ارقام سنگینی که می شنویم، لیگمان نمره قبولی نمی گیرد. ضمنا، حتی «پیشرفت» هم نسبی است! اگر باید در ازای گذر زمان در نقطه «آ» باشیم، اما دو قدم عقب تر از آنیم، این یعنی «پسرفت»!

در نهایت:

همینی که هست! ظاهر و باطن...

از این فوتبال لذت نمی بریم

*وحید امیری

هر حرکتی از جمله فوتبال هدفی را جستجو می کند. فوتبال دنیا به سمتی می رود که علاقه مندان از آن لذت ببرند. متاسفانه در فوتبال ما چنین هدفی وجود ندارد. ما نه تنها جامعه فوتبالمان را به سمت لذت بردن از آن نمی بریم بلکه بر استرس های آنها اضافه هم می کنیم.

ما به گونه ای ریل گذاری مناسب نداریم. وقتی جایی را که مقصدمان هست نمی دانیم قطعا از جایی سر در می آوریم که باعث تعجب می شود. برای این که از این مشکل رها شویم باید معلول را رها و به علت توجه کنیم. چرا ما بر خلاف مسیر درست حرکت می کنیم؟ واضح است چون افراد کاربلد و با دانش به عنوان مدیر کار نمی کنند.

آیا مدیران باشگاهی فوتبال ما هدفگذاری مناسب برای باشگاه خودشان مدنظر دارند یا بردن به هر شکل ممکن برایشان اولویت است؟ آیا تیم های ما با نشاط و برای لذت تماشاگر بازی می کنند؟ وقتی لذت بردن و بازی با کیفیت مدنظر نبود همان می شود که ما در طول نیم فصل اول لیگ آن را مشاهده کردیم.

مهم ترین و اصلی ترین عامل در راه موفقیت یک تیم تلاش افراد و دانش آنهاست. اما در فوتبال ما عواملی وجود دارند که بر این موارد اولویت یافته اند. اساسا مسیر فوتبال ما اشتباه است برای همین هم هست که به جایی نمی رسی.

اولویت ها را فوتبال درست نیستند. مسیرمان اشتباه است. الان عوامل بیرونی مثل زمین؛ داور و... به عنوان یک علت شکست مدنظر قرار گرفته است. آنچه بر فوتبال ما حاکم شده این موارد است. ربط به رنگ خاص و مربی و بازیکن هم ندارد. یک حرکت عمومی و فرهنگی است که اساس و ریشه فوتبال ما را در برگرفته و گویا راه فراری از آن نداریم.

در نیم فصل اول همین فرهنگ باعث شد تا شاهد فوتبال زیبا و با کیفیت نباشیم. تنها چند تیم محدود با حرکت بر خلاف این جریان حاکم امیدواری هایی به وجود آوردن که خیلی هم به چشم نیامد.

همانی که فکرش را می کردیم

*ابراهیم قاسمپور

انتظاری که از حضور تیم های مدعی در صدرجدول داشتیم برآورده شد. سه تیم اول این جدول به اضافه تراکتور تیم هایی هستند که برای روزهای انتهایی مسابقات به فکر فتح جام خواهند بود. سپاهان در حد انتظار با توجه به بضاعت خوبش نبود. بسیار پرفراز و نشیب ظاهر شد. بخشی از این امر به حاشیه های به وجود آمده ربط داشت. پرسپولیس هم اسیر حاشیه هاست تا از روند خوبش فاصله بگیرد. بخشی از این حواشی هم توسط اعضای خود این تیم ساخته شد.

استقلال شرایط متفاوت تری داشت. با این که فصل را بد آغاز کرد و درگیر مسایلی شده بود به نظر خروجی بهتری نسبت به دو رقیب داشت تا در صدر جدول قرار بگیرد. نکونام از بازیکنانش خوب بازی گرفت اما در مواقعی او هم اسیر حاشیه ها شد. او باید در نیم فصل دوم از این حواشی کم کند تا تیمش با آرامش بیشتر به فکر بازی با کیفیت تر باشد.در بین تیم های نیم فصل ملوان و شمس آذر موفق ظاهر شدند. آنها نشان دادند که تنها بازیکن مطرح همه چیز فوتبال نیست. البته این تیم ها در نیم فصل دوم کار سختی دارند و باید به فکر تدابیر تازه باشند تا جایگاه خود را حفظ کنند. اکنون رقبا برای این دو تیم حساب تازه ای باز کرده اند و قطعا نسبت به دور رفت با تدابیر خاص به میدان آنها خواهند آمد.این دو تیم نشان دادند همیشه هزینه کردن زیاد منجر به موفقیت نمی شود. البته باید گفت که ملوان و شمس آذر بازیکنان با کیفیتی هم داشتند که تدابیر مربیان را به خوبی به اجرا گذاشتند.

در بخش اجرا هم متاسفانه مثل همیشه مشکلاتی داریم که کیفیت کار را پایین می رود. برنامه ها متغیر داوری ضعیف حتما در کار موثر هستند. این قطع و وصل کردن ها و بدنسازی پی در پی دردسر بزرگی برای فوتبال ماست که باید از آن پرهیز کنیم.