آنچه خود داشت ...

کشتی ایران بار دیگر در عرصه رقابت های قاره بزرگ خوش درخشید و با درو کردن چندین مدال رنگارنگ در دو رشته آزاد و فرنگی بر جایگاهی تکیه زد که جایگاه اصلی و حق مسلم آن است. بدون تردید درخشش دلاوران کشتی در ارتقای روحیه و افزایش اعتماد به نفس ملی پوشان ایران برای حضور قدرتمند و با صلابت در میادین حساس و بزرگ آینده ( المپیک و جهانی) می تواند تاثیرگذار باشد و نقش مثبتی را ایفا کند. کشتی بار دیگر بدون هیاهو و سروصدا و منت گذاری ، برای ورزش ایران افتخار آفرید و دل یک ملت را شاد و خاطر دوستداران را خشنود کرد. این قهرمانی و افتخارآفرینی با هنرنمایی کشتی گیران برومند و مستعد ایران و شاید مهمتر از آن ، مثل همیشه با درایت و مدیریت مربیان ایرانی رقم خورد. کشتی ورزش اول ایران است و ریشه در اعماق جامعه و ژرفای تاریخ و فرهنگ این آب و خاک کهن دارد. کشتی رشته ای است که نام ورزش ایران را نه فقط در سطح آسیا که در عرصه های جهانی و المپیکی بلندآوازه ساخته و دنیا، ورزش ما را با آن می شناسد. بیشترین مدال ها و بزرگترین و به یاد ماندنی ترین افتخارات را کشتی به نام ورزش ایران در طی زمان ثبت کرده است. مردم ورزش شناس و علاقه مند اینها را خوب می دانند و همیشه حامی و قدردان کشتی و دوبنده پوش ها و مربیان و پیشکسوتان و همه گوش شکسته ها و خاک تشک خورده ها هستند. این قدرشناسی را مسئولان ورزش هم حداقل در مرحله حرف و شعار دارند اما در وادی عمل ، فکر‌ عمده مسئولان بیش از هرچیز به دنبال فوتبال است و ترو خشک کردن این رشته ! آنچنانکه درباره فوتبال هر کاری انجام می دهند و هر خرج و هزینه ای که متحمل می شوند، گویی انجام وظیفه می کنند اما در مورد کشتی انگار لطف می کنند و منت می گذارند ! اینجا نمی خواهیم به دوقطبی کشتی - فوتبال دامن بزنیم و دعوای حیدری - نعمتی راه بیندازیم ، چرا که ورزش ما بیش از هر چیز برای پیشرفت، به جای دعواهای زرگری و حاشیه ها و حاشیه سازی ها و... به همفکری و همدلی و برنامه و کار - و باز هم کار - احتیاج دارد. کشتی و فوتبال دو رشته ای هستند که در میان رشته های ورزشی بیشترین و عاشق ترین طرفدارها را دارند و بایسته است که مسئولان به اینگونه رشته های مردمی و افتخارآفرین ( والیبال هم در سال های اخیر خود را به چنین جایگاهی نزد مردم رسانده) توجه لازم داشته و بهای شایسته بدهند و با نگاهی منطقی و عدالت محور این رشته ها و کارگزاران و شاغلان در آن را حمایت و دلگرم و نسبت به آینده بهتر امیدوار کنند. همه می دانیم - و تعارف هم نداریم – که در این باره شاهد تیعیض هایی هستیم که دلخوری ها و گلایه های به حق اهالی این رشته های ورزشی را به دنبال دارد. این روش ها و رویه ها باید به شکل مثبت در کاروبار مدیریتی تغییر کند. بارها با تکیه بر واقعیات نوشته ایم که جوانان این مرزو بوم بزرگ در چهار گوشه این سرزمین پهناور در اکثر رشته های ورزشی استعداد و توانایی فیزیکی و فنی خود را ثابت کرده اند و اگر استفاده صحیح و بهینه ای از این استعداد ناب و کم نظیر انسانی شود و همچنین برای سرمایه های دیگر این ورزش در ابعاد مادی و انسانی ، برنامه و تدبیر و دلسوزی و آینده نگری داشته باشیم و راه دخالت عناصر فرصت طلب و منفعت پرست و آویزان در ورزش بسته و میدان خدمت برای انسان های سالم و دلسوز و کاربلد باز شود ، آن وقت به مصداق آن سروده شاعر که:

سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد

آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد

بدون نیاز به غیر و بیگانه - آن هم در اکثر رشته ها - می توانیم شاهد شکوفایی بیشتر و افتخارات گسترده تر در ورزش ایران باشیم. این کار هم از آن کارهایی است که روزی در ورزش ما باید به طور جدی و همه جانبه شروع شود تا جلوی هرز رفتن استعدادها و نفله شدن سرمایه ها را بگیریم . اهالی ورزش حتما خبر دارند که هفته پیش مربی پرتغالی تیم تراکتور تبریز بعد از یک فصل ونیم به شکل توافقی از این باشگاه جدا شد . در اینجا نمی خواهیم به چند و چون ماجرا بپردازیم . فقط می خواهیم سوال کنیم که پاکو خمز چه کاری برای تراکتور انجام داد که مربیان ایرانی از انجام آن عاجز بودند؟ آیا مربی پرحاشیه وهمیشه عصبی و معترض سال گذشته استقلال ( ساپینتو) برای روبراه کردن اوضاع تیم و رضایت هواداران چه کاری انجام داد که حالا مربیان ایرانی از انجام آن ناتوان نشان داده اند؟ البته منکر توانایی های مربیان نامبرده نیستیم اما تا موانعی که همه می دانیم کنار نروند و عواملی که مزاحم هستند دفع نشوند، کاروبار تیم ها و فوتبال ما روبراه نمی شود و سامان نمی یابد . این فقط یک نمونه از هزاران مورد و مشتی از خروار است . در این ورزش خیلی کارها انجام و خیلی پول ها خرج می شود که نباید شود و خیلی کارها و هزینه ها - که کمتر هم هست - نمی شود ، در حالی که باید بشود. رشته هایی مثل کشتی اگر در صدر هستند و افتخار می آفرینند ، برای این است که در آنها نسبت به سایر رشته ها ( مانند فوتبال) کار دست کاردان است و لیاقت و شایسته سالاری و کارآمدی و آینده نگری لقلقه زبان نیست ، بلکه در کاروبارشان جاری و ساری است...

* سیدمحمدسعید مدنی