به معنای واقعی کلمه ، از " صفر " شروع کردم
* چه شد که به تاتنهام پیوستید؟
مدیر برنامه‌هایم گفت، تاتنهام به تو علاقه دارد و من هم گفتم : " اوه ، تاتنهام ... خیلی خوب است " ! وقتی نام چنین تیمی را می‌شنوید چه می‌توانید بگویید؟ از امپولی تا تاتنهام، انتقال بزرگی برای من بود. سپس مربی تاتنهام با من تماس گرفت و با هم صحبت کردیم که این اتفاق رویم تاثیر زیادی داشت. در عرض تنها دو روز، ترتیب همه کارها را دادیم. بعد از یک هفته تعطیلات، به لندن رفتم تا قراردادم را امضا کنم. یکی از بهترین روزهای عمرم بود چون بازی در لیگ برتر یکی از آرزوهایم بود. بسیاری از ایتالیایی‌ها از چنین فرصتی استقبال نمی‌کنند چون فرهنگ دو کشور با هم تفاوت دارد اما فقط به فرصت پیوستن به تاتنهام فکر می‌کردم تا بتوانم در لیگ برتر بازی و در شهر بزرگی مثل لندن زندگی کنم.
* چند تیم ایتالیایی هم به شما علاقه داشتند...
شاید، اطلاعی ندارم اما وقتی با مسئولان تاتنهام صحبت کردم، گفتم به تاتنهام می‌روم. نمی‌خواستم به هیچ پیشنهاد دیگری فکر کنم و می‌‌خواستم به این تیم بیایم. در زندگی به دنبال راحتی نیستم. زندگی کردن در منطقه امن زندگی‌تان بسیار آسان است. این برایم یک چالش بود. لیگ انگلیس بهترین سطح در جهان را دارد. همچنین یک فرصت بود تا ببینم مردم در جایی به جز ایتالیا چطور زندگی می‌کنند و در یک تیم جدید، زبانی تازه را یاد بگیرم.
* حقیقت دارد که مادرتان هم آرزو داشت یک روز به انگلیس بیاید؟
بله. همیشه این رویا را در سر داشت. وقتی دانشجو بود، زمان زیادی را در تابستان در انگلیس گذرانده بود. برای یک دوره بعد از دانشگاه نیز به آکسفورد رفت و همیشه می‌گفت باید زبان انگلیسی‌ات را خوب کنی چون نمی‌دانی چه اتفاقی در زندگی ممکن است بیفتد. شاید در تعطیلات و سفر خارجی به کارت بیاید . شاید هم بخواهی در خارج از ایتالیا کار کنی. در تمام دنیا به زبان انگلیسی صحبت می‌شود. پدر و مادرم هر دو بازنشسته شده‌اند و گاهی اوقات به انگلیس می‌آیند. هر چند وقت یک بار می‌آیند و می‌مانند و از این بابت خیلی خوشحال هستم. لندن را بسیار دوست دارند.
* بعد از شروع جنگ اوکراین، خانواده شما چند پناهنده اوکراینی را به خانه‌تان در ایتالیا راه داد. چطور این اتفاق افتاد؟
والدینم چنین تصمیمی گرفتند. اگر بتوانیم به کسی کمک کنیم، این کار را می‌کنیم. میزبان چند اوکراینی شدیم. آنها دو سال پیش ما ماندند و به تازگی به اوکراین برگشتند.
* فوتبال‌تان را در باشگاه محل‌تان یعنی اودینزه آغاز کردید اما به طور قرضی به دسته چهار رفتید. این تجربه چطور بود؟
خودم تصمیم گرفتم به آن باشگاه بروم تا بازی کنم و تجربه به دست بیاورم. قدم بعدی من فرصت بازی در تیم اصلی با بازیکنان بزرگسال بود. همه چیز ناگهان متفاوت می‌شود. من هنوز در آخرین سال مدرسه بودم و با کسانی هم‌تیمی شدم که زن و بچه داشتند. دوران سختی بود اما از آن لذت بردم. برای بقا می‌جنگیدیم و موفق هم شدیم. با مردانی فوق‌العاده آشنا شدم که هنوز با آنها در ارتباط هستم.
* در فصل 2016-2015 به دسته چهار برگشتید و با ونتزیا موفقیت زیادی کسب کردید...
مالکان جدیدی به این باشگاه قدیمی آمدند و می‌خواستند آن را به روزهای خوب برگردانند. در دو فصل به طور پیاپی قهرمان شدیم و به دسته دوم رسیدیم . فیلیپو اینزاگی مربی من بود. بازی‌های او در جام‌جهانی 2006 را تماشا کرده بودم و فکر نمی‌کردم 10 سال بعد مربی من شود. تجربه خوبی بود.
*زندگی در شهر ونیز چطور بود؟
عملا در ونیز زندگی نمی‌کردم چون زمین تمرین بیرون از شهر بود اما هنوز هم می‌شد از این شهر لذت برد. شهری باورنکردنی با تاریخی غنی است که رستوران‌هایی عالی دارد و همه چیز خوب است. جو حاکم بر این شهر جادویی است و جایی ویژه محسوب می‌شود.
* در جولای 2019 به کالیاری در سری آ پیوستید. این انتقال چطور بود؟
اولین بازی من در سری آ در سال 2021 و مقابل اینتر بود که لحظه بزرگی محسوب می‌شد. جیوانی سیمئونه، راجا نایگولان و دیگو را داشتیم که بازیکنانی عالی با تجربه بالا هستند. من دروازه‌بان دوم بودم و فصل 2020-2019 را هم به طور قرضی در دسته دوم برای پروجا بازی کردم اما آن فصلی که اولین بازی ام را انجام دادم فراموش نمی‌کنم.
* این که در سال 2021 خودتان را در امپولی به عنوان یک دروازه‌بان برجسته ثابت کنید، چقدر اهمیت داشت؟
بعد از این که یک فصل چندان بازی نکردم، هدفم این بود که دروازه‌بان اصلی یکی از تیم‌های سری آ باشم. متشکرم که امپولی مرا انتخاب کرد. این باشگاه مانند یک خانواده بود و در نهایت چهاردهم شدیم که دستاورد بزرگی بود. یوونتوس را شکست دادیم و فیورنتینا را هم بردیم. فصل گذشته هم می‌خواستیم در همان سطح بمانیم. امتیازات بیشتری به دست آوردیم که دستاورد مهمی بود.
* بازی در امپولی چطور بود؟
فشار زیادی روی‌تان نیست . هواداران سر و صدای زیادی نمی‌کردند و در شهری کوچک زندگی می‌کردم. می‌توانستی مرتکب اشتباه شوی و این برای یک بازیکن جوان اهمیت زیادی دارد. فرصت بیشتری داشتی که توانایی‌هایت را نشان دهی . امپولی بخش مهمی از دوران حرفه‌ای من است.
* آیا تجربه بازی در دسته‌های پایین‌تر شما را تبدیل به بازیکنی بهتر کرد؟
باید از هر تجربه نهایت استفاده را ببرید. گاهی اوقات فرصت بازی به من نمی‌رسید اما به سختی تلاش می‌کردم. دروازه‌بان‌های بهتر از خودم را زیر نظر می‌گرفتم و از کارهای کوچک شان تقلید می‌کردم ، هم در داخل زمین و هم بیرون از آن. روش بازی تمام دروازه‌بان‌هایی که مقابل شان بازی کرده‌ام را مطالعه کردم و رفتارشان زیر نظرم بود.
* پدرتان گفته که به خاطر مسیر حرفه‌ای مشابه با پوستک‌اوغلو، رابطه خوبی با این مربی دارید...
بله، مسیرمان مشابه است. هر دوی ما به معنای واقعی کلمه ، از " صفر " شروع کردیم. هر دوی ما اهدافی داریم که هیچوقت ما را راضی نمی‌کند و به همین خاطر هر روز به سختی تلاش می‌کنیم چون می‌دانیم کار در سطوح پایین‌تر چگونه است. باید هر روز به سختی کار کنید. این تنها چیزی است که در کنترل شماست.
* کار کردن با پوستک‌اوغلو چطور است؟
او با همه صحبت می‌کند. روش صحبت‌کردنش باورکردنی نیست. در مورد فوتبال حرف می‌زند و همه بازی‌ها را تحلیل می‌کند اما در مورد زندگی هم با شما صحبت می‌کند. برخی از حرف‌هایی که به ما زده باید درون رختکن بماند اما نگاهی متفاوت از فوتبال به شما می‌دهد. باید هر روز به تیم تعهد داشته باشید چون دوران حرفه‌ای ما چندان طولانی نیست و باید از تمام لحظات لذت ببریم. گروه ما بسیار خوب است. یک زمین تمرین عالی داریم و یکی از بهترین استادیوم‌های جهان متعلق به تاتنهام است. باید از این شرایط لذت ببریم چون در باشگاه بزرگی هستیم.
* آرمین زمانی
