محک زن

همیشه قهرمان

سیزدهمین عنوان قهرمانی تیم ملی فوتسال کشورمان در رقابت های جام ملتهای آسیا 2024 در تایلند به همان شیرینی اولین قهرمانی فوتسال ما در آسیا بود. واقعیت آن است که عادت قهرمانی در رقابت های آسیایی هرگز از لذت برتری و پیروزی های دلچسب ما نکاسته است. در حقیقت فوتبال ما با فوتسال "آقایی" خود را در آسیا اثبات می کند! جایی که تکنیک و مهارت و هنر در خون ایرانی هاست و علی رغم آن که دوران فوتبال خیابانی و گل کوچک های معروف سپری شده ، باز نوجوانان و جوانان پر استعداد ما علی رغم گرانی اجاره سالن های ورزشی و امکاناتی که به سختی به دست می آیند، با توپ شعبده بازی می کنند. آسیایی ها در تمام این سال ها با تمام سرمایه گذاری ها و استخدام بهترین مربیان و ایجاد بهترین امکانات هنوز در پی ما روان هستند. هر چند سرعت پیشرفت فوتسال در قاره آسیا ما را شگفت زده می کند آن جا که فوتسال افغانستان و تاجیکستان به مسابقات جام جهانی راه پیدا می کنند و ازبکستان کشوری که کمتر از چهار ماه دیگر میزبان رقابت های جام جهانی فوتسال است ما را در رقابت های آسیایی به دردسر می اندازد! در این هفده دوره برگزاری مسابقات جام ملتها آسیایی ها با تمام توان برای به زیر کشیدن پادشاه فوتسال آسیا تلاش کردند. همین دوره پیش در کویت تیم ملی فوتسال ژاپن در فینال مسابقات وحید شمسایی و تیم متفاوتش را مغلوب کرد و جام قهرمانی را برای چارمین بار به خانه برد. اما تغییرات سرمربی جوان و شایسته فوتسال ما جواب داد و باز این ما بودیم که بالاتر از همه دست مان به جام رسید در حالی که تیم ملی فوتسال ژاپن از صعود به جمع هشت تیم برتر قاره آسیا بازماند! تساوی یک بر یک ژاپن با تاجیکستان و شکست سه بر دو از قرقیزستان خبر از اتفاق های تازه در فوتسال آسیا می داد. تاجیک های پارسی زبان در مرحله یک چهارم نهایی دو بر یک افعانستان را مغلوب کردند و برای اولین بار به مرحله نیمه نهایی پای گذاشتند! افغانستانی که در اولین بازی به زحمت سه بر یک از سد آنها عبور کردیم! و با پیروزی مقابل قرقیزستان شکارچی قهرمان دوره قبل آسیا سهمیه جام جهانی گرفت تا سهم پارسی زبانان در رقابت های جام جهانی ازبکستان به سه تیم برسد! همیشه قهرمان لقبی برازنده فوتسال ماست اما این به آن معنی نیست که فراموش کنیم در مقابل بحرین پنج بر سه پیروز شدیم . ، ازبکستان را در ضربات پنالتی با دشواری شکست دادیم تا بدانیم دیگر خبری از برتری های یک طرفه و پر گل در فوتسال آسیا نخواهد بود. امروز که از چشیدن شهد قهرمانی سرمست شادی و مملو از حس غرور و وطن دوستی هستیم باید به یاد بیاوریم که فرصت چندانی تا شروع رقابت های جهانی فوتسال در ازبکستان باقی نمانده ، باید به فکر باشیم که سرعت پیشرفت فوتسال ما افزون تر از افغان و تاجیک و ازبک باشد. همواره به کام ما نخواهد گشت و این ما هستیم که باید سرنوشت خود را به دست بگیریم و گردش روزگار را به سود خود رقم بزنیم.

نوید روزهای بهتر

خبر فسخ قرارداد باشگاه مس رفسنجان با علی عدنان مدافع ملی پوش و با سابقه تیم ملی فوتبال عراق ناخودآگاه نگارنده این سطور را به آبان ماه سال 1398 برد . مسابقات مرحله دوم انتخابی مقدماتی جام جهانی و جام ملتهای آسیا ، زمانی که در شهر امان اردن با سرمربی گری غارتگر بزرگی به نام "ویلموتس" متحمل شکستی تلخ از تیم ملی فوتبال عراق شدیم . شیطنت های سیاسی و تحریک احساسات بخشی از مردم عراق و اتفاقات چند روز پیش از بازی مقابل فوتبال ما ، حساسیت آن دیدار را صد چندان کرده بود . از قضا یکی از بازیکنان ملی پوش عراق که در این موج سواری و تحریک احساسات ملی علیه ما نقشی پر رنگ داشت کسی نبود جز همین "علی عدنان" مدافع قلدر ، خشن و بداخلاق تیم ملی فوتبال عراق که در چند صحنه این بازی میزان خشم و خشونت غیر ورزشی خود را علیه بازیکنان ایرانی نشان داده بود! همان دیداری که مسعود شجاعی تحت تاثیر رفتارهای زشت ، غیر ورزشی و سیاسی حاکم بر ورزشگاه امان از بازی اخراج شد. وقتی خبر عقد قرارداد باشگاه "مس رفسنجان" را با علی عدنان شنیدم از خود پرسیدم : "این همکاری تا چه زمان ادامه خواهد یافت؟" گذشته از آن که می دانستم علی عدنان دیگر آن مدافع جوان و سرپنجه ای نخواهد بود که در گذشته در فوتبال ایتالیا بازی می کرد برای من قابل پیش بینی بود با توجه به روحیات اخلاقی و آن چه از گذشته برخی بازیکنان بی انضباط عراقی در فوتبال مان سراغ داشتم، چنین روزی به زودی فرا خواهد رسید! به هر حال در این مجال قصد نداشتم از هنر پیش گویی یا نظر شخصی ام در خصوص عدنان که حتما جزء بازیکنان محبوب در کشور خودش به شمار می رود، چیزی بنویسم. بلکه نیت اصلی من از نوشتن این سطور اشاره به اتفاق خاصی است که با حضور محرم نوید کیا در باشگاه مس رفسنجان افتاده است. سرمربی جوان و اخلاق مداری که در دوران بازیگری هم خوشبختانه کسی از او خاطره ای از بد اخلاقی و رفتارهای غیر ورزشی ندارد. سرمربی جوانی که خیلی دیر عنان اختیار مس را به دست گرفت اما خیلی زود در نحوه بازی و نتایج آن اثر گذار شد. محرم شخصیت قوی خود را برای فسخ قرارداد با مدافع عراقی که در بازگشت از مرخصی به تمرینات این تیم بدقولی و تعلل کرد نشان داد. باور داریم اگر کارها بر روال درستی در فوتبال ما برقرار باشد، امثال "نویدکیا "ها می توانند به جایگاه های رفیعی در آن برسند. افسوس!

شان فوتبال قاره و فوتبال ما!

در فوتبال ما گاهی اتفاق هایی می افتد که در دنیای فوتبال و مدیریت آن بی نظیر است! مثلا وقتی وحید شمسایی در مورد قهرمانی تیم ملی فوتسال در جام ملت‌های آسیا اظهار کرد: "من و همکارانم قراردادمان در اسفند ماه با فدراسیون فوتبال به اتمام رسیده بود اما به خاطر مردم و عشق به کشورم و قولی که به فدراسیون داده بودم تا پایان جام ملت‌ها ماندم!" متوجه می شویم چرا مدیر مسئول محترم کیهان ورزشی بارها از ضعف در مدیریت ورزش در سرمقاله های خود نوشته و تاکید می کند : راه برون رفت ورزش کشور از وضعیت موجود "مدیریت جهادی" است. قهرمانی در فوتسال آسیا مبارک ، موفقیت در مسیر کسب سهمیه جام جهانی گوارای وجود، اما این چه سبک از مدیریت در یک سازمان ورزشی است؟ کدام تیم ملی در کدام کشور دنیا با این شکل به مسابقات قاره ای اعزام می شود؟! مگر می توان سرمربی تیم ملی یک کشور را بدون قرارداد به مسابقات رسمی و معتبری این چنین فرستاد؟ واقعا در حیرتم! در زمانی که مسئولیتی در تربیت بدنی دانشگاه داشتم ، گذشته از عقد قرارداد ، برای شرکت در مسابقات آماتوری دانشگاهی مربیان و سرپرستان تیم های مان را با صدور حکم و ابلاغ اداری به ماموریت می فرستادیم! حال که می شنویم سرمربی تیم ملی فوتسال ما بدون قرارداد و اصطلاحا "دلی و قولی" به همراه تیم ملی فوتسال به این رقابت ها اعزام شده، ناخودآگاه در دل آرزو کردیم که : ای کاش کنفدراسیون فوتبال آسیا که برای صدور مجوز حرفه ای باشگاه ها و احراز صلاحیت حضورشان در لیگ قهرمانان قاره ، هزار و یک بند و مورد را چک و بازبینی کرده و هر باشگاه باید مستندات خود را برای بررسی آنها بارگذاری کند، تصمیم بگیرد از این پس برای احراز صلاحیت حضور تیم های ملی در رقابت های قاره ای و انتخابی، شرایط و قراردادهای سرمربیان و کادر فنی کشورها را هم کنترل کند! بدین ترتیب فدراسیون فوتبال ما مجبور خواهد شد قراردادهای سرمربیان و کادر فنی تیم های ملی را پیش از اعزام بارگذاری کند! این طور هم شان فوتبال قاره حفظ می شود هم شان فوتبال ما!

خوزه "ایرانیزه " شد!

شنیدیم که وقتی از پسران مجرد می پرسند :" اهل کجایی؟" جواب می گیرند که:" هنوز زن نگرفتم تا بدانم کجایی ام؟ " نگارنده این سطور که با افتخار بیست و هفت سال از قبول "تاهل" اش می گذرد ، باور دارد که این جمله پر بیراه نیست و قدما دقیق و حساب شده آن را در فرهنگ ما جا انداخته اند! در حقیقت این قدیمی های خانه و خانواده دوست می دانستند بعد ازدواج "آقا پسر ها" تازه هم اهل آنها مشخص می شود، هم اهلیت شان! خب خدا را شکر که خوزه مورایس هم در کشور ما سر و سامان گرفت و ایرانی شد! اگر پرتغالی ها بعد از قبول دین ما به سنت مان هم پایبند بشوند ، باید خوشحال بود که این جناب "مورایس" حالا حالاها در فوتبال ما ماندنی است! باید دید بازیکنانش در "سپاهان" برای شیرینی این وصلت مبارک در هفته های آخر لیگ برتر" شیرین" می کارند تا تازه داماد خوشبخت شود یا خیر؟

ایمان به پیروزی و نتیجه خودباوری

شکست پرسپولیس در اراک و حذف این تیم در جام حذفی واکنش های مختلف و متعددی به همراه داشت. طبیعی بود جریانی که مدتها در صدد زمین زدن اوسمار در سمت سرمربی گری پرسپولیس بود، تمام کاسه و کوزه های باخت را بر گردن او بشکند و نتیجه بگیرد که :"حالا باید باز دنبال سرمربی خارجی بهتر بگردید! " به هر حال تجربه نشان داده از این رفت و آمد ها اگر آبی از "چاه" ویل فوتبال حرفه ای ما بیرون نیاید، نان خوبی به یک عده دلال و مشاور رسانه ای و .... می رسد. صد البته سرمربی ، همانطور که در پیروزی ها نفر اول است در شکست هم باید قبول مسئولیت کند و زیر سوال باشد . اما این به معنای آن نیست که با شکست پرسپولیس در ضربات پنالتی ، یک باره آتش به اردوگاه سرخ ها بیافکنیم و همه چیز را زیر سوال ببریم! ضعف پرسپولیس در دفاع تیمی و سبک خاص این تیم برای حفاظت از اندوخته گل خویش، از دوره یحیی گل محمدی با تکیه بر"حفظ توپ" مشخص بوده است. پرسپولیس برخلاف استقلال که قادر به بستن روزنه های دفاعی و حفظ نتیجه با همین شیوه است ، در این کار تبحر نداشته و ندارد و شاید اوسمار فهمیده باشد که حفظ و کنترل توپ در جریان بازی، همیشه نمی تواند تضمین کننده موفقیت تحت هر شرایطی باشد. این درس بزرگ را آلومینیوم اراک مجددا به سرخ ها و طرفداران سبک حفظ توپ، یا ایده بهترین دفاع حمله است آموخت! با این وجود هدف اصلی نگارنده این سطور از اشاره به بازی زیبا ، پرگل و هیجان انگیز، آلومینیوم اراک و پرسپولیس، بازی جسورانه ، فکورانه و فراتر از تصور شاگردان "مجتبی حسینی" بود. سرمربی جوانی که با تعویض های عالی خود دو بار بازی باخته را با اختلاف دو گل جبران کرد . او چنان اعتماد به نفس و تسلطی به شاگردان جوان و جویای نام خود داده بود که در تمام لحظات نیمه دوم و وقت های اضافی حتی در ضربات پنالتی بیننده های تلویزیونی و تماشاگران حاضر در ورزشگاه به وضوح می دیدند که این تیم به شکست پرسپولیس و موفقیت خود ایمان دارد و این ایمان به پیروزی است که در فوتبال ما کم یاب و بعضا نایاب شده است!

*مازیار مهرانی