قلیان دوسیب نعناع !
اصلا به درک ، به اسفل السافلین ، که در یک تورنمنت دیگر هم ناکام محض شدیم ؛ فدای سر«پسرک جک سوار» و اربابش که ۸۶۰ روز است آب خوش از گلوی جامعه بسکتبال سُر نخورده . مگر چه اتفاق شوم دیگری باید بیفتد که نیفتاده؟ بالاتر از سیاهی را هم که هیچ تنابنده ای ندیده بود ، رویت کردیم و بانگی از جنبنده ای درنیامد ؛ خب، بیست و پنج ناکامی بسان زهرمار، کام مان را تلخ کرده بود ؛ این هم روش . البته همین که برای کسب عنوان چهارم دختران زیر ۱۸ سال ایران بین 7 تیم دسته دوم آسیا ، مسئولین رده بالای مملکت را مجاب به صدور پیام تبریک نکرده اند ، جای شکر دارد و...
خلاصه این که در تمام حوزه های بسکتبال ، هنوز هم در بر همان پاشنه قبلی می چرخد. با توجه به «نه» گفتن مربیان وطنی و گزینه های خارجی ، هنوز نتوانسته اند برای تیم ملی بزرگسالان سرمربی انتخاب کنند ولی چپ و راست با ترجیع بند «نظر به تعهد، تخصص و تجربیات جنابعالی» برای این و آن حکم صادر می کنند . فرزاد کوهیان را که از مربیان بادانش بسکتبال کشور است و می تواند کمک شایانی به رشد و توسعه این ورزش بکند، در شرایطی که عضو کمیته فنی فدراسیون نیز هست، توأمان به سمت مدیر فنی تیم ملی بسکتبال زیر ۱۸ سال منصوب می کنند که چه بشود ؟ همه جای دنیا سلسله مراتب به این شکل رعایت می شود که مربیان در رده های پایه آبدیده می شوند و بعد از چند سال در سطوح بالا مربیگری می کنند اما در فدراسیون آقایان ، فردی را که تا همین چند وقت پیش مربی تیم ملی بزرگسالان بوده ، در یک اقدام محیرالعقول به رده پایین ترمی برند و...
هرچند مناف هاشمی، دبیر کمیته ملی المپیک که به واسطه مدیریت چندساله با «سیل انتقادات» به خوبی آشناست ، عدم موفقیت رشته‌های توپی مثل بسکتبال -که تپه های آباد کم نداشتند- را «پوست‌اندازی» عنوان می کند و از «پوست کندن» جامعه بسکتبال کلامی نمی راند ، خوب است بداند که یائو مینگ، اسطوره بسکتبال جهان و رئیس فدراسیون چین از «برادران گسول» مشاوره می گیرد ولی ما در رستوران بلوار کاوه تهران قلیان دوسیب نعناع چاق می کنیم و برای آینده جوانان نگون بختی که گیر ما افتاده اند ، نقشه می کشیم . این ها تفاوت هایی است که مسئولین عالی رتبه ورزش از آن غافلند و با دستمالی کردن واژگان ، سعی بر ماستمالی کردن اوضاع دارند !
پی نوشت : درمقالات شمس تبریزی آمده : «مرا در این عالم با عوام هیچ کاری نیست، برایِ ایشان نیامده‌ام. این کسانی که رهنمایِ عالم‌اند به حق[کسانی که ادعای راهنمایی مردم به حقیقت را دارند] انگشت بر رگِ ایشان می‌نهم. فی‌الجمله تو را یک سخن بگویم؛ این مردمان به نفاق،خوش‌دل می‌شوند و به راستی،غمگین، راست نتوانم گفتن؛ که من راستی، آغاز کردم، مرا بیرون کردند. اگر تمام راست گفتمی، به یکبار همه شهر مرا بیرون کردندی.»
*کامران خطیبی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
