بی بار و بی بر!
در خبر ها خواندیم که مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال گفته است: مرمت ورزشگاه‌ها و آوردن VAR وظیفه فدراسیون نیست. هر باشگاهی باید استادیومی را معرفی کند که VAR داشته باشد اما چنین کاری انجام نمی‌شود. به باشگاه‌ها می‌گفتیم برای تجهیز ورزشگاه‌ها هزینه کنید که گفتند پول نداریم. الان که گفتیم در ورزشگاه‌ها بازی برگزار نمی‌شود، پول‌ها دارد درمی‌آید . من که می‌دانم چه خبر است، اگر پول نبود که نصف تیم‌های لیگ برتر به ترکیه و دبی نمی‌رفتند. تیم‌ها دارند بازیکنان را روی هوا از هم می‌قاپند؛ یکی پیشنهاد 16 میلیاردی می‌دهد و دیگری پیشنهاد 25 میلیاردی. این پول‌ها از کجا می‌آید؟ این که رئیس فدراسیون فوتبال از ولخرجی ها در باشگاه ها گلایه می کند و تجهیزو مرمت ورزشگاه ها را وظیفه فدراسیون فوتبال نمی داند . حرف درستی است اما همه حرف و واقعیت ها موجود فوتبال حرفه ای ما نیست. کاش آقای تاج پاسخ این سوال را می داد که : "باشگاه هایی که فاقد استادیوم اختصاصی و متعلق به خود هستند و حتی مانند استقلال و پرسپولیس برای برگزاری و میزبانی مسابقات داخلی در یک زمین چمن و ورزشگاه استاندارد لنگ و سردرگم هستند کدام ورزشگاه را باید مجهز به سیستم کمک داور ویدئویی کرده و برای آن هزینه کنند ؟ باشگاه هایی که برای برگزاری بازی های خانگی خود عملا مستاجر شرکت توسعه وزارت ورزش و جوانان هستند روی چه حسابی باید هزینه ای جدا از اجاره زمین چمن ورزشگاه ها را پرداخت کنند؟ چرا هزینه تجهیز ورزشگاه هایی که مالکیت آن ها بر عهده دولت است به دوش باشگاه هایی باشد که طبق قانون نباید ریالی بابت ورزش حرفه ای از دولت بودجه ای دریافت کنند ؟ باشگاهی که اختیاری در این خصوص از خود ندارد و چشم به مساعدت دولت و وزارت ورزش و جوانان دوخته و لقب باشگاه حرفه ای را با هزار ترفند و بند بازی برای صدور مجوز حرفه ای و شرکت در مسابقات بین المللی و قاره ای به زور یدک می کشد و خودمان بهتر می دانیم که این پیراهن بر تنش گشاد است این وسط چه کاره است؟ جز بازیچه ای در این دنیای غریب حرفه ای گری که به دست یک عده مدیر انتصابی دولتی یا وابسته به سیستم و دستگاه های دولتی و حکومتی اداره می شوند . در حالی که تعهدی بابت خارج کردن باشگاه ها با ابزارهای درست و شناخته شده فوتبال حرفه ای بر گردن کسی نیست ! و هیچ کس نمی گوید باشگاه هایی که فاقد حق پخش تلویزیونی ، مساعدت دولت و شهرداری ها برای در اختیار گذاشتن ورزشگاه های اختصاصی با اهرم هایی چون وام های بلند مدت کم بهره ، اجاره به شرط تملیک و غیره است از خود چه دارد که باید برای تجهیز ورزشگاه هایی که باید میزبان مسابقات حرفه ای و آسیایی ما باشد هزینه کند؟ این که باشگاه ها بی رویه هزینه می کنند و هنرشان قاپیدن بازیکنان بعضا بی کیفیت یا کم کیفیت از دست یکدیگر است را هم باید حاصل بی برنامگی و فقدان "نقشه راه" ورزش و فوتبال حرفه ای کشور دانست . اگر ما نظام جامع باشگاه داری را که سال هاست حرفش را شنیدیم در ورزش حرفه ای نهادینه می کردیم. اگر ما بستر لازم را برای استقلال مالی و درآمدزایی سیستم فوتبال حرفه ای ایجاد می کردیم . اگر ما خلا محیط حقوقی این حوزه را با تدوین و تصویب قوانین حمایتی لازم پر می کردیم. اگر امتیازها و حداقل امکانات سخت افزاری مورد نیاز باشگاه ها را فراهم می کردیم و باشگاه هایی را پایه می گذاشتیم که از قبل امکان فعالیت در ورزشگاه های اختصاصی ، برخورداری از قوانین حمایتی ، امکان درآمدزایی از طریق فعالیت های تجاری ، دریافت حق پخش و تبلیغات محیطی و در دست گرفتن بلیت فروشی و از همه مهم تر بهره مندی از الگوی صحیح مدیریت فوتبال باشگاهی و حرفه ای ، کمبود و نقص و کاستی نداشته باشند. توقع برطرف کردن این نیاز در ورزشگاه ها توقع بی جایی نمی توانست باشد.
*مازیار مهرانی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
