اکبر فلاح: عموزاد و زارع باید در المپیک طلا می‌گرفتند
پیشکسوت کشتی ایران از نبود شیوه و قانون مشخص برای انتخاب سرمربیان تیم های ملی انتقاد کرد.
کیهان ورزشی- اکبر فلاح درباره عملکرد تیم ملی کشتی آزاد ایران در المپیک پاریس، اظهار کرد: در مجموع کسب ۸ مدال در کشتی آزاد و فرنگی برای ایران بی سابقه بود. کشتی از نظر تعداد مدال در المپیک گل کاشت و دستشان درد نکند. با این حال وقتی به صورت دقیق بررسی می‌کنیم می‌بینیم که می‌توانستیم از نظر مرغوبیت مدال به نتیجه بهتری برسیم. در شرایطی که آمریکا مثل همیشه تیمی قوی نداشت و روسیه هم در المپیک غایب بود ما باید از نظر مرغوبیت مدال به مدال‌های خوشرنگ‌تری در کشتی آزاد می‌رسیدیم. توقع این بود که در کشتی آزاد مدال طلا بگیریم اما در مجموع می‌توان گفت نتیجه کشتی ایران در المپیک خوب بود.
دارنده مدال‌های طلا و نقره جهان، افزود: ما در کشتی آزاد ۵ کشتی‌گیر داشتیم و در آخر به ۴ مدال رسیدیم. ما از نظر امتیازی توانستیم امتیازات خوبی را جمع کنیم اما در المپیک مرغوبیت مدال مهم است که فکر می‌کنم از این نظر در رده پنجم یا ششم قرار گرفتیم. آذرپیرا مدال خوبی گرفت اما می‌توانست به طلا هم برسد. از ۳ فینالیست ما نیز حداقل باید یک طلا می‌گرفتیم. مسلم‌ترین مدال طلای ما در وزن ۱۲۵ کیلوگرم بود که باید چشم بسته طلا می‌گرفت. زارع جوان بود و رقبای او همه پا به سن گذاشته بودند. او سال قبل همه رقبایش را با اختلاف برده بود اما در فینال خیلی بد ظاهر شد و یک طلای مسلم را از دست داد. به هر حال فدراسیون و سرمربی تیم ملی باید پاسخگوی علت این موضوع باشند. همانطور که ما بابت کسب ۸ مدال به آن‌ها تبریک می‌گوییم بابت این اتفاقات نیز باید پاسخگو باشند و آن را گردن بگیرند.
وی ادامه داد: رحمان عموزاد چرا با این تجربه باید در فینال مقابل ژاپن به آن شکل غافلگیر شود؟ چرا به او نگفته بودند که شیوه کشتی‌گیر ژاپنی در مبارزه‌های قبلی بر اساس غافلگیری بوده است؟ چرا رحمان باید به آن شکل اسیر کشتی‌گیر ژاپنی شود؟ ژاپنی‌ها شیوه مبارزه‌شان به شکلی است که وقتی حریف را خاک می‌کنند براحتی او را رها نمی‌کنند و دنبال زدن بارانداز یا فیتیله پیچ هستند. آن ها بر خلاف کشتی‌گیران ما به راحتی چنین فرصت‌هایی را از دست نمی‌دهند.
فلاح درباره بازگشت دوباره پژمان درستکار به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد، گفت: دایره مربیان تیم ملی فقط کاوه و درستکار را در برمی‌گیرد. وقتی محسن کاوه را کنار می‌گذارند نمی‌روند رضا یزدانی، علیرضا رضایی، صادق گودرزی یا خیلی از قهرمانان دیگر را بیاورند که در انتظار نشان دادن توانایی‌های خود هستند. برای مسابقات امیدهای جهان بهتر این بود که به مربیان جوان فرصت بدهند اما باز هم تیم را دست سرمربی بزرگسالان می‌دهند. البته این را هم باید گفت که خیلی از قهرمانان ما نیز به دلایل مختلف حاضر به همکاری با فدراسیون نیستند. پژمان درستکار دیگر در این سمت با تجربه‌ای که داشته پخته شده است. مشکل اصلی من زمانی بود که او بدون هیچ سبقه خاصی در رده‌های پایه تیم‌های ملی به یکباره سرمربی تیم بزرگسالان شد. البته روی سخن من فقط درستکار نیست و هر مربی که انتخاب می‌شود باید بر اساس یک معیار و روش مشخص و قانونی باشد.
پیشکسوت کشتی ایران، درباره وضعیت حسن یزدانی پس از دومین عمل جراحی کتف، گفت: امیدوارم او دیگر هیچ عملی نیاز نداشته باشد. بازگشت به میادین قهرمانی دست خود کشتی‌گیر است و هیچ کس حق ندارد بگوید یزدانی نمی‌تواند دیگر به کشتی بازگردد. او هم می‌تواند مثل بقیه بیاید و در انتخابی بار دیگر خود را ثابت کند و در صورت شایستگی به مسابقات جهانی برود. هر کشتی گیری می‌تواند خود را در سنی اثبات کند. جردن باروز یا خیلی‌های دیگر که از یزدانی هم چند سال بزرگتر هستند نیز به مبارزه ادامه دادند و باز هم به تیم ملی رسیدند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم کشتی ما به معنای واقعی در انتخاب مربی قانونمند شود. یکی از مسائلی که من با آن مشکل جدی دارم نحوه انتخاب سرمربی و مربی در تیم ملی بوده است. ما باید مربی سازی کنیم نه اینکه با این حجم از زیرساخت‌ها و کارهای خوب انجام شده در عرصه انتخاب مربی روش روشن و مشخصی نداشته باشیم و دایره انتخابمان فقط دو مربی باشد. این کارها را ۳۰ سال پیش می‌کردند که سرمربی تیم ملی فقط از بین یکی دو نفر انتخاب می‌شد.
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
