تغییر بدون تحول، معنایی ندارد

 در اولین روز هفته گذشته وزیر ورزش طی احکام جداگانهای، چند تن از معاونان و سرپرستان جدید بخش‌های مختلف وزارت ورزش را منصوب کرد. این اتفاقی قابل انتظار بود که البته کمی دیر و تقریبا سه ماه بعد از شروع فعالیت دولت چهاردهم و وزیر جدید ورزش صورت گرفت. انتظار می‌رود که تغییرات دیگری هم در راه باشد. 
قبل از هر چیز ضمن تبریک، به سهم خود برای خواهران و برادران منصوب شده آرزوی موفقیت در انجام مسئولیت‌های محوله داریم، چرا که موفقیت آنان حتما موفقیت ورزش است. مهمتر اینکه، امیدواریم صرفا رفتن و آمدن اشخاص، هدف نبوده وتزریق خون تازه وانگیزه بیشتر در کالبد مدیریتی ورزش مد نظر باشد.
اهالی خرد وکلان ورزش - خاصه آنهایی که عمری سپری ومویی در این عرصه سپید کرده اند - نیک می‌دانند که از این رفت وآمد‌ها بسیار اتفاق افتاده است. آنها با چشم خود از این تغییرات و انتصابات زیاد دیده اند واین به هیچ وجه اتفاق تازه وغریبی نیست. هرگاه مسئول و مدیر و وزیری منصوب می‌شود، طبیعی است که برای اجرا و پبشبرد برنامه‌ها و نقشه هایش، افرادی را که از حیث سلیقه و فکری به وی نزدیکتر هستتد، به همکاری و میدان عمل فرا می‌خواند و... این بار نیز همین داستان تکرار شده، اما حرف بر سر این است که اهالی ورزش توقع دارند این تغییرات صرفا مربوط به آدم‌ها و چهره‌ها نباشد، به این معنا که “ تا حالا آنها بودند، از این به بعد ما هستیم! ”، بدون اینکه تغییری در روند کاری و شیوه‌های مدیریتی اعمال شده و در حال وهوای ورزش تحول و اصلاحی رخ دهد. 
راستی آنکه برای مردم و دوستداران ملک وملت - نه در ورزش که در هیچ عرصه‌ای - در وهله اول مهم نیست چه کسانی و ازچه جناح و حزبی در مصدر امور هستند و سکان کار را در دست دارند. برای مردم در همه جا - از جمله حوزه مدیریتی ورزش - مهم‌تر و حیاتی‌تر از هر چیزی این است که آدم‌های لایق و مدیران کاربلد وانسان‌های دلسوز وبه معنای واقعی دارای تعهد، صاحب منصب و مسئولیت، حضور داشته باشند و همه توان و انگیزه و هنر و دلسوزی ولیاقت خود را برای بهبود امور ملک وملت به کار بگیرند. امیدواریم تغییرات صورت گرفته و مدیران تازه منصوب شده با این ملاحظه و وسواس به سمت‌های مربوطه برگزیده شده باشند، به ویژه از این نظر که وزیر ورزش از همان ابتدا - حتی قبل از اخذ رای اعتماد از مجلس – بر ضرورت تحول در شرایط کلی ورزش ایران و خروج آن از دور باطل و راکد و کسل کننده کنونی، تاکید کرده بود. او همچنین درباره تغییرات مدیریتی تاکید داشت که شتابزده عمل نمی‌کند و بنا بر توصیه رئیس جمهور، اصل “ شایسته سالاری” را رعایت خواهد کرد. در هرحال واقعیت تلخ وغیر قابل انکار درباره ورزش ایران این است که اصل مهم و حیاتی “ مدیریت “ در خیلی از مقاطع وبسیاری از بخش‌ها وسازمان‌ها ومراکز تابعه، جدی گرفته نشده و عامل وملاک اصلی درتعیین مدیران در اکثر قریب به اتفاق موارد، همه چیز بوده است به جز شایسته سالاری و تقدم ملاک تخصص و تعهد بر اصول دیگری مثل رفیق بازی وباندبازی و جناح گرایی وفامیل وهمشهری بازی وبند وبست و...! وآنچه که خیلی وقت‌ها و خیلی جا‌ها اصلا مطرح نبوده، منافع ملی و مصالح ورزش و مطالبات و توقعات جامعه ورزش که به بزرگی بک ملت است! در چنین روندی انواع واقسام آدم‌ها واسم‌ها و چهره‌های غریبه وعجیب وغریب و... با شعار‌های مسخره، حرف‌های مضحک و مدیریت‌های متزلزل و کوتاه مدت، بر مناصب حساس تکیه زده و جز درجا زدن و پسروی ورزش و برباد دادن سرمایه آن وبازی با عمر واحساسات مردم، کاری برای ورزش ما - که به گواه خودی وبیگانه از حیث توان انسانی وداشته‌های مادی برای جهش وتحول و پیشرفت، غنی است - انجام نداده اند. این درحالی است که در هرجا برکاروبار ورزش ما مدیریت اهل بر سرکار بوده، آن بخش از کار جدی گرفته شده و عناصر فرصت طلب و آویزان و سفارشی راهی به آن نداشته یا اصلا جرات ورود و نزدیک شدن را نداشته باشند، بی تردید با توفیق و افتخارآفرینی و بالاخره شاد شدن دل مردم و خشنودی اهالی ورزش قرین بوده است. همین هفته‌ای که گذشت دیدیم کشتی افتخار خلق کرد. کشتی گیران برومند ایران عزیز این بار در رده سنی” امید” در هر دو رشته آزاد و فرنگی گوی سبقت از همگنان ربودند و بر سکوی اول جهان تکیه زدند. آنها پرچم سه رنگ ایران را به اهتزاز درآورده و سرود غرورآفرین کشورمان را به گوش جهانیان رساندند و...
این اتفاق می‌تواند نه فقط در کشتی و یکی دو رشته دیگر، بلکه در بسیاری از رشته‌ها بیفتد. جوانان ورزشکار ایرانی بار‌ها در عمل این ادعا را ثابت کرده اند. همین یکی دوهفته اخیر در شیرجه، هندبال ساحلی، جودو و کاراته (که مسئولان ورزش باید درباره اتفاقات اخیری که درسطوح مدیریت این فدراسیون افتاد و تکاپو و توطئه پدرخوانده‌های پیشانی سفید این رشته مراقب و حساس باشند و...) ورزشکاران ما در میادین بین المللی و جهانی درخشیدند و... بنابراین همانطور که بار‌ها نوشته ایم ورزش مستعد ایران در ریل پیشرفت قرار نخواهد گرفت و اصلاح و متحول نخواهد شد، مگر آنکه در مدیریت آن تغییرات اساسی رخ دهد واین تغییرات نباید به “ آدم‌ها و اسم‌ها “ محدود شود بلکه باید به تغییر شیوه‌ها و روش‌ها و در نهایت “ تحول در ورزش” بینجامد...

* سیدمحمدسعید مدنی