استقلال و پرسپولیس در غریبانه‌ترین حالت ممکن؛ جبران خسارت از جیب مردم!

کیهان ورزشی- 

لئاندرو پریرا که زمستان سال ۱۴۰۱ به پرسپولیس پیوسته بود، در پایان فصل ۱۴۰۲ از این تیم جدا شد. در آن زمان با این بازیکن تسویه حساب کامل انجام نشد و او راه شکایت به فیفا و در ادامه CAS را برای وصول مطالباتش در پیش گرفت.

حالا با حکم دادگاه CAS پرسپولیس محکوم به پرداخت ۲۳۸ هزار دلار شده است. سرخپوشان ۲۰ روز فرصت دارند تا مطالبات این بازیکن را بپردازند و در غیر این صورت با جریمه رو‌به‌رو خواهند شد.
این اتفاق در امتداد تمام سرمایه سوزی‌ها و حیف و میل‌هایی است که طی همین چند ماه اخیر در باشگاه پرسپولیس صورت گرفته و ظاهرا کسی هم قرار نیست پاسخگو باشد. البته در باشگاه رقیب آنها یعنی استقلال نیز الی ماشاءالله از این داستان‌ها دیده‌ایم.
چند روز قبل وقتی در یک برنامه زنده تلویزیونی از وزیر محترم ورزش درباره استقلال و پرسپولیس سوال شد با قاطعیت گفت که وزارت ورزش دیگر دخالتی در امور این دو باشگاه ندارد؛ حتی از بعد نظارتی.
این اتفاقات - و البته خارج شدن کامل دو باشگاه از سیطره وزارت ورزش - نشان می‌دهد که هر دو مجموعه در غریبانه‌ترین حالت خود به سر می‌برند و تعدادی از بانک‌ها، بخش‌های هلدینگی و ... برای این تیم‌های مردمی تصمیم گیری می‌کنند و خیلی راحت نیز خسارت مدیریت‌های مسئله دار و مخرب خود را از جیب مردم می‌پردازند!
در این شرایط باید منتظر روز‌های بدتری هم برای دو باشگاه بمانیم؛ روزگاری که مردم و هواداران از موجودیت باشگاه‌های محبوب خود به ستوه آمده و اعلام کنند که نه هواداری آنها را می‌خواهند و نه این همه جبران خسارت از جیب شان را.

چه کسانی از این بازی سود می‌برند؟
طی روز‌های گذشته و با توجه به بالا گرفتن دعوای دو باشگاه پرسپولیس و تراکتور، عده‌ای در فضای مجازی با استناد به یک ویدئو مدعی شدند که تراکتور و شخص زنوزی به عنوان مالک آن به دلیل همزبانی با رئیس جمهور مورد حمایت نفر اول دولت قرار دارند. البته پیش از این و در ماجرای دعوای حقوقی علیرضا بیرانوند، سنگربان سابق پرسپولیس با این باشگاه این موضوعات به شکلی دیگر عنوان شده و برخی از پرسپولیسی‌ها مدعی بودند که بیرانوند به دلیل عضویت در تراکتور و حمایتی که برخی از دولتی‌ها از این باشگاه دارند، با محرومیت رو‌به‌رو نشده است.
مسعود پزشکیان در این ویدئو می‌گوید که محمدرضا زنوزی، مالک باشگاه تراکتور از جیب خود هزینه می‌کند و در مقابل هزینه‌کرد دولتی قرار گرفته است. او همچنین اظهاراتی در حمایت از تراکتور بر زبان می‌آورد.
در همین زمینه معاون رسانه‌ای دفتر رئیس جمهور با انتشار یک متن کوتاه در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد که این مصاحبه قدیمی است.
در اینکه ویدئوی مورد نظر قدیمی بوده، جای شکی وجود ندارد، اما به این ماجرا باید از دو منظر نگاه کرد. اول اینکه فضای فوتبال ایران آنقدر آشفته شده و در بستر هواداری برد و باخت‌ها چنان ارزش کاذبی پیدا کرده که افراد برای پیش افتادن در کری خوانی و ... از زدن هیچ انگ و تهمتی غافل نمی‌شوند. این درست همان فاجعه بزرگی است که سال‌ها قبل هشدار داده بودیم. البته امیدواریم فضا از این بدتر نشود، اما اگر از زاویه دیگری به این ماجرا بنگریم باید از دولتی‌ها و افرادی که دور و بر رئیس جمهور هستند نیز بخواهیم به گونه‌ای رفتار نکنند که شائبه ایجاد شود. موضوع فقط به باشگاه تراکتور و دعوای اخیر آنها با پرسپولیس خلاصه نمی‌شود. برای مثال شنیده می‌شود که یکی از مدیران ورزشی نزدیک به رئیس جمهور این روز‌ها برای مشغول به کار شدن دوستان خود در فضای ورزش سخت فعالیت می‌کند؛ از تیم پیدا کردن برای برخی از مربیان بیکار گرفته تا سفارش به منظور حضور دیگر رفقای خود در هیات مدیره فلان باشگاه و یا بهمان مجموعه و ...
مسلما این رفتار‌ها نه با ذات ورزش همخوانی دارد و نه به پیشرفت آن کمک می‌کند. بی شک رئیس جمهور محترم که مقید به جمع شدن برخی از سفره‌های رانتی است و بار‌ها این موضوع را اعلام کرده، در صورت اطلاع از این رفتار‌ها با آن برخورد خواهد کرد.
وصل کردن برخی از اتفاقات ورزشی به علایق شخصی رئیس جمهور نه در شان ایشان است و نه برای ورزش مفید، لذا در اینجا بیش از هر کسی نقش اطرافیان ایشان اهمیت دارد؛

و این نگاه از بالا به پایین... 
حدود یک هفته قبل که اعلام شد استقلال با ماتزاری به توافق نهایی رسیده، در گزارشی عنوان شد که مربی ایتالیایی همراه با وکیل خود که فرانچسکو نام دارد، به این سادگی‌ها با باشگاهی ایرانی به تفاهم نمی‌رسد. ماتزاری درخواست‌هایی عجیب دارد که چیزی فراتر از خواسته‌های دوران مربیگری کارلوس کی‌روش در ایران است.
هرگز فراموش نمی‌کنیم که کی‌روش برای مربیگری در تیم ملی، بندی در قرارداد خود گنجانده بود با این مضمون که فدراسیون فوتبال ایران باید هزینه خشکشویی البسه او را نیز پرداخت کند! حالا ماتزاری هم چنین درخواستی را با مدیران باشگاه استقلال مطرح کرده و از آنها خواسته تا پرداخت این هزینه را بر عهده بگیرند.
درخواستِ بادیگارد شخصی و ۲ راننده که تمام‌وقت در اختیار ماتزاری و دستیارانش باشند، دیگر خواسته‌های عجیبی است که مربی ایتالیایی در مذاکره مطرح کرده و از آنها چشم‌پوشی نکرده است. اینها جدا از مبلغی در حدود ۳/۵ میلیون دلار است که به مربی ایتالیایی و دستیاران او پرداخت می‌شود. باید دید در نهایت آیا مدیران باشگاه استقلال که در طول دو هفته اخیر، هم و غم خود را برای توافق با ماتزاری گذاشته‌اند، با او به توافق می‌رسند یا اینکه مانند رضا درویش، دور باطل می‌زنند و در نهایت سراغ گزینه دیگری می‌روند؟
این خبر در حالی مطرح شده که تا زمان نگارش یادداشت هنوز رسما نام سرمربی استقلال اعلام نشده و مدیران باشگاه نیز واکنشی به این ادعا‌ها نشان نداده‌اند. 
از فحوای این گزارش تنها چیزی که برداشت می‌شود نگاه از بالا به پایینی است که برخی از مربیان خارجی به فوتبال ما دارند که البته این نگاه محصول مدیریت افرادی است که فوتبال ایران و باشگاه‌های بزرگ آن را کوچک کردند، همان‌هایی که طی سال‌های اخیر بیشتر از ۵ بار برای راضی کردن استراماچونی به حضور در همین استقلال ملتمسانه به مذاکره با وی پرداخته‌اند و «نه» شنیده‌اند. این نگاه از بالا به پایین نتیجه حضور مدیران کوچکی است که در هر دو باشگاه استقلال و پرسپولیس برای جلب رضایت گزینه‌های سرمربیگری شال و کلاه کرده و به کشور‌های دیگر سفر کرده‌اند؛ کاری که بعید می‌دانیم در دنیا از مدیران یک باشگاه بزرگ و معتبر و پرطرفدار سر بزند؛ و ما باید حالا حالا‌ها این نگاه سنگین و از بالا به پایین را تحمل کنیم زیرا «از ماست که بر ماست».

حمید ترابپور