گل طلایی مهدی طارمی

کیهان ورزشی- 

مهدی طارمی را می توان موفق ترین فوتبالیست دو دهه اخیر ایران دانست. وی به بالاترین جایگاهی که می توانست برای خودش متصور باشد رسید. بازی در قلب اروپا و حضور در جمع اینتری ها تحقق رویاهای کودکی پسر بندر بوشهر بود. طارمی حالا با کوهی از تجربه برای ماندگاری در آن سطح تلاش می کند اما فارق از توانایی های فنی مهدی، او را باید یک انسان خوب معرفی کرد. کسی که در این سالها به موازات پیشروی در مسیر موفقیت، از نظر اخلاقی و شخصیتی هم خود را ارتقا داد. اخیرا نیز خبر رسید که وی برای نجات یک جوان دست به اقدامی خیرخواهانه زده است. فوتبال ایران در دورانی به سر می برد که عده ای با تعاریف نادرست و انحرافی از "حرفه ای گری"، حرفه ای بودن را در تضاد با انسانیت و اخلاق مداری معرفی کرده اند و در این وانفسا بازیکنانی چون مهدی طارمی بهترین مثال برای کشیدن خط بطلان بر آن خزعبلات هستند. او می تواند الگویی درست برای نسل جوان باشد.

فقدان یک کمیته مهم و "قوطی جادویی" مدیران
الان که این یادداشت از نظرتان می‌گذرد، دربی به پایان رسیده و نتیجه آن را هم می‌دانید؛ لذا اینکه چه باید می‌شد تا اتفاقات بهتری رقم بخورد، اکنون موضوعیتی ندارد. هر چه که بوده، تمام شده و به تاریخ پیوسته است. نگارنده امروز چهارشنبه هشتم اسفندماه از اتفاقات دربی بی خبر است و فقط می‌داند که باشگاه استقلال برای این بازی به دنبال یک سرمربی موقت بوده و از افرادی، چون فیروز کریمی، علیرضا منصوریان و ... برای این کار نام می‌برند. امروز شنبه که تکلیف دیدار بزرگ تهران مشخص شده و هر کسی که روی آن نیمکت نشسته، خودش و عملکردش به خاطرات دربی پیوسته‌اند، بهانه ما برای پرداختن به این موضوع فقط و فقط اشاره به فقدان یک بخش مهم در باشگاههایمان است؛ بخشی که مغفول مانده و البته تعمدی در مغفول ماندن آن وجود دارد، بخشی به نام کمیته فنی که باشگاه‌های مطرح دنیا – حتی باشگاه‌های کوچک – از آن بهره می‌برند و اینجا محلی از اعراب ندارد. دلیلش هم مشخص است. اگر در باشگاه‌های ما کمیته‌ای فنی مستقر شود و برای تصمیمات فنی مدیران فکر و برنامه ارائه دهد، دیگر کدام مدیر می‌تواند با تصمیمات خلق الساعه خود تن و بدن هوادارانش را بلرزاند؟ ضمن تاکید مجدد بر این موضوع که کاری به نتیجه دربی نداریم و نمی‌دانیم چه چیزی رقم خواهد خورد، یادآور می‌شویم که برای مثال اگر همین باشگاه استقلال کمیته‌ای مستقل به نام فنی داشت و افرادی موجه و دلسوز در دل آن بودند، دیگر کسی نمی‌توانست یک شبه از "قوطی جادویی" خود نام فیروز کریمی و ایکس و ایگرگ را بیرون بیاورد. قطعا باید طرح و برنامه درست و فنی در پس این تصمیمات باشد. این مسئله اتفاقا در دیگر باشگاه تهرانی یعنی پرسپولیس در مقاطع مختلف، به خصوص در همین فصل دیده شده است. آنجا نیز وقتی کمیته فنی وجود خارجی ندارد، این می‌شود که از مربی اروپایی به گزینه داخلی یعنی کریم باقری می‌رسند و از کریم عبور کرده، سراغ گزینه‌ای از ترکیه می‌روند و در نهایت دل به قضا و قدر می‌سپارند که؛ آیا بشود و آیا نشود؛ در واقع برنامه‌ای فنی در پس این اتفاقات دیده نمی‌شود و بدتر آنکه گاهی نقش جریانات دلالی پررنگ جلوه می‌کند و ...
همین آفت در دیگر بخش‌های فوتبال ایران و حتی در بحث ملی نیز وجود دارد و تا وقتی داستان این باشد، نمی‌توان به انتخابات و انتصابات حوزه فنی امیدوارانه نگریست.

مورد عجیب یک مدیر؛ دورخیزی برای همه صندلی‌ها!
یکی از مدیران ناشناخته که مدتی است در یک باشگاه خودروساز بساط خود را پهن کرده است و تا همین چند روز قبل با عنوان سرپرست باشگاه حضور داشت و با انتخاب مدیرعامل به صندلی قبلی خود درهیات مدیره برگشت، حکایتی جالب و البته عجیب دارد. این فرد که مشخص نیست چگونه از فوتبال ایران سردرآورد و در چند باشگاه سمت‌های مهم گرفت و امروز هم با حقوق قابل توجه بدون کمترین بازدهی - و البته با کوهی از خرابی‌ها - در باشگاه خودروساز حضور دارد، در مدت زمان کوتاهی که سرپرست باشگاه مورد نظر بود، با علم به اینکه دوام چندانی روی آن صندلی نخواهد داشت برای حضور در سه بخش مهم دورخیز کرد و با ثبت نام در انتخابات فدراسیون فوتبال، انتخابات فدراسیون والیبال و همچنین انتخابات هیات فوتبال تهران شانس خود را آزمود. عجیب آنکه در بحث والیبال این مدیر به عضویت هیات رئیسه درآمد و در انتخابات هیات فوتبال تهران نیز موفق به تصاحب پست شد و حالا منتظر انتخابات امروز فدراسیون فوتبال است. درباره مدل مدیریت وی کافی است که از اعضای باشگاه کنونی او بپرسید تا مشخص شود این ورزش به چه مرحله‌ای از بدبختی رسیده که چنین فردی که حضورش در این فضا از اساس زیر سوال است، به راحتی و با استفاده از دو، سه ماه سرپرستی موقت به چند جایگاه مهم پرتاب می‌شود. درباره این مدیر و مدیرانی از این دست در آینده بیشتر خواهیم نوشت.

یک «خدا پدرش را بیامرزد» برای خودتان کنار بگذارید!
 فوتبال ایران به مهمترین روز و اتفاق خود رسید. امروز تکلیف ریاست فدراسیون فوتبال روشن می‌شود؛ البته که برنده این کارزار از هفته‌ها قبل مشخص بوده و با توجه به شواهد و قرائن، مهدی تاج مجددا روی آن صندلی مهم می‌نشیند. اینکه رقیب وی یعنی امیر عابدینی در یک برنامه تلویزیونی آنگونه به مدیریت تاج می‌تازد، نمی‌تواند بازی را عوض کند، زیرا اساسا در این نبرد، نه عابدینی برای تاج رقیبی جدی است و نه اراده‌ای برای تغییرات وجود دارد.
با این تفاسیر فرصتی برای تغییرات نیست و باید به ادامه همین شکل و شیوه مدیریت رضایت داد، اما در کنار همین رضایت از روی ناچاری، خطاب به مدیران فدراسیون و رئیس منتخب می‌گوییم حالا که قرار است چهار سال این مسئولیت را برعهده داشته باشند، دست به تغییرات بزنند و برای نجات فوتبال کمی از خودگذشتگی به خرج داده و اندکی از دوستان خود چشم برداشته و به اعتبار و آبروی خدشه دار شده این فوتبال چشم بیندازند تا فردا روزی که این دوره چهارساله هم به پایان رسید، یک "خدا پدرش را بیامرزد" پشت سرشان باشد.

حمید ترابپور