سفر تیم ملی فوتسال بدون پزشک و مترجم به عربستان!
کیهان ورزشی-
تیم ملی فوتسال ایران روز جمعه، ۹ آبان، برای حضور در مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی راهی عربستان شد اما در اقدامی بحث‌برانگیز، چند عضو کلیدی تیم در این سفر حضور ندارند.
پزشک، ماساژور، فیزیوتراپ، مدیر رسانه و مترجم دیوید راموس (کمک‌مربی اسپانیایی) از جمله نفراتی هستند که به عربستان اعزام نشده‌اند؛ تصمیمی که بدون شک بر آمادگی جسمانی، ارتباطات فنی و پوشش رسانه‌ای تیم ملی تأثیرگذار خواهد بود. به این فهرست باید تدارکات تیم را نیز اضافه کرد.
این در حالی است که فدراسیون فوتبال از این رقابت‌ها با عنوان «جام جهانی کوچک» یاد کرده و رئیس فدراسیون نیز بارها بر اهمیت حضور قدرتمند در این تورنمنت تأکید داشته است.
اعزام به مسابقات رسمی بدون کادر درمانی
غیبت پزشک تیم که با وضعیت جسمانی بازیکنان و مصدومیت‌های مزمن آنان آشناست، جای سؤال دارد. نبود ماساژور و فیزیوتراپ نیز در شرایطی که تقویم فوتسال ایران در نیمه دوم سال بسیار فشرده است و احتمال آسیب‌دیدگی بازیکنان بالاست، تصمیمی غیرقابل توجیه است.
از طرفی کمیته ملی المپیک مدعی شده که تیم ملی با کادر پزشکی وارد ریاض شده اما این کادر پزشکی هیچ ارتباطی با تیم ملی فوتسال ندارد و صرفا از سمت کمیته ملی المپیک عازم شده‌اند.
مترجم راموس جا ماند؛ بازیکنان ترجمه کنند!
از سوی دیگر، عدم اعزام مترجم راموس نیز بسیار عجیب است. این مربی اسپانیایی که حقوق قابل توجهی از فدراسیون دریافت می‌کند، در شرایطی که باید دانش فنی‌اش به تیم منتقل شود، بدون مترجم در کنار تیم قرار گرفته است. گفته شده که حسین طیبی و برخی بازیکنان دیگر که سابقه بازی در اسپانیا دارند، وظیفه ترجمه را برعهده خواهند گرفت اما آیا در لحظات حساس بازی، زمانی که این بازیکنان در زمین هستند، انتقال نکات فنی به کادر مربیگری ممکن خواهد بود؟ آیا تسلط این بازیکنان به زبان اسپانیایی در حد ترجمه دقیق و تخصصی است؟
مدیر رسانه همراه تیم نیست
در نهایت، غیبت مدیر رسانه‌ای نیز پرسش‌برانگیز است. چگونه ممکن است تیمی با این سطح از افتخار و جایگاه جهانی، بدون پوشش رسانه‌ای حرفه‌ای در چنین رقابت‌هایی حاضر شود؟
تیم ملی فوتسال ایران که در رده پنجم جهان قرار دارد و در آستانه رقابت‌های جام ملت‌های آسیاست، نیازمند آمادگی کامل و پشتیبانی همه‌جانبه است. حذف ارکان اصلی تیم از لیست اعزامی‌ها، آن‌هم در تورنمنتی با این سطح از اهمیت، نه‌تنها عجیب بلکه نگران‌کننده است.