فن‌دایک؛ قربانی تازه رباط صلیبی

مصدومیت از ناحیهرباط صلیبی زانو، یکی از شایع‌ترین و در عین حال بدترین مصدومیت‌های رشته‌های مختلف ورزشی از جملهفوتبال است. چنین مصدومیتی با توجه به شدت و نوع آن می‌تواند از چند هفته تا چند ماه یک بازیکن را از حضور در زمین دور کند. حالا این مصدومیت تازه‌ترین قربانی خود را از تیم لیورپول گرفته است. شاگردان یورگن کلوپ در دربی مرسی ساید برابر اورتون در دیداری پرحاشیه با نتیجه 2-2 متوقف شده و دو امتیاز حساس را از دست دادند. اما ویرجیل فن‌دایک، مدافع لیورپول بعد از برخورد با جوردن پیکفورد دچار مصدومیت شدیدی شد و حالا اخبار حاکی از دوری چند ماهه او از میادین است. باشگاه لیورپول اعلام کرد ویرجیل فن‌دایک به زودی تحت عمل جراحی قرار گرفته و چند ماهی قادر به همراهی این تیم نخواهد بود. مصدومیت فن‌دایک پارگی رباط صلیبی درجه سه است. معمولا بازیکنان در چنین شرایطی بین شش ماه تا یک سال از میادین دور هستند، اما باشگاه لیورپول زمانی رسمی در مورد دوران غیبت فن‌دایک ذکر نکرده است. در واقع زمان بازگشت دقیق فن‌دایک به دوره ریکاوری و جراحی این بازیکن بستگی دارد و در صورتی که همه چیز خوب پیش برود، ممکن است او در بازی های پایانی فصل قادر به همراهی مرسی سایدی ها باشد. حضور این مدافع ارزشمند در رقابت های جام ملت های اروپا در تابستان سال بعد در ترکیب تیم ملی هلند نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد. پزشکان باشگاه لیورپول فن‌دایک را هفته آینده جراحی می کنند و تنها پس از جراحی است که متخصص می توانند تخمین بزنند زمان دوری فن‌دایک دقیقا چقدر خواهد بود. لیورپول بر خلاف فصل گذشته امسال از نظر دفاعی تیمی متزلزل نشان داده و حتی هفت بار نیز در مقابل آستون ویلا تسلیم شده است. بی شک با غیبت فن‌دایک شرایط برای یورگن کلوپ در ادامه فصل دشوار خواهد شد.

مصدومیت سخت رباط صلیبی

شايد شما هم شنيده باشيد بازيكني كه با پارگي رباط صليبي زانو مواجه مي‌شود همچون چيني بندزده‌اي است كه هر تلنگري مي‌تواند آن را از هم بپاشد. از اين‌رو كساني كه اين نوع مصدوميت را تجربه مي‌كنند علاوه بر آن‌كه بايد تحت عمل جراحي قرار بگيرند و چند ماهي هم دور از ميدان‌هاي ورزشي باشند همواره با اين نگراني روبه‌رو هستند كه آيا دوباره مي‌توانند مثل گذشته ورزش كنند، تمرين‌هاي سنگين انجام دهند و بدرخشند و اگر اين اتفاق بيفتد تا پايان عمر ورزشي‌شان از تكرار آن هراس دارند. اما مصدوميت رباط صليبي زانو كه در علم پزشكي از آن به عنوان آسيب‌ديدگي‌هايACL ياد مي‌شود چيست؟ چه عاملي باعث ايجاد آن مي‌شود و در صورت رخ دادن اين مصدوميت براي رسيدن به شرايط ايده‌آل و بهبود كامل چه سيري بايد طي شود؟ كارشناسان در توضيح آسيب‌ديدگي ورزشكاران 4 عامل ساختار بدني و آناتومي ورزشكار، آمادگي جسماني وي، زمين‌هاي ناهموار و غيراستاندارد و برخوردهاي اجتناب‌ناپذير ميان ورزشكاران را به عنوان مهم‌‌ترين عامل برمي‌شمارند. ساختار بدني و آناتومي هر فرد با فرد ديگر متفاوت است، برمبناي همين تفاوت‌هاست كه در 2 صحنه مشابه ممكن است يك ورزشكار با مصدوميتي جدي مواجه شود و ورزشكار ديگر هيچ اتفاقي برايش رخ ندهد. در حقيقت استعداد بدني ورزشكار تعيين‌كننده است. اما آمادگي جسماني مهم‌ترين علت در پيدايش مصدوميت‌هاي جدي است. مطالعات نشان داده است ورزشكاري كه دوره آمادگي جسماني را بخوبي پشت سر گذاشته باشد و از ابتداي دوره ورزشي زندگي‌اش اصول بدنسازي را رعايت كرده باشد با ورود به فضاي مسابقه‌هاي رسمي و حرفه‌اي كمتر دچار اين نوع آسيب‌ديدگي‌ها مي‌شود. در نهايت عامل ناهمواري زمين و غيراستاندارد بودن آن و همين‌طور برخورد ميان بازيكنان در زمين مسابقه در اختيار ورزشكار نيست و بخصوص در مورد اول در كشور ما بسيار به ورزشكاران لطمه مي‌زند. مصدوميت‌هاي ACL مرتبط با رباط صليبي زانو بيشتر در ميان اسكي‌بازان ديده مي‌شود. پس از اسكي، فوتبال، كشتي و بسكتبال ورزش‌هايي هستند كه ورزشكاران را بيشتر در معرض خطر قرار مي‌دهند، اما فوتبال كشورمان طي چند فصل اخير آمار قابل توجهي از آسيب‌ديدگي‌هايACL را به خود اختصاص داده است. اين‌كه چرا در فوتبال ايران اين اتفاق رو به افزايش است دلايل متعددي دارد كه به بررسي آن خواهيم پرداخت. نكته مهم‌تر اين كه در همه آسيب‌ديدگي‌ها بجز در مواردي معدود، بازيكناني كه رباط پاره كرده‌اند براي بازگشت پرقدرت به ميدان و دست‌يافتن به شرايط آرماني و ايده‌آل همواره با مشكلاتي جدي روبه‌رو بوده‌اند، در حالي كه در ورزش دنيا امروزه پارگي رباط صليبي ديگر پاياني براي عمر ورزشي يك ورزشكار محسوب نمي‌شود. به نظر مي‌رسد علاوه بر شرايط بدني و فيزيكي بازيكن، عوامل مهم ديگر از جمله رعايت اصول تمريني خاص در طول 6 ماه دوري از ميدان، در بازگشت يك بازيكن به اوج نقش دارد. براي آگاهي از اين موارد با ما همراه باشيد.

ستاره‌هایی که با مصدومیت رباط از پا درآمدند

روبرتو باجو

باجو هم از بازیکنانی بود که نفرین آسیب دیدگی او را مدتها رها نکرد. آسیب دیدگی این بازیکن محبوب ایتالیایها از ماه می 1985 آغاز شد. باجو در آن سال تنها 18 سال سن داشت. او در آن سال از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شد و شش ماه نتوانست در میادین حاضر شود. او پس از بازگشت به مستطیل سبز هم بالفاصله دوباره از همان ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و تا پایان فصل نتوانست تیمش را همراهی کند. باجو در سال 1994 هم این بار از ناحیه غضروف زانو آسیب دید و نتوانست 5 ماه در میادین حاضر شود. این پایان آسیب دیدگی های باجو نبود او در فوریه 2002 زمانیکه در برشا بازی می کرد دوباره از همان ناحیه آسیب دید و مدت زیادی دو از میادین بود تا او هم یکی از بدشانس های این فهرست باشد.

پیر لویجی کاسیراگی

مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا که الان در زمینه مربیگری فعالیت می کند. او هم از بازیکنانی بود که بارها با آسیب دیدگی های طولانی مدت همراه شد تا جایکه حتی مجبور شد به خاطر آسیب دیدگی دست از فوتبال بردارد و کفش هایش را آویزان کند. نخستین آسیب دیدگی طولانی مدت کاسیراگی در سال 1998 بود. او در آن زمان در چلسی بازی می کرد و در دیدار برابر وستهام با دروازبان حریف به شدت برخورد کرد و دچار شکستگی شدیدی از ناحیه پا شد. او به خاطر این آسیب دیدگی شدید بارها مجبور شد زیر تیغ جراحان قرار گیرد و در نهایت هم چاره ای جز خداحافظی از مستطیل سبز در سال 2000 نداشت.

سيباستيان دايسلر

دایسلر که بازیکن سابق تیم ملی فوتبال آلمان که سابقه حضور در بایرن مونیخ را داشت یکی از قربانیان آسیب دیدگی به شمار می آید. نوار آسیب دیدگی های او از سال 1999 زمانیکه که تنها 19 سال سن داشت شروع شد. او ابتدا دچار آسیب دیدگی از ناحیه رباط صلیبی شد و برای مدت زیادی دور از میادین ماند. او پس از بازگشت در سال 2001 دوباره آسیب دید و کل فصل را از دست داد. دایسلر در چهار فصل و نیمی که برای بایرن مونیخ به میدان رفت تنها 62 بار بازی کرد تااینکه در ماه مارس 2006 دوباره از ناحیه زانو آسیب دید و این باعث شد تا به کلی افسرده شود و در نهایت در سن 27 سالگی برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

دانیله گالوبا

در تیم پارما بازی می کرد و یک هافبک بود. او برای نخستین بار در سال 2010 از ناحیه زانوی پای چپ دچار آسیب دیدگی و تا سال 2011 نتوانست به میادین بازگردد. او در سال 2012 دوباره آسیب دید و این بار هم چند ماه دور از میادین بود. ای ن بازیکنی ایتالیایی در فصل آمادگی 2013-2014 این بار از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و نتوانست در بازیهای فصل به میدان رود.

اون هارگریوز

این بازیکن انگلیسی هم یکی از بدشانس ترین بازیکنان جهان به شمار می آید. او از ناحیه عضله هر دو پا با آسیب دیدگی های طولانی مدتی مواجه شد. هارگریبس تا زمانیکه در بایرن مونیخ بازی می کرد با مشکل آسیب دیدگی مواجه نشد اما همین که به فوتبال جزیره بازگشت بدبیاریهای او شروع شد. او در فصل 2008-2009 زمانی که با پیراهن منچستر یونایتد بازی می کرداز ناحیه زانو آسیب دید و زیر تیغ جراحان قرار گرفت و تمام فصل را از دست داد. او در سال 2010 از شرایط آسیب دیدگی خارج و آماده بازی شد اما تنها 6 دقیقه برای منچستر یونایتد بازی نکرد که دوباره آسیب دید و این باعث شد تا شیاطین سرخ قرارداد او را تمدید نکنند. او تصمیم گرفت مثل کارلوس توس منچستر سیتی را به عنوان مقصد بعدی خود انتخاب کند اما در این تیم هم تنها چند دقیقه بازی کرد و مجبور شد تا در نهایت از مستطیل سبز خداحافظی کند این در حالی بود که تنها 31 سال سن داشت.

فرناندو ردندو

هافبک تیم ملی فوتبال آرژانتین بود که سابقه حضور در رئال مادرید را داشت. او یکی از بااستعدادترین فوتبال لیست های آرژانتین بود اما آسیب دیدگی های پیاپی باعث شد تا او نتواند به جایگاهی که شایسته اش است برسد. او کار خود را با میلان در سال 2000 آغاز کرد. در همین تیم از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شد و در دو سال و نیم 3 بار روی پای او عمل جراحی انجام شد. این بازیکن آرژانتینی برای نخستین بازی خود با پیراهم میلان دو سال و نیم صبر کرد. او پس از پیوستن به رئال مادرید هم با آسیب دیدگی های شدیدی مواجه شد و در نهایت مجبور شد تا در سال 2004 برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کند.

رونالدو
این بازیکن برزیلی یک گلزن بالفطره بود. او هرچند افتخارات بسیاری به دست آورد اما بدون شک اگر آسیب دیدگی های طولانی مدتش نبود می توانست بیش از این هم موفق باشد. نوار آسیب دیدگی ها طولانی مدت رونالدو در سال 1999 زمانیکه با تیم ملی فوتبال برزیل در رقابت های کوپا آمریکا شرکت می کرد آغاز شد. او از شرایط آسیب دیدگی رهایی یافت و آماده بازی با اینتر شد. او در این تیم دچار کشیدگی از ناحیه زانو شد و مجبور شد زیر تیغ جراحان قرار گیرد و دوباره در سال 2000 به میادین بازگشت. تنها 6 دقیقه از بازگشت رونالدو به میدان نگذشته بود که فریاد بلندی از او به گوش رسید و روی زمین افتاد تا هواداران خود را ناامید کند. این آسیب دیدگی رونالدو طولانی مدت بود و تقریبا یک سال نتوانست برای اینتر به میدان رود. او پس از رهایی از آسیب دیدگی در جام جهانی 2002 به میدان رفت و توانست به عنوان بهترین گلزن انتخاب شود و زمینه را برای قهرمانی تیمش مهیا کند. عملکرد خوب این بازیکن برزیلی در جام جهانی باعث شد تا سران رئال مادرید او را جذب کند. رونالدو در رئال روزهای خوبی را پشت سرگذاشت و ناکامی خود در اینتر را به فراموشی سپرد.

جوزپه روسی

روسی که سابقه پوشیدن تیم ملی فوتبال ایتالیا را دارد و الان برای فیورنتیا بازی می کند نمونه یک بازیکن بدشانس است. او به محض اینکه از آسیب دیدگی رهایی می یابد دوباره وارد آسیب دیدگی دیگری می شود. آسیب دیدگی های روسی از ماه اکتبر 2011 آغاز شد؛ زمانی که برای ویارئال اسپانیا بازی می کرد. او از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و شش ماهی دور از میادین بود. او در سال 2012 به میادین بازگشت اما این بار هم با آسیب دیدگی شدید مواجه شد و چندین بار زیر تیغ جراحان قرار گرفت. روسی در سال 2013 به میادین بازگشت اما این بار تصمیم گرفت از ویارئال جدا شود ت پیراهن فیورنتینا را برتن کند. او در بازگشت به فوتبال ایتالیا نمایش بسیار خوبی داشت و توانست در نیم فصل به عنوان بهترین گلزن انتخاب شود اما از شانس بد او در ماه ژآنویه 2014 دوباره آسیب دید و تا پایان فصل نتوانست تیمش را همراهی کند. با آغاز فصل جدید رقابت های سری A روسی دوباره آسیب دید و الان نمی تواند برای فیورنتینا بازی کند. احتمال دارد که این آسیب دیدگی طولانی مدت هم دیگر اجازه ندهد این بازیکن ایتالیایی پا به توپ شود.

ماركو فان باستن

فان باستن یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال هلند به شمار می آید. او یکی از بدشانس ترین بازیکن تاریخ مستطیل سبز به شمار می آید. آسیب دیدگی این بازیکن هلندی از ستا 1986 آغاز شد. او در آن زمان باپیراهن آژاکس بازی می کرد. فان باستن از ناحیه مچ پای راست آسیب دید سه ماه خانه نشین شد. در سال 1987 فان باستن بعد از پیوستن به میلان این بار از ناحیه زانوی پای چپ آسیب دید و شش ماهی نتوانست تیمش را همراهی کند. این بازیکن هلندی مجبور شد بارها به خاطر آسیب دیدگی از ناحیه مچ پا و زانو زیر تیغ جراحان قرار گیرد که آخرین بار آن به سال 1993 برمی گردد. فان باستن در نهایت مجبور شد در سال 1995 به خاطر آسیب دیدگی از دنیای فوتبال خداحافظی کند این در حالی بود که تنها 30 سال سن داشت.