کیهان ورزشی-
در فوتبال ما، حرمت‌ها و هویت‌ها و جایگاه‌ها به سرعت برق زیر سؤال می‌رود و اصول اخلاقی- که در حرفه‌ای‌ترین سطوح و رده‌های فوتبال و باشگاه‌های جهان رعایت می‌شود- پشیزی ارزش ندارد. این است که مثلا هنوز سه هفته از لیگ نگذشته، مربی لالیگایی بعد از دریافت گل در خانه حریف در ورزشگاهی که از دقیقه یک، بی‌امان «بطری» از روی سکوها بر زمین می‌بارد، در عرض چند ثانیه با شعار پرطنین «حیا کن، رها کن»! هواداران رو‌به‌رو می‌شود!
راستی چه اتفاقی افتاده؟ آیا فوتبال غیر از این است که یک تیم می‌برد و دیگری می‌بازد؟ برد و باخت که هفته اول و سوم و آخر ندارد! در کجای دنیای حرفه‌ای به مجرد یک باخت، آن هم در فضائی غیرورزشی و در هفته سوم، این اتفاقات می‌افتد و حرف از تغییر کادر فنی و... زده می‌شود؟ مگر چه اتفاقی افتاده است؟ چرا این‌گونه اتفاقات در فوتبال ما عادی شده است؟ پاسخ آن، چند جمله بیشتر نیست: چون فوتبال ما دست نااهلان افتاده، چون دلال‌های سیری‌ناپذیر توقع دارند همه به ساز آنها حرکت کنند، چون شک نکنید در همین تیم استقلال و ماجرای هلدینگ پای دلال‌های پیشانی سفید و مدیران ظاهرالصلاح حامی آنها وسط است (و ما به سهم خود از اول مطرح شدن بحث هولدینگ و مشاهده بعضی از تحرکات و پیدا شدن سروکله عناصر بدنام و پیشانی سفید تاکنون چندین بار در این باره نوشته و هشدار داده‌ایم، کسانی که رد پاهای سنگینی هم در تلویزیون- خاصه شبکه‌های پایتخت- دارند و...) و می‌خواهند آقای سرمربی را- که حتما انتقادات فنی و غیر فنی بر او وارد است- چون در فلان جا و درباره فلان بازیکن بی‌کیفیت خارجی به آنها تمکین نکرده، ادب کرده و حالی‌اش کنند که کجا قرار دارد و حدش چقدر است!
دعوا، دعوای دلالی افسارگسیخته است. خیالت راحت باشد برادر . کسی دلش به حال فوتبال و مردم و... نسوخته است. آن طرف را نگاه کنید. سرمربی تیم ملی در بازی با قزقیزستان با همین شعار «حیا کن، رها کن» تهدید می‌شود، در حالی که رد پای دلالی در اطراف این تیم کماکان به وضوح دیده می‌شود.
*گروه فوتبال
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
