مشکلات ورزش

ورزش نیز مثل هر حوزه و مجموعه ای در مسیر حرکت روبه جلو و پیشرفت و پاسخگویی به انتطارات مردمی با مشکلات و موانعی روبه رواست که برای فائق آمدن بر آن بیش از هر چیزبه عزمی جدی و برنامه ای حسابشده و قابل اجرا نیازمند است.در این باره هر چند همه و هرکس که به شکل ودلایل مختلف به ورزش نزدیک است و دستی بر آتش دارد به سهم و اندازه خود مسئول است اما به طور طبیعی و براساس محاسبه عقلانی مسئولیت بیشتر و مهمتر بر عهده متولیان امر و کسانی است که در حوزه ورزش جرات کرده و ردای مسئولیت بر تن کرده اند. واینها کسانی نیستند جز مدیران. مدیریت ورزش متولی امر ورزش وسروسامان دادن به آن وفراهم آورنده اصلی شرایط از همه نظر برای پیشرفت و شکوفایی آن است.مدیریت ورزش است که باید با عزمی جدی و اراده ای آهنین برای حل مشکلات ورزش و عوامل مادی و فکری که مانع پیشرفت آن می شوند و به پا کردن جنگی تمام عیار ومدبرانه برای کنار زدن جریان ها و افراد مزاحم و دردسر آفرین ، اقدام و عمل کند. برای برطرف کردن موانع و حل مشکلات ورزش حرف زدن و شعار دادن به تنهایی کافی نیست. اینجا نیز مثل هر جای دیگر شناخت وآگاهی و بعدرفتار وعمل مبتنی بر آن شناخت لازم است.همه می دانیم که مشکلات ورزش عدیده و متعدد و با خاستگاه های متفاوت هستند. اینها باید شناسایی و طبقه بندی شوند. اهم وفی الاهم شوند و بعد بر اساس اولویت بندی دقیق برای حل آنها با تدبیر وبرنامه اقدام به عمل قاطعانه کرد.بعضی از مشکلات آزار دهنده ورزش منشا درونی دارد که سال های سال است لاینحل و بلاتکلیف مانده و در مقاطع مختلف مدیریتی ورزش برای حل آن اقدام نشده است. اینها خود به دو دسته کلی ساختاری و فرهنگی قابل تقسیم بندی است. به گمان ما چنان که بارها نوشته ایم اصل و اساس بسیاری از مهمترین مشکلات ورزش و پاسخ این سئوال که چرا ورزش ما وضعیتی مطلوب ندارد و ووضعیت کلی و روند حرکتی آن اطمینان بخش نیست و نگران کننده است ریشه در این دسته از مشکلات ورزش دارد .‌مشکلاتی که یا ساختاری است وحل ان نیاز به یک تحول جانانه وفنی دارد یا فرهنگی و اخلاقی است که درمان آن علاوه بر شجاعت و اعتماد به نفس مستلزم رعایت خیلی از دقائق و ظرافت هاست. نقطه اشتراک این دو دسته مشکلات هم به روشنی پیداست ‌که« درونی» است و حل آن هم نیاز به تلاش ها و برنامه ریزی از درون دارد.برخی دیگر از مشکلات ورزش هم منشاء بیرونی و خارجی دارد که هر چند مثل دسته اول نمی تواندبرکاروبار ورزش کشورمان تاثیر بگذارد اما باید آنها را جدی گرفت و انچه را که به آن« دیپلماسی ورزش» می گویند فعال کرد. اتفاقاتی که به ویژه در ماه های اخیر برای ورزش و و رزشکاران ایرانی در میادین بین المللی رخ داده زنگ هشدار را باید برای مسئولان ورزش به صدا در آورده باشد که اولا باید هشیاری و حضور فعالانه رادر عرصه های بین المللی و مجامع قاره ای و جهانی ورزش در دستور کار قرار دادو ثانیا بعضی قراین از ان‌حکایت دارد که دشمنان این سرزمین انقلابی و بدخواهان این مردم بزرگ و عزتمدار که در همه حوزه ها علیه کشور ما بی امان وخستگی ناپذیر فعالیت و اقدام می کنند- والبته تو دهنی های محکم هم دریافت می کنند!- به تازگی در ورزش به رهبری جریانات صهیونیستی صاحب نفوذ در مجامع جهانی ورزش تحرکات
تازه ای علیه کشور ما آغاز کرده اند که بلکه از طریق ورزش بتوانند ما را به دست برداشتن از بعضی شعارها وآرمان‌های اعتقادی وملی خود مثل به رسمیت شناختن رژیم جعلی و کودک کش صهیونیستی وادار کنندو...!!و خلاصه شکست های پیاپی ومفتضحانه ای را که در عرصه های سیاسی و نظامی و فرهنگی و علمی و... از ایران سرفراز و ظلم ستیز می خورند در اینجا تا حدی جبران نمایند و... که لازم است مسئولان ورزش وسفیران ورزش‌ما در سازمان ها و تشکیلات جهانی وقاره ای با درایت و قاطعیت در عرصه دیپلماسی ورزش فعالیت کنند و اقدامات لازم را به عمل آورند وکاری کنند که در اینجا نیز تیر دشمنان و بدخواهان این ملک وملت به سنگ بخوردو...

در پایان و به عنوان نتیجه گیری بر این نکته که بارهاودر مطالب مختلف این نشریه برآن اصرار ورزیده ،بار دیگر تاکید می کنیم که منشاء اصلی ودلیل واقعی هر توفیق وشکستی، وهر افت وخیزی را باید در « درون « جستجو کرد.

بنابراین راه حل همه مشکلات و گرفتاری های ورزش- حتی مشکلات و موانع بیرونی و خارجی- را نیز باید در«درون» پیدا کرد. محکم‌کردن درون و جدی گرفتن کاروبار ورزش که بیش از هرجا وهمه جا باید درمدیریت ورزش تجلی پیدا کند موجب تقویت و قدرت هرچه بیشتر ورزش و ورزشکار ایرانی و درخشش و افتخار آفرینی آن در صحنه های جهانی می شود و مجامع جهانی هر چقدر هم قدرتمند و هرچقدر هم آلوده به اغراض کثیف سیاسی باشند ،نمی توانند به راحتی با کشوری صاحب ورزش و مقتدر برخورد کنند و اغراض خود را بر آن تحمیل نمایند. با توجه به جمیع انچه البته به طور گذرا و اختصار به آن اشاره شد این نتیجه حاصل می شود که اولا ورزش در این روزگار و زمانه اهمیت و جایگاه‌مهمی در عرصه های بین المللی و جهانی پیدا کرده است ونقش مهمی در بازی های سیاسی ودیپلماسی بر عهده دارد.ثانیا ما نیز باید ورزش را فر اتر از حرف و شعار جدی بگیریم واز آن به نفع اهداف ملی و مردمی به نحو احسن استفاده کنیم. جدی گرفتن ورزش هم بیش از هر چیز و بیش از هرجا در جدی گرفتن مدیریت آن و سپردن کار دست کاردان تجلی پیدا می‌کند!و...

* سیدمحمدسعید مدنی