پرونده ویژه «کیهان ورزشی»؛ وقتی مفسدین فوتبال ایران عاشق فیفا می شوند!

مصادیقی از این دست که نشان از یک بام و دو هوای فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا دارد بسیارند اما اخیرا جسته و گریخته اخباری می شنویم مبنی بر اینکه فیفا نسبت به ورود نهادهای نظارتی و قضایی به موضوع فساد در فوتبال ایران حساس شده و نامه نگاری هایی نیز صورت گرفته است. این اتفاق از روزی کلید خورد که مسببان قرارداد کذایی با مارک ویلموتس مورد مواخذه قرار گرفتند و پرونده شان به جریان افتاد؛ همان پرونده ای که مردم کشور به جد خواهان برخورد با مقصران آن و از ورود بخش های قضایی و نظارتی به این حوزه نیز خرسند هستند. ما نیز در همین بخش از مجله، طی چندین شماره نظرات اهالی فوتبال از مدیر و مربی گرفته تا پیشکسوت و بازیکن را گرفتیم و جملگی شان با استقبال از این اتفاق، خواهان برخورد جدی و بدون مسامحه با عاملان حیف و میل بیت المال شدند. البته این مبارزه با فساد، تنها به قرارداد سرمربی سابق تیم ملی فوتبال خلاصه نمی شود و تمام بخش های ورزش را در بر می گیرد. حال این پرسش مطرح است که؛ فیفا به عنوان مهمترین نهاد بین المللی که خود نیز سالها گرفتار ابعاد گسترده فساد بود و در نهایت، آن رسوایی ها با ورود مراجع بیرونی به برکناری افرادی منجر شد، چرا باید آغاز پروسه سالم سازی در فوتبال ایران را دخالت سیاسی و غیر ورزشی تلقی کند؟ چه کسانی در داخل کشور نگران شده اند و به فیفا «گرا» می دهند؟ آیا غیر از این است که جز مفسدین فوتبال ایران، افراد دیگری نمی توانند از دست به این اقدامات خائنانه بزنند؟
خلاصه کلام اینکه؛ فوتبال ایران باید آنقدر قوی شود که در برابر اقدامات بیرونی و سیاسی بازی های آشنای فیفا و ای اف سی به راحتی کمر خم نکند. فیفا، ساز و کاری دارد و بی شک مسایل و رخدادهای جهانی و سیاست های دولت ها در تصمیمات آنها دخیل است و تابلوی «ورود ممنوعی» که برابر سیاست قرار داده اند، گاهی جای خود را به تابلوی «عبور از دو طرف آزاد است» می دهد، لذا ما باید خودمان برای تقویت فوتبال مان و از آن مهمتر پاکسازی فضای آن از فساد، گام های بلندی را برداریم. قوی تر شدن این فوتبال ضربه پذیری آن را از خارج به حداقل می رساند.

چه انتظاری از فیفا داریم؟
*مصطفی هاشمی طبا

*دکتر بیژن ذوالفقارنسب
در تمام کنفدراسیون های جهانی نظر اکثریت قابل توجه است اما در کنفدراسیون فوتبال آسیا 7،8 کشور هستند که اقلیت هستند اما نفوذ فراوانی در تصمیمات دارند؛ کشورهای عربی مثل عربستان، بحرین، قطر، امارات، کویت و ... سیاست گذاری های ای اف سی بر مبنای نظرات این کشورها است. دلیل این مسئله هم حمایت های مالی این کشورها از تشکیلات ای اف سی می باشد. در مسابقات جام ملت های قطر بر اساس شنیده های بنده صدها میلیارد دلار هدیه به مقامات فوتبال آسیا و فیفا تعلق گرفته بود! خب با این تفاسیر طبیعی است که این مجامع به نفع ما رای ندهند. می رسیم به فیفا و آن شعار جدایی فوتبال از سیاست. این شعار توهمی بیش نیست و کاملا توخالی است زیرا مصداق های فراوانی داریم که نشان می دهد آنها به این شعار پایبند نیستند. در همین ماجرای عدم پخش مسابقات لیگ قهرمانان آسیا که چند روزی بحث آن داغ بود آیا ردپاهایی سیاسی دیده نمی شد؟ حالا در نظر بگیرید که فوتبال ما و ساختار آن ضعف دارد و 7، 8 سال است که توسط دو نفری (که اکنون عضو هیات رئیسه فدراسیون هستند) اداره می شود که ورزشی نیستند و خودشان سیاسی به حساب می آیند. فیفا و ای اف سی با این فوتبال و این فدراسیون هر رفتاری که دل شان بخواهد انجام می دهند! البته دولت ما هم در این زمینه و در معادلات سیاسی خود اشتباهاتی داشته که تبعات آن متوجه فوتبال نیز شده است. این را هم یادمان نرود که عده ای در داخل کشور، با توجه به ارتباطات قوی ای که با بخش های مختلف فیفا و ای اف سی دارند اطلاعات فوتبال و اخبار را گزارش می کنند و اغلب هم مغرضانه دست به این کار می زنند.
*فرشاد پیوس
فیفا هواره می گوید سیاست نباید در فوتبال دخالت داشته باشد. خب این حرف آنها از جهاتی قابل قبول است. برای شما مثالی می آورم. اگر تاریخ فوتبال کشور خودمان را مرور کنید مشخص می شود که هرگاه فدراسیون در دست یک مدیر فوتبالی بوده رشد کرده و هرگاه آدم های ناشناس و ناکاربلد از طرق سیاسی در راس قرار گرفته اند، دچار سقوط شده ایم. خب از این نظر می توان سیاست فیفا که می گوید سیاسیون در فوتبال دخالت نکنند را به فال نیک گرفت اما اینکه خود فیفا به این شعار پایبند نباشد و گاهی سیاسی بازی کند دیگر پذیرفته نیست. مگر در خود فیفا برخی ورود و خروج ها سیاسی نیست؟ چرا در طول این سالها به فوتبال ما نگاه تبعیض آمیزی شده است؟ آیا در بحث سلب میزبانی باشگاههای ایرانی و ادعای عربستان مبنی بر نا امن بودن ایران، فیفا درست عمل کرد؟ آیا سیاسی کاری نشد؟ آیا واقعا کشور ما ناامن بود؟ خب اجازه بدهید از زاویه ای دیگر به این ماجرا نگاه کنیم. می دانید چرا فیفا خودش با ما اینگونه برخورد می کند؟ چون فوتبال ایران در آن مجمع بزرگ کرسی قدرتمندی ندارد. حالا بماند که چرا فوتبال قدرتمند ما، در آسیا کرسی قابل ذکری ندارد. فدرسیون ما را 5 ستاره می نامند اما خودشان هم می دانند که این فوتبال ساختار مستحکمی ندارد. اینها همه رفتارهای ضد و نقیض است.
اخیرا هم که یک عده در داخل کشور تا احساس خطر می کنند و منافع شان به خطر می افتد پای فیفا را وسط می کشند و به آنها اطلاعات نادرست می دهند.

چرا نمی توانیم به فیفا «نه» بگوئیم؟!
*فرشاد فلاحت‌زاده
ابتدا باید به این سوال پاسخ بدهیم که چرا فیفا هر تصمیمی برای فوتبال ما می گیرد ما نمی توانیم در برابر آن تصمیم «نه» بگوئیم؟! حالا ممکن است آن تصمیم سیاسی باشد. دلیلش را باید در فقدان کرسی های قوی در فیفا و ای اف سی جویا شد. اگر ما در آنجا افراد با نفوذ و تاثیرگذاری داشتیم، می توانستیم دلایل خودمان را مطرح وتصمیمات غیر منطقی را «وتو» کنیم. این یک بخش ماجرا است و بخش دیگرش به دخالت های فیفا در برخی موضوعات داخلی ما برمی گردد. امروز همگان از ورود قوه قضائیه به ماجرای فساد در فوتبال خرسند هستند و علاقمندان به فوتبال از آقای رئیسی تشکر می کنند چون این نیازی اساسی برای بهبود اوضاع فوتبال کشورمان تلقی می شد. حالا چگونه است که فیفا که خود بر شفاف سازی در مسایل مالی اصرار دارد و ضمنا مبارزه با فساد را در شعارهای خود می گنجاند، این موارد را دخالت در امور فوتبال ایران می داند؟ باید دید چه کسانی با چه منافعی در داخل برای فیفا اطلاعات نادرست می فرستند. مگر فیفا و ای اف سی همواره درباره نقش مردم و تماشاگران در پیشرفت فوتبال جهان و آسیا صحبت نمی کنند؟ خب خواسته همان مردم و تماشاگران در ایران مبارزه با فساد است.

اتاق فکر سیاسی فیفا و ...
*مجید بصیرت
چه کسی هست که می تواند ادعا کند تصمیمات کلان خود فیفانشینان سیاسی نیست؟ آیا می توان پذیرفت که بعد از برکناری سپ بلاتر از راس فدراسیون جهانی فوتبال، آقای اینفانتینو بدون استفاده از ابزارهای سیاسی در راس قرار گرفت؟ خب با این تعاریف نمی توان انتظار داشت که در تصمیمات آنها دخالت های سیاسی نباشد. همین فیفا با شعار بزرگ جدایی سیاست از فوتبال، یقینا از سوی اتاق فکری اداره می شود که ما افراد آن را نمی شناسیم و تفکراتی سیاسی دارند.
بنده با دخالت سیاست در مسایل ورزشی موافق نیستم اما فیفایی که خود آلوده به مسایل سیاسی است نمی تواند برای فوتبال ما خط و نشان بکشد. اینجا باید نقش مخرب آدم هایی را هم دید که از داخل کشور و به ضرر کشور خبر و گزارش می دهند. در موارد زیادی شاهد بودیم که فیفا و ای اف سی با استناد به مسایل سیاسی علیه فوتبال ما تصمیماتی را اتخاذ کردند؛ نمونه اش، گرفتن حق میزبانی از باشگاههایمان بود.
حالا باید بپرسیم در برابر این دخالت ها و این چماقی که عده ای از فیفا برایمان ساخته اند چه باید کرد؟ چگونه باید مانع این شد که فیفا به خود اجازه هر دخالتی را بدهد؟ راه حل آن، قوی شدن در داخل است. وقتی فوتبال ما ضعیف باشد و ساختارش شکننده، فیفا هم به خود اجازه می دهد که در همه مسایل آن ورود کند. وقتی عده ای در ایران منافع خود را در خطر می بینند و احساس می کنند که قرار است پروسه سالم سازی کلید بخورد، دست به کار می شوند و از همان چماق فیفا استفاده می کنند. پس برای پاکسازی داخل و مقابله با دخالت های نابجای بیرونی، باید خودمان دست بکار شویم. امروز مربیانی داریم که از ده سال قبل از باشگاههای خود طلبکارند و به حق شان نمی رسند. وقتی فیفا می آید و حق آنها را می گیرد و یا باشگاههای آنها را محروم می کند، طبعا به خودش اجازه دخالت هایی را هم می دهد.
*سعید آذری
من هم با این نظر موافقم که دخیلی کردن تحریم‌های ظالمانه علیه کشورمان، در تصمیمات فیفا، همان مصداق یک بام و دو هوا است. اگر فیفا اعتقاد دارد که مسایل سیاسی نباید در امور فوتبالی دخالت داده شود، پس دخالت شخص سوم در تصمیمات آن قابل قبول نیست. البته در بحث پول های بلوکه شده ما در فیفا، باید این نکته را در نظر داشت که موضوع به خود فیفا مرتبط نمی شود و وقتی کشوری تحریم و کانال های ترانسفر پول آن بسته می شود، طبیعتا بانک هایی که فیفا از طریق آنها به آن کشور پول می دهد نیز نمی توانند کار انتقال را انجام دهند. اینکه فیفا و ای اف سی گاهی شعار خود(جدایی فوتبال از سیاست) را از یاد می برند و تبعیض آمیز برخورد می کنند، برمی گردد به شرایط فوتبال ما. بنده مدیر باشگاه ذوب آهن بودم و برای بازی با النصر به کربلا رفتیم، اما اعلام کردند که بازی لغو شده است؛ این در حالی بود که به تیم حریف و تیم داوری مسابقه یک روز زودتر خبر داده بودند!
اخیرا در درباره قانون منع ورود بازیکنان و مربیان خارجی به فوتبال ایران نیز بحث هایی مطرح شده است. خب این یک تصمیم در بدنه فوتبال کشور بوده و فارغ از درست یا غلط بودن آن، برای مصالح فوتبال و کشور اتخاذ شده است. حالا چرا باید عده ای این بحث را به این طرف و آن طرف بکشانند؟ مجامع بین المللی به دنبال گزک از فوتبال ما هستند و برخی رفتارها و صحبت های در داخل، همان گزک را به دست آنها می دهد.
بنده در گذشته اعلام کردم که نهادهای نظارتی بر عملکرد مالی باشگاهها نظارات داشته باشند و این موضوع دخالت عوامل بیرونی در فوتبال تلقی نمی شود اما هیجانات و صحبت هایی که برخی از ما در داخل داریم، مشکل ساز می شود. از نظر من نیازی نیست که یک عده در داخل ایران برای فیفا و ای اف سی به اصطلاح جاسوسی کنند و دم و دقیقه اخبار را برای آنها بفرستند بلکه خود فیفا کمیته ای دارد که رسانه های کشورها-بخصوص کشورهای بحران زا در زمینه فوتبال- را رصد می کند. حالا در نظر بگیرید که من مدیر باشگاه و دیگر عوامل فوتبال برای آنکه هواداران باشگاه خود را قانع کنیم، در رسانه های هر خبری را منتشر و هم صحبتی را بر زبان می آوریم و این خودش می شود بهانه دادن به بیرونی ها و ...