قصه قدیمی سوء مدیریت در باشگاه ها
جیب خالی و پُزعالی!
فوتبال باشگاهی ایران طی روزهای اخیر باز هم دچار چالش های جدی مدیریتی شد. در حالی که به روزهای پایانی و حساس لیگ برتر رسیده ایم و تیم ها و هواداران باید با آرامش کامل دنبال کیفیت و ارائه کار فنی سطح بالا باشند ، نیم نگاهی به صفحه تلویزیون و سایر رسانه ها دارند تا شاید خبر خوشحال کننده ای بشنوند.
خبر حذف استقلال ، قهرمان دوره قبل لیگ برتر ایران از لیگ قهرمانان آسیا همه موجودیت فوتبال باشگاهی ما را زیر سوال برده و در این اوضاع و احوال برخی از مسئولان امر در حال خط و نشان کشیدن برای هم هستند و وعده دادگاه و قانون می دهند.
با کمال تاسف این اخبار بیشتر پیرامون تیم های پرطرفداری است که از قضا مدعیان پرشمار مالکیت هم دارند. استقلال و پرسپولیس با وجود این که صاحب اصلی خود را مردم می دانند امروز با چالشی جدی مواجه هستند. وزارت ورزش و جوانان کم بود ، اکنون وزارت اقتصاد و دارایی هم به آن افزوده شده است . در حقیقت آنچه امروز به عنوان یک بلا بر سر این دو تیم و به گونه ای سایر تیم های فوتبال ما نازل شده " سوء مدیریت" است. باشگاه های غالبا دولتی پی در پی شاهد رفت و آمد مدیرانی هستند که بدهی ها را انباشته می کنند و در این اوضاع نابسامان و بدون نظارت ، مدیران بعدی برای رسیدن به نوبت خود صف کشیده و پشت در باشگاه هستند!
هر کس آمد ، از مدیران بالادستی گرفته تا مدیران عامل باشگاه ها ، طرحی نو درانداخت اما کار سامان نگرفته که هیچ هر روز بر ابعاد مشکلات افزوده می شود. "دخل خالی و پز عالی" ادامه دارد. باشگاهی که قدرت پرداخت دیون قبلی را ندارد بازهم با ارقام نجومی در حال عقد قرارداد است. امروز استراماچونی ، فردا چه کسی؟
اگر قدرت پرداخت بدهی به مربیان و بازیکنان قبلی را نداریم چگونه بازهم با عقد قراردادهای کلان تر برای باشگاه تولید مشکل می کنیم؟ هر چه ارقام بالاتر ، درصد دریافتی برخی ها هم بالاتر! از این ساده تر مگر ممکن است ؟
همه چیز روشن است. آن که سرش بدون کلاه خواهد ماند ، هوادار عاشقی است که به دنبال عشق بزرگ خود حاضر است حتی دست به جیب ببرد و از حق خانواده اش بگذرد تا مثلا این تیم ها سامان بگیرند. آیا دلسوزی برای رفع این مشکل دیرینه پیدا خواهد شد ؟ فقط باید امیدوار بود. با هم نظر چند کارشناس در این باره را مرور می کنیم:
*حسین فرزامی
مشکل اساسی در باشگاه های ما به ویژه باشگاه هایی مثل استقلال و پرسپولیس وعده بی عمل مسئولان در واگذاری است. سالهاست ما چنین وعده ای را می شنویم ولی خبری نیست. هرگز چنین اتفاقی رخ نداده است. گویا دوست دارند با این نام ها بازی کنند. این دو باشگاه سرمایه ورزش ما هستند. این همه تغییر در مدیریت حکایت از آن دارد که ما از اصول باشگاهی سررشته نداریم. در این رفت آمدهای پرتعداد و بی حاصل و نظارت است که شاهد بریز و بپاش می شویم. کسی هم رسیدگی نمی کند.
مردم و علاقه مندان در جریان امور مالی این باشگاه ها نیستند. مگر معتقد نیستیم که این باشگاه ها مردمی هستند؟ چرا به مردم گزارش داده نمی شود ؟ این روال به شدت به کار لطمه می زند و باعث دلسردی مردم هم می شود. بازیکنان هم از شکل عادی خارج می شوند. قیمت ها به آسمان می رود. این دو باشگاه قدمتی طولانی نزدیک به هشتاد و سه سال دارند. 27 سال است که صحبت از واگذاری آن به مردم شده است. چرا این وعده محقق نمی شود؟
این دو باشگاه شرایط ویژه ای دارند. بازیکن باید افتخار کند که در آنها بازی می کند. بازیکن باید بداند در چه جایی بازی می کند. در این دو تیم ، دریافتی باید به شدت پایین تر از تیم های دیگر باشد. هیات مدیره ای که این جایگاه را نشناسد برای آن دردسر می سازد. این ارقام نجومی که محلی برای پرداخت ندارد ، چرا باید عنوان شوند؟ هیات مدیره ها وقتی می آیند غالبا آشنا به امور نیستند. تازه در حال آشنا شدن هستند که می روند.
در برخی از موارد شاهد شکل ناهمگون اعضای هیات مدیره هستیم. اعضای هیات مدیره باید در بخش های مختلف آگاه باشند تا امور جاری باشگاه پیش برود. برای نظم دادن به باشگاه ها نیاز است تا از افراد آگاه دعوت کنیم . باید نظرات نمایندگان باشگاه ها را گوش کنیم ، مشکلات موجود را شناسایی کنیم و در صدد حل آنها باشیم. مثلا بسیاری از دارایی های این دو تیم از گذشته باید به آنها برگشت داده شود. به این ترتیب آنها می توانند خودکفا بشوند.
سوء مدیریت ، بزرگترین مشکل است
*مصطفی هاشمی طبا
مشکل موجود در موضوع باشگاه استقلال را نباید به بحث نظام باشگاه داری ربط بدهیم. این مشکل بیشتر به سوء مدیریت و پیشگیری از مشکلات آینده بر می گردد. عدم واگذاری باشگاه ها، عدم احاطه مدیران بالا دستی یا همان وزارت ورزش و وزارت اموراقتصادی و دارایی به عنوان مالک باشگاه ، اصلی ترین مشکلات در این باره هستند.
بارها این را گفته ام باشگاهی که زیانده و مشمول قانون 141 است امکان واگذاری ندارد. دولت اول باید به عنوان مالک ، این باشگاه ها را از مشمولیت قانون 141 خارج و بعد واگذار کند. با گذاشتن قیمت صوری دنبال فروش بودن کارساز نیست. این ها همه سرهم بندی است. با تخلف باشگاه را به بورس بردند. پولی به دست آمده و آن را خرج کردند. این پول اساسا قابل خرج کردن نبوده است. عدم توجه به نکات فنی و حقوقی و قانونی صورت گرفته و کار را به اینجا کشانده است.
مدیران ما هم غالبا جوسازی می کنند. عقد قرارداد با فلان مربی و بازیکن در دستور کار آنهاست تا هواداران را اقناع و با خود همسو کنند. همه اینها تابعی از سوء مدیریت و نا آشنایی به واقعیات مشخص است. اغلب مدیرانی که آمدند و رفتند فقط تعهد ایجاد کردند ، بدهی بار آوردند و هنوز هم همین رویه ادامه دارد. دخل و خرج آنها با هم همخوانی ندارد. فقط دنبال کسب علاقه هواداران هستند.
قبلا گفتم این ها ربطی به نظام باشگاهداری ندارد. تعریف یک باشگاه خیلی سخت نیست. در این باره ما قانون هم داریم. نیازی به پرداخت بیشتر و تعریف آن نداریم. باشگاه باید مطابق قانون تجارت اداره شود.اینها وقت تلف کردن است. باشگاه باید مثل همه شرکت ها در همه بخش ها اداره شود. ما برای حل مشکل باید سوء مدیریت را برطرف کنیم.
پولی که از طریق بورس تامین شده باید حساب شده استفاده می شد که نشده است. این نبوده که آن را به ما بدهند و ما هم آن را خرج کنیم. حتی یک بقالی کوچک حساب و کتاب دارد. دنبال قانون نباشیم. ما قانون داریم باید آن را اجرا کنیم. در ماجرای اخیر باشگاه استقلال ، سازمان خصوصی سازی هم مقصر است. هم به صورت غیر واقع واگذار کرده اند و هم نظارت لازم بر خرج و دخل نداشته اند. اگر قصوری بابت تعیین هیات مدیره هم بوده باید به سراغ مجمع رفت.
مقصر ، فقط مدیرعامل نیست
*علی اکبر طاهری
فضای باشگاه داری باید این گونه باشد که شما تولید محتوا کنید و آن را در اختیار عموم مردم قرار دهید. نتیجه این کار کسب درآمد برای انجام امور جاری باشگاه می شود. دستمزدها، آماده سازی زیرساخت ها و... وقتی در دوره ای من به باشگاه پرسپولیس آمدم این روش را به اجرا گذاشتم. نه ما و نه استقلال ردیف بودجه دولتی نداریم. این در حالی است که اغلب باشگاه های رقیب ما از این موهبت ، آن هم با دور زدن قانون برخوردارند. آنها خیلی برای درآمدزایی زحمت نمی کشند!
ساختار اداره باشگاه باید بر اساس قانون تجارت باشد. قانون تجارت ارکانی را تعریف کرده است. مجمع و هیات مدیره ، مدیرعامل و بازرس ارکان باشگاه هستند. اینها در باشگاه های ما غالبا نادیده گرفته می شوند. در موضوع اخیر که رئیس سازمان خصوصی سازی اعلام کرد که همه مدیران قبلی دو باشگاه تخلف کرده اند من به زحمت ایشان را پیدا کردم و در خصوص اقدامات دوره مدیریتی توضیحات لازم را ارائه دادم.
جالب است که آنها اطلاعات مربوط به خودشان را هم مطالعه نکرده اند. من همه اقدامات لازم را کرده و تسویه حساب مالیاتی هم دارم. این امر نشان می دهد آنها ورود درست به ماجرا ندارند. در جلسه مدیران ادواری ، ما به این ماجرا ورود کارشناسانه تری داریم. کار این دوستان کارشناسانه نبوده که پرسپولیس و استقلال خریدار ندارند. باشگاه هایی با این عظمت و ثروت ماهوی چرا نباید خریدار داشته باشند؟ علت ، تاریک بودن فضای اطلاعاتی است.
نکته ای که باید به آن پرداخت این که سازمان خصوصی سازی ورای قانون به این کار ورود کرده است. بابت این افزایش سرمایه که مبلغ قابل توجهی هم هست باید یک حساب مشترک تشکیل و بر اساس قانون آن را مورد استفاده قرار می دادند. باید مسیر هزینه کرد کنترل می شد که نشده است. احتمالا باشگاه برای عقد قرارداد با اعضای تیم ارقام بالا پرداخته و امکان پرداخت بدهی ها فراهم نشده است. با توجه به فضای موجود اقتصادی ورود این گونه به مسائل به نظرم قشنگ نیست.
پول پرداختی باید محلی برای درآمد سازی می شد و نه اینکه آن را خرج کنیم. سازمان خصوصی سازی باید این پول را مدیریت می کرد که نکرده است. مجمع هم که نقش آفرین نبوده مقصر است. همه تقصیرها را به گردن مدیرعامل نیندازیم.
کار ، دست کاردان نیست
*محمود حقیقیان
وقتی کار دست کاردان نیست امکان هر اتفاقی هست. البته گاهی هم بدون هیچ زیربنایی در اموری موفقیت حاصل می شود اما این مستمر نیست. در نهایت چنین رویه ای محکوم به شکست است. نبود افراد متخصص قطعا ما را به سمتی می برد که شکست در آن حتمی است. چنین است که ما اغلب در برخورد با ارگان هایی مثل فیفا و " ای اف سی " که تابع قانون هستند با مشکل مواجه می شویم. بعید می دانم آنها با کسی خصومت داشته باشند.
تشکیل هیات مدیره در باشگاه های ما تابع شرایط لازم نیست و بیشتر بر اساس رابطه و توصیه است. هیات مدیره نیاز به افراد آگاه در همه زمینه ها دارد. درست مثل فوتبال که بازیکنان متخصص در دفاع و حمله و بازیسازی دارد. ما در هیات مدیره و در بخش ورزشی نیاز به افراد آگاه داریم که زیر و بم ورزش را بدانند. در کنار آن به افرادی نیاز داریم که حقوق و قانون را بلد باشند. به ساختار فیفا و " ای اف سی " آگاه باشند. راه و روش قرارداد بستن را بلد باشند. چقدر ما از کمبود چنین افرادی ضرر کرده ایم ! یک قهرمان آگاه به مسائل ورزش فرصت اشراف بر امور حقوقی را ندارد.از جنبه مالی اوضاع پیچیده تر است. شکل دولتی طرد شده باشگاه ها مشکل بزرگی است. باشگاه ها در دنیا غالبا خصوصی هستند اما ما اینجا به شدت وابسته به دولت هستیم و این امر کار را سخت می کند. بخش خصوصی چون از جیبش خرج می کند این همه ولخرجی ندارد. اگر تهیه پول به راحتی از طریق دولت باشد به سادگی خرج می شود. برای تهیه پول نیاز به افراد کاربلد داریم.
در موضوع اخیر استقلال دل آزار بود که مدیرعامل باشگاه با مدیر خصوصی سازی رو در روی مردم چنین مسائلی را مطرح می کردند. امور باشگاه باید چنان شفاف و در دسترس مردم باشد که ما دچار چنین اتفاقاتی نباشیم. این امر جز با خصوصی سازی و وضع قانون برای شفاف سازی مالی امکان پذیر نیست. من خودم عضو هیات مدیره باشگاه دولتی بوده ام. متاسفانه اعضای هیات مدیره برای خودشیرینی و رفع مسئولیت هم که شده همه اختیارات را به مدیرعامل می سپارند و مشکل اصلی از اینجا شروع می شود.
به تیم و هواداران ، آرامش بدهیم
*مجید نامجو مطلق
طی دو سه هفته ای که گذشته اخبار حاشیه ای بیشتر پیرامون تیم استقلال بوده است که جای تاسف دارد. این در شرایطی رقم خورده که استقلال در حال نمایش یک فوتبال قابل قبول است. این تیم از لحاظ فنی یکی از بهترین هاست و در کورس قهرمانی قرار دارد. این مشکلات قطعا می تواند به کار تیم لطمه بزند ، اگر چه بازیکنان و کادر فنی دور از این هیاهو بهترین کیفیت خود را ارائه می دهند و این جای تقدیر دارد.
شرایط موجود در بحث مدیریت طرفداران را هم آزار می دهد و باید یک بار برای همیشه این مشکلات ریشه کن شوند تا تیم و هواداران به آرامش برسند. بر اساس نظم و انضباط مالی باید بدهی ها را کم و یا برطرف کنیم. مدیرانی را انتخاب کنیم که توان اداره چنین باشگاهی را داشته باشند. شرایط کشور ما به گونه ای نیست که باشگاه ها بتوانند درآمدهای لازم را کسب کنند و به شکل پر هزینه در حال کارند.
قابلیت های درآمدسازی مثل تبلیغات و پخش تلویزیونی از باشگاه ها گرفته شده است. مثل لیگ حرفه ای سایر کشورها روال کار برای ما امکان پذیر نیست. مدیریت فعلی استقلال در گذشته منشا اثر بوده است اما باید قبول می کرد که شرایط امروز با گذشته تفاوت فراوان دارد. الان بازیکنان را نمی توان با دادن یک اتومبیل و ... راضی کرد.
در دوره ما پولی نبود و بیشتر دوستانه بازی می کردیم. با اندک بودجه ای کار قابل اداره بود. الان شرایط فرق کرده و حرفه ای است. از چنین وضعیتی هوادار و بازیکن هم رنج می برند. ما باید به بازیکن هم حق بدهیم. او در مقابل هوادار مسئولیت دارد و باید در برابر تیم های رقیب پاسخگوی طرفداران باشد. باشگاهی مثل استقلال که این نمایش قشنگ را دارد نباید از آسیا حذف شود. ما که ادعای حضور در جمع مدعیان قهرمانی آسیا را داریم نباید به خاطر یک بدهی شاهد حذف تیم از آسیا باشیم. این اوج سوء مدیریت و ضعف در ارکان مدیریتی باشگاه است.
شروع کار باید حساب شده باشد
*مهدی پاشازاده
در این باره نظر دادن کار سختی است چون واقعا کاری به شدت کارشناسانه است. ایراد در مرحله اول به شرایط باشگاهداری در کشور ما برمی گردد. متاسفانه ما اینجا قانون درست نداریم یا اگر هم داریم در بخش اجرا با اشکال جدی مواجه هستیم. خیلی پایبند به قانون نیستیم.
من یک مثال روشن از شکل باشگاه داری در کشور اتریش که خودم با آن درگیر بوده ام می زنم تا بیشتر قابل درک باشد. من در باشگاهی فعالیت می کردم که در دسته اول بود. در شروع لیگ از مدیر ما که اتفاقا یک ایرانی هم بود خواسته شد تا برنامه مالی در طول سال همراه با شکل درآمد سازی برای باشگاه را به سازمان لیگ اعلام کند. این کار هم باید به شکل حقیقی و نه صوری باشد.
اگر حامی مالی مورد تایید آن را تقبل نکند شما باید سپرده بانکی به مبلغ اعلام شده در حساب داشته باشید. کمی تاخیر در پاسخ باعث شد تا سازمان لیگ اعلام کند که اگر تا فلان تاریخ اقدام لازم صورت نپذیرد ، شما یک رده در باشگاه ها سقوط خواهید کرد. با پایان مهلت قانونی تیم به دسته پایین تر سقوط کرد و تیمی که قبلا سقوط کرده بود را با رعایت همین اصول مالی به دسته بالاتر آوردند.
جالب است که در دسته پایین تر هم همین روال وجود داشت و باشگاه ما باید برنامه های مالی را ارائه می داد که اگر این کار را نمی کرد باز هم سقوط می کرد. همین مثال کافی است تا بدانیم در فوتبال باشگاهی ما چه می گذرد. به همین سادگی می توان کار را سرانجام داد.
ما قانون را رعایت نمی کنیم. هر کس هر جا تخلفی کرد باید با آن برخورد شود. مگر با متخلفان در سایر امور برخورد نمی شود؟ فوتبال هم استثناء نیست. هیات مدیره ها در همه امور و در همه باشگاه ها پاسخگو باشند. اگر برخورد قانونی شود افراد در قبال اجرای قانون جدی تر عمل می کنند. اگر کسی در این باره تخصص لازم را نداشته باشد مسئولیت قبول نمی کند تا دچار دردسر نشود. در موضوع اخیر استقلال شک نداریم یک طرف ماجرا مقصر است. مقصر شناسایی و با آن برخورد شود. فقط هم این تیم مد نظر نباشد. همه باشگاه ها را بررسی کنند.
خبر حذف استقلال ، قهرمان دوره قبل لیگ برتر ایران از لیگ قهرمانان آسیا همه موجودیت فوتبال باشگاهی ما را زیر سوال برده و در این اوضاع و احوال برخی از مسئولان امر در حال خط و نشان کشیدن برای هم هستند و وعده دادگاه و قانون می دهند.
با کمال تاسف این اخبار بیشتر پیرامون تیم های پرطرفداری است که از قضا مدعیان پرشمار مالکیت هم دارند. استقلال و پرسپولیس با وجود این که صاحب اصلی خود را مردم می دانند امروز با چالشی جدی مواجه هستند. وزارت ورزش و جوانان کم بود ، اکنون وزارت اقتصاد و دارایی هم به آن افزوده شده است . در حقیقت آنچه امروز به عنوان یک بلا بر سر این دو تیم و به گونه ای سایر تیم های فوتبال ما نازل شده " سوء مدیریت" است. باشگاه های غالبا دولتی پی در پی شاهد رفت و آمد مدیرانی هستند که بدهی ها را انباشته می کنند و در این اوضاع نابسامان و بدون نظارت ، مدیران بعدی برای رسیدن به نوبت خود صف کشیده و پشت در باشگاه هستند!
هر کس آمد ، از مدیران بالادستی گرفته تا مدیران عامل باشگاه ها ، طرحی نو درانداخت اما کار سامان نگرفته که هیچ هر روز بر ابعاد مشکلات افزوده می شود. "دخل خالی و پز عالی" ادامه دارد. باشگاهی که قدرت پرداخت دیون قبلی را ندارد بازهم با ارقام نجومی در حال عقد قرارداد است. امروز استراماچونی ، فردا چه کسی؟
اگر قدرت پرداخت بدهی به مربیان و بازیکنان قبلی را نداریم چگونه بازهم با عقد قراردادهای کلان تر برای باشگاه تولید مشکل می کنیم؟ هر چه ارقام بالاتر ، درصد دریافتی برخی ها هم بالاتر! از این ساده تر مگر ممکن است ؟
همه چیز روشن است. آن که سرش بدون کلاه خواهد ماند ، هوادار عاشقی است که به دنبال عشق بزرگ خود حاضر است حتی دست به جیب ببرد و از حق خانواده اش بگذرد تا مثلا این تیم ها سامان بگیرند. آیا دلسوزی برای رفع این مشکل دیرینه پیدا خواهد شد ؟ فقط باید امیدوار بود. با هم نظر چند کارشناس در این باره را مرور می کنیم:
*بهمن اسدی
باشگاه باید به مردم واگذار شود*حسین فرزامی
مشکل اساسی در باشگاه های ما به ویژه باشگاه هایی مثل استقلال و پرسپولیس وعده بی عمل مسئولان در واگذاری است. سالهاست ما چنین وعده ای را می شنویم ولی خبری نیست. هرگز چنین اتفاقی رخ نداده است. گویا دوست دارند با این نام ها بازی کنند. این دو باشگاه سرمایه ورزش ما هستند. این همه تغییر در مدیریت حکایت از آن دارد که ما از اصول باشگاهی سررشته نداریم. در این رفت آمدهای پرتعداد و بی حاصل و نظارت است که شاهد بریز و بپاش می شویم. کسی هم رسیدگی نمی کند.
مردم و علاقه مندان در جریان امور مالی این باشگاه ها نیستند. مگر معتقد نیستیم که این باشگاه ها مردمی هستند؟ چرا به مردم گزارش داده نمی شود ؟ این روال به شدت به کار لطمه می زند و باعث دلسردی مردم هم می شود. بازیکنان هم از شکل عادی خارج می شوند. قیمت ها به آسمان می رود. این دو باشگاه قدمتی طولانی نزدیک به هشتاد و سه سال دارند. 27 سال است که صحبت از واگذاری آن به مردم شده است. چرا این وعده محقق نمی شود؟
این دو باشگاه شرایط ویژه ای دارند. بازیکن باید افتخار کند که در آنها بازی می کند. بازیکن باید بداند در چه جایی بازی می کند. در این دو تیم ، دریافتی باید به شدت پایین تر از تیم های دیگر باشد. هیات مدیره ای که این جایگاه را نشناسد برای آن دردسر می سازد. این ارقام نجومی که محلی برای پرداخت ندارد ، چرا باید عنوان شوند؟ هیات مدیره ها وقتی می آیند غالبا آشنا به امور نیستند. تازه در حال آشنا شدن هستند که می روند.
در برخی از موارد شاهد شکل ناهمگون اعضای هیات مدیره هستیم. اعضای هیات مدیره باید در بخش های مختلف آگاه باشند تا امور جاری باشگاه پیش برود. برای نظم دادن به باشگاه ها نیاز است تا از افراد آگاه دعوت کنیم . باید نظرات نمایندگان باشگاه ها را گوش کنیم ، مشکلات موجود را شناسایی کنیم و در صدد حل آنها باشیم. مثلا بسیاری از دارایی های این دو تیم از گذشته باید به آنها برگشت داده شود. به این ترتیب آنها می توانند خودکفا بشوند.
سوء مدیریت ، بزرگترین مشکل است
*مصطفی هاشمی طبا
مشکل موجود در موضوع باشگاه استقلال را نباید به بحث نظام باشگاه داری ربط بدهیم. این مشکل بیشتر به سوء مدیریت و پیشگیری از مشکلات آینده بر می گردد. عدم واگذاری باشگاه ها، عدم احاطه مدیران بالا دستی یا همان وزارت ورزش و وزارت اموراقتصادی و دارایی به عنوان مالک باشگاه ، اصلی ترین مشکلات در این باره هستند.
بارها این را گفته ام باشگاهی که زیانده و مشمول قانون 141 است امکان واگذاری ندارد. دولت اول باید به عنوان مالک ، این باشگاه ها را از مشمولیت قانون 141 خارج و بعد واگذار کند. با گذاشتن قیمت صوری دنبال فروش بودن کارساز نیست. این ها همه سرهم بندی است. با تخلف باشگاه را به بورس بردند. پولی به دست آمده و آن را خرج کردند. این پول اساسا قابل خرج کردن نبوده است. عدم توجه به نکات فنی و حقوقی و قانونی صورت گرفته و کار را به اینجا کشانده است.
مدیران ما هم غالبا جوسازی می کنند. عقد قرارداد با فلان مربی و بازیکن در دستور کار آنهاست تا هواداران را اقناع و با خود همسو کنند. همه اینها تابعی از سوء مدیریت و نا آشنایی به واقعیات مشخص است. اغلب مدیرانی که آمدند و رفتند فقط تعهد ایجاد کردند ، بدهی بار آوردند و هنوز هم همین رویه ادامه دارد. دخل و خرج آنها با هم همخوانی ندارد. فقط دنبال کسب علاقه هواداران هستند.
قبلا گفتم این ها ربطی به نظام باشگاهداری ندارد. تعریف یک باشگاه خیلی سخت نیست. در این باره ما قانون هم داریم. نیازی به پرداخت بیشتر و تعریف آن نداریم. باشگاه باید مطابق قانون تجارت اداره شود.اینها وقت تلف کردن است. باشگاه باید مثل همه شرکت ها در همه بخش ها اداره شود. ما برای حل مشکل باید سوء مدیریت را برطرف کنیم.
پولی که از طریق بورس تامین شده باید حساب شده استفاده می شد که نشده است. این نبوده که آن را به ما بدهند و ما هم آن را خرج کنیم. حتی یک بقالی کوچک حساب و کتاب دارد. دنبال قانون نباشیم. ما قانون داریم باید آن را اجرا کنیم. در ماجرای اخیر باشگاه استقلال ، سازمان خصوصی سازی هم مقصر است. هم به صورت غیر واقع واگذار کرده اند و هم نظارت لازم بر خرج و دخل نداشته اند. اگر قصوری بابت تعیین هیات مدیره هم بوده باید به سراغ مجمع رفت.
مقصر ، فقط مدیرعامل نیست
*علی اکبر طاهری
فضای باشگاه داری باید این گونه باشد که شما تولید محتوا کنید و آن را در اختیار عموم مردم قرار دهید. نتیجه این کار کسب درآمد برای انجام امور جاری باشگاه می شود. دستمزدها، آماده سازی زیرساخت ها و... وقتی در دوره ای من به باشگاه پرسپولیس آمدم این روش را به اجرا گذاشتم. نه ما و نه استقلال ردیف بودجه دولتی نداریم. این در حالی است که اغلب باشگاه های رقیب ما از این موهبت ، آن هم با دور زدن قانون برخوردارند. آنها خیلی برای درآمدزایی زحمت نمی کشند!
ساختار اداره باشگاه باید بر اساس قانون تجارت باشد. قانون تجارت ارکانی را تعریف کرده است. مجمع و هیات مدیره ، مدیرعامل و بازرس ارکان باشگاه هستند. اینها در باشگاه های ما غالبا نادیده گرفته می شوند. در موضوع اخیر که رئیس سازمان خصوصی سازی اعلام کرد که همه مدیران قبلی دو باشگاه تخلف کرده اند من به زحمت ایشان را پیدا کردم و در خصوص اقدامات دوره مدیریتی توضیحات لازم را ارائه دادم.
جالب است که آنها اطلاعات مربوط به خودشان را هم مطالعه نکرده اند. من همه اقدامات لازم را کرده و تسویه حساب مالیاتی هم دارم. این امر نشان می دهد آنها ورود درست به ماجرا ندارند. در جلسه مدیران ادواری ، ما به این ماجرا ورود کارشناسانه تری داریم. کار این دوستان کارشناسانه نبوده که پرسپولیس و استقلال خریدار ندارند. باشگاه هایی با این عظمت و ثروت ماهوی چرا نباید خریدار داشته باشند؟ علت ، تاریک بودن فضای اطلاعاتی است.
نکته ای که باید به آن پرداخت این که سازمان خصوصی سازی ورای قانون به این کار ورود کرده است. بابت این افزایش سرمایه که مبلغ قابل توجهی هم هست باید یک حساب مشترک تشکیل و بر اساس قانون آن را مورد استفاده قرار می دادند. باید مسیر هزینه کرد کنترل می شد که نشده است. احتمالا باشگاه برای عقد قرارداد با اعضای تیم ارقام بالا پرداخته و امکان پرداخت بدهی ها فراهم نشده است. با توجه به فضای موجود اقتصادی ورود این گونه به مسائل به نظرم قشنگ نیست.
پول پرداختی باید محلی برای درآمد سازی می شد و نه اینکه آن را خرج کنیم. سازمان خصوصی سازی باید این پول را مدیریت می کرد که نکرده است. مجمع هم که نقش آفرین نبوده مقصر است. همه تقصیرها را به گردن مدیرعامل نیندازیم.
کار ، دست کاردان نیست
*محمود حقیقیان
وقتی کار دست کاردان نیست امکان هر اتفاقی هست. البته گاهی هم بدون هیچ زیربنایی در اموری موفقیت حاصل می شود اما این مستمر نیست. در نهایت چنین رویه ای محکوم به شکست است. نبود افراد متخصص قطعا ما را به سمتی می برد که شکست در آن حتمی است. چنین است که ما اغلب در برخورد با ارگان هایی مثل فیفا و " ای اف سی " که تابع قانون هستند با مشکل مواجه می شویم. بعید می دانم آنها با کسی خصومت داشته باشند.
تشکیل هیات مدیره در باشگاه های ما تابع شرایط لازم نیست و بیشتر بر اساس رابطه و توصیه است. هیات مدیره نیاز به افراد آگاه در همه زمینه ها دارد. درست مثل فوتبال که بازیکنان متخصص در دفاع و حمله و بازیسازی دارد. ما در هیات مدیره و در بخش ورزشی نیاز به افراد آگاه داریم که زیر و بم ورزش را بدانند. در کنار آن به افرادی نیاز داریم که حقوق و قانون را بلد باشند. به ساختار فیفا و " ای اف سی " آگاه باشند. راه و روش قرارداد بستن را بلد باشند. چقدر ما از کمبود چنین افرادی ضرر کرده ایم ! یک قهرمان آگاه به مسائل ورزش فرصت اشراف بر امور حقوقی را ندارد.از جنبه مالی اوضاع پیچیده تر است. شکل دولتی طرد شده باشگاه ها مشکل بزرگی است. باشگاه ها در دنیا غالبا خصوصی هستند اما ما اینجا به شدت وابسته به دولت هستیم و این امر کار را سخت می کند. بخش خصوصی چون از جیبش خرج می کند این همه ولخرجی ندارد. اگر تهیه پول به راحتی از طریق دولت باشد به سادگی خرج می شود. برای تهیه پول نیاز به افراد کاربلد داریم.
در موضوع اخیر استقلال دل آزار بود که مدیرعامل باشگاه با مدیر خصوصی سازی رو در روی مردم چنین مسائلی را مطرح می کردند. امور باشگاه باید چنان شفاف و در دسترس مردم باشد که ما دچار چنین اتفاقاتی نباشیم. این امر جز با خصوصی سازی و وضع قانون برای شفاف سازی مالی امکان پذیر نیست. من خودم عضو هیات مدیره باشگاه دولتی بوده ام. متاسفانه اعضای هیات مدیره برای خودشیرینی و رفع مسئولیت هم که شده همه اختیارات را به مدیرعامل می سپارند و مشکل اصلی از اینجا شروع می شود.
به تیم و هواداران ، آرامش بدهیم
*مجید نامجو مطلق
طی دو سه هفته ای که گذشته اخبار حاشیه ای بیشتر پیرامون تیم استقلال بوده است که جای تاسف دارد. این در شرایطی رقم خورده که استقلال در حال نمایش یک فوتبال قابل قبول است. این تیم از لحاظ فنی یکی از بهترین هاست و در کورس قهرمانی قرار دارد. این مشکلات قطعا می تواند به کار تیم لطمه بزند ، اگر چه بازیکنان و کادر فنی دور از این هیاهو بهترین کیفیت خود را ارائه می دهند و این جای تقدیر دارد.
شرایط موجود در بحث مدیریت طرفداران را هم آزار می دهد و باید یک بار برای همیشه این مشکلات ریشه کن شوند تا تیم و هواداران به آرامش برسند. بر اساس نظم و انضباط مالی باید بدهی ها را کم و یا برطرف کنیم. مدیرانی را انتخاب کنیم که توان اداره چنین باشگاهی را داشته باشند. شرایط کشور ما به گونه ای نیست که باشگاه ها بتوانند درآمدهای لازم را کسب کنند و به شکل پر هزینه در حال کارند.
قابلیت های درآمدسازی مثل تبلیغات و پخش تلویزیونی از باشگاه ها گرفته شده است. مثل لیگ حرفه ای سایر کشورها روال کار برای ما امکان پذیر نیست. مدیریت فعلی استقلال در گذشته منشا اثر بوده است اما باید قبول می کرد که شرایط امروز با گذشته تفاوت فراوان دارد. الان بازیکنان را نمی توان با دادن یک اتومبیل و ... راضی کرد.
در دوره ما پولی نبود و بیشتر دوستانه بازی می کردیم. با اندک بودجه ای کار قابل اداره بود. الان شرایط فرق کرده و حرفه ای است. از چنین وضعیتی هوادار و بازیکن هم رنج می برند. ما باید به بازیکن هم حق بدهیم. او در مقابل هوادار مسئولیت دارد و باید در برابر تیم های رقیب پاسخگوی طرفداران باشد. باشگاهی مثل استقلال که این نمایش قشنگ را دارد نباید از آسیا حذف شود. ما که ادعای حضور در جمع مدعیان قهرمانی آسیا را داریم نباید به خاطر یک بدهی شاهد حذف تیم از آسیا باشیم. این اوج سوء مدیریت و ضعف در ارکان مدیریتی باشگاه است.
شروع کار باید حساب شده باشد
*مهدی پاشازاده
در این باره نظر دادن کار سختی است چون واقعا کاری به شدت کارشناسانه است. ایراد در مرحله اول به شرایط باشگاهداری در کشور ما برمی گردد. متاسفانه ما اینجا قانون درست نداریم یا اگر هم داریم در بخش اجرا با اشکال جدی مواجه هستیم. خیلی پایبند به قانون نیستیم.
من یک مثال روشن از شکل باشگاه داری در کشور اتریش که خودم با آن درگیر بوده ام می زنم تا بیشتر قابل درک باشد. من در باشگاهی فعالیت می کردم که در دسته اول بود. در شروع لیگ از مدیر ما که اتفاقا یک ایرانی هم بود خواسته شد تا برنامه مالی در طول سال همراه با شکل درآمد سازی برای باشگاه را به سازمان لیگ اعلام کند. این کار هم باید به شکل حقیقی و نه صوری باشد.
اگر حامی مالی مورد تایید آن را تقبل نکند شما باید سپرده بانکی به مبلغ اعلام شده در حساب داشته باشید. کمی تاخیر در پاسخ باعث شد تا سازمان لیگ اعلام کند که اگر تا فلان تاریخ اقدام لازم صورت نپذیرد ، شما یک رده در باشگاه ها سقوط خواهید کرد. با پایان مهلت قانونی تیم به دسته پایین تر سقوط کرد و تیمی که قبلا سقوط کرده بود را با رعایت همین اصول مالی به دسته بالاتر آوردند.
جالب است که در دسته پایین تر هم همین روال وجود داشت و باشگاه ما باید برنامه های مالی را ارائه می داد که اگر این کار را نمی کرد باز هم سقوط می کرد. همین مثال کافی است تا بدانیم در فوتبال باشگاهی ما چه می گذرد. به همین سادگی می توان کار را سرانجام داد.
ما قانون را رعایت نمی کنیم. هر کس هر جا تخلفی کرد باید با آن برخورد شود. مگر با متخلفان در سایر امور برخورد نمی شود؟ فوتبال هم استثناء نیست. هیات مدیره ها در همه امور و در همه باشگاه ها پاسخگو باشند. اگر برخورد قانونی شود افراد در قبال اجرای قانون جدی تر عمل می کنند. اگر کسی در این باره تخصص لازم را نداشته باشد مسئولیت قبول نمی کند تا دچار دردسر نشود. در موضوع اخیر استقلال شک نداریم یک طرف ماجرا مقصر است. مقصر شناسایی و با آن برخورد شود. فقط هم این تیم مد نظر نباشد. همه باشگاه ها را بررسی کنند.
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
