فن‌خال گفت از تو خوشم نمی‌آید
کیهان ورزشی-
رافائل داسیلوا، بازیکن برزیلی سابق منچستریونایتد است که دوران نسبتا خوبی با این تیم داشت. او در گفت‌وگویی با "فورفورتو" در مورد دوران حضورش در اولدترافورد، رابطه با کریستیانو رونالدو و مشکلش با فن‌خال صحبت کرده است. گفت‌وگوی او را در ادامه می‌خوانید:
* تو و فابیو، برادر دوقلویت، در سال ۲۰۰۸ وقتی نوجوان بودید به منچستریونایتد پیوستید. چطور این اتفاق افتاد؟
در تیم‌های پایه فلومیننسی بودیم و در تورنمنتی شرکت کردیم. آنجا بود که استعدادیابان منچستریونایتد ما را کشف کردند. در تماسی که هیچوقت فراموش نخواهم کرد، پیشنهاد آنها به دست مان رسید. یکی از آن تلفن‌های قدیمی نوکیا را داشتم که شماره‌ای از انگلیس به من زنگ زد. جواب تلفن را دادم. کریستیانو رونالدو پشت خط بود. تنها ۱۵ سال داشتم و اتفاقی فوق‌العاده بود. به من گفت که تو و فابیو به درد منچستر می‌خورید. او بود که ما را متقاعد کرد به این تیم برویم. کریستیانو دوست داشت در تیم او باشیم و راهی وجود نداشت که به این پیشنهاد، نه بگوییم. وقتی ۱۸ سال مان شد، پیشنهاد این باشگاه را قبول کردیم.
* رفتن به یکی از بزرگترین باشگاه‌های دنیا چطور بود؟
سر الکس فرگوسن مرد خوبی است و خیلی به ما کمک کرد. او خیلی رک بود و انتظارات زیادی از بازیکنانش داشت، اما چنین چیزی برای یک بازیکن جوان خوب است. می‌دانستیم جایمان در تیم کجاست و اوست که رئیس تیم محسوب می‌شود. کریستیانو هم مراقب ما بود، چون در آغاز فقط می‌توانستیم اسپانیایی حرف بزنیم. او خیلی صمیمی و بامزه بود و جوک‌های زیادی برایمان می‌گفت، اما در عین حال الگویی برای دیگران بود. از همه بیشتر تلاش می‌کرد و به ما هم می‌گفت سخت‌تر تمرین کنیم. اگر می‌خواهید برای خودتان الگویی پیدا کنید، بهتر است یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ باشد.
* درست است که یک بار شما خطا کردید و داور به فابیو کارت زرد داد؟
بعد از این اتفاق خیلی با برادرم خندیدیم. به داور گفتم که اشتباه کرده، اما فقط به من خیره شد. نمی‌دانم حرفم را باور کرد یا نه. بعد از بازی کمیته داوران آن کارت را لغو کرد. اتفاق خیلی بامزه‌ای بود.
* از زدن گل پیروزی به لیورپول در آنفیلد چه خاطره‌ای دارید؟
هنوز هم آن روز را فراموش نکرده‌ام. بهترین گلی بود که در دوران حرفه‌ای‌ام زده‌ام. وصف حسی که در آن بازی داشتم کار سختی است. فوق‌العاده بود. به خاطر دارم که در تمرینات روز بعد، سر الکس به رابین فن‌پرسی گفت که گل مرا تماشا کند تا شوت زدن یاد بگیرد. همه می‌خندیدند و به من تبریک می‌گفتند. گلی زیبا بود. حیف شد که نتوانستم بیشتر از این گل بزنم.
* در ماه آوریل ۲۰۱۰ در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان مقابل بایرن اخراج شدید. با وجود حذف شدن "شیاطین سرخ"، فرگوسن از عملکرد شما تعریف کرد و گفت که فرانک ریبری را به خوبی مهار کرده بودید ...
خاطرات بد همیشه در یاد آدم می‌ماند. آن بازی را هم فراموش نکرده‌ام. خیلی از آن یاد گرفتم. سرالکس همیشه می‌گفت باید هوشیارانه بازی کنم و اشتباهاتم را تکرار نکنم. یکی دو سال بعد در لیگ قهرمانان با رئال بازی کردیم. یک خطای مشابه انجام دادم و فرگوسن به شدت مرا شماتت کرد و گفت انگار هیچ چیزی یاد نگرفته‌ای. یادت نیست مقابل بایرن چه شد؟ کاملا در خاطرم بود و نمی‌خواستم دوباره آن اشتباه را تکرار کنم. تجربه خوبی بود. آن شب خوب بازی‌کردم ولی به خاطر اشتباهی بچگانه اخراج شدم. واقعا لازم نبود آن کار را انجام دهم ولی از آن یاد گرفتم.
* از روزی که فرگوسن اعلام بازنشستگی کرد، چه چیزی در خاطرتان مانده است؟
شوک بزرگی برای من بود. آن سال بهترین سال حضورم در منچستر بود. در هر بازی به میدان می‌رفتم و قهرمان لیگ شدیم. همه چیز عالی بود، اما این تصمیمی بود که فرگوسن به چندین دلیل گرفت و همه به آن احترام گذاشتند. هر چیزی پایانی دارد. به تازگی کفش‌هایم را آویخته‌ام و مردم دلیلش را می‌پرسند ولی توضیحی وجود ندارد. دیگر نمی‌توانستم مثل قدیم بازی کنم و به همین خاطر بازنشسته شدم. وقتی تصمیم‌تان را می‌گیرید، دیگر راهی برای پشیمانی وجود ندارد.
* بازی زیر نظر دیوید مویس، جایگزین فرگوسن چطور بود؟
روز‌های سختی برای او بود. مویس اسکاتلندی بود، درست مثل فرگوسن ولی با او خیلی فرق داشت. آنها مربیانی با روش‌هایی کاملا متفاوت بودند. به نظرم هر مربی که بعد از فرگوسن می‌آمد، قطعا روز‌های سختی را تجربه می‌کرد. شرایط پیچیده‌ای بود و انتقادات ناجوانمردانه‌ای از مویس شد. در هر صورت پر کردن جای فرگوسن بعد از ۲۸ سال، برای هر مربی در جهان کار سختی بود ولی من مویس را خیلی دوست داشتم.
*با فن‌خال، مربی بعدی یونایتد، روز‌های سخت‌تری را سپری کردید...
قطعا. او بدترین مربی است که تا به حال با او کار کرده‌ام. هیچ شکی در این مورد وجود ندارد. دلیلش را هم به شما می‌گویم: به من نگاه کرد و گفت از تو خوشم نمی‌آید. باورتان می‌شود؟ می‌خواست از باشگاه بروم، آن هم در دومین روز حضورش در تیم. چند بازی انجام دادم، اما تنها به این خاطر که رایان گیگز و چند بازیکن دیگر از او خواستند مرا بازی دهد.
* چه شد که به لیون رفتید؟
فن‌خال مرا به تیم ذخیره‌ها فرستاده بود. یکی از استعدادیابان باشگاه لیون، آمده بود مسابقه‌ای را ببیند تا آندرس پریرا را زیر نظر بگیرد. مقابل تاتنهام بازی داشتیم و من یک گل از راه دور زدم. خیلی خوب بازی کردم و همین شد که لیون مرا دعوت به همکاری کرد. به من گفتند که می‌خواستیم پریرا را جذب کنیم، اما بازی تو را دیدیم و به این نتیجه رسیدیم که به کسی مثل تو نیاز داریم. این شد که به لیون رفتم. فکر کردن به این که جزئیات کوچک چقدر سرنوشت آدم‌ها را تغییر می‌دهد، جالب است.
* بعد از ۵ سال در لیون به باشاک شهیر رفتید و مقابل منچستریونایتد در لیگ قهرمانان بازی کردید...
فوق‌العاده بود. وقتی فهمیدم با منچستریونایتد بازی داریم، باورم نمی‌شد. بازگشت به اولدترافورد بعد از مدت زمانی طولانی و بازی مقابل تیمی که تمام زندگی‌ام بود، حسی عالی داشت. اولین بازی در ترکیه بود و بهترین بازیکن زمین شدم. در منچستر هم همه رفتاری عالی با من داشتند. بازگشت به اولدترافورد حسی مانند بازگشت به خانه داشت. همه به گرمی از من استقبال کردند. هواداران هم مثل همیشه با من مهربان بودند. دیدن دوستان قدیمی خیلی خوب بود. دلم برایشان تنگ شده بود.
*پایان دوران حرفه‌ای‌تان با بالا بردن جام قهرمانی کوپا لیبرتادورس به همراه بوتافوگو چه حسی داشت؟
از بچگی طرفدار بوتافوگو بودم. به همین خاطر بازی برای آنها مانند به واقعیت تبدیل شدن رویایم بود. هدفم این بود که فوتبالم را آنجا تمام کنم، اما هیچوقت نمی‌شود گفت چه پیش می‌آید. در نهایت به آنجا رفتم ولی چند بار به سختی مصدوم شدم که ناراحت‌کننده است. خوشبختانه توانستم بخشی از واقعه‌ای تاریخی برای باشگاه باشم و قهرمانی در لیگ برزیل بعد از ۲۹ سال و اولین کوپا لیبرتادورس تاریخ باشگاه را جشن بگیرم. خیلی زیبا بود.
آرمین زمانی
