انریکه با درد زندگی می‌کند و با عشق مربیگری

کیهان ورزشی- 

میراث بارسا در "پی‌اس‌جی" امروز

لوئیز انریکه در تلاش است تا برای دومین بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود؛ این بار با پاری‌سن‌ژرمن، تیمی که در مسیر تکرار افتخار بارسلونای ۱۰ سال پیش او گام برمی‌دارد، اما چه چیزی او را این‌قدر خاص می‌کند؟ جمله‌ای از یکی از نزدیکانش پاسخ می‌دهد: "او همان‌طور تمرین می‌دهد که بازی می‌کرد؛ بسیار بسیار پر فشار. "

ده سال از فتح لیگ قهرمانان اروپا توسط انریکه با بارسلونا گذشته است. اگر او بتواند این افتخار را با پاری‌سن‌ژرمن تکرار کند، تنها ارنست هاپل و یوپ هاینکس فاصله زمانی طولانی‌تری میان دو قهرمانی‌شان در این رقابت‌ها داشته‌اند.

بیشترین دریبل‌زنی

قهرمانی دوباره، انریکه را وارد باشگاهی خاص از مربیان خواهد کرد ولی آماری وجود دارد که درباره میراث او سؤال‌برانگیز است: پاری‌سن‌ژرمن تحت هدایت انریکه بیشترین تعداد دریبل در یک فصل لیگ قهرمانان را ثبت کرده، آماری که از زمان بارسلونای او در یک دهه پیش تکرار نشده بود.

آیا این اتفاق صرفاً تصادفی است؟ احتمال چنین همزمانی‌ای با وجود دو تیم با بازیکنان کاملاً متفاوت که هر دو توسط یک مربی هدایت می‌شوند، بسیار کم است. این مسئله نشان می‌دهد که دریبل‌زنی، جزو ویژگی‌های ذاتی سبک انریکه است.

در تیم انریکه آزادی عمل به چشم می‌خورد، اما این آزادی، زیر ساختاری بسیار دقیق و تمرین‌شده پنهان شده است. آنها یک دروازه‌بان جوان و مستعد دارند که در حال بلوغ است، مدافعان میانی مکمل هم هستند، دفاع‌های کناری سریع و هجومی‌اند و سه هافبک مرکزی‌شان نیز اکنون شهرتی در خور استعدادشان پیدا کرده‌اند.

خط حمله آنها با تحرکی روان و سرعت بالا، چشمگیر است؛ حرکاتی که از مهاجمان دوپای او به‌صورت طبیعی نمایش داده می‌شود. عثمان دمبله بهترین فصل زندگی‌اش را سپری می‌کند. بردلی بارکولا و دزیره دوئه شور و شوق می‌آفرینند. خویچا کواراتسخلیا تیم را به سطحی بالاتر برده است.

این سبکی از فوتبال است که به‌نوعی هم دقیق در پاسکاری است و هم شگفت‌انگیز در سرعت. اسکار گارسیا می‌گوید: "او از یک شماره ۹ کاذب استفاده می‌کند تا برتری عددی در میانه میدان ایجاد کند و فشار بیاورد. این سبک لوئیز انریکه است. او دوست دارد تیمش در نیمه زمین حریف و با پاس‌های کوتاه بازی کند، همه در ساختار بازی مشارکت دارند و هنگام از دست دادن توپ همه به پرس می‌پردازند. تماشای این تیم لذت‌بخش است. شما می‌توانید ببینید که این تیم، تیم لوئیز انریکه است. "

این گفته، از کسی است که انریکه را خوب می‌شناسد؛ هم‌تیمی سابق او در بارسلونا و نیز کسی که می‌داند پاری‌سن‌ژرمن همیشه این‌گونه نبوده است. اسکار زمانی مربی "استاد رنس" بود؛ دورانی که نیمار، لیونل مسی و کیلیان امباپه در پاریس همه‌کاره بودند.

او ادامه می‌دهد: "در آن زمان، ما مقابل سه بازیکن فوق‌العاده بازی می‌کردیم و وقتی چنین ستاره‌هایی دارید، طبیعی است که همه درباره آنها صحبت کنند؛ درباره موقعیت‌هایی که خلق می‌کنند، گل‌هایی که می‌زنند و نمایش‌های فردی‌شان، نه تیمی. "

اسکار، همچون انریکه، سابقه بازی با رونالدو نازاریو در بارسلونا را دارد و می‌داند استثنا‌هایی هم وجود دارند: "نمی‌توان همه بازیکنان را یکسان مدیریت کرد. با یکی دو نفر می‌توان متفاوت رفتار کرد، چون آنها می‌توانند بازی‌ها را برایت درآورند. "

باید یک تیم ساخت

او می‌افزاید: "در بارسلونا، انریکه با همان بازیکنان قهرمان شد. " اشاره‌اش به مسی و نیمار در ترکیب بارسلونای ۲۰۱۵ است. "یک راه واحد برای پیروزی وجود ندارد، اما مهم‌ترین چیز این است که یک مربی بتواند تیم بسازد. "

به‌عبارت دیگر، انریکه در تابستان امباپه را از دست داد – که بالاخره به رئال مادرید پیوست – ولی چیز دیگری یافت. اسکار با لبخند می‌گوید: "قطعاً او این تیم را ترجیح می‌دهد. چون کاملاً مشخص است که این تیم، تیم لوئیز انریکه است. او از این تیم لذت می‌برد. دیگر ستاره‌ای بزرگ وجود ندارد. ستاره، کل تیم است. ستاره، مربی است. البته هر چه بازیکنان بهتری داشته باشید، شانس موفقیت بیشتر است، اما در نهایت باید تیم ساخت. "

او ادامه می‌دهد: "اگر تیمی نسازید و فقط افراد شاخصی داشته باشید، بردن قهرمانی‌ها سخت‌تر است، چون در طول بازی باید مثل یک خانواده کار کنید. من برای تو کار می‌کنم، تو برای من. اگر بازیکنانی باشند که برای تیم کار نمی‌کنند، کار بسیار سخت‌تر می‌شود. "

اسکار و انریکه زمانی هم‌تیمی شدند که انریکه از رئال مادرید به بارسلونا آمد. هرچند دشمنی‌ها به‌اندازه فریاد‌های خشمگین علیه لوئیز فیگو نبود، اما فضای تنش‌آلودی وجود داشت. انریکه پنج سال در رئال بازی کرده بود و حتی در پیروزی معروف ۵-۰ برابر بارسا گل زد ولی بعدتر گفت که هیچ خاطره خوبی از آن زمان ندارد. او حس می‌کرد که قدرش را ندانسته‌اند؛ حتی بی‌احترامی دیده بود. تنها با پیراهن بارسا شکوفا شد.

فرزندخوانده کاتالونیا

در کاتالونیا، انریکه درباره احساس بازگشت به خانه صحبت می‌کرد و تبدیل به فرزندخوانده منطقه شد. اسکار می‌گوید: "وقتی آمد، انگار سال‌ها آنجا بود. خیلی زود تبدیل به اسطوره مردم شد. " او پنج بار به رئال گل زد و هر بار آن را جشن گرفت.

این موضوع بخشی از شخصیت او را آشکار می‌کند: "او شخصیت فوق‌العاده‌ای دارد. قوی، مثبت و پرانرژی است. قبلاً این انرژی را به هم‌تیمی‌هایش منتقل می‌کرد، حالا به بازیکنان تیمش. او همان‌طور تمرین می‌دهد که بازی می‌کرد: بسیار بسیار پر فشار. "

مقایسه او با پپ گواردیولا اجتناب‌ناپذیر است. انریکه زمانی گفته بود: "مالکیت توپ اصلی بنیادی است"، اما چه در زمین و چه خارج از آن، جنگنده‌تر از گواردیولا به نظر می‌رسد. پپ از او با صفاتی، چون "رک، صادق و سختکوش" یاد می‌کند.

اسکار درباره‌شان می‌گوید: "سبک تیم‌هایشان بسیار شبیه هم است. فلسفه اصلی همان است. " حالا انریکه تغییری آشنا در آن ایجاد کرده است – شدت بیشتر در حمله، چه با توپ و چه بدون توپ – که شاید امضای خاصش شود.

پیروزی مقابل آرسنال، تیمی که در مرحله گروهی شکست‌شان داده بود، این موضوع را به‌خوبی نشان داد. انریکه درباره آن دیدار گفت: "وقتی آن بازی را مرور کردم، دیدم چقدر پیشرفت کرده‌ایم. حالا تیم کامل‌تری هستیم. " و تیمی بیشتر به سبک لوئیز انریکه.

از سوگِ دل تا قله فوتبال: داستان پدرانه انریکه

اما برای درک کامل شخصیت انریکه، تنها نگاه به زمین فوتبال کافی نیست. باید نگاهی نیز به زندگی شخصی‌اش انداخت؛ مسیری پر از فراز و نشیب، با لحظاتی که حتی سخت‌ترین ذهن‌ها را به زانو در می‌آورد.

یک دهه پس از قهرمانی با بارسلونا، انریکه بار دیگر در بزرگ‌ترین مسابقه باشگاهی فوتبال جهان روی خط کنار زمین خواهد ایستاد و اندک کسانی هستند که این افتخار را برای او "ناحق" بدانند، به‌ویژه پس از فاجعه‌ای شخصی که شش سال پیش زندگی‌اش را زیر و رو کرد.

در سال ۲۰۱۹، انریکه از هدایت تیم ملی اسپانیا کناره‌گیری کرد تا بتواند وقت بیشتری را با دختر خردسالش، زانا، سپری کند؛ دختری که مبتلا به سرطان استخوان تشخیص داده شده بود.

متأسفانه زانا در تاریخ ۲۹ اوت ۲۰۱۹، در حالی‌که تنها ۹ سال داشت، درگذشت. این واقعه، انریکه و همسرش النا کولِل را در غمی عمیق و جا‌نسوز فرو برد.

بسیار خوش‎شانس

از دست دادن فرزند، کابوس تمام والدین است، اما انریکه سال گذشته در سخنانی تأثیرگذار توضیح داد که چرا با وجود این غم سنگین، خود را "بسیار خوش‌شانس" می‌داند.

او در مستند "تو هیچ تصوری نداری" درباره مرگ دلخراش زانا چنین گفت: "آیا باید خودم را خوش‌شانس بدانم یا بدشانس؟ من خودم را خوش‌شانس می‌دانم، خیلی خوش‌شانس. "، اما دخترت در ۹ سالگی از دنیا رفت.
"خب، دخترم آمد تا ۹ سال شگفت‌انگیز کنار ما زندگی کند. ما هزاران خاطره از او داریم، فیلم‌ها و لحظات خارق‌العاده‌ای که ثبت کرده‌ایم. "

در ادامه این کلیپ، صحنه‌ای از زانا نمایش داده می‌شود که در حیاط خانه مشغول اجرای یک حرکت ژیمناستیک است و خانواده‌اش با لبخند او را تماشا و از او فیلمبرداری می‌کنند.

انریکه ادامه می‌دهد: "مادرم نمی‌توانست عکس‌های زانا را نگه دارد. وقتی به خانه رفتم، از او پرسیدم: "چرا هیچ عکسی از زانا اینجا نیست؟ "

او گفت: "نمی‌توانم ... نمی‌توانم. "

گفتم: "باید عکس‌های زانا را بگذاری. زانا زنده است. او در این دنیای فیزیکی نیست، اما در دنیای معنوی هست. چون هر روز درباره‌اش صحبت می‌کنیم، می‌خندیم، خاطره‌ها را مرور می‌کنیم. من باور دارم که زانا هنوز ما را می‌بیند. حالا سؤال این است که می‌خواهم زانا درباره نحوه زندگی ما بعد از او، چه فکری کند؟ "

غم، عشق و فوتبال

در پایان ویدیو، زانا با لبخندی درخشان در حال نواختن پیانو و انجام بازی‌های کودکانه دیده می‌شود، لحظاتی که همزمان تلخ و شیرین هستند.

جملات صمیمانه و تأثیرگذار انریکه نشان می‌دهند که او هنوز زانا را هر روز در کنار خود احساس می‌کند و مصمم است طوری زندگی کند که دخترش به او افتخار کند.

تنها سه ماه پس از درگذشت زانا، انریکه به نیمکت تیم ملی اسپانیا بازگشت و هدایت تیم را در مسیر جام جهانی ۲۰۲۲ بر عهده گرفت، اما پس از شکست در ضربات پنالتی مقابل مراکش در مرحله یک‌هشتم نهایی، از سمت خود کنار گذاشته شد.

حضور در پاریس

با این حال، دوران دوری‌اش از مربیگری طولانی نبود؛ او در جولای ۲۰۲۳ به عنوان سرمربی پاری‌سن‌ژرمن منصوب شد. تابستان گذشته در حالی کار خود را در پاریس آغاز کرد که دیگر نه لیونل مسی را در اختیار داشت و نه نیمار را. اولی به اینتر میامی رفت و دومی به الهلال عربستان پیوست. با این وجود، انریکه توانست در همان فصل نخست، قهرمانی لیگ فرانسه و جام حذفی را برای پاری‌سن‌ژرمن به ارمغان آورد.

کیلیان امباپه نیز تابستان گذشته پاریس را به مقصد رئال مادرید ترک کرد و انریکه باید بار دیگر خود را با غیبت یک ستاره بزرگ تطبیق می‌داد.

اما این مربی ۵۵ ساله مجددا نشان داد که می‌تواند تیمی منسجم بسازد، متکی به سیستم و نه فقط به نام‌ها. پاری‌سن‌ژرمن تحت هدایت او با اقتدار قهرمان لیگ شد و به فینال جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا رسید.

اکنون تنها دو بازی تا کسب یک سه‌گانه تاریخی فاصله دارند. آنها پیش از این لیورپول، استون ویلا و آرسنال را در اروپا کنار زده‌اند.

حالا فقط اینترمیلان است که می‌تواند مانع از نخستین قهرمانی تاریخ پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان شود. دیداری که قطعا برای لوئیز انریکه، نه فقط فینالی فوتبالی بلکه شبی سرشار از احساسات شخصی و خاطره دختری خواهد بود که همیشه در قلب او زنده است.

سید محمدطاهر شاهین