سالی که "نکو" نیست!
کیهان ورزشی-
حضور تیم‌های فوتبال استقلال و پرسپولیس در اردوی آماده سازی پیش فصل در ترکیه با دو وجه اشتراک همراه بود.۱) هر دو تیم با ترکیبی ناقص اردوی آماده سازی خود را آغاز کردند. ۲) هر دو تیم با تغییر سرمربی کادر فنی متفاوتی را برای حضور در مسابقات آتی لیگ برتر برگزیدند.
این که سرخابی‌های پایتخت امسال هم نتوانستند پس از اتمام فعالیت در فصل نقل و انتقالات و استخدام بازیکنان مورد نظر در پست‌های مورد نیاز یا تمدید قرارداد برخی از بازیکنان شاخص قدیمی، تمرینات بدنسازی و آمادگی خود را آغاز کنند، قطعا نشانه خوبی برای هواداران پرشمار پایتخت نخواهد بود.
اگر این ادعا بدبینانه به نظر می‌رسد نباید ایرادی به نگارنده این سطور گرفت، چرا که اولا با یک نگاه واقع بینانه باید پذیرفت وقتی تیمی نمی‌تواند به موقع ضعف‌های فنی سال گذشته خود را در فصل نقل و انتقالات برطرف کند یا به دلایل دیگری از جمله تاخیر در تمدید قرارداد بازیکنانش، با ترکیبی ناقص مراحل آماده سازی تیم را آغاز و پشت سر بگذارد، به طور طبیعی از تیم‌های رقیب که به موقع تکلیف تمدیدی‌ها و پست‌های خالی را مشخص کرده و تیم را به موقع بسته‌اند، عقب می‌افتد و این عقب افتادگی با افزایش ضریب آسیب دیدگی بازیکنان تازه وارد که بعد از اتمام فصل بدنسازی به تیم اضافه شدند و تاخیر در ایجاد هماهنگی تیمی، به چشم آمده و به تعبیر دیگر عوارض سو مدیریت با عدم کسب نتایج مطلوب و مورد توقع هواداران خود را نشان خواهد داد.
به راه دوری نرویم کافی است به تجربه تلخ سال گذشته دو تیم نگاه کنیم فصلی که پرسپولیس پس از سال‌ها پیشتازی در لیگ برتر حتی نتوانست عنوان نایب قهرمانی را از آن خود کند و استقلال نیز در لیگ برتر بدترین نتیجه و جایگاه ممکن را از آن خود کرد. درست است که استقلال سرانجام با تغییرات متوالی سرمربیانش در جام حذفی قهرمان شد. اما این قهرمانی در حالی رقم خورد که آبی پوشان در مسیر به مراتب کوتاه‌تر و شگفتی ساز جام حذفی رقبای سر سخت لیگ برتر همچون تراکتور و سپاهان را پیش روی خود ندیدند!
مساله دوم تغییر سرمربی در آغاز فصل جدید است. پرسپولیس از تمرینات پیش فصل سال گذشته تا امروز، چهار سرمربی را بالای سر خود دیده و استقلال شش سرمربی را! این همه تغییر ظرف یک فصل یقینا امکان تطبیق بازیکنان با برنامه‌های تاکتیکی و تفکرات فنی، انضباطی و اخلاقی سرمربیان را کم می‌کند. هر چند استقلال دوباره به دلایلی که بر ما نامعلوم است دست روی سرمربی اسبق پرتغالی اش "ساپینتو" گذاشت! تا این سرمربی که قبلا سابقه کار در فوتبال ایران و این باشگاه داشته و شناخت نسبی نسبت به فضای فوتبال ما دارد عنان کار و مسئولیت را در دست بگیرد. اما نباید فراموش کرد که قطع ارتباط ساپینتو با باشگاه استقلال در این مدت به معنای شروع از صفر تلقی خواهد شد و کار او نسبت به یک سرمربی که یک فصل تمام عهده دار مسئولیت فنی تیمش بوده و بازخورد‌های لازم را از وضعیت فنی و بدنی بازیکنانش گرفته دشوارتر خواهد بود.
پرسپولیس در آغاز فصل نقل و انتقالات، زودتر از استقلال دست به کار شد، اما عقد قرارداد‌های متوالی با بازیکنان هم پست و خالی ماندن دو پست مهم دفاع راست و مدافع میانی این تیم با کنار گذاشتن العمود و گولسیانی از یک سو و عدم جذب هافبک میانی کارآمد خارجی از سوی دیگر موجب می‌شود که قرمز پوشان پایتخت را در نقل و انتقالات تا اینجا موفق ندانیم. در این میان وضع استقلال از پرسپولیس هم بدتر است! چرا که نه تنها در امر عقد قرارداد با بازیکنان جدید برای ترمیم ضعف‌های خطوط سه گانه اش موفقیت چندانی نداشته، بلکه با چند بازیکن سرشناس و مهره‌های اصلی گذشته اش از جمله سید حسین حسینی، چشمی و اندونگ هم برای تمدید قرار داد به تفاهم نرسیده است!
اگر از همه این‌ها بگذریم باید به این واقعیت هم اشاره کنیم که سوگلی‌های گذشته فوتبال ما همچون فصل پیش از مزیت برخورداری از ورزشگاه بزرگ آزادی و میزبانی تمام رقابت‌های لیگ برتر در آن برخوردار نخواهند بود. به نظر گرفتاری‌های عجیب سرخابی‌ها در لیگ برتر نقطه پایانی ندارد! آیا تحت شرایطی که شرح آن رفت این دو قادر به تغییر سرنوشت قابل پیش بینی خویش خواهند بود؟ باید منتظر ماند و دید.
مازیار مهرانی