کیهان ورزشی-
قرارمان با برانکو برای انجام این گفت و گو، ماهها قبل –شاید 5، 6 ماه قبل-بود؛ همان روزهایی که پنجره بسته پرسپولیس، سوهان روح میلیون ها هوادار این تیم شده بود و خوشبین ترین آنها نیز تصور نمی کرد تیمش چنان سر بلند و سزاوار پیش برود که با جام لیگ قهرمانان آسیا یک نفس فاصله داشته باشد.
لابد حکمتی بوده که قرارمان با رهبر اردوگاه سرخ، به بعد از آن همه اتفاق شیرین موکول شود؛ دقیقا به همین روزگار که او و شاگردانش روی ابرها قدم می زنند و با هر بهانه سر بر می گردانند و به عقب نگاه می کنند تا شیرینی این روزها را بیشتر و بیشتر زیر زبان شان مزه مزه کنند.
این شور و شعف، ریشه درنوع مواجهه قرمزپوشان با آن نگرانی های عمیق دارد اما پرسپولیس مربی ای را بالای سر خود داشت که به جای غر زدن، به جای قهر کردن و به جای پاشیدن بذرناامیدی، هر دم از آینده روشن سخن گفت.
این چندمین بار-شاید دهمین مرتبه- در تمام این سالها بود که مقابل مرد کروات می نشستیم و مصاحبه می کردیم. در مقطعی، منتقد سازندگان اتمسفری بودیم که نمی خواستند برانکو خودش باشد و در تیم ملی ایران، به موازات علمی بودن، اصولگرا نیز باشد اما پروفسور حالا جامه اصولگرایی بر تن دارد و با عملکرد خود دل میلیون ها تن از مردمان این مرز و بوم را شاد می کند.
گفت و گوی ما، پیش پرده ای نیز داشت. با او از روزهای دوری گفتیم که دستیار آرام و متفکر بلاژویچ بود و مثل امروز با چالش میانه ای نداشت. همان «بلاژ» که اولین بار لقب پروفسور را به او داد.از هجمه شدید بعد از جام جهانی حرف زدیم و به این روزها رسیدیم.
برانکو ایوانکوویچ مثل تمام این سالها که او را می شناسیم، متین و با حوصله پاسخگوی سوالات مان بود.
* چقدر با اولین روزی که به عنوان دستیار بلاژ به ایران آمدید تغییر کرده اید؛ هم رفتاری و هم فنی؟
- وقتی آمدم ایران یک مربی شکل گرفته بودم که 15 سال سابقه داشتم. این خوشبختی را داشتم در کشورم کرواسی هم در باشگاه مربی بودم و هم در تیم ملی. با تجربه غنی 15 ساله وارد این کشور شدم. از 17 سال قبل که با «چیرو»(میروسلاو بلاژویچ) به ایران آمدم الان خیلی بهتر هستم. بدون یادگیری و کار مداوم نمی توانستم به این سطح برسم. در کنار آن یادگیری ها، فوق لیسانس فوتبال گرفتم. مدام روی خودم کار کردم و هنوز به دنبال به روز شدن هستم. متون فوتبالی و اخبار را دنبال می کنم. یک مربی هیچوقت نباید فکر کند کامل شده است.
*البته از نظر ظاهری هم تفاوت هایی زیادی داشته و خوش تیپ تر شده اید.
- حالا که این را گفتید یک ناهار مهمان من هستید.
* فوتبال ایران چقدر تغییر کرده است؟همچنین جامعه و مردمی که امروز در سطح شهر می بینید با آن روزها چه تفاوت هایی دارند؟
- فوتبال مدام در حال تکامل است. هم در ایران و هم در دیگر نقاط دنیا. بازیکنان امروز آماده تر هستند. نظم و دیسپلین تاکتیکی بیشتر و شرایط کاری در اینجا بهتر شده است.البته مشکلات مالی مثل همان روزها است. این مشکل را به سادگی نمی توان حل کرد.
*مردم چطور؟ از دید شما با این فوتبال خوشحال تر از قبل هستند؟
- خب من تجربیات خیلی خوبی با مردم ایران داشته ام.آنها شاد و مهربان هستند. در ایران مردم بطور خارق العاده فوتبال را دوست دارند. آنها در فوتبال خیلی احساسی تر و با انگیزه تر هستند نسبت به گذشته.
*آن پروفسور آرام و کم حرف دوران بلاژ، حالا عصبانی می شود، طغیان می کند و اهل چالش است؛ چه بر شما گذشت؟ اینها محصول گذر عمر است یا اثرات کار در فوتبال ایران؟
- من وقتی دستیار چیرو بودم تصمیم گیرنده نهایی نبودم و رهبری سیاست گذاری ها با من نبود. من خودم را با خواسته های ایشان هماهنگ می کردم. اما الان همه چیز بر عهده من است.در این سالها کشورهای مختلف را شناختم.
* اما در زمان حضورتان در تیم ملی به عنوان سرمربی هم آرام و بدور از جنجال بودید.
- چون آن زمان کمتر مرا می دیدید. الان هر روز در دید هستم. البته روی یکسری مسایل عصبانی می شود. مسایلی که روی سرنوشت خودم و بازیکنانم تاثیر می گذارد.
*صبر و حوصله تان کم نشده است؟
- نه. خیلی انگیزه دارم. صبور هستم اما از طرفی همین الان بی صبرانه منتظرم لیگ شروع شود. دائم در حال یادگیری مسایل جدید هستم.
*صادقانه بگوئید آیا این برداشت برای شما ایجاد نشده که اگر بخواهید در فوتبال ایران آرام و کم سر و صدا باشید حق تان خورده می شود؟
- خب بله، طبیعی است. برای این واکنش نشان می دهم که حقم لگد مال نشود.
*اگر زمان به عقب برگردد کدام اشتباه را در فوتبال ایران انجام نمی دهید؟
- من موردی برای تاسف خوردن ندارم. درست است که اشتباهاتی داشته ام و از این به بعد هم خواهم داشت اما فکر نمی کنم اشتباهاتم تاثیر گذار بوده است. البته من سعی می کنم به گذشته بر نگردم و همواره جلو را نگاه می کنم.
*روزی که بعد حذف از جام جهانی 2006 آلمان در میان آن سیل انتقادات از ایران رفتید، تصور این را داشتید برگردید و مثل یک فرمانده فاتح، محبوب بخشی از جامعه ایرانی شوید؟ پیش آمده بود که در خلوت با خود بگوئید: یک روز برمی گردم و خودم را ثابت می کنم؟
-وقتی از ایران رفتم مطمئن بودم برمی گردم اینجا. البته نمی دانستم چگونه و با چه روشی. من در تمام آن سالها با ایران و سه باشگاه ارتباط داشتم.
*کدام باشگاهها؟
- سپاهان، پرسپولیس و فولاد مرا می خواستند اما هر بار جور نمی شد که بیایم.
* از استقلال چطور؟
-خیر.بعد از جام جهانی وقتی از ایران رفتم می توانستم سرمربی تیم ملی کرواسی شوم. پیشنهادش را داشتم ولی خودم قبول نکردم چون می خواستم وارد مرحله کار در سطح باشگاهی شوم.بگذارید یک جمله را بگویم. من الان خوشحال ترین آدم روی زمین هستم! می دانید چرا؟ چون ذره ای تنفر در وجودم نیست.حاضر نیستم به کسی بدی کنم. به خودم و دانش خودم ایمان دارم.سرنوشت شما را می برد به جایی که باید ببرد.هر روز به این فکر نمی کنم از کسی انتقام بگیرم یا خودم را به کسی ثابت کنم.
* تصوروبرداشت ما این است که برانکوی پرسپولیس دایره اختیارات وسیع تری نسبت به برانکوی دوران تیم ملی داشت و به همین دلیل طی سالهای اخیر ایده های خودش را پیاده کرد و موفق شد.
- البته در تیم ملی هم کاملا دستم باز بود. هم در دوره آقای فراهانی و هم در دوره آقای دادکان. هیچوقت ازمن نپرسیدند که چرا آن بازیکن دعوت شد و این بازیکن دعوت نشد. همیشه با هم مشورت می کردیم؛ درباره پاداش ها و کمپ ها و ...می دانستم برخی مسایل شدنی نیست و با آنها کنار آمده بودم.نتایج مان هم درخشان بود. آن 4 سال موفق ترین 4 سال تاریخ فوتبال ایران بود.قهرمان بوسان شدیم. باید قهرمان جام ملتها هم می شدیم که سوم شدیم. قهرمان غرب آسیا و جام ال جی شدیم. به جام جهانی رفتیم.در آسیا کره ای را بردیم که چهارمین تیم ملی دنیا بود در آن سالها. با ژاپنی که قهرمان آسیا بود در بین 8 تیم برتر جهان بود مساوی کردیم. بعد از جام جهانی هم قراردادم تمام شد ورفتم؛ کل داستان همین بود.
* الان در پرسپولیس هر بازیکنی که در چارچوب انضباطی شما نباشد به راحتی و بدون واهمه کنارش می گذارید، در این دو سال نیز از این دست بازیکنان داشتید.مدیران باشگاه نیز از شما در قبال چنین تصمیماتی حمایت می کردند.آیا در آن مقطعی که سرمربی تیم ملی بودید هم در شرایطی قرار داشتید که از سوی مدیران در مواجهه با بازیکنانی که به اصطلاح سالار بودند حمایت شوید؟
- بله؛ بودند بازیکنانی که من در برخی مقاطع نام شان را خط زدم. مثلا از استقلال و پرسپولیس دو بازیکن داشتیم و از فولاد 5 بازیکن. روی من فشاری نبود. آنچه در تیم ملی ایران جالب بود و الان هم هست، این مسئله است که بازیکنان خیلی تیم ملی را دوست داشتند. بزرگترین ستاره استقلال در آن روزها «فرهاد مجیدی» بود. من ایشان را کنار گذاشتم. شاید الان بابت آن تصمیم متاسف باشم اما آن روزها مجبور بودم از بین او و «آرش برهانی» بازیکن جوانتر را انتخاب کنم.
*چرا متاسف هستید؟
-چون همواره دودل بودم نسبت به آن دو بازیکن اما به هر حال همیشه آنالیز می کنم. من بزرگترین ستاره استقلال را خط زدم ولی کسی به من چیزی نگفت. با فرهاد مجیدی حرف زدم و برایش دلیل آوردم که چرا خطش زده ام.طبیعی بود ناراحت باشد اما می دانست من سرمربی تیم ملی هستم.
*«پرسپولیس شما» امروزکمترین منتقد در میان پیشکسوتان این باشگاه را دارد؛ شاید الان انگشت شمار باشند آن منتقدان، چه مسیری را طی کردید برای رسیدن به این نقطه؟
-بزرگترین علت این اتفاق صداقت من بود. دلیل دیگرش احترام گذاشتن است. من به همه آنهایی که روزی برای این تیم زحمت کشیده اند احترام گذاشته ام.هر کسی یک آجر برای پرسپولیس گذاشته قابل احترام است.
*تیم تان در این سه سال از روحیه ای برخوردار بوده که فقدان نفرات کلیدی، پنجره بسته و ... خدشه ای به کارتان وارد نکرد، منشا این روحیه کجا بود؟
- آن روحیه که شما می گوئید از نام بزرگ این باشگاه و هوادارانش گرفته می شد.
*نمونه مشخص این روحیه در فوتبال دنیا، مسی و رونالدو هستند که سالها برای تصاحب توپ طلا تلاش کردند و ذره ای از انگیزه شان کم نشد.
- می خواستم همین مثال را بزنم. به همین دلیل ده سال است که آنها بهترین هستند. می دانید چه فشاری روی کار آنهاست؟ همواره می گویند:«هرگز من به اندازه کافی خوب نیستم و می توانم بهتر شوم.» پول برای آنها مهم نیست. سالانه 100 میلیون یورو درآمد دارند اما انگیزه شان کم نمی شود.
*معمولا بازیکنان ایرانی بعد یک فصل یا دو فصل قهرمانی ارضا می شوند، چه حربه ای را بکار برده اید که این تیم، در راه موفقیت سیری ناپذیر شده است؟
- این روحیه درست شد چون من روی آن اصرار دارم. با تمام احترامی که برای بازیکنان مسن تر دارم حتی آنها هم باید هر روز خودشان را به من ثابت کنند. بهترین نمونه برای این صحبت «سید جلال حسینی» است. جوری تمرین می کند که انگار تازه بازی کردن را آغاز کرده است. فلسفه کاری اش را تغییر داده و به همین دلیل در این دوسال بهترین بازیکن بوده است. یک زمانی در پرسپولیس و تیم ملی به شکلی بود که طرف وقتی فیکس می شد تا وقتی که دلش می خواست فیکس می ماند و ربطی هم به مربی نداشت. آنها طاقت رقابت را نداشتند. اما در تیم من اینطوری نیست. بازیکن دیروزهر چه بود تمام شد و امروز باید بار دیگر خودش را به من ثابت کند. این فلسفه کاری ما در پرسپولیس بوده است. من به بازیکنانم یاد می دهم که روی موج شادی دیروز قرار نگیرند. دیروز تمام شد.
*ما معتقدیم یکی از رمزهای موفقیت شما ایستادگی بر سر اصول است؛ بطور مثال بازیکنی مثل «محسن مسلمان» را با علم به توانایی های فنی اش کنار می گذارید تا اصول را حفظ کنید. در داستان «طارمی» و «رضاییان» و بقیه جداشدگان نیز همین مسئله دیده شد. این اصولگرایی ممکن است در آینده با کمی انعطاف نسبت نفراتی که نام بردیم مواجه شود؟
- جوانتر که بودم خیلی خشن و تیز بودم. الان خیلی منعطف هستم و این تاثیر گذر عمر است. برای من مهمترین مسئله «تیم» است. بازیکن باید بداند بخشی از تیم است. من با هیچکدام از این نام ها مشکل شخصی ندارم.
* البته از دید ما الان خشن تر از دوران قبل هستید.
- نه، من الان مثل گل بابونه آرام بخش هستم.
*آیا درست است که برانکو با تعدد ستارگان تیم های تحت نظرش مشکل دارد؟ آیا شما با نفرات محدود بهتر کار می کنید؟
- همیشه تکرار می کنم که دوست دارم در تیمم ستاره داشته باشم مخصوصا پرسپولیس که باید ستاره داشته باشد. من این خوشبختی را داشته ام که در تیم های مختلف با ستارگان کار کرده ام. در تیم ملی ایران با علی دایی، کریم باقری، علی کریمی، مهدی مهدوی کیا، وحید هاشمیان و ...اینها اعجوبه بودند. در کرواسی هم با بوبان، شوکر، بیلیچ، یارنیچ، پروسینکچی،بوکسیچ و ...کار کردم، اینها نسل قبل بودند و در نسل بعدی با مودریچ، مانژوکیچ،لورن،ویدا، کواچیچ و ...کار کردم. بازهم می گویم که باشگاهی بدون ستاره نمی تواند به جایی برسد ولی ستارگانی که در خدمت تیم باشند. من هم از کار کردن با آن ستارگان لذت می برم. ستارگان هستند که مردم را جذب می کنند. اسپانسرها تیم های پرستاره بیشتر دوست دارند.
*زمان آمدن به ایران، هیچ ایمپالس یا حتی وعده صریحی مبنی بر مربیگری تیم ملی وجود نداشت؟
- نه، هرگز. حتی به این موضوع فکر هم نکردم.
*تیم پرسپولیس، از نظر بدنی در دو سال اخیر «فوق العاده» بوده است و قطعا این فاکتوردر موفقیت های پرسپولیس موثر بوده است. حتی می توان آمادگی و حفظ شرایط بدنی بازیکن مسنی مانند «سید جلال حسینی» را به روش های بدنسازی شما ربط داد. چرا در زمان مربیگری تان در تیم ملی، این آمادگی را نداشتیم؟
- شرایط تیم ملی و باشگاه متفاوت است. شما تیم ملی را ده روز در اختیار دارید. دایی، یحیی، سهراب، زندی، مهدوی کیا و...یک هفته قبل از جام جهانی به ما اضافه شدند. ستار زارع در همان تمرینات رباط صلیبی پاره کرد. شما درست می گوئید.تمرینات بدنسازی خیلی مهم است. مثل کار فنی، اما از طرفی در باشگاه بیشتر می توان کار کرد روی این بخش.
*همه دنیا کروش را یک مرد با روحیه تهاجمی می شناسند. نه اینکه این رفتار را تأیید کنیم اما ما شما را همواره یک مربی با برخورد مناسب و ویژه می دانستیم که هرگز با هیچکس تنش نداشته است. آیا در سال های اخیر اتفاق خاصی رخ داده که شما با کروش و بعضا مربیان تیم های رقیب و داوران و... هر از چندگاهی تنش پیدا می کنید؟
- من چه چیزی علیه کروش گفتم؟ می توانید یک نمونه بیاورید؟ تا جایی که می دانم فقط او علیه من و پرسپولیس و کادر فنی ام صحبت کرده است. شما جایی دیدید که من علیه او بیانیه ای صادر کنم؟ یا از طرف کادرم حرفی زده شود؟ کروش خودش با خودش دعوا می کند. می نویسد، پست می گذارد و ... ومن اهمیت نمی دهم. از هیچکسی متنفر نیستم و دنبال انتقام نمی روم و به همین دلیل خوشحال ترین آدم دنیا هستم.
*نظرتان در مورد کلاس فعلی تیم ملی و نسل جدید بازیکنان ایران چیست؟
- اگر بحث مقایسه با گذشته باشد کاری دشوار است. الان بازیکنان خوبی در تیم ملی هستند. تیم ملی ایران تنها تیم ملی در آسیا است که رو به صعود حرکت می کند. استرالیا الان در افت است؛ آنها به اردن باختند. امارات در افت بزرگی است. قطر تیمی آینده دارد است.
ژاپن خودش را در یک سطح حفظ کرده است؛کره جنوبی هم همینطور، گرچه کره ای ها هم افت داشته اند. هندی ها حذف شدند اما برای من عملکرد آنها غافلگیرکننده بود.تایلند فارغ از نتایج این دوره، رشد داشته است. آنها را از زمانی که شفر در آنجا کار می کرد می شناسم.
*چرا مردم در ایران آنطور که باید از فوتبال لذت نمی برند؟
- از بازی های ما که خیلی لذت می برند.
*اما خواسته یا ناخواسته بیشتر درگیر حواشی فوتبال هستند تا موضوعات دیگر.
- این بخش به رسانه ها برمی گردد.رسانه ها بیشتر به حواشی توجه می کنند تا فعالیت های بشردوستانه بازیکنان. کدام رسانه توجه داشته به این موضوع که؛بازیکنان تیم من مبلغ قابل توجهی را جمع کردند برای تهیه دو ویلچربرقی و اهدای آن به دو فرد نیازمند؟ فقط دنبال این هستند که در تمرین کدام بازیکنان دعوا کردند. فوتبال که جنگ نیست. در نهایت همه ما همکار هستیم. من با شفر ارتباط خوبی دارم. با قلعه نویی که الان رقیب مستقیم من است رفیق هستم. به یحیی که روزی شاگردم بوده احترام می گذارم. علی دایی بازیکن من بوده و الان از دیدار با او لذت می برم. برای مجید جلالی هم خیلی احترام قائل هستم.
* چه حسی دارید وقتی که در این لیگ باید با شاگردان سابق خودتان، نفراتی چون کریمی، نکونام، دایی و گل محمدی و...مقابله کنید؟
- قشنگ تر از این چه چیزی هست؟ البته من حاضر نیستم به برادر خودم هم ببازم. دوست دارم شاگردان سابق خودم را ببرم و بعد برایشان کری بخوانم.
* این همان روحیه آشنای پرسپولیس است که می گوید: «باید برنده بود.» اتفاقا روزی از علی پروین جمله ای شبیه جمله شما را شنیدیم که می گفت: هیچوقت دوست ندارم ببازم.
- من همیشه دربی استقلال و پرسپولیس را مثال می زنم. چه چیزی از این بهتر و زیباتر است؟ من عاشق جو قبل از دربی هستم وقتی طرفداران دو تیم سر به سر هم می گذارند و ...
*تعداد زیادی مدیر در این سالها به باشگاه پرسپولیس رفت و آمد داشته اند اما شما همچنان مانده اید؛ این عدم ثبات مدیریتی آزار دهنده نبوده است؟
- البته این قطعا مشکل ساز بوده است. من نمی
توانم به جزئیات اشاره کنم. همانطور که ثبات و استمرار در بحث مربیگری مهم است در
بحث مدیریت هم اهمیت دارم. از روزی که به این باشگاه آمده ام برای اولین بار است
که 7 بازیکن جدید جذب کرده ام. خیلی اصرار نداشتم روی تغییرات زیاد.
*درباره شفر و سبک کاری اش چه نظری دارید؟
- شفر را بیش از 20 سال است می شناسم. خیلی با تجربه است و نتایج خوبی گرفته است. وقتی آمد استقلال، این تیم را بالا کشید. هر کدام از ما سبک خودمان را داریم.
* آیا سبک و ایده جدیدی را در لیگ امسال دیده اید؟
- خب یحیی گل محمدی روی فلسفه کاری خودش اصرار دارد.استقلال هم همینطور.قلعه نویی با استایل و سبک خودش که موفق هم است بازی می کند. زیبایی فوتبال به همین سبک های مختلف است.
*صبح از خواب بیدارمی شوید و می شنوید بازیکنان به دلیل عدم دریافت مطالبات خود اعتصاب کرده اند؛ چه حسی پیدا می کنید؟
- من بازیکنان را درک می کنم چون این شغل آنهاست و خانواده دارند. هر کسی روی دریافتی خود حساب می کند.ثبات مالی خیلی مهم است.
*اخیرا با شفر گفت و گویی را داشتیم. معتقد بود تیم های ایرانی با فوتبال بلند به جایی نمی رسد و از بازی تیم شما مثال آورد و گفت آن سبک فوتبال نهایتا تا فینال آسیا می رسد و برابر کاشیما، وقتی حریف یک مدافع بلند دارد که همه توپ ها می زند عملا به بن بست رسیده است.
- من با این نظر تا جایی موافقم که در آسیا نتیجه گرفتن برای تیم های ایرانی ساده نیست اما ما آنجا عالی نتیجه گرفتیم.مسئله این است که رقبای ما بازیکنان خارجی که هر کدام چند میلیون دلار ارزش دارند را جذب می کنند و این توازن را برهم می زند. تفاوت ما با آنها در همین بازیکنان گرانقیمتی است که می خرند. آن بازیکنان کیفیت ایجاد می کنند. برای ما سیامک نعمتی بازی می کرد، البته اگر در بازی برگشت بازی می کرد شاید می بردیم. ما در همان بازی که آقای شفر می گوید، اگر علیپور دقیقه 5 آن گل را می زد یا شانس دیگرمان در نیمه اول گل می شد و داور بازیکنی که بشار را زد اخراج می کرد و ...همه چیز متفاوت می شد. داور دقیقه 93 بازیکن ما را اخراج کرد در حالیکه خطا روی یار ما شده بود.
*پرسپولیس قهرمان لیگ برتر می شود؟
- بر اساس اطلاعاتی که گرفته‌ایم، بازی‌های ما بسیار پرفشار خواهد بود. هر سه، چهار و پنج روز یک بار بازی خواهیم داشت. بازی‌های لیگ، جام حذفی و همینطور لیگ قهرمانان آسیا. هدف‌مان جنگیدن برای قهرمانی است، برد در بیشترین تعداد بازی‌ها و از این مسئولیت‌مان فرار نمی‌کنیم چون به هواداران‌مان بدهی داریم. بزرگی باشگاه پرسپولیس این وظیفه را به عهده ما گذاشته است.
* به عنوان سوال آخر، آیا بازیکنی هست که همین الان آرزوی جذب او را داشته باشید؟
- نه، من بازیکنان بزرگ زیادی را تمرین داده
ام. مثلا کریمی که استعدادش مساوی با استعداد مسی بود اما متاسفانه مصدومیت سختی
برایش پیش آمد. او را با فان باستن مقایسه می کنم که دچارهمان مصدومیت شد و کنار
رفت اما کریمی باز هم بازی کرد.
*حمید ترابپور
واقعا لذت بردیم .برانکو استاد بی حاشیه . 
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
