استقلال از وقتی که «صالح » را در سمت راست خود دید و او نیز درخشان ظاهر شد ، دیگر درد دوری کوین یامگا را فراموش کرد.
پسر خوب آبی ها به اندازه ای که از حواشی فاصله گرفته بود ، بر توانمندی های خود افزود.
توفیق اجباری و هموار شدن مسیر او برای رسیدن به ترکیب اصلی استقلال بعد از مصدومیت شدید هافبک فرانسوی ، موجب شد موتور جناح راست آبی ها خاموش نشود.
نکته جالب جناح راست استقلال در فصل قبل ، شباهت اخلاقی دو بازیکنی بود که گرچه رقیب بودند اما تلاش آنها برای رسیدن به ترکیب اصلی بیش از آنکه رنگ و بوی رقابت داشته باشد ، رفاقتی بود.
صالح حردانی حالا در فوتبال ایران به وزنه ای سنگین مبدل شده است. این شرایط به لطف تلاش او برای بهتر شدن و فاصله نگرفتنش از اخلاقیات حاصل شد.
او در این مسیر درست ، درهای تیم ملی را نیز به روی خود باز دید. البته برای بازیکن 25 ساله استقلال داشتن بازی های ملی به اندازه انگشتان یک دست ، رضایتبخش نیست اما با دورخیزی که برای رسیدن به قله های بلندتر داشته است ، بی شک در آینده در عرصه ملی فرصت خودنمایی بیشتری خواهد داشت.
صالح حردانی با توجه به استارت های انفجاری، تکنیک حمل توپ و مهارت در ارسال های در حرکت، برای هر تیم و مربی ای نعمت است و نکونام ارزش این دارایی را بهتر از هر مربی دیگری می داند.
با توجه به اینکه متاسفانه فوتبال ما به اندازه انگشتان یک دست هم بازیکنانی در این سطح برای آن جناح ندارد، باید از موجودی هایمان محافظت کنیم؛ یکی از آنها " پسر صالح " آبی هاست.
*حمبد ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
