داستان‌های به یادماندنی از فوتبال در سالی که گذشت

سال‌هایی که ما را به جام‌جهانی می‌رساند، معمولا سال دلخواه و مورد پسند هواداران فوتبال است. سال 2022 هم از همان سالهاست که بالاخره از راه می‌رسد تا شاهد برگزاری یکی از پرحاشیه‌ترین دوره‌های این مسابقات در چند دهه گذشته باشیم. قطر در حالی سال 2022 میزبان مسابقات خواهد بود که پس از انتخابش با اتهامات مختلفی از جمله پرداخت رشوه، آزار و تضییع حقوق کارگران شاغل در این کشور، عدم توسعه مناسب و...مواجه بود اما حالا که تنها چند ماه به آغاز این رویداد باقی مانده، به نظر می‌رسد همه با میزبانی این کشور کنار آمده و خود را آماده حضور در مسابقاتی می‌کنند که برای اولین بار قرار است در فصل زمستان برگزار شود. با این حال پیش از آنکه صفحه روزگار ورق دیگری بخورد و سال 2022 آغاز شود، یادآوری مهمترین اتفاقات و لحظات دنیای فوتبال در سالی که گذشت، خالی از لطف نیست. در سالی که گذشت جنگ قدرت در آلمان و انگلستان همان پادشاهان گذشته خود را به عنوان حکمران می‌دید و بایرن مونیخ و منچسترسیتی توانستند در یک فصل جذاب، قهرمانی دیگری را برای خود ثبت کنند. با این حال در نقاط دیگر اروپا مدعیان جدیدی داشتیم و اتلتیکو مادرید در اسپانیا، اینترمیلان در ایتالیا و لیل در فرانسه، حرف‌های تازه‌ای برای گفتن داشتند. در این میان نسل آینده ستارگان فوتبال هم مثل همیشه ما را وجد آوردند و از تماشای عملکردشان لذت بردیم. کیلیان امباپه و ارلینگ هالند توقف‌ناپذیر بودند و در کنار لیونل مسی، کریستیانو رونالدو و رابرت لواندوفسکی و کریم بنزما که ماشین‌های گلزنی تیم‌هایشان بودند، سال خوبی را برای فوتبال در میان پاندمی کرونا رقم زدند. ستارگان پا به سن گذاشته همچنان در میدان فوتبال می‌دوند و برای سال 2022 چشم به حضور در جام‌جهانی قطر دوخته‌اند. خارج از اروپا و در آمریکای شمالی یک تیم شگفتی‌ساز را در هر دو بخش زنان و مردان داشتیم و این کانادا بود که با ظهور پدیده‌های جدید فوتبالی توانست از مدعیانی چون آمریکا و مکزیک سبقت بگیرد و در راه صعود به جام‌جهانی، پیشتاز باشد. تیم مردان کانادا در رده بندی فیفا پیشرفت چشمگیری داشت و تیم زنان این کشور نیز موفق شد مدال طلای المپیک توکیو را تصاحب کند. اتفاق جالب دیگر در این قاره قهرمانی تیم اطلس مکزیک در لیگ این کشور بود که به 70 سال دوران بدون جام این تیم پایان داد.

**مضحکه‌ای به نام سوپر لیگ

باشگاه‌های ثروتمند دنیا دور یکدیگر جمع شدند تا رقابتی را تحت عنوان سوپرلیگ آغاز کنند؛ جایی که در یک تبعیض آشکار، پولدارها از ضعیف‌ترها جدا می‌شدند تا از بالا به پایین به فوتبال نگاه کنند و به ریش فوتبال حرفه‌ای و بشردوستانه بخدند اما این کار سرانجام خوشایندی نداشت و این باشگاه‌های ثروتمند به غیرقابل تصورترین و بدترین شکل ممکن از هم گسستند و پس از چندین روز پر فراز و نشیب که پر از اخبار، حواشی و رد و بدل شدن تهدیدات میان نهادهای بالادستی فوتبال و این باشگاه‌ها بود، بالاخره این داستان به شکل مضحکی به پایان رسید. سوپرلیگی که قرار بود بازی را تغییر دهد، تحت فشار اعتراضات و اقدامات خشمانه هواداران فوتبال، پا پس کشید و فرآیند خود را حداقل تا مدتی کوتاه متوقف کرد. باشگاه‌های ممتاز که به دنبال تکه‌ای بزرگتر از کیک بودند، با واکنش هوادارانشان مجبور شدند از این اقدام خود دست بکشند و نه تنها نقشه‌هایشان به باد رفت بلکه محبوبیت خود را تا حدی از دست دادند. در حالیکه پس از ضرب‌العجل یوفا 9 تیم از جمع قدرت‌های اصلی کنار کشیدند اما بارسلونا و رئال مادرید که به خاطر منافع مالی بیشتر، خود بنیان‌گذار این حرکت بودند همچنان بر فعالیت خود پافشاری داشتند و دارند و هنوز به دنبال برگزاری این مسابقات هستند. با این حال پس از ان اتفاقات دیگر شاهد حرکات جدیدی از این دو غول اسپانیایی نبودیم و به نظر خودشان هم از این کار منصرف شده‌اند.

**کاپیتان یعنی کیائر

ستاره تیم ملی فوتبال دانمارک در دیدار برابر فنلاند روی زمین افتاد و بی‌هوش شد. او در حال دادن پاس برای انجام یک پرتاب کنار زمین بود که از هوش رفت و روی زمین افتاد. بازیکنان هر دو تیم با دیدن این صحنه دچار ناراحتی شدند و خیلی از هواداران شوکه شدند و ورزشگاه در سکوت فرو رفت. ستاره تیم ملی فوتبال دانمارک بعد از چند روز بستری، از بیمارستان مرخص شد. اریکسن اگرچه این روزها به فوتبال برگشته اما صحنه‌های آن بازی چنان تلخ بوده که تا مدت‌ها از ذهن هواداران فوتبال خارج نشود. اریکسن به طور کامل توانایی خود را بازیته و تمریناتش را به طور مستمر انجام می‌دهد اما به دلیل دستگاهی که برای زیر نظر داشتن قلبش، در بدنش کار گذاشته نمی‌تواند در فوتبال ایتالیا به فعالیتش ادامه دهد. با این حال آن اتفاق تلخ، چهره مثبتی هم داشت که آن هم مال کاپیتان سیمون کیائر بود؛ کسی که خیلی سریع وارد عمل شد و به پزشکان کمک کرد تا زندگی اریکسن را حفظ کنند. پس از آن اتفاق دانمارکی‌ها با کوچکترین تغییری در شرایط فوتبالشان، به مسیر خود ادامه دادند و موفق شدند به نیمه‌نهایی یورو راه پیدا کنند. دیداری که در کپنهاگ و چند صد متر آن طرف‌تر از بیمارستانی که اریکسن در آن بستری بود، برگزار می‌شد. دانمارک اگرچه در آن مسابقات در همان مرحله متوقف شدند اما توانستند به عنوان دومین تیم راهی جام‌جهانی قطر شوند. مشخص نیست که اریکسن در این مسابقات حاضر باشد یا نه اما همیشه او به عنوان منبعی از الهام‌بخشی در کشورش شناخته خواهد شد.

**احیای ایتالیا

با تساوی ایتالیا و انگلیس در پایان 120 دقیقه، این بازی به ضربات پنالتی کشیده شد و در نهایت ایتالیا با برتری در ضربات پنالتی قهرمان یورو 2020 شد. تیم‌های فوتبال ایتالیا و انگلیس در فینال رقابت‌های یورو 2020 در ورزشگاه ومبلی به مصاف هم رفتند که این دیدار در 120 دقیقه با تساوی یک - یک دو تیم به پایان رسید. با این نتیجه بازی به ضربات پنالتی کشیده شد. در نهایت، ایتالیا با برتری مقابل انگلیس در ضربات پنالتی به قهرمانی یورو 2020 رسید. برای انگلیس لوک شاو در دقیقه 2 و برای ایتالیا بونوچی در دقیقه 65 گل‌زنی کردند. پس از غیبت در جام‌جهانی 2018 روسیه، قهرمانی در یورو توانست ایتالیا را دوباره به قله فوتبال اروپا برگرداند. این بهترین اتفاق برای پاک کردن اتفاقات تلخ 3 سال قبل بود که به شکلی دراماتیک منجر به حذف نراتزوری از جام جهانی شد. این بالاترین موفقیت برای روبرتو مانچینی بود. کسی که تیم متعادل و انعطاف‌پذیرش توانست در راه قهرمانی بلژیک به عنوان صدرنشین رنکینگ فیفا را از پیش بردارد و در ادامه اسپانیای مدعی را در ضربات پنالتی غافلیگر کند پیش از آینکه در قلب خانه دشمن به سوی انگلیس حمله‌ور شود و کابوس دیگری را برای فوتبال این کشور رقم بزند.روبرتو مانچینی بعد از بازی درحالی که اشک می ریخت، گفت: بازیکنان بسیار خوب کار کردند. ما بازی را بد آغاز کردیم و غافلگیر شدیم. گل بدی دریافت کردیم با این حال تسلیم نشدیم. مانچینی که احساساتی شده بود، در پایان گفت: برای پیروز شدن در ضربات پنالتی به کمی شانس نیاز دارید و خوشبختانه این بار شانس با ما بود. برای انگلیسی‌ها کمی متاسف هستم. همه ما خوشحال هستیم چرا که ثمره تلاش خود را دریافت کردیم. ما خوب بودیم و با شایستگی به قهرمانی در یورو دست پیدا کردیم. امیداورم که تماشاگران هم راضی باشند و جشن بگیرند و خوشحالی کنند.

ایتالیا اگرچه در همین تابستان موفق شد قهرمانی یورو را بدست آورد اما عدم موفقیت آنها در صدرنشینی در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی باعث شد تا حضورشان در دوره بعدی جام‌جهانی به اما و اگر کشیده شود و برای اینکه عدم حضورشان در این رویداد به دومین دوره متوالی نکشد، باید از پرتغال و رونالدو که انگیزه فراوانی دارد، عبور کند. آنها تا چند ماه آینده رقابت‌های پلی‌آف اروپا را در پیش دارند. از دست دادن دومین جام جهانی متوالی مطمئناً شایستگی تیمی را که در تابستان گذشته قهرمانی شده را زیر سوال می‌برد.

**و بالاخره کوپا آمه‌ریکا

بین عاشقان فوتبال به سوپرکلاسیکو معروف است؛ دیداری که به لحاظ حساسیت، همه را پای تلویزیون میخکوب می‌کند. این بازی تعیین می‌کرد که طلسم 28 ساله آرژانتین می‌شکند یا نه؟ دو تیم ملی فوتبال برزیل و آرژانتین در حالی در فینال کوپا آمه‌ریکا به مصاف هم رفتند که در پایان لیونل مسی و تیمش قهرمان شدند. لیونل مسی با 34 بازی در کوپا آمریکا به لیوینگستون از شیلی رسید و در تاریخ این رقابت‌ها رکورددار شد. لئو برای تبدیل شدن به تنها رکورددار بیشترین بازی در تاریخ کوپا باید تا کوپا آمریکا 2024 منتظر باشد. مهمترین مساله قهرمانی آرژانتین و شکسته شدن طلسم مسی و انتظارش برای رسیدن به یک قهرمانی در سطح ملی بود. لیونل مسی و رفقا برای شکستن طلسم 28 ساله و پایان دادن به 5 فینال که با ناکامی همراه بوده، متحد شده بودند تا جام قهرمانی را در خاک دشمن تصاحب کنند. آخرین بار آلبی‌سلسته در سال 1993 توانسته بود قهرمانی این مسابقات را کسب کند. لئو تا فینال توقف‌ناپذیر بود و بدون شک بهترین عملکردش را هم در دیدار فینال مقابل برزیل به نمایش گذاشت که منجر به رسیدن به چنین دستاورد بزرگی شد؛ موضوعی که احتمالا نقش تعیین‌کننده‌ای در تصاحب هفتمین توپ طلای این فوق ستاره آرژانتینی داشته چراکه اوضاع بارسا آنقدر خوب نبود که حتی مسی هم در آن به چشم بیاید. این در حالیست که یقینا رابرت لواندوفسکی در کسب عناوین فردی موفق‌تر از مسی بود اما پایان دادن به ناکامی فینال‌های جام‌جهانی 2014 و کوپا آمه‌ریکا 2015 و 2016 معنای متفاوتی برای مسی و هواداران تیم ملی فوتبال آرژانتین داشت. آرژانتین با این قهرمانی، در کنار اروگوئه با 15 قهرمانی در کوپا آمه‌ریکا، مشترک پرافتخار ترین تیم این جام شد. لیونل مسی با بیشترین گل و پاس گل، آقای گل و پاس گل تورنمنت انتخاب شد، پیش از فینال، نیمار و مسی مشترکا به عنوان برترین بازیکن کوپا 2020 انتخاب شده بودند. امیلیانو مارتینیز هم به عنوان برترین دروازه‌بان مسابقات انتخاب شد.

**تابستان دیوانه‌وار نقل و انتقالات

گویا در این تابستان برای کسی محدودیتی وجود نداشت و هر کسی هر چه دوست داشت انجام داد. تابستان 2021، شاهد یک پنجره نقل و انتقالاتی عجیب و دیوانه وار بودیم که نقل و انتقالاتی بسیار مهم و غیرمنتظره در آن انجام شد. بدون شک انتقال لیونل مسی به پاری سن ژرمن و کریستیانو رونالدو به منچستریونایتد را می توان در زمره داغ‌ترین و مهمترین انتقالات تابستانی قرار داد، طوری که انتقالات بزرگ و گران قیمتی چون پیوستن روملو لوکاکو به چلسی یا جک گریلیش به منچسترسیتی، کاملا زیر سایه آنها قرار گرفتند. " به آنتونیا گفتم باید از بارسلونا برویم و با هم گریه کردیم..." این اعتراف غم انگیز لیونل مسی بود که با یک شوک بزرگ روبرو شده بود. مهاجم آرژانتینی باید باشگاه همیشگی و خانه خود را ترک می‌کرد. لئو از آن تعطیلات به یادماندنی برگشته بود تا قراردادش را با بارسا تمدید کند اما خوان لاپورتا به او گفت به خاطر قوانین لالیگا این امکان وجود ندارد و یک روز بعد در نشست خبری اعلام کرد نمی‌خواستیم 50 سال بدهکار باشیم. پاری‌سن‌ژرمن که منتظر چنین فرصتی بود به مسی پیشنهاد قراردادی دو ساله با دستمزد سالیانه 40 میلیون یورو (متغییر) داد تا بمب نقل و انتقلات تابستانی را رقم بخورد. پاریسی‌ها یک ستاره بزرگ دیگر را از لالیگا ربودند. تیم فرانسوی پیش از این با سرخیو راموس قرارداد امضا کرده بود تا اولین شوک را به نقل و انتقالات تابستانی سال 2021 وارد کند. آن ها ستاره های دیگری همچون دوناروما (بهترین بازیکن یورو 2021)، اشرف حکیمی و واینالدوم را نیز به این فهرست افزودند در حالی که تنها 60 میلیون یورو خرج کردند (به جز حکیمی چهار فوتبالیست دیگر بازیکن آزاد بودند).

پس از رفتن مسی به پاریس به نظر می‌رسید جابجایی بزرگ برای این ستاره آرژانتینی باشد باشد اما کریستیانو رونالدو، دیگر ستاره جهان فوتبال هم تصمیم گرفت یوونتوس را ترک کند. شهر منچستر برای چند ساعت پر تب و تاب ترین لحظات خود را سپری کرد. مهاجم پرتغالی نزدیک به امضای قرارداد با سیتی بود اما ناگهان ورق برگشت و او به اولدترافورد رفت. طرفداران شیاطین سرخ در آن روزها خوشحال‌ترین هواداران روی زمین بودند‌ چون ستاره تیمشان پس از 12 سال به تیم محبوبشان برگشته بود. یونایتد برای این خرید پر سر و صدا تنها 15 میلیون هزینه کرد. این انتقال موجب شد یوونتوس یک نفس راحت بکشد و از هزینه‌های بالای ستاره پرتغالی خلاص شود.

در این تابستان دیوانه وار، بازگشت روملو لوکاکو به چلسی، امضای قرارداد رافائل واران و سانچو با یونایتد، پیوستن جک گریلیش به سیتی، حضور ممفیس دپای و سرخیو آگوئرو در بارسلونا، انتقال اولیور ژیرو به میلان و ادین ژکو به اینتر اتفاق افتاد و آلابا به صورت بازیکن آزاد به رئال مادرید رفت. همچنین بایرن مونیخ اوپامکانو و مارسل زابیتسر را به خدمت گرفت و در آخرین ساعات یک جا به جایی غیرمنتظره دیگر اتفاق افتاد که آن پیوستن آنتوان گریزمان به اتلتیکومادرید بود. ستاره فرانسوی به تیم سابق خود برگشت تا در کنار دی‌پائول و کونیا، خرید های جدید روخی بلانکو بازی کند. سائول هم چلسی به رفت تا یکی از عجیب ترین فصل و انتقالات تاریخ به پایان برسد.

**چلسی و یک جادوی دیگر

مانند یک دژاوو بود. گویی چلسی یکبار دیگر هم همین راه پیموده بود. یک مربی در میانه فصل به لندن می‌آید و در پایان راه، این تیم را به قهرمانی اروپا می‌رساند. طی یک دهه گذشته این دومین بار است که چنین اتفاقی می‌افتد. حالا میراث کاپیتان اسبق و مربی جوان و البته ناکام فعلی یعنی فرانک لمپارد را توماس توخل در دست می‌گیرد و آن را به قله فوتبال باشگاهی دنیا می‌رساند. کسی که خودش در اولین باری که چنین مسیری طی می‌شد، نقش داشت و برای تیمی که اولین قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را بدست می‌آورد، نقش مهمی ایفا کند. توخل در میانه فصل جانشین لمپارد شد و توانست رویکرد باشگاه را اصلاح و آن را به قهرمان اروپا تبدیل کند. طبعا برای چلسی که یکی از معدود باشگاه‌هایی بود که از تبعات اقتصادی شیوع همه‌گیری کرونا آسیبی ندیده بود، هزینه کردن برای ترمیم تیم و اضافه کردن نفرات و ابزارهای جدید مساله خاصی نبود و به همین دلیل توخل برای ایجاد تغییرات دستش باز بود؛ تغییراتی که تحول و تفاوت قابل توجهی را ایجاد کرد و باعث شد تیم توخل از همان ابتدا گام‌های بزرگی را به سوی قهرمانی بردارد. مانند کریستین پولسیچ که در فینال لیگ قهرمانان اروپا در پورتو ضمن به ثمر رساندن گل قهرمانی تیمش، به اولین بازیکن آمریکایی بدل شد که در این مسابقات قهرمان می‌شود. در دیدار فینال آبی‌های لندن با برتری مقابل منچسترسیتی، برای دومین‌بار در تاریخ، فاتح لیگ قهرمانان اروپا شدند. در دیدار نهایی لیگ قهرمانان اروپا، دو تیم چلسی و منچسترسیتی در ورزشگاه پورتو پرتغال برابر هم به میدان رفتند. آبی‌های چلسی بازی را بهتر شروع کردند و می‌توانستند خیلی زود نیز به گل برسند ولی تیمو ورنر قدر موقعیت‌های خود را ندانست. چلسی در دقیقه 42 بازی به چیزی که حقش بود، رسید. پاس در عمق زیبا و نبود مدافع میانی باعث شد تا کای هاورتز با عبور از ادرسون دروازه سیتی را باز کند و نیمه اول با برتری یک بر صفر چلسی به پایان برسد. در نهایت این دیدار با برتری یک بر صفر چلسی به پایان رسید تا این تیم برای دومین‌بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود.

**مسی و توپ طلای هفتم

مراسم انتخاب بهترین بازیکن سال 2021 جهان و برنده توپ طلای مجله فرانسوی فرانس فوتبال برگزار شد و طی آن لیونل مسی مهاجم آرژانتینی توانست عنوان برترین بازیکن جهان را کسب کند و توپ طلا را به دست بیاورد. توپ طلای 2020 به دلیل شیوع ویروس کرونا و پایان زودهنگام رقابت‌ها در بعضی از کشورها برگزار نشد و حالا بعد از یک سال، بار دیگر این مراسم برگزار شد. لواندوفسکی سال گذشته در مراسم برترین‌های فیفا عنوان بهترین بازیکن سال جهان را کسب کرد. مسی در حالی به هفتمین توپ طلای خود رسید که بسیاری او را شایسته این عنوان نمی‌دانستند و به نوعی منتظر شنیدن نام لواندوفسکی بودند. اما در سالی که مسی از نظر افتخارات فردی سال پرباری نداشت به کمک قهرمانی در کوپا آمه‌ریکا، به هفتمین توپ طلای خود رسید.

و اما شاید این اولین بار است که اهدای این جایزه به مسی نیازمند توضیح و علت باشد. برای مدتی طولانی این حس وجود داشت که او و رونالدو عالی هستند و بخش قابل توجهی از شبکه‌های اجتماعی نقش موثری در پیشبرد این باور داشتند و مدت‌ها همه احساس می‌کردند که اهدای این جایزه به یکی از این دو نفر حق آنهاست. مسی توپ طلایش را به خاطر لیگ قهرمانان، لیگ فرانسه و حتی لالیگا (که بارسلونا در آن سوم شد) دریافت نکرد، بلکه او این جایزه را به خاطر موفقیتش در کوپا آمه‌ریکای برزیل گرفت. و تحسین و حس رمانتیک بسیاری در این موضوع وجود دارد- حتی با این که این کوپا بدون هیچ دلیلی به تقویم اضافه شد تا فدراسیون‌ها را از ضرر مالی به واسطه تغییر ساختار تقویم جهانی فوتبال نجات دهد، تورنمنتی عجیب که میزبانی آن به دلیل تاثیر این بیماری بر آرژانتین و درگیری‌های داخلی در کلمبیا از این دو کشور گرفته شد و در ورزشگاه‌های خالی از تماشاگر برزیل برگزار شد؛ کشوری که با افزایش بیماران مبتلا به کرونا روبرو بود. این موضوع اهمیتی برای آرژانتین نداشت. آنها از سال 1993 در این مسابقات قهرمان نشده بودند. نسل‌هایی از بازیکنان بزرگ بدون هیچ موفقیتی در رده بزرگسالان آمده و رفته بودند. اینطور به نظر می‌رسید که شرایط برای مسی هم همینطور باشد. هرچند تردیدها درباره اهمیت دادن این بازیکن به بازی برای کشورش از مدت‌ها قبل با اشک‌های او پس از حذف از این تورنمنت‌ها از بین رفته بود.

**جام‌جهانی دو سالانه

در ماه‌های اخیر برگزاری دو سال یک بار جام جهانی جدی تر از قبل شده و بسیاری از کنفدراسیون‌ها و تیم‌های ملی با این موضوع موافقت کردند. اما تیم های ملی قدرتمند و بسیاری از ستاره‌های جهان فوتبال با این پیشنهاد مخالف هستند تا جایی که صحبت از تحریم آن هم شده است. افرادی چون بلاتر و پلاتینی که در فوتبال دنیا جایگاه خاصی داشتند همواره به دنبال سواستفاده مالی از موقعیت خود بودند و همین باعث شد آنها مجبور به ترک فیفا و یوفا شوند. با وجود اینکه بارها صحبت از سلامت نهادهای فوتبال به ویژه فدراسیون جهانی فوتبال به میان آمده اما ساده انگارانه است که تصور کنیم اینفانتینو و همکارانش چشمشان را روی پول بسته اند! در این میان آرسن ونگر هم نقش زیادی در متقاعد کردن دنیای فوتبال داشته و در این مدت تلاش کرده تا اوضاع را به سمت برگزاری هر دو سال این رویداد تغییر دهد. اگر تصور کنیم جام جهانی به جای هرچهارسال یک بار، به شیوه پیشنهادی یعنی به فاصله دو سال یک بار برگزار شود در آن صورت پول بیشتری نصیب فیفا می شود. تمام اسپانسرها و شرکت های تجاری شریک فیفا که برای جام جهانی منابع مالی در اختیار آن قرار می‌دهند به جای چهار سال یک بار، 2 سال یک بار پرداختی خواهند داشت.اعضای کنگره فیفا در هفتاد و یکمین جلسه خود موافقت کردند تا طرح برگزاری جام جهانی به صورت هر 2 سال یکبار را مورد مطالعه و بررسی قرار دهند. پیشنهادی که از سوی فدراسیون فوتبال عربستان مطرح شده است. در این همه پرسی، 166 نفر از اعضا در مقابل 22 نفر، به بررسی پیشنهاد مطرح شده رأی مثبت دادند تا فاصله زمانی جام جهانی مردان و زنان به 2 سال کاهش یابد. پس از جنگ جهانی دوم، مسابقات جام جهانی مردان از سال 1930 هر چهار سال یکبار برگزار می شود. جام جهانی زنان نیز از زمان آغاز به کار خود در سال 1991 یک دوره چهار ساله بوده است. یک پیشنهاد در این باره این است که کل ماه اکتبر به بازی‌های ملی اختصاص داده شود. باقی زمان را بازیکنان در اختیار باشگاه‌ها خواهند بود. هدف فیفا از این کار کاهش تعداد سفرها و همین طور ساده‌تر کردن تقویم است. مسابقات مقدماتی هم قرار است فشرده‌تر شوند. به گفته ونگر "بازی‌های مهم بیشتر و بازی های بی فایده کمتر" می‌شوند. او همچنین تایید کرده که با طرح جدید فیفا به هیچ وجه تعداد بازی‌ها افزایش نخواهد یافت. توسعه فوتبال در سراسر جهان نیز یک علت گول زننده از سوی فیفا است که همه می‌دانند جدی نیست.

**عبور از بمب افکن

دوران درخشش رابرت لواندوفسکی تمامی ندارد و این گلزن باتجربه و لهستانی در سال‌های اخیر در اوج فوتبال خود قرار داشته است. مهاجم لهستانی در فصل جاری برای دویستمین بار در بوندس لیگا برای تیمش به میدان رفت. رابرت لواندوفسکی در دیدار برابر یونیون برلین دویستمین بازی بوندس لیگایی اش را برای بایرن انجام داد و توانست با گل خود، تیمش را از یک شکست نجات دهد. اما نامزد دریافت بهترین جایزه مرد سال فیفا آماری در این 200 بازی ار خود به جای گذاشته که حتی از گرد مولر نیز بهتر است. در 200 بازی ابتدایی در بوندس لیگا، رابرت لواندوفسکی 175 گل به ثمر رسانده است که بیشتر از رکورد گرد مولر (154 گل در 200 بازی ابتدایی اش برای بایرن) می‌باشد. لواندوفسکی در میانیگن گل نیز آماری بهتر از مولر دارد و بعید نبود اگر همانند بمب افکن از جوانی عضو بایرن می شد، می‌توانست رکورد جاودانه گرد مولر را بشکند. کلاوس فیشر با 138 گل، دیتر مولر با 137 گل و یوپ هینکس با 131 گل در 200 بازی ابتدایی تیم هایشان، در این رده بندی در رتبه های دیگر قرار می گیرند. گفتنی است ماشین گلزنی بایرن 28 گل در 24 بازی بوندس لیگایی اش در سال 2020 به ثمر رسانده و در مجموع فصل گذشته، 55 گل و 10 پاس گل در 47 بازی به ثبت رسانده است. آمار لوا بسیار بهتر از عملکرد رونالدو (37 گل و 7 پاس گل در 46 بازی فصل گذشته) و لیونل مسی (31 گل و 27 پاس گل در 44 بازی فصل قبل) می باشد که حکم تاییدی بر لیافت لوا برای دریافت جایزه THE BEST است.او در لیگ قهرمانان اروپا و در بازی مقابل بنفیکا که با برتری 5-2 مونیخی‌ها همراه بود، صدمین بازی خود را در این مسابقات انجام داد. ستاره لهستانی در این مدت 81 بار موفق به گلزنی شده و 23 پاس گل نیز ارسال کرده است. همچنین رابرت لواندوفسکی به گل شماره 64 خود برای باواریایی ها در لیگ قهرمانان رسیده و از رکورد 62 گل اروپایی گرد مولر در لباس بایرن مونیخ عبور کرد. البته این اولین رکورد گرد مولر نیست که به دست ستاره سال های اخیر بایرن مونیخ شکسته می شود. رابرت لواندوفسکی فصل گذشته بوندسلیگا موفق به زدن 41 گل برای بایرن مونیخ شده و البته بدشانس بود که در اواخر فصل در چند مسابقه به علت مصدومیت غایب بوده و شانس افزایش رکورد خود را از دست داد. اما با این حال نیز رابرت لواندوفسکی بعد از 49 سال از رکورد تاریخی گرد مولر، ستاره فقید فوتبال آلمان با به ثمر رساندن 40 گل در طول یک فصل بوندسلیگا عبور کرده و از این حیث رکورددار شد.

**شکستن طلسم 18 ساله

اتلتیکو مادرید واقعا نباید قهرمان فصل 2021- 2020 لالیگا می‌شد. موانع زیادی بر سر راه آنها وجود داشت: نبود لیدر مشخص در بین بازیکنان، سبک بازی جدیدِ از قبل امتحان نشده، روند نتیجه‌گیری فاجعه‌بار درست در زمانی که دیگر مدعیان شامل رئال مادرید و بارسلونا در اوج قرار داشتند، مصدومیت بازیکنان بزرگ در لحظات کلیدی، حضورِ کمِ گران‌قیمت‌ترین خرید باشگاه در زمین، محرومیت سه ماهه یکی از بازیکنان کلیدی به اتهام شرط‌بندی. با توجه به تمایل تاریخی اتلتیکو برای یافتن راهی که خودشان بتوانند همه چیز را خراب کنند، تمامی این ناملایمات و توجیه‌ها باید کاملا برای متوقف کردن تیم دیه‌گو سیمئونه از کسب جام کافی می‌بود؛ حتی پیش از آن که به باشگاهی تبدیل شوند که بیشترین آسیب را از شیوع ویروس کرونا خورده است. و تحمل و مدیریت تمامی این موارد بسیار دشوار بود. نیم فصل اولِ فوق العاده این تیم باعث شد که اتلتیکو به رکورد کسب 50 امتیاز از 19 بازی ابتدایی دست پیدا کند. آنها در اواخر ژانویه با 10 امتیاز اختلاف و یک بازی کمتر در صدر جدول قرار داشتند. این اختلاف در اوایل مارس تقریبا از بین رفت چرا که هر اتفاق اشتباهی که ممکن بود، رخ داد.

در آن زمان اینطور به نظر می‌رسید که طلسم تاریخی اتلتیکو (به نام "ال‌پوپاس” در اسپانیایی) بار دیگر خودنمایی کرده است. رئال مادرید و بارسلونا- و حتی سویا به عنوان مدعی غیرمنتظره- قهرمانان احتمالی رقابتی به حساب می‌آمدند که به یکی از دراماتیک‌ترین کورس‌های قهرمانی در تاریخ لالیگا تبدیل شده بود. اما طلسم پوپاس امسال کاری از پیش نبرد و اتلتیکو در دیدارهای پایانی قوی‌تر ظاهر شد و در حالی که فشارها بسیار زیاد بود، 19 امتیاز از هشت بازی آخر گرفت. در عوض این رئال، بارسا و سویا بودند که با افت روبرو شدند و پیروزی 1- 2 اتلتیکو برابر رئال وایادولید، دومین قهرمانی آنها در یک دهه حضور سیمئونه روی نیمکت این تیم را قطعی کرد. این داستان چگونگی به انجام رسیدن این کار با شیوه‌ای غیرمنتظره و درخشان توسط تیم جدید اتلتیکو است.

*عرفان خماند