PDF نسخه کامل مجله
پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - April 18 2024
کد خبر: ۷۵۵۱۳
تاریخ انتشار: ۰۵ شهريور ۱۴۰۱ - ۱۷:۵۷
«کلودیو رانیری» در گفت‌و‌گو با «فورفورتو» :
وقتی کلودیو رانیری اولین و تنها جام قهرمانی خود را به عنوان مربی بالای سر برد، 64 سال داشت اما می‌توان گفت که این همه صبر واقعا ارزش داشت چرا که غیرمنتظره‌ترین جام قهرمانی در تاریخ لیگ برتر را با لسترسیتی فتح کرد و همین باعث شد تا مربی ایتالیایی به عنوان بهترین مربی فیفا در سال 2016 انتخاب شود. رانیری که به خاطر رفتار دوستانه‌اش با بازیکنان ، مشهور است تنها با لستر به قهرمانی رسیده اما بی‌انصافی است اگر دستاوردهای او را به همین جام محدود کنیم. او در ایتالیا، اسپانیا، انگلیس و... مربیگری کرده و در اکثر تیم‌هایی که فعالیت داشته ، تاثیرگذار ظاهر شده و در برخی از مواقع بسیار به قهرمانی نزدیک بوده است. با وجود بدشانسی‌ها، رانیری هیچوقت درون و بیرون از مستطیل سبز ، دست از رفتار خوبش برنداشته است. گفت وگوی او با "فورفورتو" را در ادامه می‌خوانید:
آبراموویچ که به چلسی آمد به دستیارم گفتم باید ساک‌هایمان را جمع کنیم!

*در مورد دوران بازی خود صحبت کنید.

هیچوقت یک بازیکن بزرگ نبودم اما همیشه تمام تلاشم را می‌کردم تا کاری که مربی از من خواسته را انجام دهم. در چندین فصل ، عملکرد خوبی داشتم. با کاتانزارو دو بار به سری آ صعود کردیم و در کاتانیا هم شرایط خوبی داشتم. در پایان دوران فوتبالم بود که تصمیم گرفتم رو به مربیگری بیاورم، به همین خاطر به پالرمو در دسته سوم رفتم تا شرایط آنجا را هم درک کنم. در اولین فصل حضورم در این تیم به دسته دوم صعود کردیم اما به عنوان بازیکن، هیچ چیز با لذتی که هنگام بازی با پیراهن رم در سری آ تجربه کردم، برابری نمی‌کند.

* اگر چه مارادونا در زمان حضور شما در ناپولی ، بازیکن این تیم بود اما به خاطر محرومیت به دلیل مصرف مواد مخدر هیچوقت زیر نظر شما بازی نکرد.

متاسفانه دیگو دیگر تیم را ترک کرده بود. مشخصا بابت این قضیه ناراحت بودم که نتوانستم بازیکن با چنین کیفیتی را هدایت کنم زیرا چنین فرصتی هر روز پیش نمی‌آید. در آن زمان چند بار تلفنی صحبت کردیم و به او گفتم دوست دارم به تیم برگردد اما این اتفاق نیفتاد. خوشبختانه در سال 2016 در مراسم فیفا او را دیدم و دیگو بود که جایزه مرا به من داد.

* به خاطر دارید از کدام بازیکن ، بیش از سایر مربیان در تیم‌تان استفاده کرده‌اید؟

شاید جیمی فلوید هاسلبنک که 4 سال مربی‌اش بودم. شاید هم گابریل باتیستوتا یا فرانک لمپارد؟ ممکن است جیان فرانکو زولا هم باشد. با او در ناپولی کار کردم و سه سال هم در چلسی ، شاگردم بود.

* جواب درست ، زولا بود.

به خاطر دارم مدیرعامل ناپولی می‌خواست به هر قیمت ممکن یک بازیکن شماره 10 بخرد تا جایگزین دیگو مارادونا شود. به او گفتم این ایده بدی است چون هر کس بیاید با مارادونا مقایسه می‌شود و هیچکس نمی‌تواند فشار این مقایسه را تحمل کند. به او گفتم یک بازیکن جوان و بااستعداد داریم و به جای خرید بازیکن جدید باید به او فرصت دهیم. دوران حرفه‌ای زولا نشان داد که حق با من بوده است.(می‌خندد)

* در فیورنتینا اولین کارتان این بود که گابریل باتیستوتا را به ماندن در این تیم قانع کنید. به او چه گفتید؟

در آن روزها باتیستوتا هنوز به روزهای اوجش نرسیده بود و هنوز زیاد شناخته شده نبود. در آن زمان سه بازیکن خارجی داشتیم : اشتفان افنبرگ، برایان لادروپ و او. از باشگاه پرسیدم کدام بازیکن بیشتر خواهان دارد و معلوم شد جواب ، لادروپ است. پس تصمیم به فروش او و نگه داشتن دو بازیکن دیگر گرفتیم.

* جایگاه "باتی گل" در میان مهاجمانی که هدایت کردید، کجاست؟

گفتنش سخت است چون بازیکنان واقعا خوبی داشتم. اگر تصمیم به من باشد، همه آنها را روی سکو می‌آورم.

*چطور با تیمی که هاسلبنک، والدرون و سولاری را داشت در سال 2000 با اتلتیکومادرید به دسته پایین‌تر سقوط کردید؟

قطعا تیمی بااستعداد داشتیم. در حالی سقوط کردیم که هاسلبنک با 24 گل ، دومین گلزن برتر فصل شد. مشکل مالی داشتیم و نتوانستیم در بازار نقل و انتقالات فعالیت کنیم. شرایط سخت شد و کاری به جز جدایی از من بر نمی‌آمد.

* وقتی به چلسی رفتید ، این تیم چه شرایطی داشت؟

رفتن به انگلیس کار آسانی نبود چون در آن زمان اصلا نمی‌توانستم انگلیسی صحبت کنم. در والنسیا هم همین شرایط را داشتم. مجبور شدم همان‌طور که اسپانیایی یاد گرفتم، انگلیسی هم یاد بگیرم. برخی از بازیکنان مثل زولا و دسایی ، ایتالیایی بلد بودند و به من کمک کردند حرف‌هایم را منتقل کنم. با گذشت زمان شرایط بهتر شد . باید بگویم زبان هیچوقت برایم مشکل‌ساز نبود چون فوتبال یک زبان جهانی است.

* صعود به لیگ قهرمانان با چلسی چقدر لذت بخش بود؟ عملا مسیر و تاریخ این باشگاه را عوض کردید.

هواداران معدودی به خاطر دارند که بعد از خرید باشگاه توسط رومن آبراموویچ در سال 2003، چند بازیکن ، وقتی آمدند که تمرینات پیش فصل ما دیگر شروع شده بود. در حالی فصل و لیگ قهرمانان را شروع کردیم که هنوز داشتیم بازیکن می‌خریدیم! مجبور بودم در جریان بازی‌ها بازیکنان را در کنار هم آزمایش کنم. در نهایت در آن فصل بعد از آرسنال شکست‌ناپذیر ، دوم شدیم و تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان رفتیم. برای اولین فصل با مالک جدید و آن همه بازیکن جدید ، به نظرم عملکردم خوب بود.

* وقتی فرانک لمپارد و جان تری به تیم اصلی آمدند، مربی چلسی بودید. فکر می‌کردید این دو تبدیل به ستاره‌های باشگاه شوند؟

می‌شد استعداد آنها را دید. همان موقع گفتم جان ، کاپیتان تیم ملی انگلیس خواهد شد چون بازیکن ویژه‌ای بود. هر روز با تمام توان تلاش می‌کردند، بسیار حرفه‌ای بودند و می‌خواستند برنده باشند و تمام این‌ها به این دو اجازه داد تبدیل به ستاره‌های چلسی شوند.

* حس می‌کردید با آمدن آبراموویچ ، دوران‌تان در چلسی رو به پایان است؟

وقتی به من گفتند باشگاه فروخته شده است، به دستیارم گفتم من و تو اولین افرادی هستیم که باید ساک‌هایمان را جمع کنیم. وقتی یک مالک جدید می‌آید ، این اتفاق طبیعی است. آبراموویچ می‌خواست اسون گوران اریکسون را بیاورد که در آن زمان ، سرمربی تیم ملی انگلیس بود اما فدراسیون فوتبال این کشور اجازه جدایی به او را نداد. به من گفتند به کارت ادامه بده اما بعد از یک سال مرا برکنار کردند و کاملا انتظارش را داشتم. می‌دانستم بالاخره این اتفاق خواهد افتاد اما احساس فشار نمی‌کردم. سعی کردم از ثانیه اول تا روز آخرم در چلسی ، حرفه‌ای برخورد کنم.

*چه اتفاقی افتاد که نتوانستید موناکو را شکست دهید و به فینال لیگ قهرمانان برسید؟

چهار تیم بی‌تجربه چلسی، موناکو، پورتو و دیپورتیوو به نیمه‌نهایی آن سال رسیده بودند و قبل از شروع مسابقات هیچ کدام مدعی قهرمانی نبودند. تمام تیم‌های بزرگ حذف شده بودند. بردن لیگ قهرمانان برای اولین بار واقعا سخت است و متاسفانه ما آن تیمی نبودیم که تا پایان راه رفت.

* در سال 2007 شایعات زیادی مبنی بر حضور شما در منچسترسیتی وجود داشت. آیا ممکن بود به این تیم بروید؟

بله . در آن مقطع مذاکراتی انجام شد. یک سرمایه‌گذار تایلندی می‌خواست این باشگاه را بخرد و چند بار با او حرف زدم. به من گفت صبر کنم و بیش از دو هفته صبر کردم اما سپس پیشنهادی از یوونتوس رسید و خب ، نمی‌توانید به یووه " نه" بگویید.

* رقابت با مورینیو که در آن زمان ، مربی اینتر بود چقدر آزاردهنده بود؟ وقتی تنها 57 سال داشتید گفت نزدیک به 70 سالتان است و ذهنیت کسی را دارید که نیاز به بردن چیزی ندارد.

چنین مسائلی ، طبیعی است. دو مربی بودیم که می‌خواستیم برنده شویم و مربی دو تیم مدعی قهرمانی بودیم. بعد از مدتی تبدیل به دوستانی خوب شدیم و هنوز هم دوست هستیم. در یوونتوس زمان بازسازی چیزی مهم رسیده بود. بازیکنان بزرگی نظیر زلاتان ابراهیموویچ، پاتریک ویرا، فابیو کاناوارو و لیلیان تورام باشگاه را ترک کرده بودند. بعد از بازگشت یووه به سری آ در اولین فصل ، سوم شدیم و در فصل دوم در رده دوم قرار گرفتیم. به نظرم عملکردمان خوب بود و توانستیم پایه‌های آینده را بنا کنیم.

* تجربه هدایت رم را چطور توصیف می‌کنید؟

دو دوره در رم مربیگری کردم چون در چند بازی در سال 2019 هم مربی این تیم بودم. دوره اولم عالی بود. در اولین فصل وقتی به رم آمدم این تیم صفر امتیاز داشت اما در فاصله 30 دقیقه تا پایان آخرین بازی فصل، هنوز صدرنشین بودیم. به قهرمانی خیلی نزدیک شدیم اما اینتر در نیم ساعت بازی پایانی ، قهرمانی را گرفت. خیلی ناراحت کننده بود. کسب قهرمانی برای تیمی که در آن بازی کرده و همیشه حامی آن بودم، مانند یک رویا بود. قسمت نبود در آن سال قهرمان شویم.

* در نیمه‌نهایی لیگ کنفرانس اروپای امسال و در جریان بازی رم و لستر، در ورزشگاه بودید و وقتی نمایشگر استادیوم شما را نشان داد، طرفداران هر دو تیم تشویق تان کردند. چه حسی داشتید؟

یکی از بزرگترین و احساسی‌ترین لحظات دوران حرفه‌ای من بود و واقعا از هواداران رم و لسترسیتی متشکرم. هیچوقت قبلا چنین چیزی ندیده بودم. معمولا تنها نیمی از ورزشگاه ، یک نفر را تشویق می‌کند.

* 6 ماه در زمانی مربی اینتر بودید که این تیم شرایط خوبی نداشت. حضور در این تیم چقدر سخت بود؟ اگر به گذشته برگردید در تصمیم خود تغییر ، ایجاد می‌کنید؟

هیچ یک از کارهایی که در آن زمان انجام دادم را تغییر نمی‌دادم. در حقیقت در زمان حضور من ریتم خوبمان را پیدا کردیم و 8 بازی پیاپی برنده شدیم تا برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان بجنگیم. بعد از جدایی تیاگو موتا در ژانویه، تیم ، افت شدیدی کرد. او بازیکنی کلیدی بود اما می‌خواست به هر قیمتی شده جدا شود. سعی کردم او را قانع کنم که باید تا پایان فصل صبر کند اما گوش نکرد. گفت این شانس بزرگ زندگی‌اش است و می‌خواهد همین الان برود.

* در موناکو به دسته اول صعود کردید و در لیگ ، دوم شدید تا به لیگ قهرمانان بروید اما سپس برکنارتان کردند. عجیب نبود؟

اگر بخواهم صادق باشم، هیچ توضیحی به من ندادند و فقط گفتند به این نتیجه رسیده‌اند که الان زمان تغییر است. چنین مسائلی در فوتبال پیش می‌آید ولی ناراحت‌کننده بود.

*آیا شکست مقابل جزایر فارو به عنوان مربی یونان ، به شهرت شما ضربه نزد؟

اصلا. دوران سختی برای فوتبال یونان بود و به تازگی شرایط آنها در حال بهتر شدن است. از دورانم در این تیم لذت بردم و رابطه خوبی با هواداران داشتم. حتی الان هم که به یونان می‌روم، مردم مرا متوقف می‌کنند و با من حرف می‌زنند. متاسفم که شرایط ، آن طور پیش رفت.

*واکنش‌های منفی زیادی به انتخاب شما به عنوان سرمربی لسترسیتی وجود داشت. از این موضوع ناراحت نشدید؟

اصلا. وقتی به یک باشگاه می‌روم، تمام انرژی‌ام را روی کار و نتیجه گرفتن می‌گذارم. این چیزی است که از مربی می‌خواهند. دوست دارم برای اتفاقی که افتاد، بازیکنان را ستایش کنم و کاری که یک مربی می‌کند در رتبه دوم قرار می‌گیرد. در ابتدا قرار بود اولوآ در خط حمله بازی کند اما وقتی من انتخاب شدم، او روی فرم نبود و به جایش شینجی اوکازاکی را بازی دادیم و معلوم شد این یک تصمیم کلیدی بوده است. بعد از چند بازی ، کانته راهش را به ترکیب پیدا کرد. مجبور شدم تصمیم‌های سختی بگیرم اما کار یک مربی همین است. در آغاز از من خواسته بودند 40 امتیاز بگیرم و فقط قرار بود سقوط نکنیم اما همه چیز بهتر از انتظار ما پیش رفت. هیچوقت نگفتم این قهرمانی شاهکار من به تنهایی ، بوده است.

* چه زمانی فهمیدید برای قهرمانی واقعا شانس دارید؟

حوالی ژانویه بود. 2-1 به آرسنال باختیم و محرز پیش من آمد. می‌خواست بداند به نظرم می‌توانیم قهرمان شویم یا نه. فقط با خنده جوابش را دادم و فهمید که به نظرم این کار ، شدنی است. نمی‌توانستم به طور قطع بگویم می‌توانیم قهرمان شویم اما می‌دانستم توانایی انجام کاری ویژه را داریم. سعی می‌کردم مسئولیت و انتظارات را از روی بازیکنان بردارم. اول از آنها خواستم فقط از سقوط جلوگیری کنیم و سپس به فکر سهمیه اروپا باشیم. وقتی حضورمان در اروپا قطعی شد، گفتم برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان تلاش کنید. سپس گفتم حالا که تا اینجا آمده‌ایم همه تلاشمان را بکنیم. اگر قهرمان شویم خیلی ویژه است. قهرمان هم نشویم، می‌توانیم باز هم به خودمان افتخار کنیم. قهرمانی در لستر نقطه اوج برای من بود اما بهترین دورانم شروع مربیگری‌ در کالیاری بود. سه سال آنجا بودم و از دسته سوم به سری آ رسیدیم و سپس در اولین فصل حضور در سری آ هم سقوط نکردیم. در آن زمان تجربه کمی داشتم و این اتفاق ، شروعی عالی برایم بود.

* هدایت جیمی واردی چطور بود؟

تمام فکرم به نمایش بازیکنان و نحوه تمرینات آنها است و جیمی در این زمینه فوق‌العاده بود. باید می‌گذاشتیم طوری که دوست دارد بازی کند و به همین خاطر تیم را آن طور چینش می‌کردیم.

* صحبت‌هایی از حضور شما در تیم ملی انگلیس هم به گوش می‌رسید...

با من تماس مستقیم گرفته نشد اما با مدیر برنامه‌هایم صحبت کردند. قطعا دوست داشتم تیم ملی انگلیس را هدایت کنم چون تیم فوق‌العاده‌ای است اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

*بابت اخراج از لستر ناراحت شدید یا به نظرتان تصمیمی منصفانه بود؟

در آن زمان واقعا دلیل اخراج شدنم را متوجه نمی‌شدم. تزلزل در لیگ برای تیمی که برای اولین بار به اروپا رفته ، طبیعی است. در آن سال مقابل تیم‌های بزرگ خوب بودیم و به مرحله حذفی لیگ قهرمانان هم رفتیم. در لسترسیتی کسی پشت پرده علیه من فعالیت می‌کرد، نمی‌خواهم نامش را بگویم. برخی از بازیکنان نیز با مالک باشگاه حرف زده بودند اما نمی‌دانم در مورد من بود یا نه اما مطمئنم یکی از اعضای کادر فنی علیه من تلاش‌های زیادی کرد.

* در فولام چه اتفاقاتی افتاد؟

صادقانه بگویم انتظار نداشتم در چنین شرایط عجیبی قرار بگیرم. می‌دانم آمار در فوتبال امروز اهمیت دارد اما نباید فقط آن را ملاک ارزیابی قرار داد. مدیر فوتبالی تیم ، بازیکنان را فقط بر اساس آمار و ارقام‌شان می‌گرفت.

*وقتی مربی واتفورد شدید ، می‌دانستید اگر شرایط تیم را عوض نکنید به سرعت اخراج می‌شوید؟

می‌دانستم کجا می‌روم و چه اتفاقی خواهد افتاد اما معتقد بودم می‌توانیم از سقوط جلوگیری کنیم. فقط می‌توانم بگویم فولام و واتفورد بعد از اخراج من هم نتوانستند از سقوط جلوگیری کنند.

* در 22 مقطع مختلف ، مربی باشگاه‌های گوناگون بودید. دوست نداشتید مثل فرگوسن برای دهه‌ها در یک باشگاه بمانید؟

از قبول پروژه‌های جدید لذت می‌برم. تلاش می‌کنم تا بهترین نتایج را با بازیکنانم بگیرم. بابت دوران مربیگری ای که داشته ام خوشحال و سپاسگزارم. هیچوقت فکر نمی‌کردم تمام زندگی در یک باشگاه بمانم و البته هیچوقت این اتفاق هم نیفتاد.

*ممکن است باز هم برای حضور در یک تیم ، وسوسه شوید؟

هنوز هیجان زیادی نسبت به فوتبال و مربیگری دارم و به فکر بازنشستگی نیستم ولی باید تیمم در اروپا باشد. از قاره‌های دیگر پیشنهاد داشتم و همه را رد کردم. می‌خواهم نزدیک خانواده‌ام باشم و کار در خارج از اروپا ، این شرایط را فراهم نمی‌کند.

*آرمین زمانی

نام:
ایمیل:
* نظر:
پربازدید ها
آخرین اخبار