محک زن

قوی سفید به حق خود نرسید
دیدار دو تیم فوتبال ملوان و پرسپولیس از هفته هشتم لیگ برتر فوتبال یادآور گذشته پر افتخار یکی از بهترین باشگاه های شهرستانی تاریخ فوتبال ما بود. باشگاهی که با سابقه حضور در مسابقات جام تخت جمشید همواره بازیکنان بزرگی تحویل فوتبال ما داده است. ملوان در بازی مقابل پرسپولیس نشان داد که بی جهت بالاتر از باشگاه های تراکتور ، آلومینیوم ، مس و گل گهر در رده پنجم جدول رده بندی نایستاده است. تارتار توانسته تیم خوب و یک دستی جمع کند . تیمی که نه با ارائه یک فوتبال دفاعی بلکه با ارائه یک فوتبال هجومی و جسورانه موفق شد از تیم پرسپولیس یک تیم بی آزار و بی دست و پا بسازد ! کسب یک امتیاز کم ترین حق بازیکنان شایسته ملوان بود اگر آنها کمی در زدن ضربات آخر دقیق تر بودند، پیروزی مقابل صدرنشین و قهرمان پرافتخار لیگ برتر دور از دسترس نبود. عجیب آن که قوی سفید بندر انزلی مقابل تیمی که خود شهره به ارائه یک فوتبال تک ضرب و متکی به حفظ توپ است . یک بازی دلچسب و بی نقص از فوتبال روان و متکی به کارگروهی و بازی ترکیبی به نمایش گذاشت و همین ارزش های شاگردان تارتار را دو چندان       می کند. بازیکنان ملوان از همان ابتدای بازی با دوندگی فراوان و پرس شدید بازیکنان حریف اجازه شکل گیری بازی را به سرخ پوشان نداد. حسن دیگر تیم ملوان آن بود که به محض تصاحب توپ با اعتماد به نفس فوق العاده ای در کم ترین زمان ممکن و با کم ترین لمس توپ آن را به سرعت در طول زمین به حرکت در می آوردند. در شرایطی که بازیکنان سرشناس پرسپولیس سعی می کردند با دریبل بازیکنان حریف برای خود موقعیت بهتری ایجاد کنند این بازیکنان بی ادعای ملوان بودند که ضمن توپ گیری از بازیکنان پراشتباه پرسپولیس با اعتماد به نفس مثال زدنی هر زمان که اراده می کردند در مصاف یک مقابل یک موفق و سربلند بیرون بیایند شاید باور این واقعیت برای وحید کاظمی داور بازی دشوار بود که بپذیرد علیرضا بیرانوند در دیداری که پرسپولیس باید به دنبال پیروزی و کسب سه امتیاز بازی باشد عملا با نگه داشتن توپ و وقفه در جریان بازی رضایت خود را از روند این دیدار نشان می داد و می توانست بابت اتلاف وقت حتی اخطار بگیرد! از آن جا که چنین اتفاقی غیر معمول بود داور چندان حساسیتی روی مکث و تعلل بی دلیل دروازه بان ملی پوش پرسپولیس برای به جریان انداختن مجدد توپ و ارسال پاس به بازیکنان هم تیمی نشان نمی داد! شاید بیرانوند تنها در ده دقیقه پایانی بازی یادش افتاد که تیمش از حریف پیش نیست و باید با سرعت و جدیت بیشتری توپ را به جریان بیاندازد! نکته مهم دیگر دقت خوب بازیکنان ملوان در ارسال پاس های شان بود. هر چقدر پاس های بازیکنان پرسپولیس کم دقت ، اشتباه و فاقد ارزش به منظور ایجاد فرصت ، فضاسازی و رساندن توپ به منطقه یک سوم دفاعی حریف بود بازیکنان ملوان در این مورد نیز بر میهمان خود برتری داشتند.
جنگ رسانه ای و مجازی در ویرانه های سرخابی !
دعوای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در فضای مجازی آخرین حلقه از زنجیر حاشیه های خود ساخته باشگاه هایی است که با بی تدبیری هر روز یک مساله و یک سوژه جدید به دست رسانه ها می دهند و آتش بر دل و روح هواداران خود می افروزند! هوادارانی که خود به قدر کافی از مشکلات بی پایان باشگاه های محبوب شان در عذاب هستند. هوادارانی که خود می دانند تیم محبوب شان کم از سوء مدیریت ها در این دو باشگاه و از بلاتکلیفی های این فوتبال به اصطلاح حرفه ای آسیب ندیده است ! هوادارانی که با معنی و مفهوم بی عدالتی آشنا هستند . آنها می دانند استقلال و پرسپولیس با این سابقه ، افتخارات و این همه هوادار حق و سهم شان در این فوتبال بدهکاری و ورشکستگی نیست! اگر عدالت در فوتبال ما وجود داشت و اگر فوتبال ما به واقع حرفه ای بود این دو باشگاه می توانستند هم تراز باشگاه های بزرگ و نامی هم چون الهلال و ..... سر به آسمان قاره آسیا بسایند! حال مدیران و زیر مجموعه های انتصابی این دو باشگاه که مالکیت آن متعلق به دولت و تولیت آن با وزارت ورزش و جوانان است هر یک می خواهند با متهم کردن دیگری و تخریب و تضعیف دیگری چه چیزی را ثابت کنند؟ ماله به کدام بی کفایتی و ضعف های پیدا و پنهان بکشند؟ این که ما خوب هستیم و مظلوم و رقیب بد و است ظالم ! این که ما می توانیم و نمی گذارند! این که ما خدمتگزار اعظم و اکمل هستیم و رقیب ناخادم اصغر و ناقص ! جمع کنید این بساط بنر و بیانیه نویسی ، مظلوم نمایی ، خودنمایی و طلبکاری را ! به کار خود بپردازید. به وظایف خود آشنا شوید . بدون ادعا و بی منت کار خود را انجام دهید . کم که پول بابت این خدمات نمی گیرید! این فوتبال حرفه ای اگر برای خودش آبی نداشته برای برخی از اهالی اش نان که داشته است! هواداران تان به قدر کافی مشکل و گرفتاری در زندگی روزمره خود دارند . اگر نمی توانید در ازای این همه بریز و بپاش و بودجه چند صد میلیاردی برای این فوتبال فقیر و بی حاصل یک شادی و دلخوشی مختصر برای هواداران پاک باخته خود فراهم و ایجاد کنید بد نیست زبان به کام بگیرید و ماشه قلم را کمتر بچکانید! تا این جماعت عاشق با دردهای قدیمی خود لحظه ای آرام گیرند!
سن سیروس با عظمت بود همچون قایقران
به واقع فوتبال بدون تماشاگر نه معنی دارد نه روح و نه هویت ! دنیا بوسیله فوتبال به دنبال جذب هوادار ، تماشاگر و مخاطب است . فوتبال بدون تماشاگر زنده نیست. فوتبال بدون تماشاگر نمی تواند اوج بگیرد، نمی تواند بال بگشاید و موجب هیجان ، خوشنودی و رضایت شود . هدف دولت ها تنها جذب و جلب تماشاگر برای منافع و اهداف اقتصادی نیست، بلکه هدف ایجاد شور و نشاط اجتماعی است. بنابراین همه عوامل برای ایجاد رضایت ، رفاه و خوشنودی تماشاگران در ورزشگاه ها می کوشند . تماشاگر وقتی مورد احترام قرار بگیرد، فضای ورزشگاه ها محترم خواهد شد و احترام که پایه و قاعده فوتبال لذت بخش است در آن نهادینه می گردد. در بازی ملوان و پرسپولیس ورزشگاه مرحوم سیروس قایقران در بندر انزلی مملو از تماشاگر بود . تماشاگرانی که روزگاری برند فوتبال ما بودند. اما این حضور گرم و استقبال با شکوه تنها دلیل نگارنده این سطور برای یادآوری یک روز خوب فوتبالی نیست بلکه دلیل اصلی تمجید و گرامی داشت نحوه حضور و عملکرد آن ها در طول نود دقیقه بازی سنتی دو تیم بود. تماشاگران در این بازی زبان به توهین و دشنام و تهدید نگشودند و با تشویق های گرم و صمیمانه خود موتور محرکه تیم شایسته شهرشان بودند. اگر عده بسیار معدودی از تماشاگران به هنگام ارسال کرنر توسط تیم میهمان اقدام به پرتاب بطری های پلاستیکی آب به داخل زمین نمی کردند. هواداران باشگاه ریشه دار ملوان می توانستند لقب بهترین تماشاگران این هفته از رقابت های لیگ برتر را از آن خود کنند و از هر لحاظ سرآمد شوند . چه خوب است که به هواداران بیاموزیم که رقابت و برتری هواداری باید بر اساس منش ، رفتار شایسته و خوی ورزشی در میادین مشخص شود . شور هواداری بدون منش و خصائل ورزشی فاقد ارزش است و نمی تواند نشانه تعصب هوادار باشد بزرگی و عظمت یک باشگاه می تواند وابسته به فرهنگ هواداری آن باشد و رقابت اصلی بین هواداران بر سر گفتار نیک ، پندار نیک و کردار نیک . این که ورزشگاه بیش از ظرفیت خود پذیرای تماشاگر باشد و به این بهانه بازی با پانزده دقیقه تاخیر آغاز شود نشانه ضعف مدیران اجرایی است و ثمره ای ندارد جز زیر پا گذاشتن حرمت تماشاگر و فوتبال حرفه ای . مسابقات لیگ برتر باید بر اساس نظم و ترتیب و اجرای دقیق و به موقع مسابقات طبق برنامه تنظیمی و اعلام شده انجام شود.به نظر این تنها نکته تاریک این بازی با این همه تماشاگر خوب بود.
از حاشیه بگذر و به ریشه بپرداز
جواد نکونام در حالی به دلیل اظهار نظر نسبت به امر داوری حکم محرومیت را به جان خرید که به دلیل تداوم موفقیت تیمش و غفلت رقبا به صدر جدول پرید. این همان تیمی بود که به گفته سرمربی آبی پوشان راضی به پنجمی اش بودند! امروز تماشاگر و طرفدار استقلال باید بداند راه رسیدن به قهرمانی عملگرایی و پرهیز از حاشیه سازی و حاشیه پردازی است . طرفدار فوتبال باید بداند در صورتی که اصول پیشرفت و موفقیت مورد توجه و تبعیت تیمی قرار گیرد هیچ عامل یا مانعی نمی تواند ترمز اتحاد ، انسجام و همدلی آن را بکشد . در این که ضعف و اشتباهات داوری متاسفانه بخشی از واقعیت فوتبال ما بوده و فعلا خواهد بود شکی نیست . اما  اشتباهات داوری و دست های پشت و پس پرده هم حریف یک تیم قدرتمند و خواهان موفقیت نمی توانند باشند. شاید این واقعیت را جواد نکونام بهتر از ما بداند اما متاسفانه اعتراض به داور و طرح مسائلی از این دست شاید تبدیل به ابزار سرمربیان و مدیران باشگاه ها شده است . ابزاری که تصور می کنند اگر به آن متوسل نشوند از سایر رقبا عقب می افتند! سایه اشتباهات داوری از سر رودرواسی یا ملاحظه کمتر یا دیرتر به سرشان می افتد! آنها خواستار چرخش این سایه ها بر سر رقبا در هفته های آتی هستند و رقبا نیز با خواندن ورد مظلومیت بابت اشتباهات داوری به طور مکرر و مستمر به دنبال رفع قضا و بلا از سر تیم های شان با این اوصاف طرح گلایه و انتقاد و ایراد اتهام تمامی نخواهد داشت و سنگ پایه لیگ تا ابد لرزان خواهد ماند! سرمربی تیم صدرنشین معترض تیم قعرنشین هم نالان تیم های پایتخت نگران ، تیم های ضعیف شهرستانی نگران تر! مگر می شود این بار کج به سرمنزل مقصود رسد با این اوصاف هر تیمی قهرمان می شود یا سقوط می کند به دلیل ضعف های داوری خواهد بود. خوب است جواد نکونام با تکیه بر داشته ها و قابلیت هایش بی غذر و بی بهانه راه درستی که منجر به صدر نشینی اش شده را پیش بگیرد و باور کند همین مردم و تماشاگران بهترین قاضی ها هستند!
درس در محضر استاد پرتغالی       
ژوزه مورایس در کنفرانس خبری پس از دیدار برابر نساجی مازندران تاکید کرد که اعتراض به زمان مسابقه پس از سوت پایان بازی کار درستی نیست. او که در بازی مقابل یکی دیگر از نمایندگان فوتبال کشور در مسابقات لیگ قهرمانان فوتبال آسیا نتوانست عملکرد خوبی داشته باشد تا پس از کسب پنج پیروزی پیاپی با تساوی یک بر یک در دیدار با نساجی متوقف شود در پاسخ به سوالی مربوط به اعتراض شدید بازیکنان سپاهان نسبت به زمان برگزاری این بازی سخنان قابل تامل و ارزشمندی بر زبان راند که باید الگویی برای تمام مربیان شاغل در لیگ برتر ما باشد: "بازی در طول نود دقیقه اجرا می‌شود و فکر نمی‌کنم ربطی به سیستم ساعت پروازی داشته باشد. چیزی که هست من به شخصه اهمیت نمی‌دهم و شاید اگر بازی ساعت پنج بود، بازی را می‌باختیم. این را هم قبول می‌کنم که بازیکنان به خاطر دمای بهتر هوا ترجیح می‌دهند که دیرتر بازی کنند. این چیزهایی است که نمی توان پیش‌بینی کرد. من از بازیکنانم از نظر احساسی بعد از مسابقه حمایت می‌کنم. اما به نظرم این چیزهایی نیست که بعد از بازی درباره آنها اعتراض کنیم و باید قبل از بازی این کار را می‌کردیم." بدون شک نوع نگاه یک سرمربی می تواند تاثیر عمیقی بر بازیکنانش داشته باشد اگر روش و منش این استاد پرتغالی مورد حمایت و تائید مسئولان و مدیران باشگاه قرار گیرد بدون شک فرهنگ صحیح فوتبال حرفه ای بر مجموعه اعضای باشگاه حاکم خواهد شد و چنین حاکمیتی منافع باشگاه را تضمین خواهد کرد.