اولین بازیکنی که در این بخش تازه از مجله کیهان ورزشی از نظر می گذرانیم آرمان رمضانی مهاجم شمالی استقلال است. بازیکنی که در پرسپولیس به دنبال آرزوهای بزرگ خود می گشت اما در نهایت سر از اردوگاه رقیب درآورد. کوچ او از پرسپولیس به استقلال اما رنگ و بوی یاغی گری نداشت که این در خصوصیات اخلاقی وی ریشه دارد. نه به دنبال حاشیه می رود و نه در دنیای مجازی به دنبال فالوورهای جدید می گردد.
حضور او در استقلال در ابتدا امیدواری هایی را به دنبال نداشت و حتی خوشبین ترین طرفدار استقلال به این خرید با دیده تردید نگاه می کرد اما او با عبور از موانع به امروزی رسیده که برای جواد نکونام حکم یک تمام کننده را دارد.
فیزیک مناسب این بازیکن و قدرت بالای سرزنی اش به خوبی بر نقص های جزئی که در بازی با پا دارد سایه افکنده است.
اوج گیری این بازیکن در جمع آبی ها حتی به مرحله ای رسیده که این نقد متوجه نکونام است که نباید آرمان را از میدان خارج کند زیرا حضور او در مقابل دروازه حریفان و جست و خیزهایش در یک سوم دفاعی رقبا فشار مضاعفی را به آنها وارد خواهد کرد.
داشتن بازیکنی با خصوصیات آرمان رمضانی آرزوی هر مربی ای است و اگر در ابعاد بزرگتر به ماجرای چنین مهاجمانی که هم مخرب هستند و هم سرزن نگاه و بحث مان را از فوتبال ایران به سطح اول جهان شیفت کنیم به نام هایی چون ارلینگ هالند، روملو لوکاکو، رابرت لواندوفسکی و ... می رسیم. اینها همگی موج اول سرایزر شده بر خط دفاعی رقبایشان را رهبری می کنند و به شدت تاثیر گذار هستند.
درباره آرمان رمضانی این موارد صدق می کند. در همین چند بازی قبلی استقلال دیدیم که مدافعان مقابل آرمان از دست او در امان نبودند و در بازی آبی ها برای شمس آذر وقتی او را از میدان خارج شد مدافعان تیم قزوینی نفس راحتی کشیدند و جسارت خروج از آن منطقه و حرکت به سمت زمین استقلال را پیدا کردند.
آرمان نمونه مشخص بازیکنی در خدمت تیم است. کسی که نه فیکس بازی کردن های امروزش او را غره کرده و نه نیمکت نشینی های متوالی در دوره سرمربی قبلی وی از جنگیدن خسته می کرد. او می تواند الگویی برای خیلی ها باشد. خیلی هایی که با نسیمی از میدان به در شدند و امروز اثری از آنها در صحنه فوتبال ایران دیده نمی شود.
حضور او در استقلال در ابتدا امیدواری هایی را به دنبال نداشت و حتی خوشبین ترین طرفدار استقلال به این خرید با دیده تردید نگاه می کرد اما او با عبور از موانع به امروزی رسیده که برای جواد نکونام حکم یک تمام کننده را دارد.
فیزیک مناسب این بازیکن و قدرت بالای سرزنی اش به خوبی بر نقص های جزئی که در بازی با پا دارد سایه افکنده است.
اوج گیری این بازیکن در جمع آبی ها حتی به مرحله ای رسیده که این نقد متوجه نکونام است که نباید آرمان را از میدان خارج کند زیرا حضور او در مقابل دروازه حریفان و جست و خیزهایش در یک سوم دفاعی رقبا فشار مضاعفی را به آنها وارد خواهد کرد.
داشتن بازیکنی با خصوصیات آرمان رمضانی آرزوی هر مربی ای است و اگر در ابعاد بزرگتر به ماجرای چنین مهاجمانی که هم مخرب هستند و هم سرزن نگاه و بحث مان را از فوتبال ایران به سطح اول جهان شیفت کنیم به نام هایی چون ارلینگ هالند، روملو لوکاکو، رابرت لواندوفسکی و ... می رسیم. اینها همگی موج اول سرایزر شده بر خط دفاعی رقبایشان را رهبری می کنند و به شدت تاثیر گذار هستند.
درباره آرمان رمضانی این موارد صدق می کند. در همین چند بازی قبلی استقلال دیدیم که مدافعان مقابل آرمان از دست او در امان نبودند و در بازی آبی ها برای شمس آذر وقتی او را از میدان خارج شد مدافعان تیم قزوینی نفس راحتی کشیدند و جسارت خروج از آن منطقه و حرکت به سمت زمین استقلال را پیدا کردند.
آرمان نمونه مشخص بازیکنی در خدمت تیم است. کسی که نه فیکس بازی کردن های امروزش او را غره کرده و نه نیمکت نشینی های متوالی در دوره سرمربی قبلی وی از جنگیدن خسته می کرد. او می تواند الگویی برای خیلی ها باشد. خیلی هایی که با نسیمی از میدان به در شدند و امروز اثری از آنها در صحنه فوتبال ایران دیده نمی شود.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
