Forbes.com هم این گونه روایت می کند : «تیم بسکتبال مردان سودان جنوبی ، جذاب و سیندرلا گونه در بازی های المپیک ظاهر شده است . کشوری فقیر که سرشاراز نفت است اما با همت و از خودگذشتگی «لوال دِنگ» خط لوله ای به نام «امید» برای جوانان آفریقایی تاسیس شده است حالا آن ها برای کل قاره آفریقا ، الهام بخش شده اند.»
حضور سودان جنوبی در المپیک بر قدرت دگرگون کننده جامعه و اتحاد برای رسیدن به اهداف بزرگ تاکید دارد. «لوال دِنگ» به YAHOO گفته است : «16 سال بسکتبال را در بالاترین سطح بازی کرده ام و بازنشسته شدم اما همیشه احساس می کردم که مسئولیتی بزرگتر دارم. بازیکنان زیادی از سودان جنوبی را می شناختم و می دانستم که می شود با آن ها کارهای بزرگی انجام داد. ما می‌خواهیم به رشد بسکتبال کمک کنیم اما فراتر از آن، برای تغییر نگرش به سودان جنوبی تلاش خواهیم کرد تا راهی بیابیم .دوست نداریم با شنیدن اسم کشورمان فقط جنگ های داخلی و خونریزی تداعی شود. ما اینجا هستیم تا سودان جنوبی را روی نقشه قرار دهیم. ما اینجا هستیم تا شفا پیدا کنیم. گرد هم آوردن یک کشور از طریق ورزش چیزی است که زندگی همه ما را تغییر می دهد. من می‌خواهم این بچه‌ها [بازیکنان تیم ملی] بفهمند ورزش برای کشور چه می‌کند. ما می توانیم وسیله وحدت باشیم.»
پی نوشت : ۴۲ درصد از جمعیت سودان جنوبی به دلیل خشونت فزاینده، آواره شده اند و طبق آخرین گزارش های بین المللی،این کشوردر رده سوم خطرناک ترین کشورهای جهان قرار دارد . سودان جنوبی آنچنان درگیر ناآرامی های اجتماعی و جنایات خشونت‌آمیز است که گویی در قرون گذشته «فریز» شده و برای همین، نشانه هایی از تمدن، نظم و قانون در آنجا به چشم نمی خورد.سرقت، حملات مسلحانه،آدم‌ربایی،کشتار،تجاوز و درگیری مسلحانه بین دولت و گروه‌های مخالف، سودان جنوبی را به یک میدان جنگ تمام عیار تبدیل کرده است و...
با همه این تفاصیل، در خواب هم نمی دیدیم که یک روز به شرایط بسکتبال سودان جنوبی غبطه بخوریم . رئیس فدراسیون این کشور در آن شرایط اسفناک به جای دمیدن بر شیپور تفرقه ، دشمنی و قبیله گرایی ، حلقه وصلی برای اتحاد شده است . او مشکلات عدیده را به گردن کسی نینداخته وخودش،بارهمه را به دوش می کشد و کار به جایی رسیده که حالا نه فقط علاقه مندان بسکتبال ، بلکه جهان نیز وی را تحسین می کنند . به قول تولستوی :«کسی که اعتقاد دارد دیگران باید مشکلاتش را حل کنند، همانند کسـی است که برای گذر از رودخانه منتظر است تا آب آن خشک شود!»
*کامران خطیبی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
