قوی شدن در ورزش

ورزش ایران توان و ظرفیت " قوی" شدن را دارد.نیروی انسانی کیفی و توانمند به ویژه جوانان برومندومستعد بزرگترین ظرفیت و ثروت این ورزش است که بیگانه و خودی به وجود آن اذعان دارند.علاوه بر این امکانات تاسیساتی لازم و مناسب و شرایط طبیعی و اقلیمی متنوع و وسعت جغرافیایی قابل ملاحظه و...می تواند تسهیل کننده مسیر ورزش ایران به سوی قدرتمند شدن باشد. تحقق این امر و حرکت دادن ورزش به سمت جلو و پیشرفت بزرگترین واصلی ترین وظیفه همه کسانی است که در حوزه ورزش کار و فعالیت می‌کنند و به طور طبیعی وظیفه مدیران و مسئولان در این باره بیشتر از دیگران است. وظیفه ای که متاسفانه از سوی مدیران ورزش در ادوار مختلف از جمله در دوره فعلی جدی به آن پرداخته و توجه نشده است به جای آن دلبستن به هیاهو و نتیجه و مدال و سکو و...مشغله و دغدغه اصلی مسئولان ورزش ما بوده است.دلیل اصلی اینکه ورزش ما علیرغم ظرفیت انسانی و داشته های مادی نتوانسته از قدرت و قوت لازم برخوردار باشد و هنوز بسیاری از توانایی های آن به صورت بکر و بالقوه باقی مانده و به فعلیت نرسیده، همین هدفگذاری غلط در نزد مسئولان ورزش است که به نتیجه گرایی افراطی منجر شده است بدون اینکه در بعد نتیجه گیری هم به وضعیت مطلوبی رسیده باشیم.البته این سخن به معنای آن نیست که ورزش ما طی سال های گذشته پیشرفت نکرده و نتایج مطلوب به دست نیاورده و به مدال و سکو دست نیافته؛ این حرف عین بی انصافی و نادیده گرفتن واقعیت غیر قابل کتمان است. حرف برسر این است که ورزش ایران برای رشد و پیشرفت ظرفیت بسیار بالایی دارد. بحث بر سر این است که با این امکانات و داشته ها جایگاه ورزش ایران بسیار بالاتر از وضعیت فعلی باید باشد. این هم حق این ورزش است هم ضرورت زمانه ماست. وقتی می گوییم ورزش ایران توان پیشرفت بیش از این را دارد غرضمان این نیست که از خودمان صرفا تعریف کنیم و دلمان را به این تعریف ها خوش کنیم و ... منظور این است که با توجه به شرایطی که کشورمان در دنیا و منطقه با آن مواجه است، شرایطی که در واقع به جرم استقلال طلبی و عزتخواهی این کشور دشمنان باجخواه و بدخواهان سربلندی این سرزمین و مردم برایش ایجاد کرده اند، "ما" باید و مجبوریم در همه عرصه ها از سیاست و اقتصاد گرفته تا علم و فرهنگ و تا... هنر و ورزش " قوی" باشیم. تلاش کنیم از اینی که هستیم قویتر باشیم و ضمن بهره برداری از مواهب این قوی بودن همه جانبه ، موانع و سنگ اندازی ها وتهدیداتی را که قدرت های سلطه گر و زیاده خواهی مثل آمریکا بر سر راه پیشرفت وحرکت روبه جلوی این ملک وملت می گذارند، با قدرت و اقتدار از سر راه برداریم.بر این نکته هفته‌گذشته رهبر معظم انقلاب در خطبه های نماز جمعه تا کیدکردند " همت ملی برای قوی شدن ایران،تنها راه ادامه مسیر ایرانیان است" و خاطر نشان کردند" این ملت عزیز و این کشور عزیز به فضل الهی قوی تر نیز می شوند، نه تنها در بعد نظامی بلکه در ابعاد اقتصادی و جهش علمی و فناوری و..." و اظهار امیدواری فرمودند" به فضل الهی این ملت و کشور در آینده ای نه چندان دور به نقطه ای می رسد که دشمنان حتی جرات تهدید اورا هم‌پیدا نکنند..." ورزش به عنوان یکی از حوزه های پرمخاطب و جذاب جامعه و اهالی ورزش به عنوان بخش بزرگی از جامعه بزرگ ایران هم باید خود را مخاطب این پیام و سخن بدانند و درجهت قوی شدن هرچه بیشتر تا آنجایی که هر بی سروبی پای خود فروخته که برای اربابان غربی خود دم تکان می دهد و خودشیرینی می کند نتواند بر سر راه پیشرفت و افتخار آفرینی ورزش ایران مانع ایجاد کند. ورزش ایران در یک حرکت هماهنگ و مدبرانه و شجاعانه باید به جایگاهی برسد که هیچ فرد و تشکیلاتی نظیر آنچه که کنفدراسیون آسیا وآدمک هایی که مسئولیت آن را برعهده دارند برای نمایندگان باشگاهی ما در مسابقات آسیایی به وجود آورد جرات نکند جلوی آن سنگ اندازی کند. چنانکه همین حالا هم کناره گیری شجاعانه وعزتمدارانه چهار باشگاه ایرانی از این مسابقات بدون شک به اعتبار و کیفیت آن ضربه زده است و مسابقات با شرکت تیم های کم تماشاگر و ورزشگاه هایی خالی از جمعیت برگزار خواهد شد، اما ما علاوه بر عامل تماشاگر که برگ برنده فوتبال ماست باید با محکم کردن درون و قرص کردن پایه ها و زیر ساخت ها به فوتبالی تبدیل شویم که خار چشم دشمنان و بدخواهان باشد و کسی به خود اجازه مانع تراشی ندهد.با توجه به سوابق شرایط تحقق این امر به طور بالقوه درذات فوتبال ما و بسیاری از رشته های ورزشی وجود دارد.شرط مهم اما برای انجام این هدف" قوی شدن" و رسیدن ورزش بدین جایگاه این است که هرکسی به وظیفه خود در قبال ورزش عمل کند باز در این باره وظیفه مدیران و مسئولان از دیگران بالاتر است. اینان باید با جبران کم کاری های گذشته و اصلاح بد عمل کردن ها و تغییر ریل ورزش به سوی هدف های واقعی نه هدف های غلط و مبتنی بر نتیجه گرایی جهت حرکت ورزش را به سمت پیشرفت واقعی تنظیم کنند. در این باره با دعوت کردن از دلسوزان و کارشناسان واقعی ورزش و نه کاسبکارهای کارشناس نما! که جز کسب منفعت دغدغه ای ندارند و عقب مانده های روشنفکر نما ! که بدون اجازه غرب جرات نفس کشیدن ندارند و هر چه از آنطرف می شنوند به عنوان وحی منزل می پذیرند و طوطی وار تکرار می کنند و در رسانه هایشان منعکس می کنند در صداوسیما می‌گویند و...، مثل شعار مضحک و سیاهکارانه " ورزش از سیاست جداست!"( و در ماجرای اخیر باشگاه های آسیا دیدیم که کنفدراسیون آسیا و دست اندرکاران ذلیل وبی شخصیت آن چگونه با رفتار و تصمیمی کاملا سیاسی آن هم از نوع کثیفش به جنگ فوتبال ایران آمدند و...) و مهمتر از این به میدان فراخواندن مردم (که بزرگترین ثروت و سلاح ورزش ما هستند و باید قدر و حرمتشان رعایت شود که خیلی جاها نمی شود) و در میان گذاشتن مشکلات و موانع با آنها وکمک گرفتن از آنان و... از ظرفیت و توان نهفته و بالقوه ورزش در جهت" قوی" تر شدن ورزش ‌بهترین استفاده را ببرند. سخن در این باره مفصل است که در مجالی دیگر به آن خواهیم پرداخت.

* سیدمحمدسعید مدنی