زبان سرخ/دلتنگی برای «جیرجیر» کتانی ها!
دیگر به شرایط عادت کرده ایم . اوایل خیلی برایمان سخت بود ، مدت زیادی طول کشید تا با این «پاندمی»لعنتی خودمان را وفق دهیم . روزهای زیبای بهاری که مجبوربودیم صدای دلنشین قطرات باران روی شیشه ها را بشنویم ولی با حسرت در خانه بمانیم و فقط از پشت پنجره ها نگاه کنیم . تازه اگر می خواستیم شرایط را کمی فانتزی کنیم یک آهنگی مثل «پشت این پنجره ها» را با صدای زنده یاد ناصرعبداللهی می گذاشتیم تا حالمان را بهتر کند . نه بسکتبالی بود و نه دلخوشی ای که مرهمی برای تنهایی هایمان باشد فقط فیلم می دیدیم و فیلم می دیدیم ، صبح تا شب. با «اندی دوفرین » همذات پنداری می کردیم که چطور می شود همگی از زندان «شاوشنک» که بی گناه در آن گیر افتاده بودیم ، فرار کنیم و...
حالا که فهمیده ایم کووید 19 ،همراه ظاهرا طولانی مدت ماست، باید به زندگی با این روال عادت کنیم و از این پوسته ای که به دور خودمان تنیده ایم ، سری بیرون بکشیم . اکثر فعالیت های ورزشی جهان در حال بازگشایی با پروتکل های خاص بهداشتی هستند ، زمزمه از سرگیری لیگ های بسکتبال آلمان ، اسپانیا ، آمریکا این روزها جدی تر از قبل شنیده می شود و بسیاری معتقدند شروع فعالیت های ورزشی در دنیا می تواند امید و انگیزه تازه ای را در جامعه تزریق کند .
کاش فدراسیون بسکتبال هم با در نظر گرفتن شرایط خاص بهداشتی برای برگزاری لیگ تابستانه بسکتبال موافقت کند تا دوباره صدای جیرجیر کتانی ها را روی کفپوش سالن های بسکتبال بشنویم . راستش فکرش را هم نمی کردیم روزی دلمان برای شنیدن صداهای گوش خراش هم تنگ شود ...
*کامران خطیبی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
