اقدامات کوتاه مدت و ضربتی...!

امروز بر همگان والبته آنها که خود را به خواب نزده اند روشن است که به دست و پای ورزش ایران تارهایی تنیده شده که مانع از رشد و پیشرفت بایسته وبه تعبیر رهبر معظم انقلاب” تحول” و” قوی شدن” آن می شود.پای حرف هر کارشناس و خبره و صاحب نظری که می نشینی تقریبا جملگی بر این امر اتفاق نظر دارند که ورزش ایران از ظرفیت هایی سرشار، چه در بعد نیروی انسانی توانمند و کار آمد و چه از حیث مادی و امکاناتی، برخوردار است که در صورت مدیریت صحیح و استفاده بهینه وبه فعلیت در آوردن آن بدون هیچ تردیدی شتاب پیشرفت این ورزش در اکثر رشته ها افزونترخواهد شد و جایگاه بین المللی آن ارتقا خواهد یافت. خلاصه کلام اینکه در حال حاضر نه تنها از این توانایی ها به درستی ودر جای خود استفاده نمی شود ،سهل است، که با استفاده غلط و سوء مدیریت و بالاخره فقدان برنامه و نظارت لازم از این داشته ها، بد هم استفاده می شود و... به این وسیله ضربات مخربی هم بر پیکره ورزش وارد می آید. نبودن کار دست کاردان، فقدان نظارت های بایسته مدیریتی ، دلالیسم افسار گسیخته، به حاشیه راندن و منزوی ساختن چهره های اصیل و کاربلد ومقبول ورزشی ، نشاندن افراد غیر ورزشی و نامدیر بر راس امور بسیاری از فدراسیون ها، عدم رعایت اصل شایسته سالاری ، مدیریت های باندی و طایفه ای، اساسنامه هایی که راه را برای ورود چهره های توانای ورزش به بدنه ورزش بسته اند ، بلاتکلیفی تیم های بزرگ و سرمایه های ارزشمندی مثل تیم های پرطرفدار وریشه دار استقلال و پرسپولیس، عدم توجه به مسائل اخلاقی و نبود تلاش برای ترویج مرام پهلوانی ،لاابالی گری فرهنگی وپیامدهای مفسده انگیز آن در بعضی از بخش ها و رده ها و...( که این خود بحثی مفصل وتلخ است)، رواج آقازاده بازی به شکل علنی وآشکار و...از جمله موانع مهمی است که مانع از به فعلیت درآمدن توانایی های بالقوه ورزش ایران می شود. به طور طبیعی ورزش ایران هم مثل هرجای دیگر دنیا با اشکالات فنی و ساختاری روبه رو است که هم وغم مسئولان ورزش باید پرداختن و برطرف کردن این معضلات و اشکالات ساختاری باشد اما در کمال تاسف و تعجب مشاهده می شود که در اغلب دوره های مدیریتی، علی الخصوص دوره کنونی نه تنها تلاشی برای برطرف کردن این مشکلات ریشه ای و اصلاح ساختار ورزش نمی شود که با شیوه و نحوه مدیریت مدیران غالبا غیرورزشی در راس امور ورزش، مشکلات وگرفتاری های خود ساخته و ناشی از عدم مدیریت صحیح یا بدتر از آن سوء استفاده از جایگاه مدیریتی نیز بر آن مشکلات ساختاری اضافه شده و... در مجموع ورزش رابا انبوهی از مسائل لاینحل و سخت آزار دهنده، ازمسیر روبه تحول و قوی شدن و پیشرفت باز می دارد و... در تحلیل وضعیت اشاره شده، سرنخ ماجراها به آنجایی بر می گردد که در کمال تاسف نگرشی جدی در نزد دولت ها و دولتمردان وجود ندارد. بارها به سهم خود نوشته ایم کسی انتظار ندارد که با وجود مشکلات و مسائلی که دولت در اداره مملکت با آن ها مواجه است، یکسره به ورزش پرداخته شود و کل دولت از رییس جمهور محترم گرفته تاسایر اعضای محترم کابینه همه چیز را رها کرده و فکر وتوان و برنامه های خود را روی حوزه ورزش متمرکز سازند! معلوم است که هیچ عقل سلیم و فکر سالمی خواهان چنین چیزی نیست. همه حرف و توقع این است که ورزش فقط به " اندازه خودش” نه بیشتر ونه کمتر، از سوی دولت و دولتمردان” جدی” گرفته شود. متاسفانه این نگرش جدی در بیشتر دولت های ما نبوده است و اولین دلیل این حرف و پیامد ناشی از آن " سپردن کار به دست غیر ورزشی ها” برای استفاده سیاسی و... از ورزش است. وچون همواره خشت اول در ورزش چنین بنا نهاده شده به طور طبیعی تا آخر هم می رود دیوار،کج! بنابراین اگر می خواهیم حال ورزش خوب شده و ورزش ایران در مسیری سالم هدایت شود، به طوری که بتواند کارکردهای ذاتی و متنوع خود را( فرهنگی، تربیتی، اقتصادی و...) بروز دهد اولین شرط و قدم باید” تغییر نگرش دولت” حالا چه دولت فعلی وچه دولت بعدی باشد. اما با توجه به اینکه معلوم نیست کی این اتفاق قرار است بیفتد و این " تغییر نگرش” در نزد متولیان اصلی ورزش یعنی دولت رخ دهد، لازم است برای تغییر و اصلاح خیلی از کجروی ها و سوء استفاده ها و بدعملی ها و... اقدامات کوتاه مدت و ضربتی صورت بگیرد. از آنجا که همه حرف ها در باره ورزش زده شده ومی شود و اکثر دلسوزان و اهالی شناخته شده ورزش نظرات خود راابراز کرده و هشدارهای لازم را داده و می دهند و...اما مدیران و صاحب منصبان ورزش بر خلاف ژست و شعار در باره” انتقاد پذیری” و” حرمت گذاری به نظرات پیشکسوتان و کارشناسان”، عملا بدون کوچکترین اعتنا و توجه به نظرات دلسوزانه و هشدار های اصلاح گرایانه منتقدان و کارشناسان و رسانه ها و... وتازه با متهم کردن آنها به " سیاسی بودن” و " خطی بودن” و" مغرض بودن” و...دنبال کار خود ومشغولیت ها و هدف های شخصی وباندی و... خودشان هستند و... آری در چنین شرایطی لازم است دستگاه ها و نهادهایی که وظیفه نظارتی دارند به مسائل ورزش ورود کنند و بررسی نمایند که این همه اعتراض و انتقاد وهشداری که از جانب پیشکسوتان و موی سپید کرده ها وکارشناسان ورزش می شود اصل و اساسی دارد یا اینکه همه آنطور که بعضی از مسئولان انتقادپذیر! ورزش می گویند از سر توهم است و سیاسی کاری و غرض ورزی...؟! امیدواریم تشکیلات و نهادهایی چون مجلس شورای اسلامی، سازمان بازرسی، وزارت اطلاعات و... در این باره به مسئولیت خود عمل کنند و حداقل به یکی از خواسته های جامعه ورزش( مبنی بر ورود دستگاه های نظارتی به موضوعات ورزش) پاسخ مثبت دهند.

*سیدمحمدسعید مدنی