بنا: چه زمانی گفتم رجالم که می‌گویند مگر قحط‌الرجال است؟

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی ادامه داد: من درددلی داشتم و برای دبیر نوشتم. این تفکرات خودم بود. چون فکر می‌کردم جهانی که هیچ، به احتمال قوی امکان دارد که المپیک حتی برگزار نشود و لغو شود. گفتم سرمربی جوان بگذارید که لااقل فرصت کار کردن تا المپیک بعدی را داشته باشد. دبیر همان موقع جوابم را داد که اصلا حرفش را نزن و من هم حرفی نزدم. بعد دیدم سایت‌ها و صفحات مجازی پُر شد از قهرِ دوباره محمد بنا و حتی دفعاتش را هم نوشته که فلانی دائم قهر و استعفا می‌کند؛ شماره هم می‌زدند.

بنا عنوان کرد: حتی می‌نوشتند قهرهای من کی و کجا بوده در حالی که هر چیزی هم بود، دلیل مخصوص به خود را داشته است. اولین قهر من مربوط به روزگاری بود که رقابت بین حسن رنگرز و حمید سوریان بود. دوستان به خاطر سابقه و عقبه حسن رنگرز، می‌گفتند او باید به جهانی بوداپست برود و نظر من روی سوریان بود. بعدش هم مشخص شد اگر این ایستادگی من نبود حالا هفت تا مدال جهانی و المپیک نداشتیم.

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی با تاکید بر اینکه قهر و استعفایی در کار نبوده، خاطرنشان کرد: من اصلا نرفتم که بخواهم برگردم. خودم این را قبول دارم که همیشه نمی‌شود قائم به یک نفر باشیم. در این سال‌ها همیشه سعی‌ کردم به مربیانم حتی آنهایی که سابقه قوی نداشتند چه از نظر قهرمانی و چه شناخت مردم از آنها، انگیزه و روحیه بدهم که امروز هر کدام آنها توانایی این را در خود می بینند که سرمربی تیم ملی شوند، همانطور که به کشتی گیران این روحیه و انگیزه را داده‌ام. همه با کمک همدیگر به این جایگاه رسیده‌ایم. برخی مربیان را در مقاطعی به تیم ملی آوردم، به عنوان مثال در رابطه با  رسول جزینی، چند سال مربی سنگین وزن نداشتم و خودم با سنگین وزن‌ها کار می کردم. آنقدر چرخیدم و گشتم تا بعد از دو سه سال، یکی مثل جزینی را گیر آوردم و همه دیدند که چقدر هم مفید بود.

وی با اشاره به اینکه باید کسانی باشند که توانایی سرمربیگری تیم ملی را داشته باشند، افزود: در اینکه ما مربیان فهمیده و عالی داریم، شکی وجود ندارد ولی در رابطه با سرمربیگری یک مقداری کمبود داریم. اگر درست فکر کنیم و یکی دو تا از این بچه‌ها را بیاوریم و خودمان کنارشان باشیم، در زمان مقتصی شرایط سرمربیگری را پیدا می‌کنند. تا ابد که محمد بنا نمی‌تواند سرمربی تیم ملی باشد. شرایط سنی من طوری است که باید به فکر باشم. به قول برخی از دوستان، پیر شده‌ام.

بنا در پاسخ به این سوال که روی کدام شاگردانش به عنوان سرمربیان آینده تیم ملی، نظر دارد، گفت: در مورد حمید سوریان که قبلا گفتم و یکی از کسانی هستم که خیلی اعتقاد دارم او می تواند سرمربی بزرگی شود. یکی دیگر از این نفرات، حبیب الله اخلاقی هست. می‌توانیم در کادرهای تیم ملی یا سرمربی یا مربی رده‌های پایه از قاسم رضایی هم استفاده کنیم. قاسم دلسوزانه دارد در شهرش به کشتی فرنگی کمک می‌کند ولی سرمربیگری در رده‌های پایه با بزرگسالان تفاوت زیادی دارد.

سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی افزود: کار در کشتی پایه، سازندگی و توجه به جزئیات و فوندانسیون است ولی در بزرگسالان مدیریت هست. یعنی تقریبا ساختار ساخته شده و فقط پازل‌ها را باید به هم بچسبانیم. دیگر کشتی‌گیر جزئیات را یاد گرفته و در تیم ملی بزرگسالان به یکسری تاکتیک‌ها و تصویرسازی ذهنی در رابطه با اینکه می‌تواند به آن بالاها برسد، نیاز دارد. به همین دلیل کار مربیگری در رده‌های پایه و بزرگسالان خیلی با هم تفاوت دارد. مثلا یکی مثل قاسم رضایی یا امید نوروزی هستند که می‌توانند به ما کمک کنند. خیلی از مربیان من مثل ناصر نوربخش که در تیم ملی بزرگسالان هم بود، یا جمشید خیرآبادی که چند سال مربی تیم ملی در ایران و بعد هم سرمربی در خارج از کشور بود، باید فرصت سرمربیگری پیدا کنند. مثل همان فرصتی که به محمد بنا داده شد، اینها هم باید فرصت داشته باشند که توانایی‌شان را نشان دهند.

وی تصریح کرد: کسی از آدمی مثل رضا سیم‌خواه که هزار جور لیاقت داشت، یا عبدالله چمن‌گلی که بعد وارد کار مدیریتی شد، صحبت نمی‌کند. حالا صحبت از گزینه‌هایی است که تاکنون فرصت عرض اندام در سرمربیگری تیم ملی فرنگی را نداشته‌اند و این هم طبیعی است. من هر کاری از دستم برآمده در رابطه با کشتی انجام دادم و تا زمانی که قدرت دارم باز هم وظایفم را انجام می‌دهم. بالاخره من یک زمانی باید بروم و مثلا اینطور نباشد که از لندن تا ریو 6 تا سرمربی عوض کنیم. این کار آزمون و خطاو مهره‌سوزی است. باید فکر عاجلی برای آینده کشتی فرنگی کرد. محمد بنا می‌گوید من مخلص مردمی هستم که در این شرایط سخت اقتصادی، دلخوشی‌شان به مدال بچه‌ها و موفقیت‌های ورزشی است.  بنا می‌ماند و تا المپیک هم کارش را انجام می‌دهد اما بالاخره باید فکری برای آینده داشت. من این را برای علیرضا دبیر نوشته بودم که درددلی بود. گفتم در این مدت مربیان جوان را به کار بگیرد که به درد آینده کشتی فرنگی ما بخورند که دبیر گفت اصلا حرفش را هم نزن.

بنا در مورد اینکه گفته می‌شود برگزاری مسابقات جهانی صربستان محتمل‌تر از گذشته شده است، گفت: من باز هم احتمال می‌دهم که برگزار نشود. اگر هم برگزار شود خیلی از تیم‌های دنیا شاید به خاطر کرونا انصراف دهند. با این حال امیدوارم که برگزار شود اما شرایط دنیا همه به یک صورت و یک شکل هست. می‌گویند ترکیه تمرینش را شروع کرده یا گرجستان و ارمنستان مسابقه گذاشته‌اند. بچه‌های ما هم که گزینه تیم ملی هستند تمرین می‌کنند. هرچند تمرین انفرادی هرگز تمرین اردویی نمی‌شود اما بدنشان شکلی است که می‌شود با مدت کوتاهِ تمرین اردویی، در جهانی آبروداری کرد. قرار است که لیگ هم برگزار شود و امیدوارم که بچه‌ها دچار آسیب دیدگی نشوند.

سرمربی تیم ملی در رابطه با اینکه چقدر مسئله آسیب‌دیدگی احتمالی کشتی‌گیران در لیگ، باعث دلخوری او شده است، گفت: حرفم این بود که شما می‌توانی یک مرحله اردو را 4 روزه برگزار و فقط بچه‌ها را دور هم جمع کنی و به آنها بگویی کشتی زنده است. می‌توانیم کار را ادامه دهیم و خوشحال شویم که دور هم هستیم، اما اگر بخواهیم برنامه بگذاریم، در 4 روز چه کار می‌توانیم بکنیم؟ از آن طرف کشور 24 ساعت زمان می‌برد که یم کشتی‌گیر به تهران برسد و بعد 24 ساعت در راه است که به خانه برگردد، یعنی بیاید فقط حرف‌های من را بشنود و با هم بسکتبال بازی کنیم یا کوه برویم؟ از نظر پروتکل‌های بهداشتی، تمرین تن به تن نمی‌توانیم داشته باشیم. اگر می‌خواستیم اردو هم تشکیل دهیم، بحث لیگ هم به میان می‌آمد.

وی گفت: بچه‌ها برای لیگ تمرین می‌کنند و آماده می‌شوند و اگر اردوی 4 روزه بگذاریم با تمرینات آنها برای لیگ تداخل پیدا می‌کند و منجر به بالا رفتن احتمال آسیب دیدگی هم می‌شود. پس باید فکر کنیم آیا منافع ملی را می‌خواهیم یا لیگ؟ از آن طرف بحث همه کشتی گیران این است که از نظر اقتصادی درآمدی ندارند و پول لازم دارند. من این را می‌گویم که لیگ برگزار شود، هر چه جوان‌ها بگویند ما تمرین کرده و آماده‌ایم چون در این فکر هستند که سرمربی این مسابقات را رصد می‌کند و امکان دارد برای جهانی به خاطر کرونا، فرصت انتخابی نباشد، با تمام وجود می جنگند، آن هم با بدنی که قطعا آمادگی صددرصد ندارد و ترس من این است که این فشار سنگین آسیب دیدگی به همراه داشته باشد.

بنا تاکید کرد: به والله استرس و ناراحتی من این نبود که این فشار سنگین است. من دور را نگاه کردم و از طریق پیامک به دبیر درددلم را گفتم که بهتر نیست از یک سرمربی جوان استفاده کنید که فرصت بیشتری برای ماندن در کنار بچه ها داشته باشد و برای المپیک بعدی برنامه ریزی کنیم؟ من همچنان احتمال این را می‌دهم که امکان دارد با این وضع کرونا المپیک برگزار نشود. اصلا نباید خبر مربوط به من بیرون می آمد ولی آمد. از ناراحتی که چرا این خبر از گروه مربیان منتشر شده، از گروه خارج شدم. حرف من مثل درددل مطرح و تمام شد و قرار بود بعدا صحبت شود. در جلسه‌ای که در رابطه با لیگ برگزار کردیم، فدراسیون کشتی اجازه 4 روز برگزاری اردو را گرفته بود که من با غلام محمدی گفتیم حداقل بار اول، اردو یک هفته باشد بهتر است و تعداد نفرات بیشتری را داشته باشیم. چطور لیگ را در یکی دو روز برگزار می‌کنند و کلا 140-150 نفر در خانه کشتی حضور خواهند داشت؟ در این شرایط امکان ابتلا به کرونا بیشتر از اردوی مثلا 26 نفره و یک هفته‌ای ما خواهد بود.

بنا خاطرنشان کرد: این چه حساسیتی است که روی اسم محمد بنا و واژه‌های قهر و ناز کردن ایجاد کرده‌اند؟ تا مسئله‌ای پیش می‌آید برخی رسانه‌ها گسترش می‌دهند و قضاوت هم می‌کنند و بدون اینکه  حتی یک کلمه مستقیم صحبتی از خود من شنیده باشند، تحلیل می‌کنند. هر کسی هم برای خودش یک گزینه انتخاب می‌کند و می‌گوید که این برود مگر قحط‌الرجال است؟ من چه زمانی گفتم رجالم که قحطی‌اش آمده باشد؟ من یک مربی‌ام، نوکر مردمم و تا وقتی توانایی کار داشته باشم و امکانش مهیا باشد، هستم. اگر هم توان کار نداشته باشم، گوشه خانه‌ام می‌نشینم. نه برای محمد بنا، بلکه مدتی است که شرایط کشتی و ورزش و مملکت خاص شده است، گاهی مسائلی را برای کمرنگ کردن یک چیز دیگر مطرح می‌کنند. کلی مسئله در فوتبال‌مان هست، اما کشتی مظلوم و ضعیف هست، 30-40 کشتی گیر در این وضعیت کرونا فقط فکر این لیگ را دارند که برگزار شود و شاید 50-60 میلیون بگیرند که در یک سال با آن زندگی کنند. کشتی چه چیزی دارد که این همه بحث و حاشیه به خاطرش درست می‌شود.