بر سر عقل آمدن مدیریت ورزش!

در آستانه برگزاری مسابقات مقدماتی جام جهانی و بازی های حساسی که تیم ملی فوتبال ایران پیش رو دارد و در حالی که اهالی فوتبال ایران به اجحاف بزرگ کنفدراسیون فوتبال آسیا در حق فوتبال کشورمان واعطای امتیاز واگذاری میزبانی این مسابقات به بحرین، که هیچگاه در فوتبال آسیا محلی از اعراب نداشته، سخت معترض هستند و... آری در چنین شرایطی در کمال حیرت و افسوس خبردار می شویم که چند موتور سوار به اتوبوس تیمی که در مسیر ورزشگاه اصفهان حرکت می کرد تا با حریف خود مصاف دهد،حمله و به سوی آن نارنجک پرتاب کرده اند!و... اهالی ورزش و فوتبال خوب می دانند که وضعیت رفتاری وفرهنگی در رشته هایی مثل فوتبال اصلا خوشایند نیست و این موضوع که از معضلات ورزش ما به حساب می آید در سال های اخیر و دوره مدیریت فعلی ورزش روندی افزایشی داشته است. بنابراین در یک سنجش واقع گرایانه وبررسی منصفانه لاجرم این نتیجه به دست می آید که اتفاقات ناخوشایند ورزش ورشته هایی مثل فوتبال معلول روند و روش مدیریتی سال های اخیر بوده است.و باید دعا کنیم وضع از این بدتر نشودو خدای ناکرده اتفاقات بدتر وتلخ تری رخ ندهد.

اگر بپذیریم که ریشه معضلات ورزش و رشته ای مثل فوتبال در وضعیت و روش مدیریتی آن است به ناچار باید این را هم قبول کنیم که برای نقطه پایان گذاشتن بر این روند و تغییر و تحول فرهنگی و اخلاقی در ورزش باید بیش از هر چیز و پیش از هر جا مدیریت ورزش در نحوه معامله و رفتار خود با ورزش تغییر روش دهد. بدون تردیدمدیریتی که اولا غریبه با ورزش است و ثانیا چون ورزش را نمی شناسد خواسته و ناخواسته همه چیز ورزش را در « نتیجه گرایی» و دنبال مدال و سکو و جام جهانی رفتن و...به هرقیمت ولو خرج بی حساب از کیسه بیت المال و تحمل و تحمیل هزینه های سنگین از نوع« ویلموتسی» و... می داند و برای موضوع بسیار مهمی که بی اغراق ام المسائل هر حوزه ای است یعنی فرهنگ واخلاق اهمیت و جایگاهی قائل نیست اگر هم بخشی وافرادی را در سمت امور فرهنگی به کار می گیرد جنبه« دکوری» و« زینت المجالس» دارد وصرفا برای خالی نبودن عریضه است و نه به خاطر فهم و درک موضوع فرهنگ و نقش اخلاق در پیشبرد و تعالی امور حتی امور فنی و تکنیکی.

از موضوع اصلی دور نشویم . بارها در همین صفحه و این نشریه نوشته ایم که در ورزش ما بسیاری از کارهای اساسی و زیربنایی و به اصطلاح ساختاری معطل و بر زمین مانده است و مدیران ورزش در مقاطع مختلف و خاصه در دوره فعلی اگر هم حرفی از انجام این کارهای معطل مانده می زنند عملا در این باره کاری انجام نمی دهند و به تعبیر فنی تر مرتکب« ترک فعل» می شوند و در عوض به مشغولیت های شخصی و گاه کودکانه خود سرگرم هستند! همین ساز وکار مدیریتی باعث شده تا ورزش مستعد ما در مسیرروبه جلو از سرعت و پیشرفت لازم برخوردار نباشد و رشته هایی مثل فوتبال که روزگاری برقله آسیا قرار داشت نتوانند انتظارات هواداران را برآورده سازند. علاوه بر این اتفاقاتی نظیر آنچه در هفته های اخیر در لیگ وبازی تیمهای پرطرفدار و قدیمی که معمولا هر ساله به عنوان نمایندگان فوتبال ایران در رقابت های باشگاهی آسیا حضور پیدا می کنند، واتفاقی که هفته گذشته در اصفهان رخ داد و بالاتر به آن اشاره شد به شدت به پرستیژ فوتبال ایران ضربه می زند وبهانه را به دست مغرضان و بدخواهان در مجامع بین المللی می دهد تا راحتتر و مستند تر علیه فوتبال ایران عمل کرده و با زدن انگ «نا امنی» فوتبال و فوتبالیست ما را از حق خود محروم نمایند. سوءاستفاده های سیاسی و... نیز مسائل دیگری هستند که از رهگذر این اتفاقات ،چهره می بندند که پرداختن به آن ها از حوصله این مقال خارج است. سخن را جمع کنیم: تاکید می کنیم برای این کار بیش از هر چیز متولی اصلی ورزش یعنی دولت باید ورزش را جدی بگیرد و آن را به دست مدیران کاربلد وبا انگیزه و دارای تعهد بسپارد. به علاوه مدیران ورزش در بخش ها و حوزه های مختلف با یک آسیب شناسی عالمانه و جامعه شناسانه اولویت ها را شناسایی و به حل و درمان آنها بپردازند. کاری که متاسفانه غالبااز سوی مدیریت های ورزش انجام نمی شود. مثلا در خبرها خواندیم و شنیدیم که فدراسیون فوتبال قانون منع ورود بازیکن و مربی خارجی را که از تصویب آن کمتر از یک سال می گذرد لغو کرده است و رئیس فدراسیون هم در برنامه ای تلویزیونی با سینه ستبر کرده و لحنی قلدرانه آن را اعلام کرده است. کاری که هرگز جزو اولویت های فوتبال ما نیست وآنقدر که به نفع دلالی افسار گسیخته و پیروان مکتب«ویلموتیسم»! است هرگز وهرگز به نفع فوتبال ایران نیست. ووقتی فدراسیونی در آغاز کارش خشت اول را کج بگذارد معلوم است که نتیجه وپایان کار چه خواهد شد!

در هرحال تا مدیریت ورزش ما از صدر تا ذیل و دربخش ها و فدراسیون های مختلف روشی عقلایی را در پیش نگیرند وبه روزمرگی و روش های غلط خود اصرار داشته باشند در وضع ورزش از حیث فنی و فرهنگی تغییر مورد انتظار رخ نخواهد داد و... از مدیران فعلی ورزش که انتظاری بیش ازاین نیست امیدواریم در دولت آینده به ورزش در حد واندازه خودش اهمیت داده شود و به میلیون ها طرفدار ورزش عملا احترام گذاشته شود. در این صورت بی تردید روزهای قشنگتر و روشن تری در انتظار ورزش و ورزشکاران مستعد ایران اسلامی خواهد بود... ان شاءالله.

*سیدمحمدسعید مدنی