چـــــون کـــوه ایـــستادن!

با اینکه بیش از دو هفته از شروع به کار وزیر جدید ورزش می گذرد اما تا لحظه و زمان نگارش این مقاله خبری از انتصاب همکاران ارشد و معاونین وزارتخانه به گوش نمی رسد و افرادی که در دوره مدیریت قبلی نقش معاونان و... وزارتخانه را بازی می کردند کماکان به فعالیت خود ادامه می دهند. البته به طور طبیعی شایعاتی در باره انتصابات و آمدن افراد جدید در محافل خبری و ورزشی می پیچد و نام کسانی به عنوان مثلا معاونت فرهنگی یا معاونت ورزشی یا رئیس دفتر وزارت یا رئیس روابط عمومی وزارتخانه و... مطرح می شود اما اکثر قریب به اتفاق این خبرها تکذیب شده و در حد همان شایعه باقی می ماند و... از طرف دیگر می شنویم که وزیر ورزش از سوی جریانات و تشکل هایی که اغلب نقش پدر خوانده را در ورزش ما بازی می کنند ومعمولا سهم خود را ازغنائم می خواهند ،زیر فشار قرار دارد تا افراد پیشنهادی و موردنظر آنها را در پست های مختلف کلیدی به کار بگیرد. بعضی از این جریانات و کانون ها وزیر را در رسیدن به پست وزارت وامدار خود می دانند که «اگر ما نبودیم و تلاش ها و رایزنی های ما نبود اصلا یا به عنوان وزیر از طرف رئیس جمهور به مجلس معرفی نمی شدی یا رای اعتماد نمایندگان را به دست نمی آوردی و...» البته این اولا داستان تازه ای نیست و همیشه کسانی بوده اند که درقبال وظیفه کاری ورسمی خود پاداش ومزایا وجوایز سطح بالا( بخوانید باج) می خواهند، ثانیا به حوزه ورزش محدود نمی شود و این گرفتاری و رفتارهای خودخواهانه وقبیله ای در اکثر قریب به اتفاق حوزه ها وجود دارد وثالثا همین رفتارهای باج خواهانه وتحمیلی ، دلیلی است که تا ثریا دیوار کج برود ! وتغییر و تحولات بایسته ومورد انتظار چهره نبندد و خلاصه وضع موجود حفظ شده و به منافع و جایگاه کسانی که حسابی در ورزش برای خود کیا وبیایی بی وجه و معنی پیدا کرده اند، کوچکترین گزندی وارد نشود و خلاصه علی رغم هیاهو وشعار تغییر واصلاح و...آب از آب تکان نخورد.علاوه بر این جریانات و تشکل های بعضا رسمی و بعضا موجه، افرادی نیز که جایگاه و سابقه ای در عالم ورزش و ورزشکاری ندارند و صرفا به دلیل ارتباطات با بعضی از مقامات سیاسی و شخصیت های فرهنگی و... از ورزش سر درآورده ودر آن به پست های مهمی هم رسیده اند و حاضر هم نیستند کوتاه بیایند و ورزش را رها کنند و خلاصه سخت به آن چسبیده و از منافع و مواهب آن بهره مند می شوند و از سویی به دلایل رفاقت یا همکاری یا شراکت یا... با وزیر جدید ورزش مناسباتی داشته و دارند،از ایشان در باره گماردن ونصب افراد مورد نظر خود توقع وانتظاراتی دارند و... در شماره قبل در این باره اشاره داشتیم که یکی از نشانه هایی که به خوبی و روشنی معلوم می کند که وزیر جدید ورزش- و اصولا هر مدیر و مسئولی- برای کار و خدمت عهده دار مسئولیت و منصب شده یا برای استفاده شخصی از منافع و مواهب آن و از خجالت دوست و فامیل و در و همسایه و...درآمدن! انتخاب اصحاب و یاران درجه اول است. این یکی از اولین اقداماتی است که مدیریت های تازه منصوب و مشغول شده باید انجام دهند و از بهترین عواملی است که از روی آن می شود تا اندازه زیادی آینده و سرنوشت و نتیجه کاری آن مدیریت را پیش بینی کرد. الان آقای سجادی در چنین مرحله ای است.بالاتر هم گفتیم که این توقعات و انتظارات و سهم خواهی ها و تحمیل و فشارها و... اختصاص به حالا و وزیر فعلی ورزش و... ندارد بلکه همیشه و همه جا بوده است. قصد تفصیل وطولانی کردن مطلب را نداریم اما برای اینکه موضوع کاملا روشن شود و نیازی به استدلال و شاهد وسند آوردن نداشته باشیم عرض می کنیم حتی شخصیت تابناک و امام معصومی چون علی(ع) هم وقتی به خلافت رسید با موجی از توقعات و سهم خواهی ها و... سهم خواهانی چون طلحه و زبیر و... مواجه شد و...! یک مدیر توانمند و باشخصیت و مقتدر کسی است که در برابر این فشارهای سهم خواهانه و تحمیلات خود خواهانه سرخم نکند و قرص و محکم شخصیت فردی و توان مدیریتی خود را حفظ وحجت را بر جریانات فشار و افراد متوقع و... تمام کند. امروز آنچه مسلم است این است که وزیر ورزش مملکت آقای دکتر سجادی است. ایشان بعد از اعتماد رئیس محترم جمهوری، کم یا زیاد رای اعتماد نمایندگان مردم را هم در مجلس به دست آورده است و حالا به عنوان وزیر ورزش باید فقط خود را به « مردم» بدهکار بداند.باید هر کاری که انجام می دهد و هرقدمی که برمی دارد در جهت انجام وظیفه و خدمت کردن به جامعه و شادکردن دل مردمی باشد که از او و همکارانش جز خدمت به جامعه و حل مشکلات و افتخار آفرینی ورزش مملکت در  عرصه های بین المللی و... توقع بیجا و خودخواهانه ای ندارند. وزیر ورزش باید برای خدمت به این مردم و پاسخگویی به انتظارات به حق آنان بیشترین تلاش را کرده و کارآمدترین افراد را به همکاری و یاری فراخواند و بهترین اقدامات را انجام دهد.ایشان همانطور که خود در جایی گفته است«... به عنوان فرد کوچک جامعه ورزش خاک پای ورزش هستم و گوش شنوای ورزش ایران هستم...» اولا باید حرف حق وحساب را از هرکسی که با خیرخواهی ونیت خیر ایشان را مخاطب قرار داده ، بشنود و ثانیا طفیلی و قفیلی هایی را که با توصیه و سفارش فلان فرد ذینفوذ به مناصب حساس ورزش راه یافته اند دفع کند و هر فرد وشخصی را که لایق و کاربلد است ازهرطیف و جناحی به همکاری فرابخواند ومهمتر از همه همانطور که باز خود تاکید کرده است» سعی می کنم مانند یک اسفنج فشارها را در خود جمع کنم اما مثل کوه بایستم» در برابر فشارها و تحمیل ها و زیاده خواهی ها و... محکم و استواز چون کوه بایستد زیرا که ایشان هم خوب می داند که خاستگاه بسیاری از مشکلات و آسیب های ورزش تن دادن به همین فشارها و تحمیل هاست و... نکته آخر، یک حرف برادرانه واز سر دلسوزی :بهترین پست ها و مقام ها و عناوین با ارزش و شخصیت فردی برابری نمی کند، اگر ما تن به تحمیل های باج خواهانه و فشارهای مخرب زیاده خواهانه بدهیم تا پست و مقام خود را حفط کنیم تامثلا به مردم خدمت کنیم! نه تنها آن پست و مقام حفظ نمی شود بلکه چون انتظارات و توقعات مزاحمان و چسبیده ها تمام شدنی نیست ، اجازه کار و خدمت به مردم را نمی دهد و... بدتر از همه در این گیرودار عزت فردی و شخصیت انسانی خود را هم می بازیم... آری، فقط در «چون کوه ایستادن» است که می توان هم به ورزش و مردم خدمت کرد و هم سربلند از کوران کار و مسئولیت خارج شد...

*سیدمحمدسعید مدنی