"جنگجوی دانمارکی" در کنار "شیاطین سرخ"
14 ماه پیش، دنیای ورزش شاهد اتفاقی دردناک بود ، چرا که کریستین اریکسن در جریان دیدار تیم ملی کشورش در اولین مسابقه یورو مقابل فنلاند در زمین مسابقه دچار حمله قلبی شد. در آن زمان ، هافبک دانمارکی فاصله چندانی با مرگ نداشت و طبیعی است که کسی به فکر دوران حرفه‌ای او نبود. شانس بازگشت او به میادین ، خیلی کم به نظر می‌رسید و حتی بعد از احیای اریکسن در زمین مسابقه، ماه‌ها عدم قطعیت در مورد آینده او وجود داشت اما این بازیکن تصمیم گرفت تسلیم نشود. او حالا بازیکن منچستریونایتد است و در همین تابستان با قراردادی سه ساله به اولدترافورد رفته است. ووگ در مورد احتمال دیدن مجدد این بازیکن در زمین فوتبال می‌گوید:«مغزم می‌گفت امکان ندارد اما قلبم همچنان امیدوار بود. بعد از بازی مقابل فنلاند، اکثر دانمارکی‌ها با این موضوع کنار آمدند که روزهای فوتبال اریکسن به پایان رسیده است. او خانواده دارد و فرزند دومش به تازگی متولد شده بود. چرا باید ریسک یک حمله قلبی دیگر را قبول می‌کرد؟ اریکسن در زمان این اتفاق 29 ساله بود و بسیاری از رویاهایش را به واقعیت بدل کرده بود: انجام 100 بازی ملی برای دانمارک و بازی در فینال لیگ قهرمانان به همراه تاتنهام» .
با این وجود، اریکسن کارهای ناتمامی داشت و از همه مهم‌تر، عشقش به فوتبال هنوز به پایان نرسیده بود. هنوز هم مثل دوران کودکی‌اش دوست داشت به توپ ضربه بزند. او همواره یکی از اولین کسانی بود که به زمین تمرین می‌آمد و یکی از آخرین کسانی بود که آنجا را ترک می‌کرد. اریکسن هیچوقت توجه چندانی به فضای مجازی نشان نداده است. او پسری اهل شهری کوچک در دانمارک به نام میدلفارت است و علاقه زیادی به حرفه‌اش دارد.
وقتی پزشکان به او برای ادامه فوتبالش "چراغ سبز " نشان دادند، دیگر آویختن کفش‌ها از میان گزینه‌های اریکسن خارج شد. چند روز از ژانویه می‌گذشت که اریکسن تصمیمش را به صورت عمومی اعلام کرد. با نزدیک شدن جام‌جهانی 2022، او قصد داشت دوباره کفش‌هایش را به پا کند.
وقتی اریکسن در ژانویه به برنتفورد پیوست، 7 ماه از حمله قلبی او در دیدار مقابل فنلاند می‌گذشت. در آن زمان ، او بازیکن اینتر بود و توانسته بود به همراه آنتونیو کونته ، " اسکودتو" را برای " نراتزوری " به ارمغان بیاورد و به 7 فصل ناکامی در کسب جام به همراه تاتنهام نیز پایان دهد. کسب عنوان قهرمانی با اینتر نیز برای اریکسن چندان راحت به ارمغان نیامد. او در آغاز کارش نتوانست سرمربی را متقاعد کند که از او در ترکیب اصلی تیمش استفاده کند اما اریکسن در نهایت توانست راهش را به ترکیب اصلی باز کند و نشان داد در مسیر اینتر برای کسب جام، بازیکنی کلیدی است. اگر چه آن فصل یکی از بهترین فصول بازی اریکسن نبود اما این بازیکن آن را با یکی از بزرگترین دستاوردهای دوران فوتبالش به پایان رساند. با این حال، تنها سه هفته بعد، دنیای اریکسن در کپنهاگ زیر و رو شد.
برای اریکسن یک تنظیم‌کننده ضربان قلب گذاشتند تا دیگر چنین حملات قلبی به او دست ندهد اما همین دستگاه مانع از ادامه فوتبال این هافبک در اینتر شد. قوانین فدراسیون فوتبال ایتالیا از حضور هر بازیکنی با چنین دستگاهی در مسابقات جلوگیری می‌کند. با این حال این دستگاه در سایر لیگ‌ها ممنوع نبود و به همین خاطر اریکسن به برنتفورد رفت. قرارداد 6 ماهه او با این تیم تازه لیگ برتری شده ، انتقالی عجیب بود اما حضور در تیمی که پر از بازیکن دانمارکی بود و توماس فرانک ، سرمربی آن نیز در تیم جوانان دانمارک با اریکسن کار کرده بود، کاملا منطقی به نظر می‌رسید.
" زنبورها" 7 بازی از 8 مسابقه اخیر خود را باخته بودند و در حرکت به سمت منطقه سقوط به سر می‌بردند که اریکسن اولین بازی خود برای این تیم را مقابل نیوکاسل انجام داد. از آن بازی به بعد، تاثیر این هافبک در برنتفورد انکار ناپذیر بود. اریکسن در دو بازی اول خود به عنوان یار ثابت عملکردی قانع‌کننده داشت تا " زنبورها " بردهایی ارزشمند مقابل نوریچ و برنلی به دست بیاورند و امید دوباره در اردوی برنتفورد جوانه بزند.
برنتفورد در مسابقات باقیمانده فصل ، 5برد دیگر به دست آورد که شامل برد خیره‌کننده 4 بر یک مقابل چلسی نیز می‌شود که آنها را تا رتبه سیزدهم و 11 امتیاز بالاتر از منطقه سقوط بالا آورد. بیلی گرنت، رئیس کانون هواداران برنتفورد می‌گوید:«بازیکنان خوبی داشتیم اما اریکسن تکه بسیار مهمی از پازل تیم بود. او سطح بازیکنان کناری‌اش را بالا آورد و باعث شد بهتر بازی کنند. این انتقال ، هم برای ما و هم برای او خوب بود.»
می‌توان گفت اریکسن بزرگترین خرید تاریخ برنتفورد بوده است. حضور در لیگ برتر توجهات زیادی را به باشگاه برنتفورد جلب کرده بود اما خرید ستاره دانمارکی، این توجهات را چند برابر کرد. گرنت می‌گوید:«خرید اریکسن برای ما عالی بود. هیچکس انتظار نداشت برنتفورد در " چمپیون‌شیپ " بازی کند، چه برسد به لیگ برتر و به همین خاطر جذب این بازیکن ، نقطه عطف بزرگی برای باشگاه ما بود و نشان داد در بازه زمانی کوتاه چقدر پیش آمده‌ایم.»
وقتی اریکسن چند ماه پیش در مصاحبه‌ای از علاقه‌اش به بازگشت به دنیای فوتبال گفت، یک چیز بسیار واضح بود: علاقه این بازیکن به بازگشت به تیم ملی دانمارک و بازی در جام‌جهانی 2022 . خروج از زمین مسابقه بر روی برانکار چیزی نبود که اریکسن می‌خواست مردم از پایان فوتبالش به خاطر بسپارند. او از تختش در بیمارستان ، نمایش شجاعانه و فوق‌العاده هم‌تیمی‌هایش را تماشا کرد و می‌خواست به تیم ملی برگردد. او نیاز داشت که به تیم ملی برگردد.
مورتن برون، یکی از اعضای تیم ملی دانمارک که سابقه قهرمانی در یورو 92 به همراه دانمارک را دارد و این روزها به عنوان کارشناس تلویزیونی فعالیت می‌کند، می‌گوید اریکسن هنگام اعلام بازگشتش به فوتبال، انگیزه بسیار زیادی داشت:«هیچ شکی در اریکسن وجود نداشت. تمرکزش بر حضور در جام‌جهانی به همراه تیم ملی کشورش بود. نمی‌خواست فقط به زمین بازی برگردد. می‌خواست مثل قبل با قدرت باشد.»
کاسپر هیولمند، سرمربی دانمارک نیز بعد از بازی‌های اریکسن برای برنتفورد، زمان را تلف نکرد. تنها یک ماه بعد از شروع بازی‌های اریکسن در لیگ انگلیس، این هافبک صد و دهمین بازی خود با پیراهن تیم ملی دانمارک را مقابل هلند انجام داد و گلزنی هم کرد تا حتی برخی از هواداران هلندی نیز به افتخار او بلند شده و دست بزنند. " برون " می‌گوید:«نکته برجسته برای من این بود که برگشت به زمین فوتبال برای اریکسن اصلا سخت و پیچیده نبود. اریکسن برای گلزنی تنها به 90 ثانیه وقت احتیاج داشت.»
اگر این نمایش فوق‌العاده برای منتقدان کافی نبود، عملکرد عالی اریکسن در بازی سه روز بعد همه را قانع کرد. اریکسن در حالی به همان ورزشگاهی برگشت که در آن دچار حمله قلبی شده بود که بازوبند کاپیتانی را بر بازو بسته بود و توانست کمک زیادی به برد سه بر صفر تیمش مقابل صربستان کند. ووگ می‌گوید:«صحنه‌ای از 15 دقیقه مانده به پایان بازی را به خاطر دارم . او بر بازی مسلط بود و جریان مسابقه را کنترل می‌کرد. همه بازیکنان با ناباوری او را تماشا می‌کردند. انگار می‌خواستند بگویند اریکسن برگشته است و بهتر از همیشه به نظر می‌رسد.»
" برون " نیز با این نظریه موافق است:«این که قبول کرد دوباره بازوبند کاپیتانی را بر بازو ببندد، اتفاق بزرگی بود. با این حقیقت کنار آمد که همه هواداران برای دیدن او آمده‌اند و قبول چنین مسئولیتی از سوی او فوق‌العاده بود.»
اریکسن این روزها بعد از پیوستن به منچستریونایتد، تبدیل به یک " شیطان سرخ " شده است و پا جای پای بازیکنانی نظیر پیتر اشمایکل و یسپر اولسن گذاشته است ، مردی که در آژاکس برای خودش نامی دست و پا کرد و سپس به تاتنهام رفت و سبک بازی‌اش کاملا مناسب با فلسفه اریک تن‌هاخ، سرمربی جدید یونایتد است که او هم از آژاکس به منچستر آمده است.
اریکسن حالا تلاش می‌کند تا در اولدترافورد همان تاثیری را داشته باشد که در برنتفورد داشت ولی این وظیفه اصلا آسان نخواهد بود. گرنت می‌گوید:«در برنتفورد ، او مانند یک ماهی بزرگ در استخری کوچک بود. حالا او یک ماهی متوسط در استخری بزرگ است. قطعا علاقه‌ای که هواداران برنتفورد به او نشان می‌دادند را در منچستر نخواهد گرفت.»
رقابت در اولدترافورد به مراتب بیشتر است. باید دید اریکسن می‌تواند جایگاهی ثابت در ترکیب " شیاطین سرخ " پیدا کند و در بازی‌های بزرگ مقابل لیورپول و منچسترسیتی نیز تاثیرگذار ظاهر شود . فقط گذشت زمان می‌تواند این موضوع را مشخص کند اما همین پیوستن به منچستریونایتد را می‌توان فصلی جدید از ماجراجویی‌های اریکسن دانست ، ماجراجویی ای که با دعوت شدن او به تیم ملی دانمارک برای جام‌جهانی در 18 سالگی شروع شد. 12 ماه اخیر را می‌توان یکی از مهم‌ترین مقاطع فوتبال حرفه‌ای اریکسن دانست. ووگ می‌گوید:«داستان او مانند فیلم‌های هالیوودی ، پر فراز و نشیب بود و احتمالا هنوز بهترین بخش‌های آن فرا نرسیده است. یک روز می‌توان یک فیلم سینمایی فوق‌العاده از داستان زندگی اریکسن ساخت.»
*آرمین زمانی
