فوتبال، مال«مردم» است
با به پایان رسیدن لیگ بیست و دوم( جام خلیج همیشه فارس) پرونده یک فصل دیگر فوتبال ایران با همه زیبایی ها و زشتی ها و قوت و ضعف ها بسته شد و از این پس مسئولان برای برگزاری لیگ بعدی تدارک خواهند دید. تحلیل چند و چون لیگی که به پایان آمد کاری است که حتما باید انجام شود و ما نیز به سهم خود از شماره های بعد به آن مبادرت خواهیم کرد، اما علاوه بر رسانه ها و مهمتر از آنها، این مسئولان و مدیران فوتبال و گردانندگان لیگ هستند که باید در این باره اهتمام ورزند و در جلسات متفاوت و متنوع، ذره بین به دست گرفته و بیش از هر چیز و هر تشکیلات و فردی عملکرد خود را درباره لیگ بررسی و ارزیابی کنند. این سخن تکراری اما کاملا درستی است که از دل لیگ ، تیم ملی زاده می شود و هر کشوری به میزانی که عملا به لیگ های داخلی خود در رده های مختلف و سطوح متفاوت ارزش می دهد و برای آن اهمیت قائل است، به همان اندازه هم از تیم ملی قوی تر و آماده تری برخوردار است. فوتبال ما بعد از آنکه بساط لیگ را به راه انداخت و آن را با نظم و جدیت دنبال کرد، در آسیا ( درهمه رده های سنی) به قدرت بلا منازع و درجه اول تبدیل شد، در المپیک مونترال درخشید(1976،1355) و برای اولین بار به جمع 16 تیم برتر دنیا در جام جهانی( آرژانتین-1978) راه پیدا کرد و...
بی تعارف عرض کنیم طی نزدیک به دو دهه اخیر آنهایی که در قبال ورزش و رشته ای مثل فوتبال مسئولیت دارند کار وبار خود از جمله همین " لیگ" را جدی نگرفته اند و علی رغم حرف ها و شعارها و همچنین ادا و اطوارهای شبه حرفه ای، لیگ ما - و لاجرم به پیروی از آن فوتبال - از استانداردهای بایسته و شرایط حرفه ای گری فاصله ای بس بعید دارد. اما پاسخ این سوال که علت این جدی نگرفتن و بها ندادن چیست ، خود بحثی جداگانه است و نوشته های مفصل و بحث های مستدلی را می طلبد. واقعیت غیرقابل انکار همان است که بالاتر آمد . آنهایی که مسئولیت و وظیفه ای برعهده دارند، یا به این دلیل که بلد نیستند و شایستگی این کار را ندارند یا اینکه می خواهند و بلد هستند ، اما نمی توانند و اجازه ندارند و از طرف مقامات بالاتر در کار و مسئولیت های آنها دخالت های مخرب صورت می گیرد و یا ... در هر حال ، به وظیفه خود در قبال فوتبال و لیگ و... به درستی و شایستگی عمل نمی کنند و برای همین است که سال ها می گذرد و " لیگ" ها می آیند و می روند اما اصلاحی در کار فوتبال و روند برگزاری لیگ صورت نمی پذیرد و هیچ قدمی در جهت رفع نقایص و برطرف کردن ضعف های آزاردهنده برداشته نمی شود و همانطور که بارها و به ویژه اخیرا به طور مکرر نوشته ایم هنوز رفتن به ورزشگاه و تماشای بی دردسر یکی از بازیهای لیگ - به خصوص دیدارهای حساس - برای بسیاری از افراد علاقه مند( البته به جز طفیلی ها و قفیلی ها و سوگلی ها و...!) به مثابه یک آرزوی دست نیافتنی است! این البته برای خیلی از مدیران و مسئولان ورزش و فوتبال که با اسکورت وارد ورزشگاه می شوند ، شاید موضوع مهمی نباشد، اما به نظر ما خیلی هم مهم است، چرا که فوتبال قبل از اینکه مال رئیس و روسا و طفیلی ها و سوگلی ها وعزیزان بی جهت و آقا زاده ها و پارتی دارها و سفارش شده ها باشد مال" مردم" است و همه می دانیم که این مردم برای رفتن داخل ورزشگاه چه مصایب و مشکلات و تحقیر و توهین هایی را باید تحمل کنند . گیریم از نظر آقایان مسئول این موضوع پیش پا افتاده ای باشد، می پرسیم راه ندادن قهرمانان لیگ به فوتبال آسیا هم موضوع پیش پا افتاده ای است و تحقیر و توهین فوتبال پرافتخار ایران و چزاندن و آزار عصبی و روانی خیل انبوه تماشاگرانش نیست ؟! سال ها می گذرند و عمر و روزگار سپری می شود اما گویا دور باطلی که فوتبال( بلکه ورزش) ما به آن گرفتار آمده تمامی ندارد و نمی خواهد دست از سر آن بردارد. ظاهرا متولیان ورزش و فوتبال به " آنچه هست" رضایت داده و حرف زدن از بهبود امور و اصلاح معایب چیزی مثل نرفتن میخ آهنین در سنگ و آب در هاون کوبیدن است. نظر و اراده آقایان که به درستی یا نادرستی عنان ورزش و فوتبال را پیدا و پنهان در دست گرفته اند، هر چه باشد، مهم نیست ، مهم این است که خواسته و مطالبه علاقه مندان و دوستداران و اهالی ورزش ما چیزی خیلی فراتر از این است که متولیان برای آنها پخت و پز می کنند و رسانه های" زرد" تصویری و نوشتاری و... تحت استخدام و فرمان آنها، سعی در تئوریزه کردن و جا انداختن آن دارند ، خواسته ها و مطالباتی که هرگز رویا پردازانه وغیر منطقی نیست و بدون شک - چنانکه بارها ثابت شده - اگر برای تحقق شان اراده های اصلاحگر و نیت های سازنده و مدیران لایق و مستقل به میدان بیایند، همه آنها و بلکه بالاتر ، " شدنی" و" امکان پذیر" است ...
بی تعارف عرض کنیم طی نزدیک به دو دهه اخیر آنهایی که در قبال ورزش و رشته ای مثل فوتبال مسئولیت دارند کار وبار خود از جمله همین " لیگ" را جدی نگرفته اند و علی رغم حرف ها و شعارها و همچنین ادا و اطوارهای شبه حرفه ای، لیگ ما - و لاجرم به پیروی از آن فوتبال - از استانداردهای بایسته و شرایط حرفه ای گری فاصله ای بس بعید دارد. اما پاسخ این سوال که علت این جدی نگرفتن و بها ندادن چیست ، خود بحثی جداگانه است و نوشته های مفصل و بحث های مستدلی را می طلبد. واقعیت غیرقابل انکار همان است که بالاتر آمد . آنهایی که مسئولیت و وظیفه ای برعهده دارند، یا به این دلیل که بلد نیستند و شایستگی این کار را ندارند یا اینکه می خواهند و بلد هستند ، اما نمی توانند و اجازه ندارند و از طرف مقامات بالاتر در کار و مسئولیت های آنها دخالت های مخرب صورت می گیرد و یا ... در هر حال ، به وظیفه خود در قبال فوتبال و لیگ و... به درستی و شایستگی عمل نمی کنند و برای همین است که سال ها می گذرد و " لیگ" ها می آیند و می روند اما اصلاحی در کار فوتبال و روند برگزاری لیگ صورت نمی پذیرد و هیچ قدمی در جهت رفع نقایص و برطرف کردن ضعف های آزاردهنده برداشته نمی شود و همانطور که بارها و به ویژه اخیرا به طور مکرر نوشته ایم هنوز رفتن به ورزشگاه و تماشای بی دردسر یکی از بازیهای لیگ - به خصوص دیدارهای حساس - برای بسیاری از افراد علاقه مند( البته به جز طفیلی ها و قفیلی ها و سوگلی ها و...!) به مثابه یک آرزوی دست نیافتنی است! این البته برای خیلی از مدیران و مسئولان ورزش و فوتبال که با اسکورت وارد ورزشگاه می شوند ، شاید موضوع مهمی نباشد، اما به نظر ما خیلی هم مهم است، چرا که فوتبال قبل از اینکه مال رئیس و روسا و طفیلی ها و سوگلی ها وعزیزان بی جهت و آقا زاده ها و پارتی دارها و سفارش شده ها باشد مال" مردم" است و همه می دانیم که این مردم برای رفتن داخل ورزشگاه چه مصایب و مشکلات و تحقیر و توهین هایی را باید تحمل کنند . گیریم از نظر آقایان مسئول این موضوع پیش پا افتاده ای باشد، می پرسیم راه ندادن قهرمانان لیگ به فوتبال آسیا هم موضوع پیش پا افتاده ای است و تحقیر و توهین فوتبال پرافتخار ایران و چزاندن و آزار عصبی و روانی خیل انبوه تماشاگرانش نیست ؟! سال ها می گذرند و عمر و روزگار سپری می شود اما گویا دور باطلی که فوتبال( بلکه ورزش) ما به آن گرفتار آمده تمامی ندارد و نمی خواهد دست از سر آن بردارد. ظاهرا متولیان ورزش و فوتبال به " آنچه هست" رضایت داده و حرف زدن از بهبود امور و اصلاح معایب چیزی مثل نرفتن میخ آهنین در سنگ و آب در هاون کوبیدن است. نظر و اراده آقایان که به درستی یا نادرستی عنان ورزش و فوتبال را پیدا و پنهان در دست گرفته اند، هر چه باشد، مهم نیست ، مهم این است که خواسته و مطالبه علاقه مندان و دوستداران و اهالی ورزش ما چیزی خیلی فراتر از این است که متولیان برای آنها پخت و پز می کنند و رسانه های" زرد" تصویری و نوشتاری و... تحت استخدام و فرمان آنها، سعی در تئوریزه کردن و جا انداختن آن دارند ، خواسته ها و مطالباتی که هرگز رویا پردازانه وغیر منطقی نیست و بدون شک - چنانکه بارها ثابت شده - اگر برای تحقق شان اراده های اصلاحگر و نیت های سازنده و مدیران لایق و مستقل به میدان بیایند، همه آنها و بلکه بالاتر ، " شدنی" و" امکان پذیر" است ...
* سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
