یک نفر آن بالا دوستش دارد!
لائوتارو مارتینز که زمین خورد، زمان به پسر بوشهر لبخند زد.لائوتارو با برانکارد از زمین بیرون رفت تا سیمونه اینزاگی انگشت اشاره اش را به سمت شماره 99 بگیرد و نامش را به اسکواد نراتزوری الصاق کند.در و تخته ناگهان جور شد، مهدی با تقدیر دست دوستی داد و رخت اینتر را بر تن کرد تا در سن سیرو صدای گلوله ها را به گوش سیم خاردارهای اسکودوتو برساند و سوهان بر اعصاب بک های فکور «لچه» بکشد. گاهی قطار از ریل خارج شده در وقت مقرر به ایستگاه آخر می رسد تا سرنوشتِ محتوم برای مسافران قطار کلاه از سر بردارد و نغمه های پاواروتی را بخواند.این فرضیه چقدر در مورد مردی با 85 بازی ملی صدق می کرد!
*دلهره ای که پرید!
تیفوسی ها میلان را روی سرشان گرفته بودند که شکارچی شرقی طغیان کرد و با پاس طلایی خود لقمه چرب و نرمی برای هم دسته هایش فراهم کرد. اینگونه شد که سرنوشت نوشته هایش را از پیشانی فوروارد بافراست پاک نکرد تا او از ره نرسیده به سوگلی سکوهای خیس بدل شود. این اما پایان ماجرا نبود. چند دقیقه بعد وقتی مهدی با برگردان چشم نواز خود ورزشگاه را تا آستانه انفجاری دیگر برد، دلهره جنگیدن در خط آتش اینتر به کلی از دریچه قلبِ کماندوی آریایی رخت بربست تا باور کند می تواند استادیوم 80 هزار نفری را در طرفة العینی به مجلس عزای قشون های پرادعا بدل کند.بله رستگاری لبخند جانانه ای زد تا انبار باروتِ موسیو اینزاگی دست به آسمان بردارد و زیر لب زمزمه کند: یک نفر آن بالا هست که دوستم دارد!
* آنجا چراغی روشن شد!
53 دقیقه از دوئل اینتر-لچه گذشته بود که پاس ناب دی مارکو، مهدی طارمی را در موقعیت فروپاشی مجدد قلعه لچه قرار داد. او اما با فشار قلعه چی کهنه کار لچه نقش بر زمین شد تا بوی پنالتی به مشام دوآتشه ها برسد. میرغضب آوردگاه اما بی اعتنا به سوت بلبلی سکوها از کنار سکانس سرسام آور گذشت و دستور به ادامه بازی داد تا اینزاگی کنار خط به خشمگین ترین فرمانده دنیا بدل شود و برای قاضی القضات میدان کف بزند. آن سوتر اما مهدی به جنگ هفتاد و دو ملت پایان داد و با چشمکی به پرچم های آبی مشکی عذر ندیدن پنالتی واضح را پذیرفت تا ثابت کند در گذر دوران به یک گلادیاتور حرفه ای بدل شده و محال است آتش انتقام را به خاطر صحنه ای مشکوک مشتعل کند.چند دقیقه بعد وقتی هاکان چالهان اوغلو تیر خلاص را بر جسم زار و نزار لچه شلیک کرد، حقیقت در میانه چمنزار با چشمان کاملا باز فریاد زد و توپچی زهردار ایرانی در آغوش مارکوس تورام آرام گرفت تا سرنوشتِ خوش سرشت خاموش ترین چراغ ها را با اشارتی روشن کند و سن سیرو به گورستان متروک سرجوخه های مغموم لچه بدل شود.
*با چشم هایش خندید!
95 دقیقه دویدن،جنگیدن و سُریدن در آغوش یارانی با اسم های پرطمطراق سبب شد تا سیمونه اینزاگی پس از کسب سه امتیاز شیرین تر از حبه قند در میان خبرنگاران لب به تحسین مهدی طارمی باز کند و صریح اللهجه همچون گذشته خودش این جملات را بر زبان بنشاند:«نمایش طارمی را دوست داشتم، او 95 دقیقه با قلبش جنگید و به تیم کمک شایانی کرد. من به او امید بسته ام».
پارتیزان 32 ساله آن شب به همه آرزوهایش نرسید، اما از آمالِ بزرگش دست نکشید و زیر فلاش دوربین ها با قاطعیت گفت: کار من تازه شروع شده است.حرف های مهدی در جمع پاپاراتزی ها به طرز عجیبی بوی امیدواری می داد: «می توانم خیلی بهتر از این عمل کنم و قول می دهم در تمرینات سخت تر کار کنم تا عملکرد بهتری داشته باشم.» او ناگفته های دیگری نیز داشت. مثلا آنجا که تصریح کرد: حمایت هواداران در سن سیرو فوق‌العاده است و 90 دقیقه دست از حمایت اینتر بر نمی دارند. من آمده ام اینحا تا تلاش می کنم به بهترین فرم و شکل برسم. قهرمانان بزرگی در ترکیب اینتر هستند و می‌خواهم تمام کوششم را برای کمک به تیم انجام دهم.» طارمی بابت تمجید‌هایی که هم‌تیمی ارمنستانی‌اش همیشه از او کرده بود نیز گفت:« از مخیتاریان و از همه هم تیمی‌هایم سپاسگزارم. از همان ابتدا همه به گرمی از من استقبال کردند و سعی کردند احساس کنم در خانه هستم. به ویژه مخیتاریان که به لحاظ زبانی بسیار کمک کرده. او بازیکنی بزرگ و همچنین انسانی فوق‌العاده است.»
بله تقدیر این بود در شب پرحادثه این سو پسر شرقی با چشم هایش بخندد و آن سوتر اشک های نگون بختان لچه چکه چکه فرو بریزد و دنیایشان طعم هلاهل بگیرد.
*معادلات جدید موسیو اینزاگی
همین امروز وقتی خورشید به وسط آسمان میلان هجرت کند، سکاندار ارتشی با 116 سال قدمت، با هزار و یک پرسش در ذهن تمرین عصرگاهی را کلید خواهد زد. مهم ترین پرسش نضج گرفته در ته و توهای ذهن او این است: چگونه باید از میان لائوتارو مارتینز، مارکوس تورام و مهدی طارمی یک نفر را به نیمکت پیچ و مهره کنم؟ پازل عجیبی سراغ اینزاگی بزرگ را گرفته.
نمایش دراماتیک مهدی در شب شرجی کاری کرده که مارتینز محترمانه به اتاق انتظار رهنمون شود و کُلنل ایرانی با همای سعادت بر روی شانه های سترگ خویش از بخت بیشتری برای فیکس شدن در نبردهای پیش رو برخوردار باشد. فوتبال اما با خوب و بد الفت دیرینه ندارد و آنقدر قسی القلب است که می تواند یک ستاره فرصت طلب را به سیاره ای متفرعن بدل کند و ورق را برگرداند. مهدی باید به چهره روزمرگی سیلی محکمی بزند و برای دلبری بیشتر در اتراقگاه افعی بزرگ به راهش ادامه دهد و سر از دالان ظلمانی تشویش برندارد. این بهترین کار است.
*این لعبت لولی وش!
رو به سرزمین چکمه چشم انتظار می مانیم.وقتی اینزاگی دور از چشم شاگردان خود سیگار مارلبروی روشن را در مشت خود فشار دهد،شماره 99 دوباره فرار خواهد کرد و با استارتی انفجاری مدافعان بداقبال کالچو را به خاک سیاه خواهد نشاند. رویاپردازی جزیی از لعبت لولی وشی به نام فوتبال است. پس بی اعتنا به یک فوج احساس زودگذر در انتظار اکران جدید طارمی می مانیم و به تماشای ماهی بیقراری می نشینیم که برای تجربه روزهای حماسی تر هر آن ممکن است از آب بیرون بپرد.
*امید مافی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
