این روزها یکی از موضوعاتی که توجه علاقه‌مندان ورزش را به خود جلب کرده است، مسئله «انتخابات فدراسیون»های ورزشی است. فدراسیون‌هایی که دوران 4 ساله ریاست آنها پایان یافته یا فدراسیون‌هایی که مدت‌ها از یک ماه تا یک سال و نیم و دو سال با «سرپرست» اداره و مدیریت می‌شدند، این روزها سرگرم موضوع انتخابات و رقابت‌ها و بحث‌های انتخاباتی هستند. وزارت ورزش هم با توجه به اینکه انتخابات کمیته ملی المپیک در پیش و قرار است اواخر این ماه (25 دی) برگزار شود، همت کرده است و قصد دارد تکلیف فدراسیون‌هایی را که باید روسای آنها مشخص شوند، روشن کند. تاکنون هم طی یکی، دو هفته اخیر تعدادی از این فدراسیون‌ها، از این نظر سروسامان یافته و مدیر و مسئول خود را شناسایی کرده و چند فدراسیون دیگر (مثل بسکتبال و...) باقی مانده که آنها هم طی روزهای آتی از این نظر تکلیفشان روشن خواهد شد.
بدون تردید کار وزارت ورزش از این حیث که وضعیت مدیریت فدراسیون‌ها را مشخص نماید، کار مقبول و لازمی است، منتها باید به این موضوع هم توجه داشت که در اینجا و این کار هم مثل خیلی از کارهایی که در ورزش و درباره ورزش انجام می‌شود، کیفیت، فدای کمیت نشود و کار انتخاب ریاست فدراسیون‌ها باید انجام شود وحتی زودتر از این هم باید انجام می‌شد، اما این به معنای این نیست که دستپاچه و شتابزده عمل کنیم، فقط در پی انجام و پایان کاری باشیم بدون اینکه به نهایت و نتایج و پیامدهای آن توجه داشته باشیم:
از اضطراب کار مهیا نمی‌شود
سیل از دویدن است که دریا نمی‌شود
دلیل آن هم روشن است. سرنوشت و آینده ورزش در گروی این انتخابات و انتخاب کردن‌ها و انتخاب شدن‌هاست. هرچقدر در اینجا دقیق‌تر و با وسواس لازم عمل کنیم، می‌توانیم نتیجه آن را در آینده و تاثیر آن را برای کار و بار ورزش خود مشاهده کنیم. در انتخابات و انتخاب شدن‌ها، بیش از هر چیز باید به منافع ورزش و بهبود شرایط رشته‌ها و فدراسیون‌های در معرض انتخابات توجه کنیم نه خدای ناکرده، مسائل شخصی و منافع باندی و...
ورزش، سروکاری مردمی و پدیده‌ای اجتماعی است، و ملک طلق کسی یا ارث و میراث گروه و باند خاصی نیست، بنابراین رفتار خودکامانه با سرنوشت آن، هم در این دنیا و از نظر قانونی «جرم» و «خیانت» محسوب می‌شود، و هم حتما در آن دنیا به عنوان نادیده گرفتن «حق‌الناس» و موضوعی مردمی را در خدمت منافع و هوی و هوس‌های شخصی قرار دادن با عقوبت و مجازات‌هایی همراه است.
طی برگزاری مجامع و انتخابات فدراسیون‌ها، و همچنین در آستانه برگزاری انتخابات کمیته ملی المپیک از گوشه و کنار و از زبان این و آن فرد و مسئول ورزشی یا شخص کاندیداها و... حرف و نقل‌هایی که حکایت از برخی «اعمال نظرها» و «تضییع حق»ها و... درباره انتخابات فدراسیون‌های مختلف در رسانه‌ها منعکس شد و به گوش می‌رسد که امیدواریم صحت نداشته باشد. البته وجود این‌گونه حرف و حدیث‌ها در هر انتخاباتی تقریبا امری عادی است و اعتراض‌ها و انتقادها، معمولا از طرف کاندیداهایی که رقابت انتخاباتی را واگذار کرده، وجوددارد، اما آنچه مهم است و باید جدی گرفته شود، این است که خدای ناکرده، این‌گونه شبهات و شایعات، رنگ واقعیت به خود بگیرد، و کسانی که در انتخابات نقش مجری و ناظر را بازی می‌کنند، خود در انتخاب افراد مورد نظر و سفارش شده، اعمال نظر کنند و وجاهت قانونی انتخابات را به خطر اندازند. ما نیز به سهم خود درباره بعضی اشکالات و اعمال‌نظر‌هایی از این دست حرف‌هایی به گوشمان خورده است و از سر انجام وظیفه خود را ملزم دیدیم که در این باره به سهم خود به مسئولان محترم هشدار بدهیم. هشدار ما هم از جهتی، و به دلیلی است که در آغاز این نوشته آوردیم. برای ما مثل خیلی از اهالی ورزش آنچه در انتخابات، بالاترین اهمیت را دارد، این است که اصل «شایسته‌سالاری» رعایت شود و در میان کاندیداهای رشته‌های مختلف - که افراد شایسته در میان آنها کم نیست - کسی و کسانی برگزیده شوند که از هر نظر اصلح و ارجح باشند و بیشترین کارآیی را درباره رشته مورد نظر، داشته باشند. با توجه به در پیش بودن مسابقات مهم قاره‌ای و جهانی، به ویژه دو رویداد مهم بازی‌های آسیایی 2018 (جاکارتا) و المپیک 2020 (توکیو)، انتخابات مورد بحث از اهمیت مضاعفی برخوردار می‌شود و...
امیدواریم این مهم بیش از هرکس مورد نظر و توجه مسئولان ارشد ورزش قرار داشته باشد و به همین دلیل درباره انتخابات به‌گونه‌ای عمل و رفتار کنند، که بیش از هر چیز و هر گروه و دسته‌ای، منافع و آینده ورزش تامین و تضمین شود.
*سیدمحمدسعید مدنی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
