کیهان ورزشی-تیم ملی فوتبال ایران آماده حضور در جام جهانی می شود و دوستی های خاله خرسه ای پیرامونش بیداد می کند.
از یاد نمی بریم افتضاحی که در پخش گزارش ورزشی در دوره قبل سرو صدای فراوانی بپا کرد.
آن روزی که در استودیو برخی به ظاهر کارشناسان با تضعیف روحیه ملی پوشان حقارت خود را در قامت بازیکنان به تصویر کشیدند که ای بابا کی قراره مسی رو بگیره؟
روز بازی ایران و آرژانتین شد و همه دیدیم ملی پوشان ایران چه کردند. اگر ناداوری نبود چه بسا با گرفتن یک پنالتی به سود ایران نتیجه ای تاریخی رقم می خورد. از فردای آن روز حکایت کی بود کی بود من نبودم شروع شد.
همه آنهایی که ما را پیش باخته فرض می کردند گفتند از اول هم می دانستیم تیم ملی ما می تواند جلوی مسی و آرژانتین خوب و مردانه بازی کنند.
اما نرود میخ آهنین بر سنگ. روز یکشنبه و هنگام گزارش بازی رئال مادرید وقتی رونالدو یک گل زد گزارشگر مرعوب بازی باز هم همان حکایت قدیمی را آغاز کرد.
چه کسی قرار است مقابل رونالدو بایستد و او را مهار کند.
ظاهرا برای کسانی که فوتبال را فقط به شکل کامپیوتری و در ذهن بازی می کنند باور این که می شود جلوی هر تیم و بازیکنی مردانه بازی کرد و از پیش بازنده نبود بسیار سخت است.
شکست و پیروزی جزیی از فوتبال است. بزرگانی چون رونالدو و مسی و تیم هایی چون برزیل هم گاه شکست سنگینی را متحمل می شوند. این اخر دنیای فوتبال نیست. اخر دنیای فوتبال آنجاست که شما قبل ازشروع بازی دست ها را به علامت تسلیم بالا ببرید.
ای کاش بزرگانی در ورزش صدا و سیما داشتیم تا به این گزارشگران مدعی گوشزد کنند دست از غولسازی بردارند. واقعا شرم آور است.
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
