هجدهمین دوره بازیهای آسیایی از امروز شنبه به صورت رسمی در ۲ شهر کشور اندونزی (جاکارتا و پالمبانگ) آغاز می شود؛ این در حالی است که سوت شروع مسابقاتی چون فوتبال و هندبال از چهارشنبه هفته قبل و پیش از برگزاری مراسم افتتاحیه به صدا در آمده بود.
طبق آمار ارایه شده از سوی وزارت ورزش و جوانان، کاروان ورزشی جمهوری اسلامی ایران در این دوره از مسابقات با 379 ورزشکار از 28 فدراسیون و در 41 رشته ورزشی در این دوره از بازیها شرکت می کند.
در بازیهای آسیایی جاکارتا 282 ورزشکار مرد حضور دارند که نسبت به دوره گذشته این بازیها (اینچئون – 2014) رشد 28 درصدی دارد. در بخش بانوان هم قهرمانان ایران با 97 شرکت کننده و رشدی 70 درصدی نسبت به بازیهای آسیایی اینچئون، برای کشورمان به میدان خواهند رفت .
از مجموع 379 ورزشکار ایران، استان های تهران، اصفهان، مازندران، گلستان، کرمانشاه، زنجان و آذربایجان شرقی بیشترین ورزشکار را در کاروان اعزامی ایران دارند. ضمن اینکه برای نخستین بار در تاریخ ورزش کشور ورزشکاران تمامی 31 استان ایران در کاروان اعزامی حضور دارند.
به غیر از آمار ارایه شده، وزیر ورزش و جوانان هم سه روز قبل از شروع رسمی مسابقات، در اظهار نظری رسمی مدعی شد که بهترین تدارکات برای کاروان اعزامی ایران در نظر گرفته شد تا علاقه مندان به ورزش آگاه باشند که تمام لوازم و امکانات برای موفقیت ورزش بسیج شده اند.
به طور طبیعی وقتی امکانات و برنامه ریزی باشد، باید به موفقیت کاروان ورزشی نیز خوش بین بود. بر همین اساس هم است که داورزنی معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش و جوانان می گوید: « انتظار وزارت ورزش کسب 25 یا 26 مدال طلاست.»
بدون تردید رسیدن به عدد 26 طلا، نه از روی حدس و
گمان بلکه پس از بررسی های فراوان در ستاد عالی بازیهای آسیایی صورت گرفته است. با
این شرایط می توان به کسب سکوی چهارم بازیهای آسیایی امیدوار بود، سکویی که به نظر
می رسد رقابت برای فتح آن میان ایران، قزاقستان، تایلند و اندونزی خواهد بود.
تمام دلسوزان ورزش و آنهایی که خواهان موفقیت ورزشکاران هستند، امیدوارند که کاروان ورزشی ایران نمایش و عملکرد قابل قبولی در اندونزی داشته باشد ولی در این نیز تردید ندارند که تمام این امیدواری ها و پیش بینی ها قبل از شروع مسابقات است، با آغاز رقابت ها و شانه به شانه شدن ورزشکاران با رقباست که مشخص می شود ورزش ایران واقعا توانایی کسب 26 مدال طلا را دارد یا خیر؟!
رقابت هایی چون المپیک و در سطح پائین تر بازیهای آسیایی، جایی است که عیار برنامه‌های ورزشی کشورها در آن سنجیده و جایگاه واقعی آنها در عرصه ورزش مشخص می‌شود.
به عبارت ساده تر بازیهای آسیایی میدانی است که قابلیت‌های ورزش آسیا در قالب تیم‌ها و رشته‌های مختلف به نمایش درمی آید. در این بازیها با رقابت تیم ها و ورزشکاران و نتایج کسب شده از سوی آنها ، اولا عیار و اندازه ورزش هر کشوری آشکار و مشخص می شود فراتر از شعارها ،حرف‌ها ،مصاحبه‌ها ، تبلیغات و ... کشورها از چه رتبه و جایگاهی در ورزش قاره کهن برخوردار هستند.
ثانیا بازیهای آسیایی فرصت مناسبی است برای اینکه هر کشور، وضعیت فعلی و امروزی ورزش خود را با وضعیت چهار سال قبلش مقایسه کند و ببیند طی این چهار سال ( فاصله میان برگزاری دو دوره از بازیهای آسیایی) ، پیشرفت داشته، درجا زده و یا عقب تر رفته است؟!
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
