کیهان ورزشی-
موضوع مورد بحث در واقع پرداختن به یک ماجرا از وسط آن است.
یک مثال می زنم: شما می خواهید یک پروژه را راه اندازی کنید. آنوقت از 80 درصد کار آغاز کنید و مسایل ابتدایی را در نظر نگیرید و ...این پروژه به نظرتان به کجا می رسد؟
حالا می رسیم به فوتبال ایران. این فوتبال سیستم و ساختار ندارد و وقتی در یک ساختار معیوب، شما بهترین مهره ها را هم قرار دهید حاصلی در بر نخواهد داشت.
ما قبل از هر چیز باید ساختار فوتبال مان را اصلاح و در گام نخست می بایست از یک کشور صاحب فوتبال الگوبرداری کنیم.
از نظر استعداد فوتبالی کشور ما در دنیا کم نظیر است اما سیستمی نیست تا این استعدادها را هدایت کند.
در این فضا و و در این ساختار معیوب حتی اگر «گواردیولا» را هم بیاوریم فایده ای نخواهد داشت.
وقتی نمی دانیم از فوتبال چه می خواهیم استخدام بهترین مربیان هم فایده ای ندارد.
آیا برای ما فقط رفتن به جام جهانی هدف است یا اینکه می خواهیم مثل قطر پله پله پیشرفت کنیم؟
سرمربی تیم ملی هر که باشد و با تمام توانمندی های خود در این چرخه معیوب محکوم به شکست است.
فوتبال ما سیاست‌گذاری درستی ندارد اما کشورهایی مثل ژاپن و قطر با برنامه حرکت می‌کنند و حتی اگر آن سیاست‌گذاری آنها یک دهه برای نتیجه گیری زمان ببرد تحمل می کنند، ولی اینجا اینگونه نیست.
به نظر شما چرا پرسپولیس نتیجه گرفت؟ دلیل آن ثبات بود.
فوتبال یک پدیده اجتماعی است و نشات گرفته از جامعه. ما در کل جامعه به دنبال کلی گرایی می رویم در حالیکه برای رسیدن به هدف بزرگ باید به جزئیات توجه کرد.
ما چند دوره به جام جهانی رفته ایم؟ آیا در فوتبال‌مان تغییری ایجاد شده است؟
اینها نشان می دهد که فوتبال بدون ساختار حتی اگر درهمه جام های جهانی حاضر باشد پیشرفت نمی کند.
اغلب مسئولان ما مسئولیت خود را شغل نمی دانند بلکه فرصت می دانند و به همین دلیل دلسوزی دیده نمی شود و پیشرفت هم نیست؛ ماجرای فوتبال مان نیزهمین است.
*محمد خاکپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
