کیهان ورزشی-
صحبت از جنگ نیست. از ورزش حرف می زنیم. شمشیر برای استفاده در مسابقات یک رشته ورزشی است. راکت هم به همچنین! در دست برخی نخبه ها ساعت ها چشم ها را به سوی خود خیره می کند و یکی از پر درآمدترین رشته های ورزشی در دنیاست.
اما موشک آن چیزی است که فعلا بین دو رشته ورزشی تنیس و شمشیربازی دائما در حال رفت و آمد است.
بعد از آن که شمشیر بازان علیرضا پورسلمان را که گویا سابقه دبیری کنفدراسیون آسیا در این رشته داراست به عنوان نامزد ریاست فدراسیون تنیس مطرح کردند در جواب این موشک تنیسی ها هم محسن وحدانی، دبیر سابق هیات تنیس تهران( در این باره هم حرفهایی برای گفتن وجود دارد ) را راهی فدراسیون شمشیربازی کردند تا با حکم سرپرست دبیری پاسخ دندان شکنی(!) به آنها بدهند.
این وسط آن که ضربه می خورد بی گمان ورزش است. آیا وزارت ورزش فکری به حال پست های مدیریتی این بخش می کند یا قرار است این کرسی ها چون گوشت قربانی با نظر دوستان تقسیم شود؟
آیا وقت آن نرسیده که در موقع دادن احکام مدیریتی به آشنایی و توانمندی افراد در رشته های مختلف توجه جدی کنیم؟
آیا قوانینی که سد راه قهرمانان رشته های مختلف برای حضور در مجامع عمومی و انتخابات آن رشته می شوند نیاز به بازنگری و اصلاح ندارند؟
آیا نسخه نخ نمای «مدیریت نیازی به آشنایی به آن رشته ورزشی ندارد» به پایان راهش نرسیده است؟
یقین داشته باشیم راحت ترین راه برای ضربه زدن به هر کاری گماردن افراد ناآشنا به علم آن کار است. اتفاقی که متاسفانه و رفته رفته در ورزش ما نهادینه می شود.
*بهمن اسدی
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
