گفت : خودت رو آماده کن که قراره حسابی بترکونیم .
گفتم : چطور ؟
گفت : مگه نشنیدی که می گن طرح جامع استعدادیابی بسکتبال تا سال ۲۰۳۰ جواب میده؟
گفتم : یعنی قراره تا اون موقع قهرمان جهان بشیم ؟ دست بردار بابا ! اصلا تا اون موقع کی مرده ، کی زنده ؟
گفت : البته خودشون حساب شده جوری توقعات رو پایین آوردن که از زبون این و اون می شنویم که بسکتبال ایران تو آسیا هم دیگه حرفی برای گفتن نداره اما فکر کنم با برنامه ریزی بلندمدت میشه دوباره به سطح اول آسیا رسید .
گفتم : مرد حسابی، خجالت هم خوب چیزیه . یه چیزایی شنیدین؛ البته که برنامه ریزی بلندمدت چیز خیلی خوبیه و همه کشورهای صاحب بسکتبال این کار رو می کنن اما در کنارش برنامه های کوتاه مدت و میان مدت هم دارن ، نه این که تو یومیه خودشون گیر کنن و کلی کار معطل مونده داشته باشن !
گفت : این بندگان خدا هرکاری می کنن تو هم یه ایرادی می گیری !
گفتم : برای این که مردم تو این دو سال و سه ماه ، واقعیت رو دیدن . اصلا روزهای خوش این رشته از ذهن همه پاک شده . دقت کنی تو هیچ کدوم از نظرسنجی های داخلی، بسکتبال نماینده هم نداره . شما وقتی برای فردات برنامه نداری، چطور می تونی چنین ادعای بزرگی بکنی ؟ معلومه که می خوای فرار رو به جلو کنی و با این ترفند فشارها رو از رو خودت برداری !
گفت : بالاخره آدمی به امید زنده است .
گفتم : داستایفسکی در رمانِ «برادران کارامازوف» می‌نویسد: «از دروغ بپرهیز، از همه دروغ‌ها، مخصوصاً دروغ به خودت!»
*کامران خطیبی
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
