شاید خوشبین ترین استقلالی هم تصور نمی کرد که تیم جواد نکونام با آن همه مصیبتی که بر سرش نازل شده بود ، بتواند تا آخرین دقایق لیگ برتر برای قهرمانی بجنگد. اگر درباره این اتفاق کمی موشکافانه دست به بررسی بزنیم ، دقیقا به یک نقطه می رسیم ، نقطه ای که خود نکونام در آن قرار دارد.این مربی فصلی سخت را پشت سر گذاشت؛ فصلی که با جنگ و فریاد آغاز شد و با همین حکایت نیز به پایان رسید. او به همان اندازه ای که روحیه جنگجویانه خود را به اردوگاه آبی تزریق کرد - و همان روحیه ، شاگردانش را تا آخرین دم به قهرمانی امیدوار نگه داشت - با حاشیه سازی هایش تمرکز استقلال را گرفت؛ البته گاهی اوقات و در برخی از بزنگاهها. با تمام تاثیرات مثبت و آسیب هایی که استقلال فصل گذشته از قبل رفتارهای سرمربی جوان خود پذیرفت اما باید به او نمره مثبت داد؛ نمره ای خوب که علت العللی برای ماندگاری وی در جمع آبی ها شد.استقلال نکونام گرچه خوب بازی نمی کرد و در برهه ای حتی صدای استقلالی ها به دلیل آن نازیبایی درآمد اما با چنگ و دندان امتیازات لازم را جمع کرد. آنها اگر در بازی سرنوشت ساز با نساجی فریب سه گلی که در کیسه رقیب شان – پرسپولیس – قرار گرفته بود را نمی خوردند و آن روز قافیه را به نساجی نمی باختند ، الان نکونام روی ابرها قدم می زد و ... از سویی شاید همان 2 امتیازی که از کف شان پرید و متعاقبا قهرمانی را پر داد، حکمتی در پس خود داشت تا جواد آبی ها برای آینده و راه سختی که در این فصل پیش رو دارد ، بهتر و هوشمندانه تر عمل کند ، با تجربه تر باشد ، از مشاوران قوی تری استفاده کند و از برخی جریانات خطرناکی که دور و برش کمین کرده اند فاصله بگیرد. او در استقلال یک بلیت دیگر دارد و نمی خواهد آن را بسوزاند. برای قضاوت زود است؛ باید کمی صبر کرد.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
