این سوال که؛ چرا در کشورمان از فوتبال لذت نمی بریم را بارها شنیده ایم و البته هر بار به وقت پاسخگویی به آن، سری به گذشته های نه چندان دور زده و از روزهایی یاد کرده ایم که سکوهای سیمانی امجدیه و آزادی مملو بود از تماشاگران عاشقی که با همه مشکلات روزمره پای ثابت بازی ها حساس و غیر حساس بودند.
برای از بین بردن این چرایی، باید فارغ از همه مشکلاتی که این فوتبال از بعد فنی و برنامه ریزی دارد به این مبحث پرداخت که چرا مردم در دیگر کشورها از فوتبال لذت می برند؟
برای پاسخ یابی و رسیدن به کلید واژه این بحث چند نمونه ساده را برایتان ذکر می کنیم.
حدود یکسال قبل فیلمی مستند از زندگی حرفه ای کریستیانو رونالدو نابغه پرتغالی اکران شد.
در بخشی از این فیلم نشان می داد که رونالدو در کوران مسابقات جام جهانی برزیل بصورت تلفنی با مادر خود گفت و گو می کند، در برابر نگرانی های مادرش از بابت نتیجه نگرفتن احتمالی تیم ملی پرتغال می گوید: «مادر، چرا نگرانی؟ ما آماده ایم تا فوتبال بازی کنیم و از آن لذت ببریم.»
ملاحظه می فرمائید؟رونالدویی که او را مرد اول فوتبال جهان می شناسیم، در مسابقات باعظمتی چون جام جهانی اینگونه حضور خود و تیم کشورش را تفسیر می کند.
...و یا یک مثال دیگر، محمد خاکپور سرمربی تیم امید کشورمان در خلال رقابت های مقدماتی المپیک برزیل خطاب به خبرنگاران ژاپنی می گوید: ما برای جنگیدن نیامده ایم و می خواهیم از فوتبال لذت ببریم و ...» خبرنگاران ژاپنی که با این فرهنگ بخوبی آشنا بودند جملگی برای او دست زدند و لب به تحسین دیدگاه او گشودند.
اما جدیدترین نمونه ای که نشانگر تفاوت دیدگاه ما با آنسوی آبی ها بود در جریان المپیک ریودوژانیرو اتفاق افتاد.
متنی به دستمان رسید با این مضمون: «در فینال فوتبال که بین آلمان و برزیل بود ، درشبکه
سه الف-م گزارشگر ايراني از برزیل با تماشاگران برزیلی در مورد فینال فوتبال
مصاحبه میکرد.
وی از تماشاگران می
پرسید؛ امشب انتقام شكست خودتون را از آلمانها میگیرید؟ برزیلیه جواب داد؛ ما
اومدیم از فوتبال لذت ببریم این یه جشنه و اصلا به انتقام فکر نمیکنیم !!
تفاوت دید گاههای ملتها
رو ببینید. اون یه تماشاگر معمولی فوتبال واین یکی یک گزارشگر حرفه ای و دنیا دیده...
طرز فکر ما در مورد مسایل
ساده مثل میدان جنگه.
معلوم نیست کی می خواهیم
زندگی کنیم و لذت ببریم .»
باری، داستان لذت نبردن ما از فوتبال و نادیده گرفتن کارکرد اصلی این رشته ورزشی، که همان تزریق شور و نشاط به جامعه است در همین مصادیق خلاصه می شود.
همین دوشنبه شب گذشته بود که در یک برنامه پربیننده فوتبالی مجری خطاب به کارلوس کروش گفت: باید قطر را ببریم چون بازیکنان چند ملیتی دارد و اگر نبریم خیلی لج مان در می آید و ...!
ادبیاتی متشکل از واژگانی چون انتقام، کشتن، منفجر کردن و ... که به موازات تغییر نگاه مان نسبت به فوتبال در رسانه ها ورود پیدا کرده، نه تنها جذابیتی غیر کاذب برای مردم ایجاد نکرده، بلکه آنها را بیش از پیش از ورزشگاهها دور ساخته است؛ به گونه ای که دیگر بازی ستارگان ایران و ستارگان لالیگا هم به حضور در ورزشگاه ترغیب شان نمی کند!
حمید ترابپور/
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
