منم سهراب جهانگشا!

*به نظر خیلی ها، در امتداد اتفاقات خوشی که در المپیک برایت رخ داد و سال 95 را برایت رویایی ساخت، سال 96 نیز در زندگی ات ماندگار شد؛ از رکورد شکنی تا کسب مدال طلای آناهیم؛ خودت موافقی؟

-بله موافقم اما این را هم در نظر بگیرید که در این سال نه تفریح داشتم وفرصت کارهای شخصی. بی خوابی های شبانه و دشواری های تمرینات باعث شده بود که یکی از سخت ترین سالهای عمرم را پشت سر بگذارم.

*البته ابتدای سال برایت با حاشیه همراه بود!

-چه حاشیه ای؟

* قهر و دلخوری ات از بابت بی توجهی ها و ...

-مسایلی بود که تمام شد و رفت و مشکلاتی داشتم که مرتفع شد. نمی خواهم باز هم به عقب بر گردم و حرفهای گذشته را بزنم. حقیقت این بود که من یک حرفهایی را بصورت درددل مطرح کردم و بعد دیدم که حرفهایم خیلی بازتاب داشته است و ناگهان تیتر اول شدم در حالیکه خودم نمی خواستم به گونه ای نادرست زا صحبت هایم برداشت شود که متاسفانه شد.شرایطی شده بود که عده ای فکر می کردند سهراب مرادی فقط دنبال پول است. هر جا که می رفتم می گفتند شما برای پول وزنه می زنید؟

* اما به هر حال گلایه های بحقی هم داشتی.

-شما خودتان همه مسایل را می دتنید و چرا باید یکسری حرفها از دهان سهراب مرادی خارج شود. همان حرفهای قبلی ام برایم گرزان تمام شد. ما اگر در ورزش نبودیم و مثلا یک کار ساده داشتیم خب دشواری های این کار هم نبود اما من سهراب مرادی جز ورزش کردن کار دیگری ندارم.

*به علت همان دلخوری ها بود که به مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا نرفتی؟

اولا فقط گلایه بود چون اگر من وزنه بردار نتیجه نگیرم و بعد از مشکلات حرف بزنم عده ای می گویند چرا زودتر حرفهایت را مطرح نکردی؟! درباره عشق آباد هم باید بگویم چون بعد از المپیک نیاز به استراحت داشتم ترجیح دادم نروم و بجای من جوانان دیگری رفتند و نتایج خوبی را هم کسب کردند.

* همان روزها از تو و کیانوش(رستمی) بعنوان یاغی های وزنه برداری نام برده می شد.

-عجب! این هم ورزش ماست که وقتی مدال می گیری پهلوان می شوی و وقتی هم صدایت در می آید یاغی.

*حتی گفته می شد که با کیانوش باند درست کرده اید!

-نه بابا چه باندی؟

*آن روزها برای تو گذشت و در مسابقات داخل سالن ترکمنستان بازگشت باشکوهی داشتی و رکورد جهانی زدی.

-بله. بعد از المپیک خودم را از تمرینات منفک نکردم و حتی در خانه تمرین می کردم و می خواستم در ترکمنستان به رکورد جهان حمله کنم که خدارا شکر این اتفاق هم رخ داد.

* بعد از آن هم در سکوت فرورفتی و با چراغ خاموش به سمت مسابقات جهانی آمریکا خیز برداشتی.سهراب، معلوم بود برای رکورهای جهانی نقشه داری.

-بعد از مسابقات داخل سالن حدود دو ماه زمان داشتم تا برای مسابقات جهانی برنامه ریزی کنم و در آن زمان موجود باید به رفع نقاط ضعف خودم می پرداختم.

*توقعات هم از تو بالا رفته بود.

-بله اما سیستم من اینگونه است که برایم فرقی نمی کند چه فضایی ایجاد شده و کار خودم را می کنم. همین الان که با هم صحبت می کنیم در اردوی تیم ملی هستم و زحمت خودم را می کشم و هدفم نیز مشخص است حالا اگر اتفاق دیگری رخ بدهد برایم دنیا به آخر نرسیده است.

* پیش از اعزام تیم به آمریکا موضوع عدم صدور ویزا ها حسابی روح و روان بچه ها را بهم ریخت. حتی بعد از ماجرای کیانوش گفته شد که ویزای تو و علی میری هم نرسیده است.

-بله دقیقا همینطور بود کمه شما می گوئید. یکی دو روز از مسابقات گذشته بود و ما هنوز بلاتکلیف بودیم و داشتیم سرد می شدیم. احساس می کردیم که دیگر ویزا نمی دهند. در واقع می خواستند اذیت مان کنند. ویزای من و علی میری نیامده بود و حتی 5 ساعت در فرودگاه نگه مان داشتند. دائم با خودمان می گفتیم نکند ما را بر گردانند!

* با تمام این اتفاقات حاشیه ای در آناهیم شاهکار سهراب مرادی را دیدیم؛ خودت چنین تصوری را داشتی؟

بله. همان چیزی بود که خودم فکر می کردم. البته من می توانستم در یکضرب بهتر باشم اما وقتی داشتم گرم می کردم عضلات ساق پایم دچار گفتگی شد و به همین علت در یکضرب به هدف اصلی خودم نرسیدم.

* بعد از طلای جهانی آمریکا آن توجهی که انتظارش را داشتی به تو شد؟

-نمی خواهم درباره اش صحبت کنم!

* در دسته 94 کیلوگرم با مهار 233 کیلوگرم رکورد دو ضرب جهان را یک کیلو ارتقا دادی و در مجموع نیز 417 کیلو زدی و 4 کیلوگرم رکورد جهان را جابجا کردی؛ این همه اتفاق دیگر برایت انگیزه ای را باقی گذاشته تا ادامه بدهی؟

-من برای خودم و برای دل خودم ورزش می کنم. هنوز کاری نکرده ام. درست است که از نظر سنی فرصت هایی را از دست دادم اما هنوز جوان هستم.

*پس هنوز نقشه داری.

-اول می روم برای بزرگسالان آسیا و بعد هم بزرگسالان جهان. مقصد نهایی هم نیز المپیک 2020 است.

*تاثیر گذار ترین صحنه مسابقات جهانی برایت کدام بود؟

مدال گرفتن سعید علی حسینی بعد از سالها دوری.

*به نوعی با او همدرد بودی.

-بله، من هم چند سال کنار ماندم.

*حسرت آن سالها را نمی خوری؛ حسرت از این بابت که شاید می توانستی دست نیافتنی شوی.

تا سال 2016 حسرت می خوردم اما بعد از المپیک ریو داستان فرق کرد و با خودم گفتم حسرت خوردن مرا عقب می اندازد. یک موضوع را برایتان بگویم. هر کسی برای هدفی ورزش می کند اما من با تمام مشکلات ساختم و فرار نکردم زیرا این رشته را دوست دارم.

*شغل دوم نداری؟

-هیچی.

*پس لابد وضع مالی ات توپ است سهراب؟

-نه بابا. من هم در یک خانواده معمولی از نظر مالی بزرگ شدم.

*الان چطور؟برج و بارو نداری؟

-هیچکدام را ندارم.

* پشت آن چهره خاص و مصمم سهراب مرادی چه چیزهای پنهان شده است؟

-همین که می بینید هستم. ورزش می کنم و وقتی هم تمرین نداشته باشم مثل همه انسانها تفریح می روم و کوه پیمایی و طبیعت گردی می کنم. البته باید دیگران درباهر شخصیت من صحبت کنند اما فکر می کنم بیشتر درون گرا باشم. همین الان یادم نمی آید که تا بحال گریه کرده باشم.

* هنوز به ازدواج فکر نکرده ای؟

-نه فعلا.تا المپیک فقط به ورزش فکر می کنم. البته شاید دو روز دیگر اتفاقات دیگری بیفتند اما الان-همین لحظه- فکرش نیستم. فعلا می توانم بگویم با وزنه و میله ازدواج کرده ام.

* مردم زادگاهت لنجان پس از رسیدن تو به شهرت چه برخوردی دارند؟

-همه لطف دارند و من هم کوچک آنها و همه مردم ایران هستم.

*خیابان که به اسمت نزده اند!

-خیر.

*بهترین اتفاق سال برات کدام بود؟

-همان طلای جهانی و رکوردشکنی در آمریکا

*بدترین؟

-خداراشکر نداشتم. من کلا همیشه می گویم هر چه پیش آید خوش آید.

*چند روز دیگر باید سر سفره هفت سین بنشینی؛ دعایت در لحظه تحویل سال چه خواهد بود؟

-پیشاپیش سال نو را به مردم ایران تبریک می گویم اما معمولا اهل آرزو کردن نیستم. خدا خودش می داند چه چیزی برای بندگانش بهتر است.

* حمید ترابپور