یک چشم زیدان به دربی بود و چشم دیگرش به بازی برگشت لیگ قهرمانان اروپا مقابل یوونتوس. برای او لالیگا تمام شده بود و تنها چیزی که میتوانست در این لیگ تمام شده حیثیتی باشد، بالاتر بودن از رقیب همشهری بود؛ رقیبی که کورسوی امیدی برای قهرمانی داشت. اتلتیکو که پس از باخت به بارسلونا اختلاف امتیازش را با بلوگرانا 9 امتیاز میدید، برای جبران این فاصله باید رئال مادرید را قربانی میکرد و رئال هم برای دفاع از اعتبار و حیثیتش، همشهری را.
و این بارسلونا بود که میتوانست برنده تمام عیار این نبرد همسایههای دشمن باشد. اتلتیکومادرید در هفته دهم توانست از شکست مادرید مقابل خیرونا بهره ببرد و با تساوی مقابل ویارئال از همشهریاش پیش بیفتد. از آن تاریخ سفید پوشان هرگز نتوانستند از روخی بلانکو در رتبه بالاتری قرار بگیرند. پس از شکست مادرید مقابل اسپانیول در هفته بیست و ششم اختلاف دو تیم بیشتر شد و به ۱۰ امتیاز رسید. پیش از آغاز دربی در سانیتاگو برنابئو اختلاف دو تیم 4 امتیاز بود و چیزی که میتوانست بارسلونا را بیش از پیش به قهرمانی نزدیک کند، حفظ همین فاصله بود.
قهرمانی در این فصل برای دیگو سیمئونه اگرچه امیدی کمرنگ بود اما در خود پذیرفته بود که دیگر شبیه یک رویا است و به نظر خودش را کمی قانع کرده بود که تساوی در خانه دشمن همیشگی و بالا بودن از رئال چیزی کمتر از قهرمانی برای هواداران اتلتیکو ندارد. در طول تاریخ لالیگا (۸۶ دوره) اتلتیکو تنها ۱۸ بار توانسته است بالاتر از مادرید قرار بگیرد. این قضیه در مقایسه با بارسلونا و اسپانیول کاملا متفاوت است. اسپانیول تنها چهار بار رتبه بهتری نسبت به همشهریاش داشته است. اتلتیکو از ۱۸ بار توانسته است ۱۰ عنوان قهرمانی به دست آورد. چهار بار نایب قهرمان شود و سه بار در جایگاه سوم قرار بگیرد. فاصله دو تیم مادریدی در فصل ۴۳ – ۱۹۴۲ با صدر جدول زیاد بود. قرمز و سفید پوشان در جایگاه هشتم قرار داشتند و سفید پوشان در رتبه دهم بودند. بهترین دوره برای اتلتیکو به فصل ۴۰ – ۱۹۳۹ و ۵۰ – ۱۹۴۹ بر میگردد. این تیم در هفت فصل بالاتر از مادرید قرار گرفت و سه قهرمانی به دست آورد. بیشترین اختلاف دو تیم به فصل ۴۸ – ۱۹۴۷ (۲۱ – ۳۳ پیروزیها دو امتیاز داشتند) و ۹۶ – ۱۹۹۵ (۷۰ – ۸۷ ) بر میگردد.
همه این تصورات و تفکرات دو مربی و دو تیم را به این سو سوق داد که یک تساوی میتواند بخشی از خواستههایشان را برآورده کند. آنها با اندوخته و دستاوردی کوچک از این بازی خود را راضی کردند و خواستهای را دادند و خواستهای را برآورده کردند. آنها یکدیگر را قربانی کردند تا داشتههای کوچک خود را از دست ندهند. در واقع آنها خود را قربانی قهرمانی بارسلونا کردند.
عرفان