در ذهن مردم آفریقا، آرسن ونگر به عنوان شخصی به یاد آورده میشود که بیشترین اعتماد و احترام را به بازیکنان این قاره میگذاشت و همیشه به خدمت گرفتن آنها، برایش جایگاه مشخصی داشت و به آنها این شانس را میداد تا مسیری همچون بازیکنان جوان اروپایی یا آمریکایی را بپیمایند. از بسیاری از بازیکنان افسانهای قدیمی این قاره گرفته تا ستارههای جوانی که این روزها در آرسنال بازی میکنند، همگی خود را مدیون مردی میدانند که به آنها در فوتبال یک فرصت بزرگ داد.
در این 22 فصل که ونگر هدایت آرسنال را بر عهده داشت 16 بازیکن آفریقایی از 9 کشور متفاوت به جمع توپچیها آمدند که بیشتر آنها اولین بازیکن کشورشان بودند که در لیگ برتر انگلیس حضور پیدا میکردند. این تعداد بازیکن شامل آن دسته از بازیکنانی نمیشود که ریشه آفریقایی داشتند اما برای تیمهای ملی اروپایی بازی میکردند. در زیر سایه اعتماد ونگر بسیاری از این بازیکنان توانستند در دنیا هم برای خود اسم و رسمی پیدا کنند و قدمهای بلندتری بردارند و به تیمهای بزرگتری بروند. در عوض محبوبیت آرسنال و کانونهای هواداری این تیم در تما قاره آفریقا گسترش پیدا کرد و این دلیلی نداشت جز رفتن بسیاری از ستارههای جوان آفریقایی به این تیم لندنی.
ونگر با وجود اینکه میدانست به دلیل برگزاری جام ملتهای آفریقا این بازیکنان را در میانه فصل در اختیار نخواهد داشت، بازهم نسبت به جذب آنها اشتیاق داشت. موفقیتهای اولیه وی به همراه این بازیکنان باعث شد تا ذهنیت و فرضیهای که در فوتبال انگلیس نسبت به این بازیکنان به عنوان "استعدادهای خام" یا "بازیکنان بزرگ و تنومند" وجود داشت، از بین برود. نوانکو کانو از نیجریه اولین بازیکن آفریقایی بود که پایش به آرسنال باز شد. لورن کامرون، کولو توره، امانوئل ابوئه، امانوئل آدبایور، محمد الننی و... دیگر بازیکنان آفریقایی ونگر بودند.
پس از اینکه ونگر اعلام بازنشستگی کرد، نام او در صدر پرمخاطبترین عناوین توئیتر در کشورهایی چون نیجریه، کنیا و آفریقای جنوبی بود. شاید بزرگترین موفقیت ونگر در دوران فوتبال خود ژرژ وهآ بود که اکنون رئیس جمهور لیبریا است. ونگر در طول دوران فوتبال این ستاره لیبریایی و پیش از آن نمادی از یک پدر برایش بود و این مساله به شروع مربیگری وی در فوتبال جزیره اعتبار زیادی داد. در سال 1988 ونگر این بازیکن را از یک باشگاه محلی در کامرون به موناکو آورد. 7 سال بعد وهآ توانست به عنوان بهترین بازیکن جهان را کسب کند و برنده توپ طلا شود. کاری که فقط یک آفریقایی تاکنون موفق به انجام آن شده است.
شاید حرفی که وهآدرباره ونگر میزند، حرف تمام بازیکنان آفریقایی باشد که در دوران او به آرسنال آمدند و از میان روزهای تاریک کشورهایشان در آفریقای استعمار زده، در میان مدرنیته اروپا نام خود را به اعتلا رساند. وهآ درباره ونگر میگوید" او از من تنها یک بازیکن نساخت، بلکه انسانی ساخت که امروز هستم".