کیهان ورزشی-
پرسپولیس با تکرار قهرمانی خود نشان داد محصول مدیریت و سرمربیگری اصولی جز موفقیت نیست.
آنها همان مسیری را که سه سال قبل طراحی کرده بودند را با تمام فراز و نشیب هایش پیمودند و به نوک قله رسیدند و این مهم میسر نشد مگر با اتکا به یکسری اصول.
قهرمانی آنها زمانی بیشتر ارزش پیدا می کند که بر اتفاقات یک فصل گذشته شان مروری می کنیم و یادمان می آید که چه کسانی با چه اهدافی درصدد سنگ اندازی بر این قطار تندرو بودند.
فارغ از همه اتفاقاتی که پیرامون تیم سرخپوش دیدیم و با فاکتور گرفتن از تمام بلایایی که بر سر آنها آمد و از مسببان نیز رونمایی نشد، می خواهیم به یک خطر بزرگ اشاره کنیم؛ خطری از دشمنان خارجی این باشگاه و بسته ماندن پنجره نقل و انتقالاتی و ...مهلک تر خواهد بود؛ خطری بنام سقوط فرهنگی.
وقتی یادمان می آید جایی در لابلای کتاب تاریخ همین باشگاه، خوانده ایم روزگاری دور بازیکنی که نامش را تریلی هم توان حمل نداشته، به دلیل عکس انداختن با فلان بازیگر خانم از مدیر خود سیلی خورده است، فی الفور از خود می پرسیم: از آن سیلی تا این همه بی تفاوتی چقدر راه است؟
آن بازیکن سیلی خورد تا بداند اعتبار یک باشگاه مردمی از سر راه نیامده است.
راه نزدیک تر می رویم و به روزهایی اشاره می کنیم که در همین باشگاه یک علی پروین قدرتمند در راس امور قرار داشت و وقتی می خواست با بازیکنی قرارداد ببندد خطاب به او می گفت: اگر این پیراهن را می خواهی باید مبلغی را پرداخت کنی. گرچه پروین پولی از وی نمی گرفت و نهایتا با این حربه درخواست مالی طرف را به یک دهم کاهش می داد، اما در حقیقت گربه مورد نظر خود را دم حجله بر زمین می زد تا آقای ستاره بداند اینجا با آنجا که قبلا بوده تفاوت دارد؛ فرقی هم نمی کرد که فوتبالیست تازه وارد قبلا در کدام تیم توپ می زده و فرمانده بوده یا ژنرال.
اما امروز حکایت کاملا فرق می کند. ستاره تیم بازیگر معروف را روی دوش خود قرار می دهد و به او سواری می دهد و وقتی هم که فیلم چنین اتفاقی در فضای مجازی منتشر می شود نه او و نه باشگاه واکنشی نشان نمی دهند.
دیگر ستاره تیم هر روز با یک شکل و شمایل خاص و بدون در نظر گرفتن این مهم که قرار است چندی دیگر نماینده باشگاهش و کشورش در جام جهانی باشد، در دنیای مجازی نمابش می دهد و ...
داخل رختکن تیم، چند تن از بازیکنان جهت زدن ریش یکی از اعضای کادر فنی دست به همکاری می زنند و با متوسل شدن به زور ...!
آخرین پرده این نمایش تکراری را نیز که در جشن قهرمانی این تیم دیدیم که با مشارکت بازیکن مغضوب سرمربی و مترجم باشگاه اجرا شد و سخت دل آزار بود و نیازی هم به بازگو ندارد زیرا همگان از آن مطلع هستند.
این اتفاقات را همچون قطعات پازل کنار هم قرار می دهیم و به این نکته می رسیم که این بازیکنان آخرین حلقه های زنجیره هستند و اگر هدف و نیت یافتن ریشه است باید سراغ بزرگترهای باشگاه رفت.
بزرگترهایی که اگر بزرگتری می کردند و همه اراده و انگیزه خود را در بردن و جمع آوری امتیاز خلاصه نمی کردند؛ تیم پر قدرت داخا مستطیل سبزشان، به موازات زیبایی های تاکتیکی، در بعد اخلاقی هم نمره بیست می گرفت.
امروز که آنها قهرمان هستند راحت تر می توان سراغ آنهایی رفت که زنگ خطر را نمی شنوند و فراموش کرده اند این باشگاه اعتباری دارد که حاصل تلاش مردانی بزرگ بوده است.
شاید بیش از هر کسی در این مجموعه، برانکو ایوانکوویچ باشد که دل خونی از برخی اتفاقات دارد و آنگونه که ما از داخل باشگاه شنیده ایم دلخوری های وی از برخی رفتارهای بچه گانه فراوان است و بعنوان یک مربی حرفه ای تاب یکسری رفتارهای زشت و آماتور را ندارد.
حال سوال می شود که چه کسی باید مانع این سقوط شود؟
آیا می توان از فردی که بعنوان سرپرست روی نیمکت پرسپولیس نشسته و درباره کار و بار خودش بسایر حرف و حدیث است و در کمیته اخلاق پرونده دارد انتظار برخورد پدرانه با این جوانان را داشت؟ آیا اساسا در چنین جایگاهی قرار دارد؟
البته ناگفته نماند که در هیات مدیره باشگاه فردی بنام جعفر کاشانی نشسته که نیک می دانیم سالهاست دغدغه اخلاقی و اعتبار باشگاه پرسپولیس را دارد اما در این وانفسا که برخی در فوتبال بی حیایی را به اوج رسانده اند، کاری از یک نفر(جعفر کاشانی) بر می آید؟
مشخص است که اگر مدیران پرسپولیس - بعنوان یکی از دو قطب فوتبال ایران با پتانسیل بالایی که در جهت تاثیر گذاری اجتماعی دارد -صدای این زنگ خطر را نشنوند، فردا روزی که دور هم نیست نه از قهرمانی خبری خواهد بود و نه از اخلاق.
حمید ترابپور
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
