کیهان ورزشی-
پرسپولیس در شبی که هوادارانش انتظار داشتند با دست پر امارات را ترک کنند و با خیالی راحت به سراغ بازی برگشت در تهران بروند، مقابل تیم متوسط الجزیره در آخرین ثانیه بازی تن به شکست داد تا بی شک این هواداران در تهران 90 دقیقه پرالتهاب را پشت سر بگذارند.
با وجود اینکه "تن کات" سرمربی الجزیره عنوان کرده است که در تهران بازیکنانش یکی بازی انتحاری حیرت‌آور را خواهند داشت اما می‌توان تصور کرد که تیم اماراتی برای حفظ پیروزی بزرگش در این بازی، تمایلی به بازی هجومی نشان ندهد و دل به ضدحملات با دو مهاجم خطرناک خود یعنی "مبخوت" و "رومارینهو" ببندند.
پرسپولیس در شرایطی بازی را با نتیجه 3-2 واگذار کرد که در نیمه اول با گلی علی علیپور پیش افتاد و آنقدر بر بازی تفوق داشت که بتواند در نیمه دوم گلهای بیشتری بزند اما یک اشتباه مرگبار از شجاع خلیل زاده، الجزیره را به بازی برگرداند و آنها در ادامه با توجه به افت روحی شاگردان برانکو موفق شدند گلهای دیگری هم بزنند و یک پیروزی را برای بازی برگشت در اندوخته خود داشته باشند.
این شکست پرسپولیس یادآور شکست‌های مشابه این تیم در لیگ و آسیا بود. شکست‌هایی که به ظاهر برای این تیم اپیدمی شده و آنها نمی‌خواهند مشکلاتی را که تیم را به شکست می‌کشاند، برطرف کنند. شاید بررسی علل شکست پرسپولیس مقابل الجزیره بتواند برای بازی برگشت یا بازی‌های این تیم در فصل آینده اثربخش باشد.
یک غرور بیجا
غروری که پرسپولیس در بازی‌های اخیر خود با آن دست به گریبان است، معضلی است که بارها گریبان این تیم را گرفته است. غروری توام با بی‌انگیزگی که گاهی اولی فوران می‌کند و گاهی دومی. غرور را متورم شده را می‌توان در بازی‌های آسیایی دید و بی‌انگیزگی ناشی از موفقیت‌های پیاپی را در بازی‌های لیگ پس از قهرمانی. در این بازی پرسپولیس دچار غروری شد که آنها پس از گل اول دچار آن شدند. اتفاقی که به شجاع خلیل‌زاده این اعتماد به نفس را داد که تصور کند بازیکنان مقابلش آنقدر بی‌استعداد هستند که می‌تواند در آخرین نقطه خط دفاعی جولان بدهد و هر چه می‌خواهد انجام دهد.
اما آنها واقعا اینگونه نبودند و شجاع با چشمان خود دید که چگونه او و هم‌تیمی‌هایش را تنبیه کردند. پس از این گل هم همان بی‌انگیزگی به سراغ پرسپولیس آمد و بی‌خیالی هافبک‌های پرسپولیس موجب شد تا الجزیره با چند پاس کوتاه به گل دوم خود برسد. تیمی که می‌شد به راحتی با چند گل در خانه‌اش زمین‌گیر کرد، با اشتباهات فردی و غرور بیجا، پیروزی نصیبش شد و شاید اگر آنها اتفاق خلق الساعه و عجیب در محوطه جریمه که منجر به پنالتی شد و بخشندگی داور ژاپنی در تکرار پنالتی نبود، رسیدن به گل تساوی هم برای پرسپولیس مقدور نمی‌شد
این شکست‌های راحت در برابر تیم‌های عربی بویژه در خانه آنها چیزی است که هم در این فصل و هم در فصل قبل لیگ قهرمانان آسیا چندین بار مشاهده شد. شاید بخشی از آن مقصرش برانکو باشد اما افت روحی شدید بازیکنان پرسپولیس که جز برنده بودن تاب چیز دیگری را ندارند، می‌تواند علت اصلی آنها باشد. این حس فقط در صورت برتری برای این بازیکنان وجود دارد و وقتی همچون این بازی تیم حریف به گل می‌رسد، بی‌انگیزگی جای حس برتری را می‌گیرد.
در همین فصل مقابل السد چنین شرایطی بوجود آمد. در فصل گذشته در بازی مقابل الریان قطر با وجود آنکه پرسپولیس پیش بود، اما ناامیدی پیروزی را به شکست تبدیل کرد. چیزی که در بازی با الهلال هم شاهد آن بودیم. حتی در پیروزی‌های دور از خانه که در فصل قبل مقابل الوحده امارات بدست آمد یا در این فصل دربرابر الوصل شکل گرفت، مساله‌ای مشابه با بازی شب گذشته دیده می‌شد.
چالش منشا
یکی از مشکلاتی که همیشه پرسپولیس را آزار داده، نیمکت این تیم است. البته از نظر فنی بلکه روحی و روانی. در فصلی که گذشته کمتر دیده شد که بازیکنانی که روی نیمکت هستند، به اندازه بازیکنان درون زمین انگیزه داشته باشند. سردی نیمکت به بازیکنان آن هم منتقل می‌شود و آنها به اندازه بازیکنان اصلی جنگندگی ندارند. شاید در ابتدای فصل این مساله کمتر دیده می‌شد، اما با گذشت زمان همه متوجه شدند که بازیکنان ذخیره با بازیکنان اصلی تا چه اندازه از نظر روانی فاصله دارند. بی شک بخش عمده‌ای از این چالش به برانکو بازمی‌گردد. تدابیر تاکتیکی و تاکتیک‌های ایجاد انگیزه‌های روحی و روانی در این مساله کاملا تاثیرگذار است.
در بازی شب گذشته دیدیم که چگونه منشا روی نتیجه بازی تاثیرگذار بود. بازیکنی که پس از ورود به زمین پشت ضربه پنالتی ایستاد و آن را در اقدام اول از دست داد و با خوش شانسی، لطف داور شامل حالش شد و در اقدام دوم موفق به گلزنی شد. با این حال کاملا مشخص بود که او در دو سه ماه اخیر که دچار افت روحی شده، نتوانسته خود را بازیابی کند و همچنان از افت روحی ناشی از اشتباهات و عدم گلزنی‌اش رنج می‌برد. کادرفنی پرسپولیس در این مدت نتوانسته به او کمک شایانی داشته باشد تا او در چنین بازی مهمی بخاطر عدم تمرکز نتواند یارگیری درستی داشته باشد و تیمش در آخرین ثانیه بازی، گل سوم را بخورد و بازی رفت را با شکست به پایان برساند.
البته این مشکلی است که در تمام فوتبال ایران به چشم می‌خورد و این در حالی است که تیمی چون منچسترسیتی با وجود داشتن بازیکنان بزرگی که هر کدام به طور چرخشی در ترکیب قرار می‌گیرند، همیشه جنگندگی خود را حفظ می‌کنند و با وجود قهرمانی زودهنگام در لیگ برتر انگلیس و حذف از سایر رقابت‌های مهم، همچنان با انگیزه فصل را ادامه می‌دهند.
با سید جلال، بی سیدجلال
در بازی مقابل الجزیره همچون بیشتر بازی‌هایی که سیدجلال حسینی در ترکیب خط دفاعی پرسپولیس حضور نداشت، این خط شکننده بود و به راحتی مقابل مهاجمان وا می‌داد. البته ترکیب خط دفاعی فقط همان 4 نفر خط دفاعی نیستند بلکه ساختاری از مدافعان و هافبک‌ها هستند که در کنار یکدیگر کارهای دفاعی را انجام می‌دهند. سیدجلال به مثابه یک رهبر در این ساختار حضور دارد که در نبودش خط دفاعی چون یک لشگر از هم گسیخته عمل می‌کند. در نبود کاپیتان، سرخ‌ها به راحتی گل خوردند و حالا تمام امیدشان به بازگشت او در بازی برگشت است. این یکی دیگر از اصلی‌ترین مشکلات پرسپولیس است که با توجه به افزایش سن سیدجلال می‌تواند بیش از پیش به قرمزها ضربه بزند.
پربازدید ها 
آخرین اخبار 
