توپ حریفان پر می‌شود، دست‌های ما خالی

درست روز 22 خرداد سال 1396، تیم ملی ایران با پیروزی دو بر صفر مقابل ازبکستان توانست برای پنجمین بار و دومین دوره متوالی به جام‌جهانی صعود کند. صعود به جام‌جهانی برای هر کشوری در تمام دنیا یک معنا بیشتر ندارد؛ معنای تلاش بیشتر همه کسانی که در فوتبال نقشی دارند، از سران ورزش آن کشور تا افرادی که در مسئول تدارکات تیم هستند. حال هر چه تیمی زودتر بلیت جام‌جهانی را بدست آورد، فرصت زمان بیشتری دارد تا با تنش کمتر و برنامه‌ریزی بهتر، خودش را آماده مسابقات کند.

تیم ملی فوتبال ایران آنقدر عملکرد خوبی داشت که بتواند پس از برزیل به عنوان دومین تیم به جام‌جهانی صعود کند و زمان بیشتری برای آماده‌سازی و برنامه‌ریزی داشته باشد. از حدود یک سال قبل همه مسئولان ورزش و اهالی فدراسیون فوتبال می‌دانستند که در چنین روزهایی ایران باید اولین بازی خود را در جام جهانی 2018 روسیه برگزار کند. اگرچه همه تیم‌ها تا اوایل فصل پاییز درگیر مسابقات انتخابی بودند، اما در همان دوران برای مسابقات دوستانه خود برنامه‌ریزی می‌کردند؛ بازی‌هایی که تعدادی قبل از قرعه‌کشی انجام می‌شد و تعداد بیشتری با مشخص شدن حریفان پس از آن برگزار می‌گردید.

طبیعتا همه فدراسیون‌های تیم‌هایی که به جام جهانی راه یافتند، متناسب با رقیبانی که در جام جهانی قرار است با آن روبرو شوند، رایزنی‌هایشان را برای برگزاری بازی‌های دوستانه به بعد از قرعه‌کشی موکول کرده بودند اما گویا در همه دنیا همه چیز آنقدر با حساب و کتاب پیش می‌رود که با مذاکره‌ای رسمی و تعیین حریف دوستانه و امضای قرارداد برگزاری بازی، دیگر کسی نگران لغو شدن آن نیست!

همیشه فصل جام‌جهانی را از دست می‌دهیم

زمانی گفته می‌شد که تیم‌های بزرگ دنیا ترجیح می‌دهند با یکدیگر دیدار دوستانه داشته باشند یا اگر بخواهند با تیم‌های کوچک مصاف دهند، هزینه‌های هنگفتی را می‌طلبند که البته طبیعی هم بود. اما فصل جام جهانی فصلی است که حتی تیم‌های بزرگ دنیا هم برای رویارویی با تیم‌های کوچکتری که در گروهشان قرار دارند، خودشان را با تیم‌های مشابه محک می‌زنند. از همین رو در ماههای پس از قرعه کشی دیدیم که رقبای آسیایی و تیم‌های آفریقایی هم با تیم‌های بزرگی چون اسپانیا، هلند، ایتالیا، آلمان، پرتغال و...روبرو شدند و در این همین روزها بازی‌های دیگری هم برگزار می‌کنند.

فدراسیون باید پاسخ دهد

حال چه می‌شود که تیم ملی ایران نه تنها بازی‌های بزرگی انجام نمی‌دهد بلکه همان بازی‌های معمولی و ضعیفش هم لغو می‌شود؟ آیا می‌توان مرجع پاسخگویی دیگری جز فدراسیون فوتبال را طلبید؟ فدراسیون در حالی باید برای این مشکل دیرینه پاسخگو باشد که در ماههای گذشته کارلوس کروش هم به انتقاد از فدراسیون پرداخت و در کنفرانس خبری خود عنوان کرد که نمی‌تواند همه بازی‌های دوستانه را صرف روابط دوستانه خود برقرار کند.

بازی‌های لغو شده و طاقچه بالای حریفان دسته چندم

در دو سال گذشته تعداد انگشت‌شماری از بازی‌های دوستانه تیم ملی به دلایل مختلف لغو شده و جالب اینجاست که تیم‌هایی بازی‌هایشان را لغو کرده‌اند که باید آرزوی بازی با تیم ما را داشته باشند. در آبان ٩٥ قرار بود در تهران با تیم‌ملی عراق بازی کنیم که فدراسیون این کشور از برگزاری بازی دوستانه با ایران پشیمان شد. بعد از لغو این دیدار، تایلند گزینه بعدی بود که این بازی هم به دلیل درگذشت پادشاه تایلندی‌ها کنسل شد. یک ماه بعد دیدار با تیم‌ملی ساحل عاج یکی از بازی‌های پیشنهادی کروش به فدراسیون فوتبال بود. این دیدار به دلیل عدم توانایی فدراسیون برای جلب رضایت مالی فدراسیون ساحل عاج منتفی شد. دی ماه قرار بود بازی دوستانه ایران و مراکش در امارات برگزار شود اما این اتفاق رخ نداد؛ درنهایت هم فدراسیون دلیل لغو این بازی را کارشکنی اماراتی‌ها اعلام کرد.

در مهر٩٦ درحالی‌که قرار بود تیم‌ملی ایران قبل از دیدار دوستانه با روسیه با توگو دیدار کند، این دیدار دوستانه بدون اعلام دلیل آن لغو شد. در اسفندماه مشکلات داخلی در فدراسیون لیبی ازجمله کمبود بازیکن و نداشتن سرمربی و همچنین نبودن تاریخ برگزاری این بازی در روزهای فیفا این بازی را لغو کرد. در فروردین ٩٦ به دلیل کمبود بازیکن و حضور تعدادی از بازیکنان در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا، دیدار دوستانه تیم‌های ملی ایران و سوریه لغو شد و حالا آخرین تیمی که بازی دوستانه خود را با تیم ملی لغو می‌کند، یونان است. تیمی که قرار بود پس از بازی با ترکیه، در استانبول به دیدار تیم ما برود. این بازی‌ها در حالی لغو می‌شود که در بازی‌هایی دوستانه‌ای چون سیرالئون و یا ازبکستان با ترکیب عجیبی از این تیم‌ها مواجه می‌شویم.

پشت پرده لغو بازی دوستانه با یونان

در حالی که قرار بود روز دوازدهم خرداد ایران در شهر استانبول به مصاف قهرمان اروپا در سال 2004 برود، فدراسیون فوتبال این کشور بدون ذکر دلیلی بازی را لغو شده اعلام کرد. این خبر ابتدا از سوی یکی از سایت‌ها یونانی منتشر شد و پس از آن رسانه‌های دیگر به انتشار آن پرداختند. یونان اگرچه به جام جهانی راه نیافت اما به عنوان یکی از بهترین حریفان ما در راه آماده‌سازی نام برده می‌شد. تیمی که حالا کنار کشیده و البته کروش از بازی با این تیم به عنوان دردسر نام می‌برد! حال گمانه‌زنی‌ها در مورد علل لغو این بازی بالا گرفته است؛ برخی مشکلات سیاسی یونان و ترکیه را دلیل آن می‌دانند. برای برگزاری این بازی قرار بود فدراسیون ایران تمام هزینه‌های حضور این تیم را برای سفر و اقامت در ترکیه بپردازد اما به نظر می‌رسد یونانی‌ها تمایل داشتند در خانه خود میزبان تیم ایران باشند نه در استانبول! از سوی دیگر برای تیم ایران سفر به یونان و بازگشت به ترکیه برای بازی با لیتوانی مصائب خودش را داشت که کروش ترجیح داد با یونان بازی نکند تا اینکه خستگی سفر را به تن بازیکنانش منتقل کند.

از بازی‌های دوستانه حریفان تا بازی‌های ما!

اوضاه آماده‌سازی تیم ملی از نظر برگزاری بازی دوستانه آنقدر خراب است که کروش از بازی دوستانه با تیم ملی ترکیه که چند چهره سرشناس خود را هم به همراه نداشته، به عنوان یک هدیه یاد کرد. با لغو بازی یونان، حالا تیم ملی تنها با دو بازی دوستانه جدی به جام‌جهانی می‌رود. لیتوانی آخرین حریف تدارکاتی تیم ما خواهد بود که البته می‌دانید از تیم‌های درجه 4 اروپاست و بازی با تیم اول آسیا چیزی شبیه یک بازی بزرگ است. البته همه تیم‌ها بازی‌ آخر خود را سبک و دور از چشم تیم‌های دیگر حاضر در رقابت‌ها برگزار می‌کنند که در این مساله ما با سایر تیم‌ها همسو هستیم. ایران در حالی با چند بازی دوستانه معمولی که فقط تونس را به عنوان تیم صعودکننده به جام جهانی در خود داشت، به مسابقات می‌رود که رقبایش با توپی پر به روسیه می‌آیند. پرتغال در سه بازی آخر خود به ترتیب به مصاف تونس، بلژیک و الجزایر رفته و می‌رود. این توالی برای اسپانیا به ترتیب شامل تیم‌های سوئیس، تونس و ولز می‌شود و در آخر هم مراکش با تیم‌های اوکراین، اسلواکی و استونی روبرو شده و می‌شود.